سفیانى کیست؟

 

یکى از علایم ظهور امام مهدى (عج) که وقوعش حتمى و قطعى شمرده شده است، خروج سفیانى است.
اخبار و روایاتى که بر وجود و خصوصیات او دلالت دارند، بدین ترتیب مى باشند:

حتمى بودن خروج او:
امام صادق (علیه السلام) فرموده اند:
پیش از قیام قائم (علیه السلام) پنج علامت حتمى مى باشد: یمانى، سفیانى، صیحه آسمانى، قتل نفس زکیه، و فرو رفتن سرزمین بیدا.

نام و نسب او:
امیرالمؤمنین(علیه السلام) فرمودند:
فرزند خورنده جگرها، از وادى یابس خارج مى شود… اسمش عثمان و پدرش عنبسه و از اولاد ابو سفیان است.

و امام زین العابدین (علیه السلام) فرموده اند:
سپس سفیانى ملعون از وادى یابس بیرون مى آید، وى از فرزندان عنبسه بن ابى سفیان است.

خصوصیات فردى او:
امام باقر (علیه السلام) در این رابطه مى فرمایند:
سفیانى، سرخ رویى سپید پوست و زاغ چشم است، هرگز خدا را پرستش نکرده و هرگز مکه و مدینه را ندیده است…

عقیده او:
از برخى روایات استفاده مى شود که سفیانی مسیحى و یا از ساخته هاى مسیحیت است. مانند روایتى که شیخ طوسى نقل کرده است که: (سفیانى از شهرهاى روم روى مى آورد براى انتقام و در گردنش صلیب است..)

البته این روایت که از معصوم نقل نشده نمى تواند مورد اعتماد باشد.
و از برخى روایات چنین استفاده مى شود که وى مسلمان منحرفى است که کینه حضرت على (علیه السلام) را به دل دارد.

چنانکه امام صادق(علیه السلام) مى فرماید: (گویا سفیانى را مى بینم که در میدان کوفه شما جایگاه خود را گسترده، و منادى او فریاد مى زند؛ هر کس سر شیعه على بن ابى طالب را بیاورد، هزار درهم مزد خواهد گرفت. همسایه بر همسایه مى جهد و گردنش را مى زند و هزار درهم را مى گیرد. آگاه باشید که در آن روز حکومت شما فقط به دست زنازادگان خواهد بود) .

زمان خروج او:
امام صادق (علیه السلام) مى فرمایند:
امر سفیانى از مسائل حتمى است، و خروجش در ماه رجب مىباشد.

و نیز مى فرماید:
خروج سفیانى و یمانى و خراسانى در یک سال و یک ماه و یک روز واقع خواهد شد.

مکان خروج او:
امیرالمۆمنین(علیه السلام) مى فرمایند: سپس پسر جگرخوار (هند، همسر ابو سفیان) از وادى یابس خروج کند، تا به منبر دمشق نشیند.

و امام هادى(علیه السلام) در ضمن حدیثى چنین فرموده است:
خراسانى و سفیانى خروج خواهند کرد، این از مشرق و آن دیگرى از مغرب.

مدت حکومتش:
امام صادق (علیه السلام) فرمودند:
سفیانى از علایم حتمى است، خروج او در ماه رجب خواهد بود، و از آغاز خروجش تا پایان آن جمعا ۱۵ ماه است که در ۶ ماه آن جنگ پیکار مى کند، و چون شهرهاى پنجگانه (دمشق، حمص، فلسطین، اردن، حلب) را تصرف کرد، ۹ ماه فرمانروایى مى کند، و یک روز هم بر آن افزوده نمى شود).

محل مرگ او:
حضرت امیرالمۆمنین(علیه السلام) در ذیل آیه شریفه ى:
ولو ترى اذ فزعوا فلا فوت

مى فرماید:
کمى پیش از قیام قائم ما، مهدى (علیه السلام)، سفیانى خروج مى کند، پس به اندازه دوران حاملگى یک زن که ۹ ماه باشد حکومت مى کند، لشکریان او به مدینه وارد مى شوند، تا اینکه به (بیدا) مى رسند، خداوند آنها را در زمین فرو مى برد.

این بود مهمترین خصوصیاتى که در کتب حدیث، پیرامون سفیانى ذکر شده است.

منابع:
(۱) کمال الدین وتمام النعمه، شیخ صدوق، ص ۶۵۰٫
(۲) همان ماخذ، ص ۶۵۱٫
(۳) کتاب الغیبه، شیخ طوسى ص ۲۷۰٫
(۴) غیبت نعمانى، باب ۱۸، ص ۴۳۵٫
(۵) کتاب الغیبه، شیخ طوسى، ص ۲۷۸٫
(۶) کتاب الغیبه، شیخ طوسى، ص ۲۷۳٫
(۷) غیت نعمانى، باب ۱۸، ص ۴۲۶٫
(۸) همان ماخذ، باب ۱۴، ص ۳۶۹٫
(۹) همان مأخذ، باب ۱۸، ص ۴۳۴٫
(۱۰) بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۲۳۲٫
(۱۱) غیبت نعمانى، باب ۱۸، ص ۴۲۶٫
(۱۲) تاریخ غیبت کبرى، سید محمد صدر، ص ۶۴۸٫
(۱۳) بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۱۸۲٫

شش چیز در شش جا

خداوند متعال به حضرت موسی(علیه السلام) وحی کرد:
ای موسی! من شش چیز را در شش جا قرار دادم؛ ولی مردم در جای دیگر دنبال آن می‌گردند! درحالی که هرگز آنها را در آنجا نخواهند یافت:
۱- راحتی و آسایش مطلق را در بهشت قرار دادم، ولی مردم در دنیا دنبال آن می‌گردند.
۲- ع‍زَت و شرف را در عبادت قرار دادم، ولی مردم عزّت را در پست و مقام می‌جویند.
۳- بی‌نیازی را در قناعت قرار دادم، ولی مردم آن را در زیادی مال و ثروت جستجو می‌کنند.
۴-رسیدن به بزرگی و مقام را در فروتنی قرار دادم، ولی مردم آن را در تکبّر و خودبرتر بینی می جویند.
۵- کسب علم را در گرسنگی و تلاش قرار دادم، ولی مردم با شکم سیر دنبال آن می‌گردند.
۶-اجابت دعا را در لقمه حلال قرار دادم، ولی مردم در طلسم و جادو به دنبال اجابت دعا می‌گردند.

منبع:مستدرک الوسائل،ج۱۲،ص۱۷۳، باب۱۰۱

کیفیت و آداب غسل میت

و باید میّت را به سه غسل، غسل دهند: غسل اول با آب سدر، دوّم با آب کافور، سوم با آب خالص.
و کیفیّت غسلش مانند غسل جنابت است.
ابتدا میکند به شستن دستهاى میّت سه مرتبه، پس عورت او را با کمى از اشنان سه مرتبه میشوید، سپس سر او را سه مرتبه با کف سدر غسل میدهد، سپس جانب راست و بعد جانب چپ را به همین صورت و دست خود را به تمام بدن میّت میکشد، و باید همه این شستنهاى اول با آب سدر باشد، سپس ظرفها را بشوید تا اثر سدر از آنها برود، سپس به همین ترتیب با آب کافور آنگاه او را با آب خالص غسل دهد، و غسل دهنده در حال غسل دادن هر عضوى بر جانب راست او بایستد و بگو: عفوا عفوا، چون از غسل دادن فارغ شود، بدن میّت را با جامه تمیزى خشک کند، و بر غسل دهنده در این حال یا بعد از آن غسل میّت واجب است.
و مستحبّ است وضو، پیش از غسلهاى میّت.