از خاک تا افلاک۲

از دیگر صحابه کربلا وهب ابن عبدالله بن حباب کلبی و همسرش هستند.وهب همراه مادر و همسرش در کربلا حضور داشتند.این سه نفر با نامهای وهب قمر و هانیه در بیابان ثعلبیه زندگی ساده ای داشتند. امام در مسیر سوی کربلا، چشمشان در صحرای ثعلبیه به خیمه سوخته‏ ای افتاد. نزدیک آن خیمه رفت. دید پیرزن فقیری در آنجا زندگی می‏کند. او قمر مادر وهب بود. امام حال و روزگار او را پرسید. اواز مضیقه آب شکایت کردو گفت: اگر آب می‏داشتیم بسیار خوب بود. امام با او به کناری رفتند، تا به سنگی رسیدند، امام با نیزه خود آن سنگ را از جا کند. آب خوش‏گواری از زیر سنگ بیرون آمد. پیرزن بسیار شادمان شد و از امام‏ تشکر کرد. هنگام خداحافظی، امام هدف از هجرت و حرکت‏خود را گفت و به آن مادر پیر فرمود: ما نیاز به یار و یاور داریم. وقتی که پسرت وهب بازگشت، به او بگو به ما بپیوندد و ما را کمک کند.. واینگونه وهب و خانواده اش به یاران امام پیوستند

هانیه همسر وهب که تازه عروس بود با رفتن وهب به میدان جنگ مخالفت میکرد و میگفت: تو وقتی که کشته شوی وارد بهشت می‏گردی و همنشین حورالعین می‏شوی. آنگاه مرا فراموش می‏کنی. اگر می‏خواهی دلم را آرام کنی، نزد امام حسین(‏علیه السلام) برویم در محضر او با من عهد کن که مرا فراموش نکنی. واین عهدی بود که هانیه با امام کرد:

۱. وقتی که وهب کشته شد، من بی‏ سرپرست می‏شوم، مرا به اهل‏بیت‏ خودت ملحق کن.

۲. وقتی که وهب کشته شد و با حورالعین محشور گردید، شاهد باش که او مرا فراموش نکند.

روز عاشورا وهب بن حباب اذن جهاد گرفت. قتالى نیکوکرد و برگشت به سوى همسر و مادرش وبه مادرش گفت: آیا از من راضى شدى؟ گفت: از تو راضى نشوم مگر آن زمان که پیش روى حسین و در راه او کشته گردى. پس جنگید ومقاتله نمود تا به شهادت رسید عمر سعد ملعون دستور داد گردنش را زدند و سربریده او را به سوی لشگر امام انداختند. مادرش قمر، مادرش سر او را گرفت و به آغوش کشید و خون صورتش را پاک کرد و گفت: «حمد و سپاس خداوندی را که با شهادت تو، مرا روسفید کرد» سپس سر بریده فرزندش را به سوی دشمن انداخت. یعنی ما متاعی که در راه خدا دادیم پس نمی‏گیریم.

در مورد چگونگی شهادت هانیه همسر وهب روایت کرده اند چون غبار میدان رزم فرو نشست، همسر وهب به سوى کشته او به راه افتاد و بر بالین او نشست و خاک از بدن او پاک کرد و گفت: بهشت خدا تو را گوارا باد! از خدایى که بهشت را روزى تو کرد مى‏خواهم که مرا مصاحب تو در بهشت قرار دهد. در این اثنأ شمر به غلامش دستور داد تا عمود خود را بر سر او فرود آورد، و در اثر این ضربه‏ هانیه به آرزوى خودرسید و درکنار همسر شهیدش جان داد ایشان اولین بانوی شهید کربلا هستند.

وهب هنگام شهادت ۲۵ سال داشت و ۱۰ روز بود که به اسلام گرویده بود.

پی نوشت:

روے تمام عشق بہ محراب کوجک استـ

انگار عکس فاطمہ در قاب کوچک استـ !!!

 

اخلاق و رفتار امام حسین (ع)

با نگاهی  اجمالی به ۵۶سال زندگی سراسر خداخواهی و خداجویی  حسین (ع)، درمی یابیم که هماره وقت او به پاکدامنی  و بندگی و نشر رسالت احمدی و مفاهیم عمیقی والاتر از درک و دید ما گذشته است . اکنون مروری  کوتاه به زوایای زندگانی آن عزیز، که پیش روی ما است :

جنابش به نماز و نیایش با پروردگار و خواندن قرآن و دعا و استغفار علاقه بسیاری داشت گاهی در شبانه روز صدها رکعت نماز می گذاشت . و حتی در آخرین شب زندگی دست از نیاز و دعا برنداشت

، و خوانده ایم که از دشمنان مهلت خواست تا بتواند با خدای خویش به خلوت بنشیند. و فرمود: “خدا می داند که من نماز و تلاوت قرآن و دعای زیاد و استغفار را دوست دارم حضرتش بارها پیاده به خانه کعبه شتافت و مراسم حج را برگزار کرد.

ابن اثیر در کتاب “اسد الغابه ” می نویسد: “کان الحسین رضی الله عنه فاضلا کثیر الصوم و الصلوه و الحج و الصدقه و افعال الخیر جمیعها. حسین (ع ( بسیار روزه می گرفت و نماز می گزارد و به حج می رفت و صدقه می داد و همه کارهای پسندیده را انجام می داد.

(بیشتر…)

در سوگ امام حسین(ع) چگونه باید تسلیت گفت؟

همانگونه که مولا و مقتدایمان حضرت علی (ع) فرمودند شیعه و پیروان ما در شادی و حزن ما شریکند و دارایی و جان خویش را در راه ما بذل می‌کنند، آنان از ما هستند و بازگشتشان به سوی ما است.

در ایام عزای سیدالشهدا(ع) محزون هستیم و به مادرشان در غم این واقعه جانسوز تسلیت عرض می‌کنیم و برای فرزند غایبشان حضرت صاحب الزمان(عج) صبر مسالت داریم.

به گزارش سرویس دین و اندیشه خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) همانطور که وقتی در مراسم عزاداری و سوگواری بستگان و آشنایان خود حضور پیدا می‌کنیم و با یکسری قواعد و آداب به بازماندگان مرحوم تسلیت می‌گوییم در سوگ و عزای حضرت اباعبدالله (ع) نیز سفارشاتی از بزرگان دین داریم که نحوه تسلیت‌گویی در سوگ شهادت ایشان را به ما یادآور می‌شود.

امام باقر(ع) در جواب شخصی که درباره نحوه تسلیت‌گویی در سوگ امام حسین (ع) می‌فرمایند: ” زیارت حسین(ع) در روز عاشورا از مسافت نزدیک یا دور خوانده شود، سپس، برای حسین علیه‏‌السلام گریه و زاری کند و به کسانی که در خانه‌اش هستند و از آن‌ها تقیه نمی‏‌کند دستور دهد که برای او بگریند … و در سوگ حسین به یکدیگر تسلیت گویند … عرض کردم: چگونه به همدیگر تسلیت بگوییم؟ حضرت فرمود: بگویید: خداوند اجر ما را به سبب مصیبتی که از حسین به ما رسیده بزرگ گرداند و ما و شما را از کسانی قرار دهد که در کنار ولیّ دم او، امام مهدی از خاندان محمّد علیهم‏ السلام، به خونخواهی او برمی‏‌خیزند۱″.

منبع:

مصباح‌المتهجّد: ۷۷۲ منتخب میزان‌الحکمه: ۳۸۲