فقط رضایت امام زمانت!

قال علی بن موسی الرضا علیه‌السلام:

 … یَا یُونُسُ فَمَا عَلَیْکَ مِمَّا یَقُولُونَ إِذَا کَانَ إِمَامُکَ عَنْکَ رَاضِیاً… یَا یُونُسُ وَ مَا عَلَیْکَ أَنْ لَوْ کَانَ فِی یَدِکَ الْیُمْنَى دُرَّهٌ ثُمَّ قَالَ النَّاسُ بَعْرَهٌ أَوْ بَعْرَهٌ وَ قَالَ النَّاسُ دُرَّهٌ هَلْ یَنْفَعُکَ شَیْئاً فَقُلْتُ لَا فَقَالَ هَکَذَا أَنْتَ یَا یُونُسُ إذَا کُنْتَ عَلَى الصَّوَابِ وَ کَانَ إِمَامُکَ عَنْکَ رَاضِیاً لَمْ یَضُرَّکَ مَا قَالَ النَّاسُ

حضرت امام رضا علیه‌السلام به یونس بن عبدالرحمن فرمودند:

ای یونس! وقتی امام تو، از تو راضی باشد، تو را چه باک که مردم درباره‌ی تو چه می‌گویند.

️ای یونس! اگر در دست تو طلا باشد و مردم تصور کنند که کلوخ (یا سنگ و خاک) است، آیا قضاوت مردم، ارزش طلا را مى‌کاهد؟
عرضه داشت: خیر.

️امام رضا علیه السلام فرمودند: اگر در دست تو، کلوخی باشد و مردم بگویند که در دست تو طلا است، آیا داوری مردم به آنچه که در دست توست، قیمت می‌دهد؟
گفت: خیر.

فرمودند: یونس! اگر امامت از تو راضى بود و تمام دنیا با تو بد باشد، نباید تأثیری در روحیه تو بگذارد. چون قضاوت مردم، قیمت و ارزش تو را پایین نمى‌آورد.

بحارالأنوار (ط – بیروت) ج۲، ص۶۶

چرا به امام حسن مجتبی(علیه السلام)،کریم اهل بیت می گویند؟

امام حسن(ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کردند و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم تقسیم کردند و نصف آن را در راه خدا به فقرا بخشیدند.(۱)

 ابن شهر آشوب می گوید: روزی امام حسن(ع) بر جمعی از گدایان گذشت که پاره‌ای چند از نان خشک‌ها را بر روی زمین گذاشته‌اند و می‌خورند، از امام دعوت کردند؛ حضرت فرمودند: «خدا متکبّران را دوست نمی‌دارد» و با آنها نشستند و طعام تناول کردند و سپس از همه گدایان خواستند که برای صرف غذا به خانه حضرت بروند. حضرت با غذاهای خوب از ایشان پذیرایی کرده و به همه آن‌ها لباس‌های مناسب هدیه دادند.(۲)

 وقتی از خود امام پرسیدند، چرا هرگز سائلی را ناامید بر نمی‌گردانید؟ فرمودند: «من هم سائل درگاه خداوند هستم و می‌خواهم که خدا مرا محروم نسازد و شرم دارم که با چنین امیدی سائلان را ناامید کنم، خداوندی که عنایتش را به من ارزانی می‌دارد، می‌خواهد که من هم به مردم کمک کنم».(۳)

به خاطر این بخشندگی‌ها و کارهای نیکی که از سوی امام حسن(ع) در مسیر خیر، احسان و کمک به طبقات درمانده و نیازمند انجام می‌گرفت، آن حضرت را کریم اهل بیت لقب داده اند.
——————————

(۱). منتهی الآمال، ج۱، ص ۴۱۷
(۲). جلاء العیون، ص ۲۴۱.
(۳). زندگانی امام حسن ـ علیه السّلام ـ ، ترجمه ی فخر الدین حجازی، ص۱۳۵.

دعای مطالعه

دعای مطالعه

اللّٰهُمَّ أَخْرِجْنِی مِنْ ظُلُماتِ الْوَهْمِ، وَأَکرِمْنِی بِنُورِ الْفَهْمِ . اللّٰهُمَّ افْتَحْ عَلَیْنا أَبْوابَ رَحْمَتِکَ، وَانْشُرْ عَلَیْنا خَزائِنَ عُلُومِکَ، بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.

خدایا، مرا بیرون آور از تاریکی‌های وهم و به نور فهم گرامی‌ام بدار، خدایا درهای رحمتت را به روی ما بگشا و خزانه‌های علومت را بر ما باز کن، به مهربانی‌ات ای مهربان‌ترین مهربانان.

مفاتیح الجنان – شیخ عباس قمی

حدیث روز

اخلاق (زیبایی ها) – رفتار و کردار

امام علی علیه السلام مِن کُنوزِ الجَنَّهِ : البِرُّ و إخفاءُ العَمَلِ، و الصَّبرُ على الرَّزایا، و کِتمانُ المَصائبِ .
از گنجهاى بهشت است: نیکى کردن، پوشیده داشتن عمل، شکیبایى در برابر گرفتاری‌ها و کتمان مصیبت‌ها .
التمحیص : ۶۶/۱۵۳ .

آیا ما هم از اغوا شوندگانیم؟!

 در سوره مبارکه حجر می‌خوانیم که خداوند متعال انسان را با گلی سیاه و بدبو ساخت و از روح ملکوتی خودش بر آن دمید تا حضرت آدم علیه السلام متولد شد ولی ابلیس حاضر به سجده بر ایشان نشد و از خداوند به دلیل عبادت‌ها طولانی و مخلصانه تا پایان زندگی بشر مهلت خواست و خدا تا وقتی معلوم مهلت داد.

ابلیس در اینجا گردنکشی می‌کنه و می‌گه:

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ 

ﮔﻔﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻣﻦ [ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ] ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺁﺭﺍﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ (۳۹)

در این آیه ابلیس دشمنی خودش با انسان رو نشون میده و با گفتن

إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ

ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ (۴۰)

بندگان خالص خدا را مستثنی میکنه، چون ابلیس هم خوب می‌دونه انسان اشرف مخلوقاته و اگر انسان قدر خودش بدونه هیچ وقت تن به گناه نمیده حتی اگر ظاهر اون گناه به دست ابلیس و شیطونک‌ها آراسته بشه.

در اینجاست که خدا می‌فرمایند مسیر راحت و درست مسیر مستقیم هست، مگر کسانی که راه مستقیم رو گم کنند:

قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ

ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ [ﻛﻪ] ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻦ [ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ] (۴۱)

إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻄﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻨﺪ (۴۲)

که در اینصورت راهی جز ورود به جهنم ندارند:

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ

ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ (۴۳)

لَهَا سَبْعَهُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ

[ﺩﻭﺯﺧﻲ] ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺭﻱ ﺑﺨﺸﻲ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ [ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ] (۴۴)

ای کاش قدر خودمون رو بدونیم و از گمراهان نباشیم که از بنده های خدا بشیم که در اون صورت شیطان را بر ما تسلطی نیست.