دعای تمجید

علاّمه مجلسى در«مقباس المصابیح»فرموده:به سندهاى معتبر از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: حق تعالى در سه ساعت شب،و سه ساعت روز،خود را به مجد و بزرگوارى یاد مى‏کند.سه ساعت روز از وقت بالا آمدن خورشید تا آغاز ظهر است،و سه ساعت شب ثلث آخر شب تا صبح است،پس هر بنده من این تمجید را بخواند، و دلش با خدا باشد،البته حق تعالى حاجت او را برآورد،و اگر شقى بدعاقبت باشد،امیدوارم سعادتمند و نیکو عاقبت گردد.مؤلّف گوید: اگر در این ساعتهاى روزوشب این دعا را بخواند مناسب‏تر خواهد بود:
اَنْتَ اللَّهُ لااِلهَ اِلاّ اَنْتَ رَبُّ الْعالَمینَ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْعَلِىُّ الْکَبیرُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مَلِکُ یَوْمِ الدّینِ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحیمُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ مِنْکَ بَدْءُ الْخَلْقِ وَ اِلَیْکَ یَعُودُ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ لَمْ تَزَلْ وَ لاتَزالُ اَنْتَ اللَّهُ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ خالِقُ الْخَیْرِ وَالشَّرِّ،
تویى خدا،معبودى جز تو نیست،پروردگار جهانیان‏ تویى خدا معبودى جز تو نیست بخشنده مهربان،تویى خدا معبودى جز تو نیست والاى بزرگ،تویى‏ خدا معبودى جز تو نیست پادشاه روز جزا،تویى خدا معبودى جز تو نیست آمرزنده و مهربان، تویى خدا معبودى جز تو نیست عزیز و حکیم،تویى خدا معبودى جز تو نیست هرچیز از تو آغاز شد، و به تو باز مى‏گردد،تویى خدا که معبودى جز تو نیست،همیشه بودى و خواهى بود،تویى خدا معبودى جز تو نیست آفریننده نیکى و بدى،
اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ خالِقُ الْجَنَّهِ وَالنّارِ اَنْتَ اللّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الاَْحَدُ الصَّمَدُ لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزیزُ الْجَبّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحانَ اللَّهِ عَمّا یُشْرِکُونَ اَنْتَاللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَکَ الاَْسْماَّءُ الْحُسْنى یُسَبِّحُ لَکَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ اَنْتَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ اَنْتَ اللَّهُ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ الْکَبیرُ الْمُتَعالِ وَالْکِبْرِیآءُ رِدآوُکَ
تویى خدا،معبودى جز تو نیست،پدیدآورنده بهشت و دوزخ،تویى خدا، معبودى جز تو نیست یگانه،بى‏نیاز،نزاده،و زاده نشده،و هیچ کس همتاى او نبود،تویى خدا، معبودى جز تو نیست،فرمانرواى بس مقدّس،سلام مؤمن،چیره،عزیز،جبّار،بزرگمنش،منزّه‏ است خدا از آنچه بر او شرک مى‏آورند،تویى خداى آفرینشگر،آفریننده صورت‏بخش،نامهاى برتر براى توست، آنچه در آسمانها و زمین است براى تو تسبیح مى‏گویند،و تو عزیز و حکیمى،تویى خدا معبودى جز تو نیست بزرگ‏ و والاتر،و کبریایى تنها رداى توست.

دعای یازدهم: طلب فرجام نیک

نیایش در طلب فرجام نیک

وَ کَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَیْهِ السّلَامُ بِخَوَاتِمِ الْخَیْرِ

 

یَا مَنْ ذِکْرُهُ شَرَفٌ لِلذّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ شُکْرُهُ فَوْزٌ لِلشّاکِرِینَ، وَ یَا مَنْ طَاعَتُهُ نَجَاهٌ لِلْمُطِیعِینَ، صَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اشْغَلْ قُلُوبَنَا بِذِکْرِکَ عَنْ کُلّ ذِکْرٍ، وَ أَلْسِنَتَنَا بِشُکْرِکَ عَنْ کُلّ شُکْرٍ، وَ جَوَارِحَنَا بِطَاعَتِکَ عَنْ کُلّ طَاعَهٍ.
فَإِنْ قَدّرْتَ لَنَا فَرَاغاً مِنْ شُغْلٍ فَاجْعَلْهُ فَرَاغَ سَلَامَهٍ لَا تُدْرِکُنَا فِیهِ تَبِعَهٌ، وَ لَا تَلْحَقُنَا فِیهِ سَأْمَهٌ، حَتّى یَنْصَرِفَ عَنّا کُتّابُ السّیّئَاتِ بِصَحِیفَهٍ خَالِیَهٍ مِنْ ذِکْرِ سَیّئَاتِنَا، وَ یَتَوَلّى کُتّابُ الْحَسَنَاتِ عَنّا مَسْرُورِینَ بِمَا کَتَبُوا مِنْ حَسَنَاتِنَا
وَ إِذَا انْقَضَتْ أَیّامُ حَیَاتِنَا، وَ تَصَرّمَتْ مُدَدُ أَعْمَارِنَا، وَ اسْتَحْضَرَتْنَا دَعْوَتُکَ الّتِی لَا بُدّ مِنْهَا وَ مِنْ إِجَابَتِهَا، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْ خِتَامَ مَا تُحْصِی عَلَیْنَا کَتَبَهُ أَعْمَالِنَا تَوْبَهً مَقْبُولَهً لَا تُوقِفُنَا بَعْدَهَا عَلَى ذَنْبٍ اجْتَرَحْنَاهُ، وَ لَا مَعْصِیَهٍ اقْتَرَفْنَاهَا.
وَ لَا تَکْشِفْ عَنّا سِتْراً سَتَرْتَهُ عَلَى رُءُوسِ الْأَشْهَادِ، یَوْمَ تَبْلُو أَخْبَارَ عِبَادِکَ.
إِنّکَ رَحِیمٌ بِمَنْ دَعَاکَ، وَ مُسْتَجِیبٌ لِمَنْ نَادَاکَ.

 

ترجمه :
اى کسى که یادت مایه آبروى یادکنندگان است، و اى کسى که شکرت موجب کامروائى شاکران است، و اى کسى که طاعتت باعث نجات مطیعان است، بر محمد و آلش رحمت فرست و دلهاى ما را بیاد خود از هر یاد و زبانهامان را به شکر خود از هر شکر و اعضایمان را به طاعت خود از هر طاعت مشغول دار و اگر براى ما فراغتى از کارها تقدیر کرده باشى، پس آن را فراغت توأم با سلامتى قرار ده که به سبب آن گناهى دامنگیرمان نشود، و خستگى‏اى بما نپیوندد. تا نویسندگان گناهان با نامه‏اى خالى از ذکر بدیهامان از طرف ما باز گردند، و نویسندگان حسنات به سبب آنچه از نیکى‏هاى ما نوشته‏اند شادان باز آیند، و چون ایام عمرمان سپرى شود و رشته زندگیمان بگسلد. و آن دعوت تو. که از وقوع و اجابتش گریز نیست. ما را احضار کند پس بر محمد و آلش رحمت فرست و پایان آنچه را که نویسندگان اعمالمان بر ما مى‏نویسند توبه‏اى پذیرفته قرار ده که بعد از آن ما را بر گناهى که کرده باشیم و نافرمانى‏اى که مرتکب شده باشیم توبیخ نکنى،و روزى که اسرار و اخبار بندگانت را مى‏آزمائى در برابر حاضران و ناظران پرده‏اى را که خود فرو گسترده‏اى از روى کار ما برندارى زیرا که تو نسبت به هر که ترا بخواند مهربانى و در باره هر که ترا ندا دهد اجابت کننده‏اى.

دعای شیبه هذلی

نهم:کلینى و ابن بابویه و دیگران به سندهاى معتبر از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده‏اند:شیبه هذلى به محضر حضرت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله‏ آمد و عرضه داشت:یا رسول اللّه من پیر شده ‏ام،و به اعمالى که پیش از این خود را به آن عادت داده بودم-همچون نماز و روزه و حج و جهاد قدرتم وفا نمى ‏کند،بنابراین گفتارى به من بیاموز که خدا مرا به آن سود بخشد،و انجامش برایم سبک و آسان باشد.حضرت‏ فرمودند:سخنت را بار دیگر بگو،شیبه سه مرتبه سخنش را تکرار کرد.حضرت فرمودند:درخت و کلوخى در اطراف تو نماند،مگر اینکه‏ از باب ترحّم بر تو گریست،هرگاه از نماز صبح فارغ شوى ده مرتبه بگو:
سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
منزّه است خداى بزرگ،و ستایش از آن اوست،و جنبش و نیرویى نیست مگر به خداوند والاى بزرگ
تا خدا به برکت‏ این دعا،تو را از کورى و دیوانگى و خوره و پیسى و پریشانى و تباهى عقل،عافیت دهد.شیبه گفت:یا رسول اللّه این‏ براى دنیا من است،براى آخرت من چیزى بفرما،فرمودند:بعد از هر نماز مى ‏گویى:
اَللّهُمَّ اهْدِنى مِنْ عِنْدِکَ وَاَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِکَ وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَکاتِکَ
خدایا مرا از جانب خود راهنمایى کن،و از فضل خود بر من کرامت فرما،و رحمتت را بر من بگستران،و از برکاتت‏ بر من نازل کن.
آنگاه حضرت فرمودند:اگر بنده بر این عمل مواظبت کند،و آن را عمدا تا وقت مردن ترک‏ نکند،چون به صحران محشر درآید،هشت در بهشت،براى او گشوده مى‏شود،که از هر درى که بخواهد وارد شود.و این‏ دعاى آخر به اسانید معتبر دیگر نیز وارد شده.