حق نصیحت کننده

وأما حق الناصح فأن تلین له جناحک ثم تشرئب له قلبک وتفتح له سمعک حتى تفهم عنه نصیحته ثم تنظر فیها فإن کان وفق فیها للصواب حمدت الله على ذلک و قبلت منه وعرفت له نصیحته وإن لم یکن وفق لها فیها رحمته ولم تتهمه وعلمت أنه لم یألک نصحا إلا أنه أخطأ؛ إلا أن یکون عندک مستحقا للتهمه فلا تعبأ بشئ من أمره على کل حال؛ و لا قوه الا بالله.

ترجمه:

اما حق کسیکه که ترا نصیحت می کند آنست که در برابر او متواضع باشی و با شنیدن نصیحتهایش قلبت را سیراب کنی؛و گوشت را در اختیار او قرار دهی تا هرچه میگوید متوجه شوی؛ بعد از شنیدن در گفتار او تفکر کن چنانچه نصایحش را درست و صواب دیدی بپزیر؛ و خداوند را به خاطر این نعمت شاکر باش؛ و چنانچه
آنرا نا صواب یافتی؛ ضمن تشکر با مهربانی از کنارش بگزر و او را متهم نکن زیرا که میدانی او قصد نصیحت داشت نه چیز دیگر اما اشتباه کرده است؛مگر اینکه او را از
قبل می شناسی و میدانی که او آدم خیر خواهی نیست؛ در این صورت به نصیحت او اعتناء و اعتماد نکن.