ماجرای شهادت حضرت زهرا از زبان علامه مجلسی

علامه مجلسى گوید:
در کتاب سلیم بن قیس هلالى به روایت ابان بن ابى عیاش از او، از سلمان و عبدالله بن عباس روایت شده که گفتند:
هنگامى که پیامبر اسلام رحلت کرد هنوز جنازه مقدس آن حضرت را به خاک نسپرده بودند که مردم عهد و پیمان خود را شکستند و مرتد مخالفت را برافراشتند.
اما حضرت على مشغول و کفن و حنوط جسد مبارک پیغمبر عزیز اسلام شد تا اینکه آن جسد مقدس را به خاک سپرد. سپس على علیه السلام طبق وصیت حضرت رسول صلى الله علیه و آله مشغول جمع آورى قرآن مجید شد.
پس از این جریان عمر به ابوبکر گفت : مردم عموما غیر از على و اهل بیتش ‍ با تو بیعت کردند، به دنبال وى بفرست تا بیاید و بیعت کند. ابوبکر پسرعموى عمر را که نامش قنفذ بود، خواست و به او گفت : نزد على برو، به وى بگو: خلیفه پیغمبر تو را خواسته ! چندین مرتبه قنفذ این ماءموریت را انجام داد ولى حضرت امیر نزد آنان نیامد. عمر در حالى که خشمناک بود برجست و خالد بن ولید و قنفذ را خواست ، به آنان دستور داد تا هیزم و آتش برداشتند و به سوى خانه حضرت روانه شدند. در آن هنگام حضرت زهرا علیهاالسلام پشت در نشسته بود و جسم آن بانو پس از رحلت رسول خدا صلى الله علیه و آله ناتوان شده بود.
عمر به در خانه على که رسید دق الباب کرد و فریاد زد: اى پسر ابوطالب ! در را باز کن ! حضرت زهرا فرمود:
ما را با تو چه کار نمى گذارى به عزادارى خویشتن مشغول باشیم ؟! عمر به حضرت فاطمه گفت : در را باز کن ! و الا آتش به جان شما مى زنیم !
فاطمه زهرا در جوابش فرمود: آیا از خداى توانا نمى ترسى که داخل خانه من مى شوى و به خانه ام حمله و هجوم مى کنى ؟! ولى او حاضر نشد که برگردد! آتش خواست و در خانه را آتش زد. وقتى در سوخت ، او در را باز کرد! در همین لحظه بود که حضرت زهرا در مقابل وى قرار گرفت و فریاد زد:
پدرجان ! اى رسول خدا!
او شمشیر خود را همان طور که در غلاف بود، بلند کرد و به پهلوى فاطمه علیهاالسلام زد، وقتى ناله آن بانوى مظلومه بلند شد با تازیانه به نحوى به ساق دست آن حضرت نواخت که صیحه اى زد و پدر خود رسول خدا را به فریاد طلبید.
هنگامى که حضرت امیر با این منظره مواجه شد از جاى برجست و کمربند او را گرفت و او را از جاى کند و بر زمین افکند آنگاه بینى و گردن وى را کوبید و تصمیم گرفت که او را به قتل رساند! ولى دستور پیامبر صلى الله علیه و آله را به یاد آورد که به آن حضرت فرموده بود: باید صبور و شکیبا باشى ، لذا فرمود:
اى پسر صهاک ! سوگند به حق آن خدایى که حضرت محمد را به مقام نبوت گرامى داشت اگر نه چنین بود که من به خاطر امر خداوند باید صبر کنم تو مى دیدى که نمى توانستى داخل خانه من شوى ! و عمر پیوسته استغاثه مى کرد!
در این هنگام مردم به میان خانه على ریختند و بر آن حضرت غلبه یافته ریسمان به گردن مقدسش انداختند!
فاطمه زهرا نزدیک در آمد که حضرت امیر را از دست آنان رها کند، ولى قنفذ آن بانوى مظلومه را هدف تازیانه قرار داد! و اثر آن تازیانه نظیر یک بازوبند به بازوى آن حضرت بود تا زمانى که رحلت فرمود.
آنگاه آن بانو را به نحوى به در کوبید که دنده و پهلویش شکست و جنین خود را که در رحم داشت سقط کرد!
پس از آن زهرا علیهاالسلام چنان در بستر بیمارى افتاد که دیگر برنخاست و به شهادت رسید

فایده نگاه نکردن به نامحرم

اینکه ما به نامحرم نگاه نکنیم و چشم خود را از گناه حفظ کنیم علاوه بر اینکه تاثیر زیادی بر بالا بردن شخصیت دارد و ارزش اجتماعی ما را بالا می برد فواید دیگری نیز دارد :

اول ـ رهایی قلب از حسرت. کسی که چشم خود را برای دیدن نامحرم آزاد می گذارد حسرتش ‏بیشتر می گردد، آنچه را چشم به قلب انتقال می دهد مضر واقع می شود، چون چشم چیز هایی را می ‏بیند که رسیدن به آن در مقدور شخص نیست، او نمی تواند صبر کند و این نهایت رنج است.‏

دوم ـ چشم پوشیدن از نامحرم قلب را نورانی و روشن می سازد و این درخشش حتی در چشم، روی و ‏دیگر اعضای بدن نمایان می گردد، این عمل به قلب قوت، ثبات و شجاعت می بخشد، خداوند متعال قدرت بصیرت را با ‏قدرت حجت و استدلال همگام به او می بخشد.

‏امام حسن علیه السلام می فرماید : پیروان هوا و هوس کسانی هستند که؛ اگر قاطر ها آنها را پایمال کنند و زیر ‏پای اسب ها شوند، باز هم سایه ی معصیت در دل هایشان است، خداوند از این ابا می ورزد که کسی ‏را خوار و ذلیل کند مگر کسانی را که نا فرمانی او را می کنند.‏

سوم ـ ترک نگاه به نامحرم یک خوشحالی روانی به قلب می دهد که از لذت نظر به نامحرم به مراتب ‏خوبتر و زیباتر است، چون این شخص با دشمن خود یعنی شیطان قهر نموده، شهوت خود را لبیک ‏نگفته و بر نفس خود غالب آمده است.

انسان وقتی به خاطر خدا از لذت های زود گذر چشم ‏می پوشد و شهوت خود را مهار می کند ، خداوند در عوض برایش خوشی ها و لذت های کامل تری را نصیب می گرداند.

عبادت غیرخداچیست؟

 

عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِهِ:
وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَهً- لِیَکُونُوا لَهُمْ عِزًّا- کَلَّا سَیَکْفُرُونَ بِعِبادَتِهِمْ وَ یَکُونُونَ عَلَیْهِمْ ضِدًّا
یَوْمَ الْقِیَامَهِ أَیْ یَکُونُونَ هَؤُلَاءِ- الَّذِینَ اتَّخَذُوهُمْ آلِهَهً مِنْ دُونِ اللَّهِ عَلَیْهِمْ ضِدّاً یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَ یَتَبَرَّءُونَ مِنْهُمْ وَ مِنْ عِبَادَتِهِمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَهِ ثُمَّ قَالَ:
لَیْسَتِ الْعِبَادَهُ هِیَ السُّجُودَ وَ لَا الرُّکُوعَ- وَ إِنَّمَا هِیَ طَاعَهُ الرِّجَالِ، مَنْ أَطَاعَ مَخْلُوقاً فِی مَعْصِیَهِ الْخَالِقِ فَقَدْ عَبَدَه‏

امام صادق علیه السلام در تفسیر آیه ۸۱ و۸۲ سوره مریم می‏فرماید:

«آنان که غیر از خدای تعالی، خدایانی برای خود ساخته‏اند، در روز رستاخیز خدایانشان با آنان به مخالفت‏ برخاسته، از آنان و عبادتشان بیزاری خواهند جست.

سپس فرمود: پرستش و عبادت، سجده و رکوع نیست بلکه پرستش همان اطاعت از بزرگان(غیرمعصوم) است. هر که مخلوقی را در نافرمانی و معصیت‏ خدای تعالی اطاعت کند او را پرستیده است.
وسائل الشیعه ج‏۱۶ ص۱۵۶باب ۱۱

دعا و دوا برای تقویت حافظه

مؤلف گوید: کسیکه میخواهد حافظه ‏اش زیاد شود، مسواک کند، و روزه بگیرد، و قرآن بخواند، به ویژه آیه الکرسى را، و ادامه دهد خوردن مویز را در ناشتا، به ویژه اگر سرخ و بیست‏ و یک دانه باشد، این کارها براى فهم و ذهن و حافظه سودمند است، و نیز خوردن حلوا و گوشت نزدیک گردن گوسفند، و عسل و عدس نیز باعث تقویت حافظه هستند، نقل شده: از دواهایى که به تجربه رسیده آن است: که کندر و سعد و شکر طبرزد را مساوى با هم گرفته و نرم بکوبند و مخلوط کنند، و روزى پنج‏ درهم بخورند، البته سه روز پیدرپى بخورند، و پنج روز ترک کنند و به این صورت ادامه دهند، و هر روز پس از نماز صبح، پیش از آن‏که سخن بگویند بخوانند: یا حىّ یا قیّوم فلا یفوت شیئا علمه، و لا یؤده.
و نیز به دنبال نمازها بخواند دعاى: سبحان من لا یعتدى على اهل مملکته‏

دعای رفع فراموشی

سی ونهم: شیخ کفعمى از کتاب جامع الشتات، از حضرت صادق علیه السّلام نقل کرده: هرگاه خوساتى از ما حدیثى نقل کنى، و شیطان باعث فراموشى تو شود، دست را بر پیشانیات بگذار و بگو: صلّى اللّه على محمّد و اله، اللّهمّ انّى اسالک یا مذکرّ الخیر و فاعله، و الامر به، ذکرّنى ما انسانیه الشّیطان‏ در کتاب من لا یحضره الفقیه از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: کسیکه فراموشى او در نماز زیاد باشد، هنگامیکه وارد بیت الخلاء میشود بگوید: بسم اللّه، اعوذ باللّه من الرّجس النجس الخبیث المخبث‏ الشّیطان الرّجیم.