ملاقات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

علامه مجلسى (ره ) از قول پدرش نقل مى کند که مى گفت :

در زمان ما شخص صالح و مؤ منى به نام امیر اسحق استر آبادى (ره ) بود که چهل بار پیاده به مکه رفته بود، و بین مردم مشهور شده بود که او طى الارض دارد – یعنى چندین فرسخ را در یک لحظه طى مى کرده – در یکى از سال ها او به اصفهان آمد. من باخبر شدم و به دیدارش رفتم . پس ‍ از احوالپرسى از وى پرسیدم :

– آیا شما طى الارض دارید؟ در بین ما چنین شهرت یافته است ؟

در جواب گفت :

در یکى از سالها با کاروان حج به زیارت خانه خدا مى رفتم به محلى رسیدیم ، که آنجا با مکه هفت یا نه منزل (بیش از پنجاه فرسخ ) راه بود. من به علتى از کاروان عقب مانده و کم کم به طور کلى از آن جدا شدم . و جاده اصلى را گم کرده حیران و سرگردان بودم .

تشنگى چنان بر من غالب شد که از زندگى ماءیوس گشتم . چند بار فریاد زدم :

– یا اباصالح ! یا اباصالح ! (امام زمان )! ما را به جاده هدایت فرما!

ناگاه شبحى از دور دیدم و به فکر فرو رفتم! پس از مدت کوتاهى آن شبح در کنارم حاضر شد. دیدم جوانى گندم گون و زیبا است که لباس تمیزى به تن کرده و سیماى بزرگان را دارد. بر شترى سوار بود و ظرف آبى همراه خود داشت . به او سلام کردم ، جواب سلام مرا داد و پرسید:

– تشنه هستى ؟

– آرى !

ظرف آب را به من داد و از آن آب نوشیدم . سپس گفت :

– مى خواهى به کاروان برسى ؟

مرا بر پشت سر خود سوار شتر کرد و به جانب مکه حرکت کردیم . عادت من این بود که هر روز دعاى حرز یمانى را مى خواندم . مشغول خواندن آن دعا شدم . در بعضى از جمله ها آن شخص ایراد مى گرفت و مى گفت :

چنین بخوان !

چیزى نگذشت که از من پرسید:

– اینجا را مى شناسى؟

نگاه کردم ، دیدم در مکه هستم .

امر کردند:

– پیاده شو!

وقتى پیاده شدم ، او بازگشت و از نظرم ناپدید شد. در این وقت فهمیدم که او حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف بوده است .

از فراق او و از اینکه او را نشناختم متاءسف شدم . بعد از گذشت هفت روز، کاروان ما به مکه رسید.

افراد کاروان ، چون از زنده ماندن من ماءیوس شده بودند، یکباره مرا در مکه دیدند و از این رو، بین مردم مشهور شدم که من ((طى الارض )) دارم .

علامه مجلسى (ره ) در پایان اظهار مى کند که پدرم گفت :

دعاى حرز یمانى را نزد وى خواندم و آن را تصحیح کردم ، شکر خدا که او به من اجازه نقل و تصحیح آن را داد.

زیارت جامعه(زیارت سوم)

زیارت سوم:زیارتى است که علاّمه مجلسى آن را در کتاب تحفه الزائر،زیارت هشتم از زیارتهاى جامعه قرار داده،و فرموده:این زیارتى است که سیّد ابن طاووس،در ضمن دعاهاى عرفه از حضرت صادق علیه السّلام روایت کرده،و در هر زمان،و هر مکان که باشد مى‏توان آن را خواند به ویژه در روز عرفه،و زیارت این است:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا نَبِیَّ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا خِیَرَهَ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ وَ أَمِینَهُ عَلَى وَحْیِهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ حُجَّهُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ بَابُ عِلْمِهِ وَ وَصِیُّ نَبِیِّهِ وَ الْخَلِیفَهُ مِنْ بَعْدِهِ فِی أُمَّتِهِ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً غَصَبَتْکَ حَقَّکَ وَ قَعَدَتْ مَقْعَدَکَ أَنَا بَرِی‏ءٌ مِنْهُمْ وَ مِنْ شِیعَتِهِمْ إِلَیْکَ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا فَاطِمَهُ الْبَتُولُ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا زَیْنَ نِسَاءِ الْعَالَمِینَ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا بِنْتَ رَسُولِ [اللَّهِ‏] رَبِّ الْعَالَمِینَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکِ وَ عَلَیْهِ السَّلامُ عَلَیْکِ یَا أُمَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً غَصَبَتْکِ حَقَّکِ وَ مَنَعَتْکِ مَا جَعَلَهُ اللَّهُ لَکِ حَلالا أَنَا بَرِی‏ءٌ إِلَیْکِ مِنْهُمْ وَ مِنْ شِیعَتِهِمْ ،
سلام بر تو اى رسول خدا،سلام بر تو اى پیامبر خدا،سلام بر تو اى برگزیده خدا از میان آفریدگان،و امین او بر وحى،سلام بر تو اى مولایم،اى امیر مؤمنان،سلام بر تو اى مولایم،تویى حجّت خدا بر بندگان خدا،و دروازه علم خدا،و جانشین پیامبر خدا،و خلیفه پس از او در امّتش‏ خدا لعنت کند امّتى را که حق تو را غصب کردند،و به جاى تو نشستند،من از آنان و پیروانشان‏ بیزارم،سلام بر تو اى فاطمه بتو،سلام بر تو اى زینت بانوان جهانیان‏ سلام بر تو اى دختر رسول پروردگار جهانیان،درود خدا بر تو و بر او باد،سلام بر تو اى مادر حسن و حسین،خدا لعنت کند امّتى را که حقّ تو را غصب کردند،و تو را از آنچه خدا برایت حلال کرد منع‏ نمودند،من به پیشگاه تو،از آنان و پیروانشان بیزارم،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا أَبَا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ الزَّکِیَّ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً قَتَلَتْکَ وَ بَایَعَتْ فِی أَمْرِکَ وَ شَایَعَتْ أَنَا بَرِی‏ءٌ إِلَیْکَ مِنْهُمْ وَ مِنْ شِیعَتِهِمْ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلِیٍّ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْکَ وَ عَلَى أَبِیکَ وَ جَدِّکَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً اسْتَحَلَّتْ دَمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّهً قَتَلَتْکَ وَ اسْتَبَاحَتْ حَرِیمَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ أَشْیَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِینَ لَهُمْ بِالتَّمْکِینِ مِنْ قِتَالِکُمْ أَنَا بَرِی‏ءٌ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکَ مِنْهُمْ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا مُحَمَّدٍ] عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا جَعْفَرٍ] مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ،
سلام بر تو اى مولایم،اى ابا محمّد حسن زکىّ،سلام بر تو اى مولایم،خدا لعنت کند امّتى را که تو را کشتند،و در کار کشتن تو با یکدیگر همدست و همکار شدند،من در درگاه تو از آنان و پیروانشان بیزارم،سلام بر تو اى مولایم،اى ابا عبد اللّه اى حسین بن على،درود خدا بر تو،و بر پدر و جدّت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش،خدا لعنت کند امّتى را که خون تو را حلال شمردند،و خدا لعنت کند امّتى را که تو را کشتند،و هتک حرمتت را مباح دانستند،و خدا لعنت‏ کند همراهان و پیروانشان را،و خدا لعنت کند آنان را که زمینه‏هاى کار را براى قاتلان تو فراهم کردند،من به پیشگاه خدا و به محضر تو از آنان بیزارم،سلام بر تو اى مولایم اى ابا محمّد على بن الحسین،سلام بر تو اى مولایم اى ابا جعفر محمد بن على،سلام بر تو اى مولایم اى ابا عبد اللّه جعفر بن‏ محمّد،
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا الْحَسَنِ‏] مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا الْحَسَنِ‏] عَلِیَّ بْنَ مُوسَى السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا جَعْفَرٍ] مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا الْحَسَنِ‏] عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا مُحَمَّدٍ] الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَوْلایَ یَا [أَبَا الْقَاسِمِ‏] مُحَمَّدَ بْنَ الْحَسَنِ صَاحِبَ الزَّمَانِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ وَ عَلَى عِتْرَتِکَ الطَّاهِرَهِ الطَّیِّبَهِ یَا مَوَالِیَّ کُونُوا شُفَعَائِی فِی حَطِّ وِزْرِی وَ خَطَایَایَ آمَنْتُ بِاللَّهِ وَ بِمَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَ أَتَوَالَى آخِرَکُمْ بِمَا أَتَوَالَى أَوَّلَکُمْ وَ بَرِئْتُ مِنَ الْجِبْتِ وَ الطَّاغُوتِ وَ اللاتِ وَ الْعُزَّى یَا مَوَالِیَّ أَنَا سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَکُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَکُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاکُمْ وَ وَلِیٌّ لِمَنْ وَالاکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ وَ لَعَنَ اللَّهُ ظَالِمِیکُمْ وَ غَاصِبِیکُمْ وَ لَعَنَ اللَّهُ أَشْیَاعَهُمْ وَ أَتْبَاعَهُمْ وَ أَهْلَ مَذْهَبِهِمْ وَ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَیْکُمْ مِنْهُمْ
سلام بر تو اى مولایم اى ابا الحسن موسى بن جعفر،سلام بر تو اى مولایم‏ اى ابا الحسن على بن موسى،سلام بر تو اى مولایم اى ابا جعفر محمد بن على،سلام بر تو اى مولایم اى ابا الحسن على بن محمّد،سلام بر تو اى مولایم اى ابا محمد حسن‏ بن على،سلام بر تو اى مولایم اى ابا القاسم،محمد بن حسن صاحب زمان،درود خدا بر تو بر عترت پاک و پاکیزه‏ات،اى سرپرستان من،شما در ریختن بار گناه و خطاهایم شفیعان‏ من باشید،من به خدا و آنچه به شما نازل شده،ایمان آوردم،و دوست دارم آخرین شما را همانگونه که دوست دارم اولین شما را،و از جبت و طاغوت و لات و عزّى(نام بتهاى زمان جاهلى در مکّه)بیزار شدم،اى سرپرستانم من در صلحم،با آنکه با شما صلح کرد،و در جنگم با آن‏که با شما جنگید و دشمنم با کسى‏که با شما دشمنى ورزید،و دوستم با کسى‏که با شما دوستى کرد،تا روز قیامت،خدا ستم‏کنندگان بر شما و غاصبان حق شما را لعنت کند و خدا شیعیان و پیروان اهل مذهب آنان را لعنت نماید،من به پیشگاه خدا و شما،از آنان بیزارى مى‏جویم.
زیارت چهارم:زیارت معروف به امین اللّه مى‏باشد،که ابتدایش:السّلام علیک یا امین اللّه فى ارضه و حجته على عباده‏ اشهد انّک جاهدت فى اللّه تا پایان زیارت،که در زیارتهاى حضرت امیر مؤمنان علیه السّلام گذشت،زیرا ما آن را زیارت دوم آن حضرت قرار دادیم‏ زیارت پنجم:زیارت الحمد للّه الذى اشهدنا مشهد اولیائه فى رجب است که در اعمال ماه رجب ذکر شد.پس آنچه از زیارات جامعه‏ در این کتاب مبارک است پنج زیارت است،و ان شاء اللّه تعالى کفایت مى‏کند

ملاقات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

علامه مجلسى (ره ) از قول پدرش نقل مى کند که مى گفت :
در زمان ما شخص صالح و مؤ منى به نام امیر اسحاق استر آبادى (ره ) بود که چهل بار پیاده به مکه رفته بود، و بین مردم مشهور شده بود که او طى الارض دارد – یعنى چندین فرسخ را در یک لحظه طى مى کرده – در یکى از سال ها او به اصفهان آمد. من باخبر شدم و به دیدارش رفتم . پس ‍ از احوالپرسى از وى پرسیدم :
– آیا شما طى الارض دارید؟ در بین ما چنین شهرت یافته است ؟
در جواب گفت :
در یکى از سالها با کاروان حج به زیارت خانه خدا مى رفتم به محلى رسیدیم ، که آنجا با مکه هفت یا نه منزل (بیش از پنجاه فرسخ ) راه بود. من به علتى از کاروان عقب مانده و کم کم به طور کلى از آن جدا شدم . و جاده اصلى را گم کرده حیران و سرگردان بودم .
تشنگى چنان بر من غالب شد که از زندگى ماءیوس گشتم . چند بار فریاد زدم :
– یا اباصالح ! یا اباصالح ! (امام زمان )! ما را به جاده هدایت فرما!
ناگاه شبحى از دور دیدم و به فکر فرو رفتم ! پس از مدت کوتاهى آن شبح در کنارم حاضر شد. دیدم جوانى گندم گون و زیبا است که لباس تمیزى به تن کرده و سیماى بزرگان را دارد. بر شترى سوار بود و ظرف آبى همراه خود داشت . به او سلام کردم ، جواب سلام مرا داد و پرسید:
– تشنه هستى ؟
– آرى !
ظرف آب را به من داد و از آن آب نوشیدم . سپس گفت :
– مى خواهى به کاروان برسى ؟
مرا بر پشت سر خود سوار شتر کرد و به جانب مکه حرکت کردیم . عادت من این بود که هر روز دعاى حرز یمانى را مى خواندم . مشغول خواندن آن دعا شدم . در بعضى از جمله ها آن شخص ایراد مى گرفت و مى گفت :
چنین بخوان !
چیزى نگذشت که از من پرسید:
– اینجا را مى شناسى ؟
نگاه کردم ، دیدم در مکه هستم .
امر کردند:
– پیاده شو!
وقتى پیاده شدم ، او بازگشت و از نظرم ناپدید شد. در این وقت فهمیدم که او حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه بوده است .
از فراق او و از اینکه او را نشناختم متأسف شدم . بعد از گذشت هفت روز، کاروان ما به مکه رسید.
افراد کاروان ، چون از زنده ماندن من مأیوس شده بودند، یکباره مرا در مکه دیدند و از این رو، بین مردم مشهور شدم که من ((طى الارض )) دارم .
علامه مجلسى (ره ) در پایان اظهار مى کند که پدرم گفت :
دعاى حرز یمانى را نزد وى خواندم و آن را تصحیح کردم ، شکر خدا که او به من اجازه نقل و تصحیح آن را داد.

اعمال شب های قدر

شب نوزدهم:این شب با عظمت آغاز شبهاى قدر است،و شب قدر آن شبى است که در طول سال،شبى به خوبى‏ و فضلیت آن یافت نمى‏شود،و عمل در این شب از عمل در طول هزار ماه بهتر است،و تقدیر امور سال در این شب صورت‏ مى‏گیرد،و فرشتگان و روح که اعظم فرشتگان الهى است،در این شب به اذن پروردگار به زمین فرود مى‏آیند،و به محضر امام زمان(عج) مى‏رسند و آنچه را که براى هر فرد مقدّر شده بر آن حضرت عرضه مى‏دارند.و اعمال شبهاى قدر بر دو نوع است: یکى اعمالى که در هر سه شب باید انجام داد،و دیگر اعمالى که مخصوص به هر یک از شبهاى قدر است. اوّل:اعمالى است که در هر سه شب باید انجام داد،و آن چند عمل است:اوّل:غسل کردند.علاّمه مجلسى فرموده‏ بهتر است غسل این شبها در هنگام غروب آفتاب انجام گیرد،که نماز شام را با غسل بخواند.دوم:دو رکعت نماز که‏ در هر رکعت پس از سوره«حمد»،هفت مرتبه«توحید»خوانده،و پس از فراغت از نماز هفتاد مرتبه بگوید،استغفر اللّه و اتوب الیه در روایت نبوى است:که از جاى برنخیزد تا خدا او و پدر و مادرش را بیامرزد،تا آخر خبر. سوم:قرآن مجید را باز کند و در برابر خود گرفته و بگوید:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکِتَابِکَ الْمُنْزَلِ وَ مَا فِیهِ وَ فِیهِ اسْمُکَ الْأَکْبَرُ وَ أَسْمَاؤُکَ الْحُسْنَى وَ مَا یُخَافُ وَ یُرْجَى أَنْ تَجْعَلَنِی مِنْ عُتَقَائِکَ مِنَ النَّارِ.
خداى از تو درخواست مى‏کنم به حق کتاب نازل شده‏ات،و آنچه در آن است،و در آن است نام بزرگت‏ترت،و نامهاى نیکوترت‏ و آنچه بیم‏انگیز است و امیدبخش،اینکه مرا از آزادشدگان از آتش دوزخ قرار دهى.
سپس هر حاجت که دارد بخواهد .
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذَا الْقُرْآنِ وَ بِحَقِّ مَنْ أَرْسَلْتَهُ بِهِ وَ بِحَقِّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مَدَحْتَهُ فِیهِ وَ بِحَقِّکَ عَلَیْهِمْ فَلا أَحَدَ أَعْرَفُ بِحَقِّکَ مِنْکَ
خدایا به حق این قرآن،و به حق کسى‏که آن را بر او فرستادى،و به حق‏ هر مؤمنى که او را در قرآن ستودى،و به حق خود بر آنان،پس احدى شناساتر از تو به حق تو نیست
سپس ده مرتبه بگوید (بیشتر…)

معرفی زیارت ناحیه مقدسه

نام مشهور و معروف این زیارت «ناحیه مقدسه» است که در واقع جایگاه صدور آن را مشخص می‌کند. هر اسمی یادآور مسمی و خصوصیات آن بوده و یک فرهنگ را به دنبال دارد به گونه‌ای که انسان با شنیدن آن کلمه بسیاری از حقایق برایش تداعی می‌شود. به همین جهت در اسلام سفارش شده است که هنگام نامگذاری، نام نیکو انتخاب کنید تا همواره یادآور فضائل و کمالات باشد.

نام این زیارت یادآور حجت زمان و امام منتظر است؛ همان که دل‌ها به سویش پر می‌کشد و چشم‌ها برای دیدنش انتظار!

زمان خواندن

زیارت ناحیه مقدسه همانند زیارت عاشورا برای روز عاشورا وارد شده و در غیر عاشورا نیز خوانده می‌شود، زیرا اختصاص به زمان خاصی نظیر روز عاشورا ندارد. به عبارت دیگر از زیارت‌های مطلقه (بدون قید زمان) می‌باشد.

در این رابطه شیخ مفید به عنوان اولین ناقل زیارت ناحیه مقدسه و شیخ محمد ابن مشهدی فرموده‌اند: زیارت ناحیه مقدسه مخصوص روز عاشورا است ولی بزرگان دیگر نظیر سید مرتضی، سید بن طاووس، علامه مجلسی این زیارت را مطلقه دانسته‌اند. خصوصا اینکه سید مرتضی آنرا در همه ایام می‌خوانده است.

سابقه صدور و مستند بودن

زیارت ناحیه مقدسه زیارتی است که به امام حسین (ع) اختصاص دارد. این زیارت ابتدا از «ناحیه مقدسه» امام زمان(عج) صادر و به یکی از نایبان خاص داده شده است. آنگاه از طریق ایشان به یکی از مشایخ شیخ مفید و سپس به دست این بزرگوار، آنگاه به دست سید مرتضی و ابن مشهدی رسیده است.

این زیارت دارای سند‌های متعدد صحیح و معتبر است و مورد تأیید مراجع تقلید، محدثین و علما می‌باشد.

نگاهی بر کلمات و عمل بزرگان

شیخ مفید که از عظمتی خاص برخوردار است و از فقهای بزرگ شیعه و رئیس امامیه در عصر خود بوده و بعلاوه قدیمی‌ترین ناقل و نزدیک‌ترین آنها به امام زمان می‌باشد، این زیارت را دارای سند مروی (روایت شده از معصوم) می‌داند.

سید مرتضی اعتبار این زیارت از چنان استحکام و جلالی برخوردار بوده که مورد توجه سید مرتضی قرار گرفته و هر بار که به زیارت امام حسین می‌رفته، اولین زیارتی که می‌خوانده این زیارت بوده است.

ابن مشهدی که عالمی موثق است فرموده:« زیارت ناحیه مقدسه از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) صادر شده است.»

علامه مجلسی در بحار فرموده است:« زیارت ناحیه مقدسه منقول و مروی است.»

آیت الله العظمی شیخ محمد حسین کاشف الغطاء برای بیان یک حکم فقهی به استناد زیارت ناحیه مقدسه فتوی داده است و این حاکی از اعتماد ایشان به این زیارت شریف و صدور آن از ناحیه مقدسه امام زمان(عج) می‌باشد.

آن سوزهای خالصانه که با ناله‌های حزین همراه گشته و آکنده از اشک و آه گردیده و معارف بلندی که در عباراتی زیبا و موزون بیان شده و همراه با عشق در قالب زیارت ارائه گردیده است همه حکایت از آن دارد که این زیارت رشحه‌ای از رشحات غم و اندوه جانکاه کسی است که تمام حوادث را با علم امامت دیده و با عمق جان لمس نموده است.

آجرک الله یا بقیه الله

التماس دعا