فضیلت سوره ابراهیم و حجر

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که :

هر کس سوره ابراهیم و حجر را در دو رکعت نماز در هر جمعه بخواند هرگز فقر و دیوانگی و بلیه عظیمی به او نمی‌رسد.

 

بحارالانوار ج۹۲ ص۲۸۰

فضیلت سوره یوسف

از امام صادق علیه السلام نقل شده است که: هر کس در هر روز یا در هر شب سوره یوسف را بخواند چون در قیامت مبعوث شود جمال او مانند جمال حضرت یوسف می‌باشد و در آن روز به او فزع و خوفی نمی‌رسد و از نیکان بندگان صالح خدا می‌باشد.
بحارالانوار ج۹۲ ص ۲۷۹ ح ۲

فضیلت خواندن سوره انفال و توبه

از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است:«هر کس سوره انفال و سوره توبه را در هر ماه بخواند هرگز نفاق بر او راه نمی‌یابد و از شیعیان امیرالمؤمنین علیه السلام می‌باشد.»

بحارالانوار ج۹۲ ص۲۷۷ ح۱

فضیلت خواندن سوره انعام

به سند معتبر از امام صادق علیه السلام نقل شده است:« سوره انعام یکدفعه نازل شد و هفتاد هزار ملک آن را مشایعت کردند تا نزد حضرت رسول صل الله علیه و آله آوردند. پس این سوره را تعظیم نمایید و بزرگ دارید، زیرا اسم اعظم الهی در هفتاد موضع این سوره می‌باشد. اگر مردم بدانند در قرائت این سوره چه فضیلت و ثوابی‌ست هرگز قرائتش را ترک نمی‌نمایند!»(۱)
از عبدالله عباس نقل شده است:« کسی که هر شب سوره انعام را بخواند در روز قیامت از جمله ایمنان می‌باشد و به دیده خود هرگز جهنم را نمی‌بیند.»(۲)
به سند معتبر از امام رضا علیه السلام نقل شده است که:« سوره انعام را یکدفعه نازل نمودند و هفتاد هزار مَلَک آن را مشایعت کردند و با صدای بلند تسبیح و تکبیر و تهلیل می‌گفتند تا نزد حضرت رسول صل الله علیه و آله آوردند. پس هر کس این سوره را بخواند آن هفتاد هزار ملک تا روز قیامت برای او تسبیح می‌گویند.»(۳)
از امام محمد باقر علیه السلام نقل شده است:« اگر علتی داری که خوف هلاک از آن داشتی سوره انعام را بخوان و باید دانست از آن علت مکروهی به تو نمی‌رسد.»(۴)

 

 

منابع:
۱- بحارالانوار ج۹۲ ص۲۷۵ ح۶
۲- همان ج۹۲ ص ۲۷۴ ح۲
۳- همان ج۹۲ ص۲۷۴ ح۱
۴- همان ج۹۲ ص۲۷۵ ح۴

 

ترس از خداوند در اعمال

ابن بابویه از حضرت رسول صل الله علیه و آله روایت کرده است که در زمان گذشته سه نفر به راهی می‌رفتند، میان راه باران گرفت پس به غاری پناه بردند. ناگاه سنگی از کوه فرود آمد و در غار را گرفت و راه را مسدود کرد. یکی از ایشان گفت: والله! شما را از این مهلکه به غیر از راستی نجات نمی‌دهد. هر یک از ما عملی به درگاه خدا عرض کنیم که خدا داند راست می‌گوییم. یکی از ایشان گفت: خداوندا! تو می‌دانی من مزدوری داشتم برای من کاری کرده بود که قدری از برنج در عوض بگیرد و مزد خود را نگرفته ناپیدا شد. من آن برنج را برای او زراعت کردم و از حاصل آن برای او گاوها خریدم چون مدتی بر آن گذشت آن مرد بیامد. چون آمد و مزد خود را از من طلب کرد گفتم: آن گاوها از آن تو است ببر! گفت: من از تو اندکی برنج طلب دارم. گفتم: این گاوها از حاصل آن برنج به هم رسیده است و همه مال تو است همه را به تصرف او دادم. خداوندا! اگر می‌دانی آن کار را از ترس تو کرده‌ام این بلا را از ما دفع کن. پس آن سنگ اندکی دور شد. دیگری گفت: خداوندا! می‌دانی که من پدر و مادر پیری داشتم و هر شب شیر گوسفندان خود را برای ایشان و عیال خود می‌آوردم. شبی دیر آمدم پدر و مادرم به خواب رفته بودند و اهل و عیالم از گرسنگی فریاد می‌کردند. هر شب تا پدر و مادرم نمی‌خوردند به ایشان نمی‌دادم. پس نخواستم ایشان را بیدار کنم و نخواستم که پیش تر به فرزندان دهم و نرفتم مبادا ایشان بیدار شوند و بخواهند و من حاضر نباشم پس تا صبح با آن حال انتظار کشیدم. خداوندا! اگر می‌دانی آن کار را از ترس تو کردم ما را فرجی کرامت فرما. سنگ اندکی دورتر شد. سومی گفت: خداوندا! می‌دانی که من دختر عمویم را دوست می‌داشتم. خواستم او را بفریبم گفت: تا صد دینار نیاوری تن در نمی‌دهم. صد دینار به هم رسانیدم و به او دادم چون او راضی شد و میان پای او نشستم گفت: از خدا بترس و مهر خدا را به ناحق مشکن! من برخاستم و از صد دینار گذشتم. اگر می‌دانی که از ترس تو کرده ام این بلا را از ما دور گردان! آن سنگ دور شد و بیرون آمد.

بحارالانوار ۷۰/ ۳۷۹-۳۸۰ ح۲۹