خداحافظ ای نخل ها چاه ها

دلتـــ گرفتـــ پدر یاב ماבر افتاבے
ز شعلہ هاے בر و از لگد زدטּ گفتے!

یتیمــ ها کہ براے تو شیر آورבند
ز ِ بے وفایے این کوفیاטּ بہ منـــــ گفتے

تو از شلوغے و ترس از ربوבטּ اطفال
ز سنگ خورבטּ و سختے رב شدטּ گفتے

سحر بہ رسمــ سفارش کنار ِ عباستـــ !
فقط حسینـــــ حسینـــــ و حسنـــــ حسنـــــ گفتے

ز ِ کشتن نوه هایتـــ ز ِ کشتنـــــ پسرتـــ
ز قتلگاه و بدטּ های بے کفنـــــ گفتے..

.