تعویذ درد سر و درد گوش

از حضرت امام باقر علیه السّلام روایت شده است که براى آرام شدن درد سر، سر را مسح کند،و هفت مرتبه بگوید:
اَعُوذُ بِاللَّهِ الَّذى سَکَنَ لَهُ ما فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَ ما فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ
پناه مى‏برم به خدایى که،آنچه در بیابان و دریا و آسمانها و زمین است براى او آرام گرفت،و او شنوا و داناست.
و نیز این دعا براى آرام شدن درد گوش،با هفت مرتبه خواندن از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده،و همچنین از آن‏ حضرت رسیده:مقدارى پنیر بسیار کهنه را بگیر و نرم بکوب و با شیر مخلوط کن،و روى آتش حرارت بده،و چند قطره در گوشى‏ که درد مى‏کند بریز.نیز براى سردرد:بر قدح آبى بخواند:
اَوَلَمْ یَرَ الَّذینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالاَْرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما وَ جَعَلْنا مِنَ الْمآءِ کُلَّ شَیْئٍ حَی اَفَلا یُؤْمِنُونَ
آیا آنان‏که کافر شدند ندیدند،که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند،پس آنها را از هم گشودیم،و از هرچیز زنده را از آب قرار دادیم آیا ایمان نمى‏آورند؟!
سپس آن را بیاشامد.روایت شده:هرگاه کسالت،یا درد سر عارض رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله‏ مى‏شد،دستها را مى‏گشودند،و فاتحه و معوّذتین[دو سوره قل اعوذ بربّ الفلق و قل اعوذ برب النّاس ]مى‏خواندند،و به صورت خویش مى‏کشیدند، پس درد از آن حضرت برطرف مى‏شد.و نیز براى رفع سردرد بر سر دست بکشد و بگوید:
اِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمواتِ وَ الاَْرْضَ اَنْ تَزُولا وَ لَئِنْ زالَتا اِنْ اَمْسَکَهُما مِنْ اَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ اِنَّهُ کانَ حَلیماً غَفُوراً
خدایا آسمانها و زمین را از این که تباه شوند نگاه مى‏دارد،و اگر تباه شوند،احدى بعد از خدا نگهدار آنها نیست، به راستى خدا بردبار،و آمرزشگر است.
از«ربیع الابرار»نقل شده:مأمون را در منطقه طرطوس دردسرى عارض شد،که راه علاج‏ براى آن نیافتند،قیصر روم کلاهى برایش فرستاد و به همراه آن نوشت:خبر سردرد تو را شنیدم،این کلاه را فرستادم، بر سر گذارى تا دردت آرام گیرد،مأمون ترسید،زهرى در آن تعبیه کرده باشد،دستور داد بر سر آورنده‏اش نهادند،دید ضررى متوجه او نشد،امر کرد بر سر کسى‏که دچار دردسر بود گذاشتند،دردش آرام گرفت،آنگاه بر سر خود گذاشت، و از درد رهایى یافت،شگفت ‏زده شد،کلاه را شکافت،دید در آن نوشته شده:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ کَمْ مِنْ نِعْمَهٍ لِلَّهِ فى عِرْقٍ ساکِنٍ حَّم عَّسَّقَّ لا یُصَدَّعُونَ عَنْها وَلا یُنْزِفُونَ مِنْ کَلامِ الرَّحْمنِ خَمَدَتِ النیّرانُ وَ لا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ وَ جالَ نَفْعُ الدَّوآءِ فیکَ کَما یَجُولُ مآءُ الرَّبیعِ فِى الْغُصْنِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است،چه بسیار نعمتى براى خدا است که در رگى ساکن است حم عسق،دردسر نکشند از آن،و بیهوش نکردند از کلام خدا،خاموش شد آتش،و جنبش و نیرویى نیست جز به خدا،روان شد سود دارد و در تو،چنان‏که روان مى‏شود باران بهارى در شاخه درخت.