ویژگی‌های حضرت معصومه علیهاالسلام

شفاعت گسترده

بالاتریـن جایگاه شفاعت, از آن رسـول گرامى اسلام است که در قرآن کریـم از آن به مقام محمود تعبیر شده است. و گستردگى آن با جمله بلند: «ولسـوف یعتیک ربک فتـرضـى» بیان گردیـده است. همانا دو تـن از بانـوان خاندان رسـول مکرم شفاعت گسترده اى دارند که بسیار وسیع و جهان شمـول است و مـى تـوانـد همه اهالـى محشـر را فـراگیـرد:
۱ ـ خـاتـون محشـر, صـدیقه اطهر, حضـرت فاطمه زهـرا (سلام الله علیها). ۲ ـ شفیعه روزجزا, حضـرت فـاطمه معصـومه (سلام الله علیها).
در مورد شفاعت گسترده حضرت زهرا ـ سلام الله علیهاـ همیـن بس که شفـاعت, مهریه آن حضـرت است و به هنگـام ازدواج پیک وحـى طـاقه ابریشمـى از جانب پروردگار آورد که در آن, جمله «خداوند مهریه فاطمه زهرا را شفاعت گنهکاران از امت محمـد(صلی الله علیه و آله) قـرار داد. » با کلک تقدیر نقش بسته بود.
ایـن حـدیث از طـریق اهل سنت نیز آمده است.
بعد از فاطمه زهـرا (سلام الله علیها) از جهت گستـردگـى شفاعت, هیچ کـس ـ و حد اقل هیچ بانـویى ـ به شفیعه محشر, حضرت معصـومه دخت مـوسـى بـن جعفر (سلام الله علیها) نمى رسد, که امام به حق ناطق, حضـرت جعفـر صادق(علیه السلام) در ایـن رابطه مـى فـرمایـد: «تدخل بشفـاعتها شیعتنـاالجنه باجمعهم»:
«بـا شفـاعت او همه شیعیـان مـا وارد بهشت مـى شـوند.»

 عصمت

بـر اسـاس روایتـى که مـرحـوم سپهر در «ناسخ» از امام رضا(علیه السلام) روایت کـرده, لقب «معصـومه» را به حضـرت معصـومه, امام هشتـم اعطـا کـرده انـد. طبق ایـن روایت امـام رضـا(علیه السلام) فـرمود:
«من زار المعصومه بقـم کمـن زارنى» «هرکس حضرت معصومه را در قـم زیارت کند, همانند کسى است که مرا زیارت کرده باشد.» ایـن روایت را مـرحـوم محلاتـى نیز به همیـن تعبیـر نقل کـــرده است.
با تـوجه به ایـن که عصمت به چهارده معصـوم(علیهم السلام) منحصر نیست, بلکه همه پیامبـران, امامـان و فـرشتگـان معصـوم هستنـد.
و علت اشتهار حضـرت رسـول اکـرم, فـاطمه زهـرا و امامـان(علیهم السلام) به «چهارده معصوم»آن است که آنها علاوه بر مصـونیت از گناهان صغیره و کبیره, از ترک اولـى نیز که منافات با عصمت ندارد, پاک و مبرا بودند.
مرحوم مقرم در کتابهاى ارزشمند:
«العباس» و «علـى الاکبـر» دلائل عصمت حضرت ابـوالفضل و حضرت علـى اکبر(علیهماالسلام) را بر شمرده است. و مرحـوم نقـدى در کتاب «زینب الکبـرى» از عصمت حضـرت زینب (سلام الله علیها) سخـــن گفته است. و مولف «کریمه اهل بیت»شـواهد عصمت حضرت معصومه(سلام الله علیها) را بازگو نموده است.
و با تـوجه به ایـن که حضرت معصـومه(سلام الله علیها) نام شـریفشان فاطمه است و در حال حیات به معصـومه ملقب نبـودند, تعبیر امام(ع) دقیقا به معناى اثبـات عصمت است, زیـرا بـر اسـاس قاعده معروف:
«تعلیق حکـم به وصف مشعر بـر علیت است» دلالت حـدیث شـریف بـر عصمت آن بزرگـوار بـى تـردیـد خـواهـد بـود.

فداها ابوها

آیت الله سیـد نصـرالله مستنبط از کتـاب «کشف اللـاءلـى» نقل فرمـوده که روزى عده اى از شیعیان وارد مدینه شـدند و پرسشهایـى داشتند که مى خـواستند از محضر امام کاظم(علیه السلام) بپرسند. امام(علیه السلام) در سفر بـودنـد, پـرسشهاى خـود را نـوشته به دودمان امامت تقـدیـم نمـودند, چـون عزم سفر کردنـد بـراى پاسخ پرسشهاى خـود به منزل امام(علیه السلام) شرفیاب شدند, امام کاظم(علیه السلام) مراجعت نفرموده بـود و آنها امکان توقف نداشتند, از ایـن رو حضرت معصومه(سلام الله علیها) پاسخ آن پرسشها را نـوشتند و به آنها تسلیـم نمـودنـد, آنها با مسرت فراوان از مدینه منـوره خارج شدند, در بیرون مدینه با امام کاظم(علیه السلام) مصادف شـدنـد و داستـان خـود را بـراى آن حضـرت شـرح دادند.
هنگامـى که امام(علیه السلام) پرسشهاى آنان و پاسخهاى حضرت معصـومه(سلام الله علیها) را ملاحظه کردند, سه بار فرمودند:
«فداها ابـوها» «پدرش به قربانـش باد.» باتـوجه به ایـن که حضرت معصـومه(سلام الله علیها) به هنگام دستگیرى پـدر بزرگـوارش خردسال بـود, ایـن داستان از مقام بسیار والا و دانـش بسیار گستـرده آن حضـرت حکایت مى کند.

 بـارگـاه حضـرت معصـومه(سلام الله علیها) تجلیگـاه حضـرت زهـرا(سلام الله علیها)

بر اساس رویاى صادقه اى که مرحـوم آیت الله مرعشـى نجفـى(ره) از پدر بزرگـوارش مرحـوم حاج سیدمحمـود مرعشى (متـوفاى ۱۳۳۸ ه’ .) نقل مـى کردند, قبر شریف حضرت معصـومه(سلام الله علیها) جلـوه گاه قبر گـم شـده مادر بزرگـوارش حضرت صـدیقه طاهره (سلام الله علیها) مـى باشـد.
آن مرحوم در صدد بود که به هر وسیله اى که ممکـن باشد, محل دفـن حضـرت زهـرا (سلام الله علیها) را به دست آورد, به ایــن منظور ختـم مجربـى را آغاز مى کند و چهل شب آن را ادامه مـى دهد, تا در شب چهلـم به خـدمت حضـرت بـاقـر و یا حضـرت صـادق(علیهماالسلام) شـرفیـاب مـى شـود, امـام(علیه السلام) به ایشـان مـى فـرمـاید:
«علیک بکـریمه اهل البیت» «به دامـن کـریمه اهلبیت پنــــاه ببرید.» عرض مى کند: بلـى مـن هـم این ختـم را براى ایـن منظور گرفته ام که قبر شریف بـى بـى را دقیقـا بـدانـم و به زیـارتـش بـروم.
امام(علیه السلام) فرمود: منظور مـن قبر شریف حضرت معصومه درقم مى باشد. سپس ادامه داد:
براى مصالحـى خداوند اراده فرمـوده که محل دفـن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) همـواره مخفى بماند و لذا قبر حضرت معصـومه را تجلیگاه قبرآن حضـرت قرار داده است. هر جلال و جبروتـى که بـراى قبر شریف حضرت زهرا مقـدر بـود خـداوند متعال همان جلال و جبروت را بـر قبـر مطهر حضـرت معصـومه(سلام الله علیها) قرار داده است.

پیشگوئى امام صادق(علیه السلام)

امام جعفر صادق(علیه السلام) در ضمـن حدیث مشهورى که پیرامون قداست قم به گـروهـى از اهـالـى رى بیـان کـردنـد, فـرمـودند:
«تقبض فیها امراءه هى مـن ولدى, واسمها فاطمه بنت مـوسى, تدخل بشفاعتها شیعتنا الجنه باءجمعهم» بانـویى از فرزندان مـن به نام فاطمه دختر مـوسى, در آنجا رحلت مى کند, که با شفاعت او همه شیعیان ما وارد بهشت مى شوند. راوى مى گوید: مـن ایـن حدیث را هنگامـى از امام صادق(علیه السلام) شنیـدم که حضرت مـوسـى بـن جعفر(علیه السلام) هنوز دیده به جهان نگشوده بود.
پیشگوئى امام صادق(علیه السلام) از ارتحال حضرت معصومه(سلام الله علیها) در قـم پیـش از ولادت پدر بزرگـوارش بسیار حائز اهمیت است و از مقام بسیار شامخ آن حضرت حکایت مى کند.

وفات حضرت معصومه علیهاالسلام تسلیت باد

 بارگاهی که به شهر قم به پاست
هم برای نجف هم کربلاست
خاک اورا غرق بوسه می کنم
چون که جای پای اربابم رضاست

 

 

نام شریف آن بزرگوار فاطمه و القاب ایشان ” معصومه” ، ” کریمه اهل بیت” ، ” ستّی” ، و ” فاطمه کبری” است.پدرش حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) و مادرش نجمه خاتون مادر حضرت رضا (علیه السلام) است.
آن حضرت اوّل ذی القعده سال ۱۷۳هـ . ق در مدینه منوّره به دنیا آمد. و در سنّ۲۸ سالگی در روز دهم یا دوازدهم ربیع الثانی سال ۲۰۱هـ . ق در شهر قم از دنیا رفت.
در سال ۲۰۱ هـ . ق ، یک سال پس از سفر تبعید گونه حضرت رضا (علیه السلام) به شهر ” مرو” حضرت فاطمه معصومه (علیهاالسلام) همراه عدّه ای از برادران خود برای دیدار برادر و تجدید عهد با امام زمان خویش راهی دیار غربت شد. در طول راه به شهر ساوه رسیدند، ولی در آنجا عده ای از مخالفین اهل بیت با مأموران حکومتی همراهی نموده و با همراهان حضرت به نبرد و جنگ پرداختند که عدّه ای از همراهان حضرت در این حادثه غم انگیز به شهادت رسیدند.حضرت در حالی که از غم و حزن بسیار مریضه بود با احساس نا امنی در شهر ساوه فرمود: مرا به شهر قم ببرید ، زیرا از پدرم شنیدم که فرمود:” شهر قم مرکز شیعیان ما می باشد” ؛سپس حضرت به طرف قم حرکت نمود.

 

بزرگان قم وقتی از این خبر مسرّت بخش مطّلع شدند به استقبال آن حضرت شتافتند و در حالی که ” موسی بن الخزرج ” بزرگ خاندان ” اشعری” زمام شتر آن مکرّمه را به دوش می کشید ؛ ایشان در میان شور و احساسات مردم قم وارد آن شهر مقدّس شد و در منزل شخصی ” موسی بن خزرج ” اجلال نزول فرمود. آن بزرگوار هفده روز در شهر ولایت و امامت به سر برد و در این مدّت مشغول عبادت و راز و نیاز با پروردگار متعال بود و واپسین روزهای عمر پر برکت خویش را با خضوع و خشوع در برابر ذات پاک الهی به پایان رساند.

سرانجام آن همه شوق و شور و شعف ، از اجلال نزول کوکب ولایت و توفیق زیارت بانویی از تبار فاطمه اطهر ، با افول نجمه آسمان عصمت و طهارت ، مبدّل به دنیایی از حزن و اندوه شد ، و این غروب غم انگیز عاشقان امامت و ولایت را در سوک و عزا نشاند. در رابطه با علّت مریضی نابهنگام حضرت و مرگ زود رس آن بزرگوار گفته شده است که زنی در شهر ساوه ایشان را مسموم نمود که این مطلب با توجه به درگیری دشمنان اهل بیت با همراهان حضرت و شهادت عده ای از آنها “‌در ساوه” و جوّ نامساعد آن شهر و حرکت نابهنگام آن بزرگوار در حال مریضی به سوی شهر قم ، مطلبی قابل قبول می تواند با شد.

 

آری آن حضرت که می رفت زینب وار با سفر پر برکتش سند گویایی بر حقانیت امامت رهبران راستین و افشاگر چهره نفاق و تزویر مأمونی باشد، و همانند قهرمان کربلا پیام آور خون سرخ برادری باشد که این بار مزّورانه به قتلگاه (بنی عباس ) برده می شد ، ناگاه تقدیر الهی بر این شد که مرقد آن بزرگ حامی خط ولایت و امامت برای همیشه تاریخ ، فریادگر مبارزه با ظلم و بی عدالتی ستم پیشگان دوران و الهام بخش پیروان راستین تشیّع علوی در طول قرون و اعصار باشد.

بعد از وفات شفیعه روز جزا ، آن حضرت را غسل داده و کفن نمودند ، سپس به سوی قبرستان ” بابلان” تشییع کردند ولی به هنگام دفن آن بزرگوار ” به خاطر نبودن محرم ” آل سعد” دچار مشکل شدند و سرانجام تصمیم گرفتند که پیرمردی به نام” قادر” این کار را انجام دهد. ولی قادر و حتّی بزرگان و صلحا ، شیعه قم هم ، لایق نبودند عهده دار این امر مهم شوند ؛‌چرا که معصومه اهل بیت را باید امام معصوم به خاک سپارد. مردم منتظر آمدن ” آن پیرمرد صالح ” بودند ، که ناگهان دو سواره را دیدند که از جانب ریگزار به سوی آنان می آیند و قتی نزدیک جنازه رسیدند ، پیاده شده و بر جنازه نماز خواندند و جسم پاک ریحانه رسول خدا را در داخل سردابی ” که از قبل آماده شده بود ” دفن کردند و بدون اینکه با کسی تکلّمی نمایند ، سوار شده و رفتند ، و کسی هم آنها را نشناخت .

 

به قول یکی از بزرگان هیچ بعید نیست که این دو بزرگوار ، امامان معصومی باشند که برای این امر مهم ّ به قم آمدند. پس از پایان رسیدن مراسم دفن ، موسی بن الخزرج سایبانی از حصیر و بوریا بر قبر شریف آن بزرگوار برافراشت و این سایبان برقرار بود تا زمانی که حضرت زینب دختر امام جواد (علیه السلام) وارد قم شد و قبّه ای آجری بر آن مرقد مطهّر بنا کرد. و بدین سان تربت پاک آن بانوی بزرگ اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبیت (علیه السلام) و دارالشّفای دلسوختگان عاشق ولایت و امامت شد.

دستورالعمل حضرت عیسی(ع) برای رفع زردی صورت و ورم آن

بیست‏ ودوم: از امیر مؤمنان علیه السّلام نقل شده: حضرت عیسى علیه السّلام به‏ شهرى رسیدند دیدند مردم آن شهر صورتشان زرد، و چشمانشان کبود شده است، و از بسیارى بیمارى به آن حضرت شکایت کردند.
ایشان فرمود: شما گوشت را نشسته میپزید، و هیچ حیوانى از دنیا بیرون نمیرود مگر ان که جنابتى با او هست، پس از آن گوشت را پیش از پختن شستند، بیماریشان برطرف شد.
و حضرت عیسى علیه السّلام به شهر دیگرى رسیدند که دندانهای مردمشان ریخته بود و صورتهایشان ورم کرده بود.
فرمود: هنگام خواب دهانتان را باز کنید و بر هم مگذارید، چنان کردند، علتها از ایشان زایل شد.

تبریک میلاد مبارک حضرت امام حسن عسکری علیه السلام

نسیم سحری، جان مایه عشق را به گستره خاک بخشید. آبشاری از نور، از خنده های شادمانه خورشید، به میهمانی زمین آمد. دریچه ای از شادی بر دل ها گشوده شد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر، در باغستان توحید، دل ها را مفتون و مجذوب خویش ساخت. امام حسن عسکری علیه السلام روح حماسه، چکاد بلند آفتاب، چهره روشن ایستادگی، سیمای بلند فرزانگی، پگاه پرتبسم ایمان، چراغ دار راه انسان، طلیعه خورشید صداقت و صفا، راه بان فتوت و مردی، یاور ستمدیدگان و محرومان، پاسدار ایمان و آرمان، مدافع حریم مهر نبوی، تداوم بخش راه عدل علوی علیه السلام ، و رسواگر دشمنان اسلام مصطفوی است. اینک در سال یادِ میلاد خجسته آن مولا، سلامی صمیمی و سرشار از گل و باران، بر ساحت آن مرهم زخم های خسته دلان می فرستیم و به شما گرامیان به مناسبت این طلوع فرخنده، تهنیت و شادباش می گوییم.

احکام خواندن نماز آیات

س ۷۱۱: نماز آیات چیست و علت شرعی وجوب آن کدام است؟

ج: نماز آیات دو رکعت است که هر رکعت آن پنج رکوع و دو سجده دارد و اسباب شرعى وجوب آن عبارت است از: کسوف خورشید و خسوف ماه، اگر چه مقدار کمى از آنها گرفته شود؛ زلزله و هر حادثه غیرعادى که باعث ترس بیشتر مردم شود مانند بادهاى سیاه یا سرخ و یا زرد که غیرعادى باشند؛ تاریکى شدید، فرو رفتن زمین و ریختن کوه، صیحه آسمانى و آتشى که گاهى در آسمان ظاهر مى‏شود. در غیر از کسوف و خسوف و زلزله، باید آن حادثه موجب ترس و وحشت بیشتر مردم شود، و حادثه‏ اى که ترس آور نباشد و یا موجب ترس و وحشت افراد نادرى گردد، اعتبار ندارد.

س ۷۱۲: نماز آیات چگونه باید خوانده شود؟

ج: به چند صورت مى‏توان آن را بجا آورد:

صورت اول: بعد از نیت و تکبیره الاحرام، حمد و سوره خوانده شود و به رکوع برود، سپس سر از رکوع برداشته و دوباره حمد و سوره را بخواند و به رکوع رود و باز سر از رکوع بردارد و حمد و سوره بخواند و به رکوع رود و سپس سر از رکوع بردارد و همین طور ادامه دهد تا یک رکعت پنج رکوعى که قبل از هر رکوعى حمد و سوره خوانده است انجام دهد، سپس به سجده رفته و دو سجده نماید و بعد براى رکعت دوم قیام کند و مانند رکعت اول انجام دهد و دو سجده را بجا آورد و بعد از آن تشهد بخواند و سلام دهد.

صورت دوم: بعد از نیت و تکبیرهالاحرام، حمد و یک آیه (البته احتساب بسم‌الله به عنوان یک آیه خلاف احتیاط است) از سوره‏اى را قرائت کرده و رکوع کند، سپس سر از رکوع بردارد و آیه دیگرى از آن سوره را بخواند و به رکوع رود، و بعد سر از رکوع برداشته و آیه دیگرى از همان سوره را قرائت نماید و همین طور تا رکوع پنجم ادامه دهد تا سوره‏اى که پیش از هر رکوع، یک آیه از آن را قرائت کرده، قبل از رکوع آخر تمام شود. سپس رکوع پنجم را بجا آورد و به سجده رود، و پس از اتمام دو سجده، براى رکعت دوم قیام نماید و حمد و آیه‏اى از یک سوره را بخواند و به رکوع برود و همین طور مانند رکعت اول ادامه دهد تا تشهد بخواند و سلام دهد و چنانچه بخواهد براى هر رکوعى به یک آیه از سوره‏اى اکتفا کند، نباید سوره حمد را بیش از یک مرتبه در اول آن رکعت بخواند.

صورت سوم: یکى از رکعت‌ها را به یکى از دو صورت و رکعت دیگر را به نحو دیگر بجا آورد.

صورت چهارم: سوره‏اى را که آیه‏اى از آن را در قیام پیش از رکوع اول خوانده، در قیام پیش از رکوع دوم یا سوم یا چهارم تکمیل نماید، که در این صورت واجب است بعد از سر برداشتن از رکوع، سوره حمد را در قیام بعدى اعاده نموده و یک سوره یا آیه‏اى از آن را اگر پیش از رکوع سوم یا چهارم است، قرائت کند، و در این صورت واجب است که آن سوره را تا قبل از رکوع پنجم به آخر برساند.

س ۷۱۳: آیا وجوب نماز آیات اختصاص به کسانی دارد که در شهر وقوع حادثه هستند و یا شامل همه مکلفینی که از آن مطلع شده‏اند هرچند در آن شهر نباشند نیز می‏شود؟

ج: وجوب آن مختص کسانى است که در شهر وقوع حادثه هستند و کسى هم که در شهر متصل به شهرى که حادثه در آن رخ داده، به‌طورى که مانند یک شهر محسوب شوند، زندگى مى‏کند، حکم آنها را دارد.

س ۷۱۴: اگر شخصی هنگام وقوع زلزله بیهوش باشد و بعد از وقوع آن به هوش آید، آیا نماز آیات بر او واجب است؟

ج: اگر علم به وقوع زلزله پیدا نکند تا اینکه زمان متصل به وقت وقوع آن بگذرد، خواندن نماز آیات واجب نیست، اگرچه احتیاط آن است که بجا آورد.

س ۷۱۵: بعد از وقوع زلزله در منطقه‏ای، غالباً در مدت کمی دهها پس لرزه رخ می‏دهد، حکم نماز آیات در این موارد چیست؟

ج: هر زلزله‏اى، چه شدید و چه خفیف، اگر زلزله مستقلى محسوب شود، نماز آیات جداگانه‏اى دارد.

س ۷۱۶: اگر مرکز زلزله نگاری، وقوع لرزشهای خفیف زمین را با ذکر تعداد آن در منطقه‏ای که ما زندگی می‏کنیم، اعلام نماید، ولی ما اصلاً آنها را احساس نکنیم، آیا در این حالت نماز آیات بر ما واجب می‏شود یا خیر؟

ج: اگر هنگام وقوع زلزله و یا در زمان متصل به آن، خودتان آن را احساس نکنید، نماز آیات بر شما واجب نیست.

س: آیا در نماز آیاتى که به جماعت اقامه مى‌شود، خواندن حمد و سوره بر مأمومین واجب است؟

ج) حکم جماعت در نماز آیات مانند جماعت در نمازهاى یومیه مى‌باشد که قرائت امام از قرائت مأموم کفایت مى‌کند.

س: در شهرى که زلزله اصلى رخ مى‌دهد آیا براى تمام پس‌لرزه‌ها (حتى اگر بیش از ۳۰ مورد باشد) نماز آیات لازم است خوانده شود؟ با توجه به اینکه فاصله بسیارى از پس‌لرزه‌ها آنقدر کم است که نمى‌توان تشخیص داد چند پس‌لرزه رخ داده است.

ج) هر زلزله ‏اى، چه شدید و چه خفیف، اگر زلزله مستقلى محسوب شود، نماز آیات جداگانه‏ اى دارد.

س: نماز آیات در مورد زلزله و خورشیدگرفتگى اگر از وقت خود عقب بیافتد آیا با نیّت قضا باید خوانده شود یا خیر؟

ج) نماز آیات براى زلزله همیشه ادا است و باید در خواندن آن تعجیل کند و مسامحه نکند ولى در خورشیدگرفتگى اگر بعداً آن را بجا آورده باید نیّت قضا کند.

س: اگر براى زلزله نماز آیات خوانده نشده، آیا قضا دارد یا خیر؟

ج) نماز آیات براى زلزله قضا نمى‌شود و هر وقت بخواند باید به نیت ادا خوانده شود.

س: آیا در نماز آیات مى‌توان اکتفا به «بسم الله الرحمن الرحیم» کرد و به رکوع رفت یا باید همراه آن آیه‌اى دیگر قرائت شود؟

ج) بنابر احتیاط، کفایت نمى‌کند و باید همراه آیه دیگر ـ اگر چه نیمى از یک آیه ـ خوانده شود.

س: اینجانب متوجه شده‌ام حضرت آقا «بسم الله الرحمن الرحیم» را به تنهایی آیه در نظر نمی‌گیرند در صورتی که بنده تا قبل از این در نماز آیات، سوره توحید را می‌خواندم و آن را به پنج آیه ـ با حساب بسم الله به عنوان یک آیه ـ تقسیم می‌کردم. تکلیف نمازهای آیاتی که به این صورت خوانده شده چگونه است؟

ج) نمازهایی را که تاکنون خوانده‌اید، صحیح است لکن بعد از این بنابر احتیاط به «بسم الله الرحمن الرحیم» به عنوان یک آیه اکتفا ننمایید، بلکه آیه‌ای دیگر یا بخشی از آیه را با آن بخوانید.

س: آیا نماز آیات را مى‌تواند به جماعت خواند؟

ج) اشکال ندارد.

س: این که در رابطه با نماز آیات فرموده‌اید، سوره را مى‌توان به پنج قسمت تقسیم کرد، آیا منظور از هر قسمت، یک آیه است یا مى‌توان آیه‌اى را به دو قسمت تقسیم کرد؛ مثل این که «لم یلد» یک قسمت و «ولم یولد» یک قسمت باشد؟

ج) تقسیم به نحو ذکر شده در سؤال، اشکال ندارد.

س: اگر کسى به رکوع دوم رکعت اول نماز آیات جماعت برسد، نمازش را چه‌طور باید بخواند؟

ج) در فرض مرقوم، داخل شدن در جماعت، محلّ اشکال است.

اجوبه الاستفتائات حضرت آیت‌الله‌العظمی سیدعلی خامنه‌ای (مد‌ظله‌العالی)