حق نماز

فأما حق الصلاه فأن تعلم أنها وفاده إلى الله و أنک قائم بها بین یدى الله فإذا علمت ذلک کنت خلیقا أن تقوم فیها مقام الذلیل؛ الراغب؛ الراهب؛ الخائف؛ الراجى؛ المسکین؛ المتضرع؛ المعظم من قام بین یدیه بالسکون والإطراق؛ و خشوع الاطراف و لین الجناح؛ و حسن المناجاه له فى نفسه و الطلب إلیه فى فکاک رقبتک التى احاطت به خطیئتک و استهلکتها ذنوبک؛ و لا قوه الا بالله .
ترجمه:

اما حق نماز پس بدان که آن حضور در محضرخداوند متعال است و تو در برابر خداوند متعال ایستاده ای؛ پس وقتی متوجه این نکته شدی سزاوار برای تو آنست که حاضرشوی در این محضر مانند عبد ذلیلی که رغبت به تقرب ونزدیک شدن به مولایش را دارد و درحالیکه از او (به سبب گناهانت ) هراس داری به لطف و کرم او امیدوارباش و بامسکنت و بیچارگی به تضرع و زاری بپرداز و حضور در محضر او را بزرگ بدان؛ با آرامش جسم و جان و توجه کامل به معبود انس و جان تواضع و اظهار بیچارگی کرده آزادیت را از عذاب و آتش تمنا کن زیرا که گناهان و خطاها تو را در بند کشیده اند و بسوی هلاکت و نیستی برده اند؛ و قوتی نیست مگر به قوت خداوند متعال.

اهمیت نماز

یکی از سفارشات امیر المؤ منین حضرت علی (ع) درباره اهمیت نماز
حضرت به اصحاب خود می فرماید :

تَعاهَدُوآ أَمْرَالصَّلوهِ ، وَ حافِظُو عَلَیْها ، وَاستَکْثَرُوامِنْها وَ تَقَرَّبُوابِها، فَإنَّها کانَتْ عَلَی الْمُومِنینَ کِتاباً مَّوْقُوتاً ، أَلاتَسْمَعُونَ إلی جَوابِ أَهْلِ النّارِ حینَ سُئِلُوا :
“ما سَلکَکُمْ فِی سَقَرَ؟قالُوا : لَم نَکَ مِنَ المُصَلّینَ “.
وَ إنَّها لَتَحُتُّ الذُّنُوبَ حَتَّ الْوَرَق، وَ تُطلِقُهآ إطْلاقَ الرِّبَقِ ، ، و شَبَّهَها رَسُولُ اللهِ (ص) بِالْحَمَّهِ تَکُونُ عَلی بابِ الرَّجُلِ فَهُوَ یَغتَسِلُ مِنْها فِی الْیَومِ وَ اللَّیْلَهِ خَمْسَ مَرّاتٍ ، فَما عَسی أَن یَبْقی عَلَیْهِ مِنَ الدَّرَنِ ، وَقَدْ عَرَفَ حَقَّها رِجالٌ مِن المُؤْمِنینَ الَّذینَ لا تَشْغَلُهُمْ عَنْها زِینَهُ مَتاعٍ ،وَ لا قُرَّهُ عَیْنٍ مِن وَلَدٍ وَ لا مالٍ ، یَقُولُ اللهِ سُبْحانَهُ :
” رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تثجارَهٌ وَلا بَیْع عَنْ ذِکْرِ اللهِ وَ اقامِ الصَّلاهِ وَ اِیتآء الزَّکاهِ ” وَ کانَ رَسُولُ اللهِ (ص) نَصبِاً بِالصَّلاهِ بَعْدَ التَّبْشیرِ لَهُ ، بِالْجَنَّهِ لِقَولِ اللهِ سُبْحانَهُ :” وَ أمُرْ أهْلَکَ بِالصَّلاهِ وَ اصْطَبِر عَلَیها ” فَکانَ یَأمُرُ أَهْلَهُ ، وَ یُصَبِّرُ عَلَیْها نَفْسَهُ

امر نماز را مراعات کنید ( که معراج مومن و ستون دین و نخستین چیزیست که در قیامت از بنده باز پرسی می شود ) اگر قبول شد سایر اعمال پذیرفته است ، و اگر به حساب نیامد هیچ یک از عامال سودی ندارد و آن را محا فظت نمایید ( از وقت فضیلت آن غافل نباشید ) و بسیار بجا آورید، و بوسیله آن بخدا نزدیک شوید، زیرا نماز همانطور که در قرآن کریم می فرماید : ” کانَتْ عَلَی الْمُومِنینَ کِتاباً مَوْقُوتاً ”  بر مومنین فریضه است نوشته و وقت آن تعیین گردیده ،

آیا گوش (دل ) به پاسخ اهل دوزخ نمی دهید آنگاه که از آنها می پرسند :” ما سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ؟ قالُوا : لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ” در قرآن کریم یعنی چه چیز شمار ا گرفتا ر دوزخ ساخت ؟ می گویند از نماز گزاران نبودیم ، و نماز گناهان را می ریزد مانند ریختن برگ ( از درخت ) و رها می کند مانند رها کردن بندها ( از گردن چهار پایان ) و رسول خدا (ص) نماز را به چشمه آب گرم تشبیه فرموده که بردر خانه مردی باشد و شبانه روزی پنج نوبت از آن شستشو کند ،

پس ( معلوم است ) دیگر برچنین کسی چرک باقی نخواهد ماند ، و حق نماز را مردانی از مؤمنین شناخته اندکه آرایش کالای دنیا و روشنی چشم از فرزند و دارایی آنان را از آن باز نمی دارد خداوند سبحان ( در قرآن کریم ) می فرماید : “ رِجالٌ لا تُلهِیهِمْ تِجارَهٌ وَ لا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللهِ وَ اِقامِ الصَّلوهِ وَ ایتآءِ الزَّکوهِ”
یعنی مردانی هستند که بازرگانی و خرید و فروش آنها را از یاد خدا و به جا آوردن نماز و دادن زکوه غافل نمی گرداند . و رسول خدا ( ص ) با اینکه به بهشت مژده داده شده بود برای نماز ( از بس بجا می آورد ) خود را به رنج می افکند به جهت فرمان خداوند سبحان در قرآن کریم ” وَ أمُرْ اَهْلَکَ بِالصَّلاهِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها “
یعنی اهل خود را به خواندن نماز امر کن و خویشتن برانجام آن شکیبا باش . پس آن حضرت هم اهل خود را به نماز امر می فرمود و خود را به شکیبایی بررنج آن وامی داشت.