«شیخ الطائفه محمد بن حسن طوسی»

شیخ الطائفه محمد بن حسن طوسی معروف به «شیخ طوسی» سرآمد دانشمندان و فقها و علمای شیعه می‌باشد. او در سال ۴۰۸ هجری از خراسان به بغداد آمده، و در آنجا در محضر «شیخ مفید» و «سید مرتضی» که دو تن از بزرگان علمای شیعه بودند، علوم خویش را کامل نمود، و پس از وفات آنها شخصا به ریاست شیعه و تعلیم و تربیت فضلاء و دانشمندان و تدریس و تألیف و تصنیف علوم متدوال عصر از فقه و اصول و حدیث و تفسیر و کلام و رجال و درایه و غیره پرداخت، و آثار گرانقدر او در همه علوم از هزار سال پیش تاکنون مورد استفاده علماء و دانشمندان جامعه شیعه بوده است.

در عظمت مقام شیخ طوسی همین بس که دو کتاب از کتاب‌های چهارگانه معتبر و موثق شیعه؛ یعنی «تهذیب» و «استبصار» از او می‌باشد. «تبیان در تفسیر» و «خلاف و نهایه» و «جمل العقود» و «مبسوط در فقه» «امالی در حدیث» «عده الاصول در اصول فقه» «تلخیص الشافی» و «غیبت در کلام» و «فهرست» و «رجال» از جمله تألیفات شیخ طوسی می‌باشد.

شیخ طوسی در سال ۴۶۰ در نجف اشرف که خود بنیانگزار حوزه علمی آنجا می‌باشد، بدرود حیات گفت و در همان مکان نیز دفن گردید.

معرفی زیارت ناحیه مقدسه

نام مشهور و معروف این زیارت «ناحیه مقدسه» است که در واقع جایگاه صدور آن را مشخص می‌کند. هر اسمی یادآور مسمی و خصوصیات آن بوده و یک فرهنگ را به دنبال دارد به گونه‌ای که انسان با شنیدن آن کلمه بسیاری از حقایق برایش تداعی می‌شود. به همین جهت در اسلام سفارش شده است که هنگام نامگذاری، نام نیکو انتخاب کنید تا همواره یادآور فضائل و کمالات باشد.

نام این زیارت یادآور حجت زمان و امام منتظر است؛ همان که دل‌ها به سویش پر می‌کشد و چشم‌ها برای دیدنش انتظار!

زمان خواندن

زیارت ناحیه مقدسه همانند زیارت عاشورا برای روز عاشورا وارد شده و در غیر عاشورا نیز خوانده می‌شود، زیرا اختصاص به زمان خاصی نظیر روز عاشورا ندارد. به عبارت دیگر از زیارت‌های مطلقه (بدون قید زمان) می‌باشد.

در این رابطه شیخ مفید به عنوان اولین ناقل زیارت ناحیه مقدسه و شیخ محمد ابن مشهدی فرموده‌اند: زیارت ناحیه مقدسه مخصوص روز عاشورا است ولی بزرگان دیگر نظیر سید مرتضی، سید بن طاووس، علامه مجلسی این زیارت را مطلقه دانسته‌اند. خصوصا اینکه سید مرتضی آنرا در همه ایام می‌خوانده است.

سابقه صدور و مستند بودن

زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که به امام حسین (ع) اختصاص دارد. این زیارت ابتدا از «ناحیه مقدسه» امام زمان(عج) صادر و به یکی از نایبان خاص داده شده است. آنگاه از طریق ایشان به یکی از مشایخ شیخ مفید و سپس به دست این بزرگوار، آنگاه به دست سید مرتضی و ابن مشهدی رسیده است.

این زیارت دارای سند‌های متعدد صحیح و معتبر است و مورد تأیید مراجع تقلید، محدثین و علما می‌باشد.

نگاهی بر کلمات و عمل بزرگان

شیخ مفید که از عظمتی خاص برخوردار است و از فقهای بزرگ شیعه و رئیس امامیه در عصر خود بوده و بعلاوه قدیمی‌ترین ناقل و نزدیک‌ترین آنها به امام زمان می‌باشد، این زیارت را دارای سند مروی (روایت شده از معصوم) می‌داند.

سید مرتضی اعتبار این زیارت از چنان استحکام و جلالی برخوردار بوده که مورد توجه سید مرتضی قرار گرفته و هر بار که به زیارت امام حسین می‌رفته، اولین زیارتی که می‌خوانده این زیارت بوده است.

ابن مشهدی که عالمی موثق است فرموده:« زیارت ناحیه مقدسه از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) صادر شده است.»

علامه مجلسی در بحار فرموده است:« زیارت ناحیه مقدسه منقول و مروی است.»

آیت الله العظمی شیخ محمد حسین کاشف الغطاء برای بیان یک حکم فقهی به استناد زیارت ناحیه مقدسه فتوی داده است و این حاکی از اعتماد ایشان به این زیارت شریف و صدور آن از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) می‌باشد.

آن سوزهای خالصانه که با ناله‌های حزین همراه گشته و آکنده از اشک و آه گردیده و معارف بلندی که در عباراتی زیبا و موزون بیان شده و همراه با عشق در قالب زیارت ارائه گردیده است همه حکایت از آن دارد که این زیارت رشحه‌ای از رشحات غم و اندوه جانکاه کسی است که تمام حوادث را با علم امامت دیده و با عمق جان لمس نموده است.

آجرک الله یا بقیه الله

التماس دعا