آیا ما هم از اغوا شوندگانیم؟!

 در سوره مبارکه حجر می‌خوانیم که خداوند متعال انسان را با گلی سیاه و بدبو ساخت و از روح ملکوتی خودش بر آن دمید تا حضرت آدم علیه السلام متولد شد ولی ابلیس حاضر به سجده بر ایشان نشد و از خداوند به دلیل عبادت‌ها طولانی و مخلصانه تا پایان زندگی بشر مهلت خواست و خدا تا وقتی معلوم مهلت داد.

ابلیس در اینجا گردنکشی می‌کنه و می‌گه:

قَالَ رَبِّ بِمَا أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَلَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ 

ﮔﻔﺖ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺳﺎﺧﺘﻲ ﻣﻦ [ﻫﻢ ﮔﻨﺎﻫﺎﻧﺸﺎﻥ ﺭﺍ] ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺮﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺁﺭﺍﻳﻢ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﮔﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺳﺎﺧﺖ (۳۹)

در این آیه ابلیس دشمنی خودش با انسان رو نشون میده و با گفتن

إِلَّا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ

ﻣﮕﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺧﺎﻟﺺ ﺗﻮ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ (۴۰)

بندگان خالص خدا را مستثنی میکنه، چون ابلیس هم خوب می‌دونه انسان اشرف مخلوقاته و اگر انسان قدر خودش بدونه هیچ وقت تن به گناه نمیده حتی اگر ظاهر اون گناه به دست ابلیس و شیطونک‌ها آراسته بشه.

در اینجاست که خدا می‌فرمایند مسیر راحت و درست مسیر مستقیم هست، مگر کسانی که راه مستقیم رو گم کنند:

قَالَ هَٰذَا صِرَاطٌ عَلَیَّ مُسْتَقِیمٌ

ﻓﺮﻣﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻲ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﺳﺖ [ﻛﻪ] ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻦ [ﻣﻨﺘﻬﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ] (۴۱)

إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سُلْطَانٌ إِلَّا مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِینَ

ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻦ ﺗﺴﻠﻄﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻣﮕﺮ ﻛﺴﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﮔﻤﺮﺍﻫﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﻮ ﺭﺍ ﭘﻴﺮﻭﻱ ﻛﻨﻨﺪ (۴۲)

که در اینصورت راهی جز ورود به جهنم ندارند:

وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمَوْعِدُهُمْ أَجْمَعِینَ

ﻭ ﻗﻄﻌﺎ ﻭﻋﺪﻩ ﮔﺎﻩ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﻭﺯﺥ ﺍﺳﺖ (۴۳)

لَهَا سَبْعَهُ أَبْوَابٍ لِّکُلِّ بَابٍ مِّنْهُمْ جُزْءٌ مَّقْسُومٌ

[ﺩﻭﺯﺧﻲ] ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻥ ﻫﻔﺖ ﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺩﺭﻱ ﺑﺨﺸﻲ ﻣﻌﻴﻦ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ [ﻭﺍﺭﺩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ] (۴۴)

ای کاش قدر خودمون رو بدونیم و از گمراهان نباشیم که از بنده های خدا بشیم که در اون صورت شیطان را بر ما تسلطی نیست.

مترفین چه کسانی هستند؟

 

✍ واژه “مترفین” در قرآن در مورد کسانی که فزونى نعمت آنها را غافل و مغرور و مست کرده و به طغیان واداشته، آمده است و مصداق آن غالباً پادشاهان، جباران، ثروتمندان مستکبر و خودخواه هستند؛ که امروزه بیشترین ظلم و فساد در دنیا، از همین “مترفین” سر چشمه می‌گیرد.

 

ویژگی های مترفین در قرآن:

 

۱⃣ انکار توحید و معاد. (سوره مؤمنون/۳۳). و دیدار آخرت را تکذیب می‌کردند. 

 

۲⃣ تقلید کورکورانه از آئین گذشتگان خود. (سوره زخرف/۲۳). ما پدران خود را بر آیینی یافتیم و به آثار آنان اقتدا می‌کنیم.

۳⃣ ملاک و معیار قرار دادن ثروت و امکانات مادّی خود. (سوره سبأ/۳۵) و گفتند اموال و اولاد ما بیشتر است و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!

۴⃣ ظلم و جرم. (سوره هود/۱۱۶) و آنان که ستم می‌کردند، از تنّعم و کامجویی پیروی کردند و گناهکار بودند.

۵⃣ فسق. (سوره اسراء/۱۶) و هنگامی که بخواهیم، شهر و دیاری را هلاک کنیم. نخست اوامر خود را برای «مترفین» (و ثروتمندان مست شهوت) آنجا، بیان می‌داریم سپس هنگامی که به مخالفت برخاستند و استحقاق مجازات یافتند، آنها را به شدّت درهم می‌کوبیم.

✅اگر پیام غدیر را درست دریافت کرده باشیم در میدان جهاد اصغر پیروز می شویم

امام هادی علیه السلام می فرماید: «برای شیعیان ما از ناحیه ی ولایت ما یک پناهگاه و ایمن گاهی است. اگر شیعیان ما در تمام امور زندگیشان پیرو ولایت باشند عصمت و پناهندگی ما شامل حالشان می شود و آرامش و ایمن بودن از عذاب نصیبشان می شود».

اگر پیام غدیر درست برداشت شود باید روز به روز ولایت مداری ما امنیت، عزت و موفقیت ما را بیشتر کند. اگر پیام غدیر را درست دریافت کرده باشیم در میدان جهاد اصغر پیروز می شویم هم چنان که در جنگ ۸ ساله پیروز شدیم. در میدان جهاد اکبر پیروز می شویم همانطور که جوانان در مبارزه با نفس اماره پیروز شدند. در میدان جهاد کبیر که میدان زندگی هم هست پیروز می شویم و دشمن نمی تواند در زندگی های ما رسوخ کند ولی امروز دشمن در آشپزخانه های ما، لباس های ما، اتاق خواب های ما، موهای ما، ازدواج های ما، در خوراک ما و… نفوذ کرده است هرچه ولایت مدارتر باشم راه نفوذ دشمن را سد می کنیم.

?سخنرانی حجت الاسلام ماندگاری در فاطمیه بزرگ تهران – شهریور ۹۵

انفاق نان بدون نمک

معلى بن خیس مى گوید:در یکى از شب هاى بارانى ، امام صادق علیه السلام از تاریکى شب استفاده کردند و تنها از منزل بیرون آمده ، به طرف ((ظله بنى ساعده )) حرکت کردند. من هم با کمى فاصله آهسته به دنبال امام روان شدم .ناگاه ! متوجه شدم چیزى از دوش امام به زمین افتاد.

در آن لحظه ، آهسته صداى امام را شنیدم که فرمود: ((خدایا! آنچه را که بر زمین افتاد به من بازگردان .))

جلو رفتم و سلام کردم . امام از صدایم ، مرا شناخت و فرمود:- معلى تو هستى ؟

– بلى معلى هستم . فدایت شوم!

من پس از آنکه پاسخ امام علیه السلام را دادم ، دقت کردم تا ببینم چه چیز بود که به زمین افتاد. دیدم مقدارى نان بر روى زمین ریخته است.

امام علیه السلام فرمود:- معلى نانها را از روى زمین جمع کن و به من بده!

من آنها را جمع کردم و به امام دادم . کیسه بزرگى پر از نان بود طورى که یک نفر به سختى مى توانست آن را به دوش بکشد.

معلى مى گوید:عرض کردم: اجازه بده این کیسه را به دوش بگیرم.

فرمود:نه ! خودم به این کار از تو سزاوارترم، ولى همراه من بیا.

امام کیسه نان را به دوش کشید و راه افتادیم، تا به ظله بنى ساعده رسیدیم. گروهى از فقرا و بیچارگان که منزل و مسکن نداشتند در آنجا خوابیده بودند حتى یک نفر هم بیدار نبود.حضرت در بالین هر کدام از آنها یک یا دو قرص نان گذاشت به طوریکه حتى یک نفر هم باقى نماند.سپس برگشتیم،

عرض کردم :فدایت شوم ! اینان که تو در این شب برایشان نان آوردى ، آیا شیعه هستند و امامت شما را قبول دارند؟

امام علیه السلام فرمود:- نه ! ایشان معتقد به امامت من نیستند؛ اگر از شیعیان ما بودند بیشتر از این رسیدگى مى کردم!