رسول خدا(ص) در مثال دریا است

در قاموس نبوت اعراض از دنیا، اعراض از شهرت و مقامات دنیایی و … روش پیامبر(ص)بود.

پیامبر اجازه نمی دادند حتی کسی کنارشان راه برود. می ایستادند و می فرمودند: چه می خواهید؟ می گفتند: یارسول الله می خواهیم همراه شما راه برویم. پیامبر می فرمودند: این کار را انجام ندهید، با من که حرکت می کنید من احساس غرور می کنم. بگذارید من بدانم که کسی نیستم به قول امروزی ها عددی نیستم.

پیامبر تا این اندازه افتادگی داشتند.

باید در حقیقت امام حسین ذوب شد نه در جسم حسین(علیه السلام)

باید در حقیقت اندیشه و مکتب امام حسین حضور داشت نه در زمان و مکان امام حسین(علیه السلام)

حسین حقیقتی است فرا زمان و فرا مکان، اصل این ماجرا جریانی است دائمی در هستی که همنشینی در آخرت را فقط ازین نقطه می توان رسید.

شرط همنشینی و شریک و همراه شدن با امام و کربلا استقامت است که مارا از معیت وارد ثبات قدم می کندخیلی ها به مقام ثبات قدم رسیدند اما چون ثبات قدم نداشتند ازشان گرفته شد.مؤمنی که با عاشورا حرکت می کند می فهمد حتی ممکن است معیت داشته باشد(منا) باشد و سقوط کند.

? سخنرانی حجت الاسلام مهدوی ارفع در هیئت یا فاطمه الزهرا بابل – شهریور۹۷