توکل حضرت ابراهیم(ع) بر خداوند

یکی از بهترین نمونه و اسوه برای این نوع توکل همانا توکل شگفت‌انگیز حضرت ابراهیم خلیل الرحمن (ع) است که در آن شرایط حساس به پروردگار خود اعتماد کرد آنگاه که بت‌پرستان تصمیم گرفتند او را در میان آتش بسوزانند و از بین ببرند.

«قالوا حَرَّقُوهُ وَ انصُرُوا الِهَتَکُمْ إنْ کُنتُم فاعِلین»

«گفتند او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید اگر کاری از شما ساخته است.»

برخی از مورخین نوشته‌اند:« یک ماه هیزم جمع‌آوری کردند و آنقدر هیزم روی هم ریختند که هنگام آتش زدن هیزم‌ها به قدری شعله آتش شدید بود که حتی پرندگان قادر نبودند از آن منطقه عبور کنند، زیرا پر و بالشان آتش می‌گرفت»

آنقدر برای جمع‌آوری هیزم کوشش می‌کردند و به آن اهمیت می‌دادند که مرحوم طبرسی می‌نویسد:« کسانی که بیمار بودند و به زنده بودن خود امید نداشتند، وصیت می‌کردند که مقداری از مال آنان را صرف خریدن هیزم برای سوزاندن ابراهیم کنند و حتی برخی از زنان که کارشان پشم ریسی بود و با این زحمت برای خود مال تهیه نموده و از درآمد آن هیزم تهیه می‌کردند. اگر زنی مریض می‌شد نذر می‌کرد چنانچه شفا یابد مقداری هیزم برای سوزانیدن ابراهیم تهیه کند‍‍!!»

به هر حال تا آنجا که توان داشتند هیزم روی هم انباشتند و آنگاه که هیزم‌ها را آتش زدند و خواستند حضرت ابراهیم(ع) را در میان آتش بیفکنند از شدت حرارت نمی‌توانستند نزدیک آتش بروند تا این که شیطان منجنیقی برای آنان ساخت و ابراهیم را بر بالای آن نهادند و آن حضرت را به درون آتش پرتاب کردند.

امام صادق(ع) فرمود:« هنگامی که ابراهیم را بالای منجنیق گذاشتند و می‌خواستند او را در آتش بیفکنند جبرئیل به ملاقاتش آمد و پس از سلام گفت: آیا نیازی داری که به تو کمک کنم؟ ابراهیم(ع) جواب گفت: اما به تو نه.»

«جبرئیل به حضرت ابراهیم(ع) پیشنهاد کرد حال که از من کمک نمی‌طلبی پس از خدا نیازت را بخواه.»

و ابراهیم گفت:« همین قدر که خداوند از حال من آگاه است کافی است.»

سرانجام برای این که حضرت ابراهیم(ع) کار خود را به خدا واگذاشت و به او اعتماد کرد آتش بر او گلستان شد.

«و ما گفتیم ای آتش! برای ابراهیم سرد و سالم باش.»

«و آنچنان آتش سرد شد که: اگر خداوند متعال به آتش نمی‌فرمود بر ابراهیم سالم باش و تنها می‌فرمود سرد باش، جان ابراهیم از سرما به خطر می‌افتاد.»

کسی که تا این حد بر خدا توکل کند خداوند متعال نیز او را از گرفتاری‌ها و سختی‌ها نجات می‌دهد و آتش را تبدیل به گلستان می‌کند.

پی نوشت:

۱.انبیاء آیه ۶۸

۲. تفسیر قرطبی ج ۱ ص ۳۰۳

۳. تفسیر مجمع البیان ج ۴ ص ۵۴

.۴ بحار، ج ۷۱ ص ۱۵۶

۵. تفسیر تبیان ج ۷ ص ۲۶۳