على علیه السلام از عدالت مى گوید

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

یکى از خصوصیات حضرت على ^{علیه السلام} این بود که بیت المال را به طور مساوى میان مردم تقسیم مى کرد و بین مسلمانان تبعیض قایل نمى شد؛ این امر باعث شده بود، برخى از طرفداران تبعیض و انحصار طلب ها به معاویه بپیوندند.

عده اى از دوستان على ^{علیه السلام} به حضور حضرت رسیدند و گفتند:

– چنانچه افراد سیاس و انحصار طلبها را با پول راضى کنى ، براى پیشرفت امور شایسته تر است . امام على ^{علیه السلام} از این پیشنهاد خشمگین شد و فرمود:

– آیا نظرتان این است به کسانى که تحت حکومت من هستند ظلم کنم و حق آنان را به دیگران بدهم و با تضیع حقوق آنان یارانى دور خود جمع نمایم ؟ به خدا سوگند! تا دنیا وجود دارد و تا آفتاب مى تابد و ستارگان در آسمان مى درخشند، این کار را نخواهم کرد. اگر مال ، از آن خودم بود آن را به طور مساوى تقسیم مى کردم ، چه رسد به اینکه مال ، مال خداست .

سپس فرمود:

– اى مردم ! کسى که کار نیک را در جاى نادرست انجام داد، چند روزى نزد افراد نااهل و تاریک دل مورد ستایش قرار مى گیرد و در دل ایشان محبت و دوستى مى آفریند؛ ولى اگر روزى حادثه بدى براى وى پیش ‍ بیاید و به یاریشان نیازمند شود، آنان بدترین و سرزنش کننده ترین دوستان خواهند شد.

نشانه‌های پرهیزکار

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

تنها تسلی بخش علی علیه السلام

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

حضرت بعد از شهادت فاطمه خطاب به ایشان فرمودند:

«بِمَنِ العَزاءُ‌ یا بِنتَ مُحمَد؟ کُنتُ بِکِ اَتَعزی فَفیمَ العَزاء مِن بَعدِکِ؟» (×)؛
با چه کسی آرامش یابم ای دختر محمد؟ من به وسیله تو تسکین می‌یافتم؛ بعد از تو با چه کسی آرامش یابم؟

پی‌نوشت‌ها:

(×) رحمانی همدانی/ فاطمه الزهرا بهجه قلب مصطفی/
ص ۵۷۸/ به نقل از مجمع الروایه.

تمسک علی علیه السلام به کلام زهرا علیهاالسلام

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

مددکار اطاعت الهی

نوشته شده توسط مدیر    بدون دیدگاه |

انبیاء و پیشوایان معصوم تنها راه سعادت و خوشبختی انسان‌ها را پیروی از دستورات الهی می‌دانستند و از این رو بهترین همکار و دوست برای آنان کسی بود که در این راستا به آنها کمک کند.

می‌خوانیم علی علیه السلام در پاسخ پیامبر که سؤال کردند:« همسرت را چگونه یافتی؟»

گفتند:« بهترین یاور در راه اطاعت از خداوند.»(×)

پی‌نوشت‌ها:

(×) بحارالانوار/ ج۴۳/ ص ۱۱۷.