فیلسوف و ناسازه هاى قرآنى

اسحاق کندى – از دانشمندان صاحب نام عراق بود – و مردم او را به عنوان فیلسوف برجسته مى شناختند. وى اسلام را قبول نداشت و کافر بود. مى پنداشت بعضى از آیات قرآن با بعضى دیگر سازگار نیست تصمیم گرفت پیرامون به ظاهر ناسازه ها و ضد و نقیض هاى موجود در آیات قرآنى کتابى بنویسد! براى نگارش چنین کتابى در خانه نشست و مشغول نوشتن گردید. روزى یکى از شاگردان وى محضر امام عسگرى ^{علیه‌السلام} رسید و جریان را اطلاع داد. حضرت به او فرمود:
– آیا بین شما مرد هوشمند و رشیدى نیست که استادتان را از نوشتن کتابى که درباره قرآن شروع کرده بازدارد و پشیمان سازد؟
عرض کرد:
– ما همگى از شاگردان او هستیم . چگونه ممکن است او را از عقیده اش ‍ منصرف کنیم ؟
امام فرمود:
– آیا حاضرى آنچه را که به تو مى آموزم در محضر استادت انجام دهى ؟ عرض کرد:
– بلى !
فرمود:
– پیش او برو! و مدتى او را در این کار که شروع کرده کمک کن به طورى که انس بگیرى و دوست و همدم که شدى به او بگو سؤالى برایم پیش آمده اجازه مى خواهم از تو بپرسم و غیر از شما کسى شایستگى پاسخ آن را ندارد.
او خواهد گفت بپرس ! به او بگو:
آیا ممکن است فرستنده قرآن (خدا) معانى را اراده کرده که غیر از آنست که شما فهمیده اید؟ او در جواب خواهد گفت :
آرى ؟ ممکن است .
در این هنگام به او بگو:
تو چه مى دانى شاید منظور خدا از آیات غیر از آن معانى است که شما حدس مى زنید. استادت به خوبى مى فهمد منظور شما چیست .
شاگرد نزد استاد اسحاق رفت ، مطابق دستور امام رفتار کرد و با او همدم شد تا اینکه زمینه براى طرح سؤال آماده گردید. آنگاه از استاد پرسید آیا ممکن است که خداوند غیر از معانى که تو از آیات فهمیده اى اراده کرده باشد؟
استاد با کمال دقت به پرسش شاگرد گوش داد و گفت : دوباره سؤ ال خود را تکرار کن ! شاگرد سؤالش را تکرار کرد.
فیلسوف پس از کمى تاءمل اظهار داشت :
آرى ! ممکن است ، خداوند اراده معانى غیر از معانى ظاهر آیات داشته باشد. زیرا واژه ها و لغتها داراى احتمالات است و از لحاظ دقت نظر نیز گفته شما پسندیده مى باشد.
استاد مى دانست شاگرد او توانائى چنین پرسشى را از پیش خود ندارد و از حدود اندیشه او بیرون است لذا روى به شاگرد کرد و گفت : تو را سوگند مى دهم که حقیقت را بگویى این مطلب را از کجا یاد گرفته اى ؟
شاگرد ابتدا آن را به خود نسبت داد گفت :
به ذهنم آمد که از تو بپرسم .
استاد جواب او را نپذیرفت و اصرار نمود حقیقت را بگوید
شاگرد:
حقیقت این است که امام حسن عسگرى ^{علیه‌السلام} یادم داد.
فیلسوف :
اکنون واقعیت را گفتى ، چون چنین پرسشها جز از خاندان رسالت شنیده نمى شود.
آنگاه فیلسوف با توجه به اشتباهات خود دستور داد آتش تهیه کنند و تمام آنچه را درباره تناقض آیات قرآن نوشته بود به آتش کشید و سوزاند!