شهریور
17
1394

دحوالارض ،گسترش زمین

«دحو الارض» مطابق با بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید، از این روز، بخش‌هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد.
مطابق روایات، اولین نقطه ای که از زیر آب سر برآورد، مکان کعبه شریف و بیت الله الحرام بود.
«دَحو» به معنای گسترش است و برخی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی اش تفسیر کرده‌اند، منظور از «دحوالارض» (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب‌های حاصل از باران های سیلابیِ نخستین فراگرفته بود، این آب‌ها، به تدریج در گودال‌های زمین جای گرفتند و خشکی‌ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده‌تر شدند.
از سوی دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی‌ها و بلندی‌ها یا شیب‌های تند و غیرقابل سکونت بود، بعدها باران‌های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره‌ها گستردند، اندک اندک زمین‌هایِ مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان، کشت و زرع پدید آمد، مجموع این گسترده شدن، «دحو الارض» نام‌گذاری می‌شود.
از امیرالمومنین علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود. کسی که در این روز روزه بگیرد و شبش را به عبادت بایستد، عبادت صد سال را که روزش را روزه و شبش را عبادت کرده است خواهد داشت.»
به نظر برخی از مفسران، آیه ۳۰ سوره نازعات «وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا»، به همین واقعه اشاره دارد، گذشته از واقعه دحوالارض، رویدادهای دیگری نیز در این روز رخ داده‌اند که اهمیت آن را دو چندان کرده است؛ از جمله:
– میلاد حضرت ابراهیم علی نبینا وآله وعلیه‌السلام
– میلاد حضرت عیسی مسیح علیه‌السلام
– خروج رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم از مدینه به همراه هزاران حاجی به سوی مکه، به قصد حجه الوداع. در این سفر وجود مقدس حضرت زهرا سلام الله علیها و نیز تمامی همسران پیامبر(صلی الله علیه و آله) نیز ایشان را همراهی می‌کردند.
– در روایتی نیز آمده است که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه‌الشریف در همین روز قیام خواهد کرد.

رجوع به اعمال روز دحوالارض

 

شهریور
17
1394

آثار و برکات صلوات

رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : در مقابل صد صلوات ، خدا صد حاجت را بر آورده کند.

 

با صدای بلند صلوات فرستادن ، نفاق را بر طرف می کند

 

صلوات فرستادن موجب پاکیزه شدن عمل هاست

 

هر کس یک مرتبه صلوات بفرستد ، خدا درِ عافیت را بر او می گشاید.

 

صلوات فقر را بر طرف می نماید.

 

هرگاه چیزی از یاد انسان برود و آدمی آن را فراموش کند ، صلوات موجب می شود آن را به خاطر آید

 

صلوات ، دشمن دیرین و همیشه در کمین یعنی ابلیس را ذلیل و خوار می نماید.

 

هر که بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) صلوات بفرستد ، خدا و ملائکه بر او صلوات می فرستند

 

انسان با رتبه و مقام صلوات به مقام خلیلی می رسد ، چنان که ابراهیم (علیه السلام)به برکت صلوات به مقام خلیلی نائل آمد.

 

سزاوارترین و نزدیک ترین مردم در روز قیامت به رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) کسی است که در دنیا بر آن حضرت بیشتر صلوات فرستاده باشد

منابع:

هدیه خدا ص۲۲

جامع الاخبار ص ۶۸

مکارم الاخلاق ص – ۳۱۲

امالی طوسی ج۱

جلاء الافهام ص ۲۵۲

شرح فضایل صلوات ص ۱۱۴

اصول کافی ج ۴ ص ۲۴۹

علل الشرایع ص ۳۴

شهریور
17
1394

فصل اول:ادعیه صبح و شام

در بیان دعاهایى است ه از کتاب شریف«کافى»انتخاب شده و این باب شامل چند فصل است. فصل اول:در بعضى دعاهاى وارده براى وقت صبح و شام غیر از آنچه در فصول پیش گذشت.و آن ده دعاست: اول:از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده:حضرت سجاد علیه السّلام چون وارد صبح مى‏شد مى‏گفت:

اَبْتَدِءُ یَوْمى هذا بَیْنَ یَدَىْ نِسْیانى وَ عَجَلَتى بِسْمِاللَّهِ وَ ما شآءَ اللَّهُ

امروز را آغاز مى‏کنم،پیشاپیش فراموشى و شتابم،به نام خدا،و آنچه خدا خواست شد.
دوم:از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده:هرکس این کلمات را وقتى داخل شب مى‏شود،سه مرتبه بگوید:به بالى از بالهاى جبرئیل‏ پوشیده گردد،تا وارد صبح شود:

اَسْتَوْدِعُ اللَّهَ الْعَلِىَّ الاَْعْلَى الْجَلیلَ الْعَظیمَ نَفْسى وَ مَنْ یَعنْینى اَمْرُهُ اَسْتَوْدِعُ اللَّهَ نَفْسِىَ الْمَرْهُوبَ الْمَخُوفَ الْمُتَضَعْضَعَ لِعَظَمَتِهِ کُلُّ شَیْئٍ

به خداى والاى والاتر شکوهمند بزرگ مى‏سپارم خویشتن و هرکه را کارش با من‏ است،خویش را مى‏سپارم به خدایى که همه‏چیز هراسان و ترسان و سرفرود آورده در برابر عظمت او است‏
سوم:همچنین از آن حضرت روایت شده:چون وارد شب شوى بگو:

اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ عِنْدَ اِقْبالِ لَیْلِکَ وَ اِدْبارِ نَهارِکَ وَ حُضُورِ صَلَواتِکَ وَ اَصْواتِ دُعآئِکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ

خداى از تو مى‏خواهم،هنگام درآمدن شب،و رفتن روز،و حضور نمازهایت،و بانگ‏هاى‏ خوانندگانت،اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى.
و به آنچه خواهى دعا کن.
چهارم:از حضرت صادق علیه السّلام روایت شده: پدرم وقتى وارد صبح مى‏شد مى‏گفت:

بِسْم اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ اِلَى اللَّهِ وَ فى سَبیلِ اللَّهِ وَ عَلى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اَللّهُمَّ اِلَیْکَ اَسْلَمْتُ نَفْسى وَ اِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرى وَ عَلَیْکَ تَوَکَّلْتُ یا رَبَّ الْعالَمینَ اَللّهُمَّ احْفَظْنى بِحِفْظِ الاِْیمانِ مِنْ بَیْنِ یَدَىَّ وَ مِنْ خَلْفى وَ عَنْ یَمینى وَ عَنْ شِمالى وَ مِنْ فَوْقى وَ مِنْ تَحْتى وَ مِنْ قِبَلى لا اِلهَ اِلا اَنْتَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ نَسْئَلُکَ الْعَفْوَ وَالْعافِیَهَ مِنْ کُلِّ سُوَّءٍ وَ شَرٍّ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُبِکَ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضُغْطَهِ الْقَبْرِ وَ مِنْ ضیقِ الْقَبْرِ وَ اَعُوذُبِکَ مِنْ سَطَواتِ اللَّیْلِ والنَّهارِ ،

به نام خدا و به خدا،و به سوى خدا،و در راه خدا،و بر آئین رسول خدا درود خدا بر او و خاندانش،خدایا خود را به تو تسلیم کردم،و کارم را به تو واگذاشتم،و بر تو توکّل نمودم اى پروردگار جهانیان،خدایا مرا نگهدار،به نگهدارى ایمان،از پیش‏ رویم و پشت سرم،و از سمت راست و چپم،و از بالا و زیر پایم،و از پیش خودم،معبودى جز تو نیست،جنبش و نیرویى جز به خدا نیست،گذشت و سلامت کامل،از هر بدى و شرّ در دنیا و آخرت‏ را از تو مى‏خواهم،خدایا پناه مى‏آورم به تو از عذاب قبر و فشار قبر و تنگى قبر و پناه مى‏آورم به تو از یورشهاى شب و روز،

اَللّهُمَّ رَبَّ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْبَلَدِ الْحَرامِ وَ رَبَّ الْحِلِّ وَ الاِْحْرامِ اَبْلِغْ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَنّىِ السَّلامَ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِدِرْعِکَ الْحَصینَهِ وَ اَعُوذُ بِجَمْعِکَ اَنْ تُمیتَنى غَرَقاً اَوْ حَرَقاً اَوْ شَرَقاً اَوْ قَوَداً اَوْ صَبْراً اَوْ مُسَمّاً اَوْ تَرَدِّیاً فى بِئْرٍ اَوْ اَکیلَ السَّبُعِ اَوْ مَوتَ الْفُجائَهِ اَوْ بِشَىْءٍ مِنْ میتاتِ السَّوءِ وَلکِنْ اَمِتْنى عَلى فِراشى فى طاعَتِکَ وَ طاعَهِ رَسُولِکَ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ مُصیباً لِلْحَقِّ غَیْرَ مُخْطِئٍ اَوْ فىِ الصَّفِ الَّذینَ نَعَّتَهُمْ فى کِتابِکَ کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصُوصٌ اُعیذُ نَفْسى وَ وَُلَْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ

خداى اى پروردگار مشعر الحرام،و پروردگار شهر حرام،و پروردگار حلّ و احرام،به محمّد و خاندان محمّد از جانب من سلام برسان.خدایا پناه مى‏آورم به‏ زره محکمت،و پناه مى‏آورم به جمع‏کردنت از اینکه مرا بمیرانى به غرق‏شدن یا سوختن یا گلوگیرشدن یا قصاص یا شکنجه و مرگ‏ تدریجى یا مسمومیت یا به چاه افتادن،یا طعمه درنده شدن یا سکته یا به چیزى از مدرنیهاى بد،ولى‏ مرا در بسترم،به حال اطاعت از خود و رسولت(درود خدا بر او و خاندانش)بمیران،رسیده‏ به حق،نه خطاکار،یا در صف آنان‏که در قرآنت وصفشان کردى:گویى ایشان بنایى استوارند. خودم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى‏ام نموده پناه مى‏دهم به

«قل اعوذ بربّ الفلق…»
تا آخر سوره

وَ اُعیذُ نَفْسى وَ وُلِْدى وَ ما رَزَقَنى رَبّى بِقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النّاسِ

خوم و فرزندانم و آنچه پروردگارم روزى‏ام نموده پناه مى‏دهم به

«قل اعوذ برب الناس…»
تا آخر سوره و مى گوئى :

الْحَمْدُ لِلَّهِ عَدَدَ ما خَلَقَ اللَّهُ وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِثْلَ ما خَلَقَ وَ الْحَمْدُلِلَّهِ مِلاَْ ما خَلَقَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ مِدادَ کَلِماتِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ زِنَهَ عَرْشِهِ وَالْحَمْدُلِلَّهِ رِضا نَفْسِهِ وَلا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْحَلیمُ الْکَریمُ وَ لا اِلهَ اِلا اللَّهُ الْعَلِىُّ الْعَظیمُ سُبْحانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمواتِ وَالاَْرضَینَ وَ ما بَیْنَهُما وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظیمِ اَللّهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنْ دَرَکِ الشَّقاَّءِ وَ مِنْ شَماتَهِ الاَْعْدآءِ وَ اَعُوذُ بِکَ مِنَ الْفَقْرِ وَ الْوَقْرِ وَ اَعُوذُ بِکَ مِنْ سُوَّءِ الْمَنْظَرِ فِى الاَْهْلِ وَالْمالِ وَالْوَلَدِ

ستایش خداى را،به‏ عدد آنچه خدا آفرید،و ستایش خداى را مانند آنچه پدید آورد،و ستایش خداى را به پرى آنچه خلق کرد،و ستایش خداى را به امتداد کلمتش، و ستایش خداى را به وزن عرشش،و ستایش خداى را به خشنودى خودش،معبودى جز خدا نیست بردبار بزرگوار،و معبودى جز خدا نیست والاى بزرگ،منزّه است خدا،پروردگار آسمانها و زمین،و آنچه در میان آن دو است،و پروردگار عرش بزرگ،خدایا به تو پناه مى‏آورم از درجات بدبختى،و از شماتت دشمنان،و به تو پناه‏ مى‏آورم از تنگدستى،و سنگینى نیاز،و به تو پناه مى‏آورم از بد دیدن در خاندان و دارایى و فرزندانم
و ده مرتبه بر محمّد و آل محمّد صلوات فرست.
پنجم:از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده:چون نماز مغرب و صبح بجا آوردى،هفتم مرتبه بگو: «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم لا حول و لا قوّه الاّ باللّه»حقیقتا هرکس این ذکر را بگوید،جذام و پیسى و دیوانگى و هفتاد نوع از انواع بلاها به او نرسد.چون داخل صبح و شام شدى دو مرتبه بگو:

اَلْحَمْدُ لِرَبِّ الصَّباحِ اَلْحَمْدُ لِفالِقِ الاِْصْباحِ دو مرتبه اَلْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى اَذْهَبَ اللَّیْلَ بِقُدْرَتِهِ وَ جآءَ بِالنَّهارِ بِرَحْمَتِهِ وَ نَحْنُ فى عافِیَهٍ

ستایش براى پروردگار بامداد،ستایش براى شکافنده صبح،ستایش خداى را که شب را به قدرتش برد، و روز را به رحمتش آورد،و ما در سلامت کاملیم
و آیه الکرسى،و آخر سوره حشر،و ده آیه از سوره صافات را مى‏خوانى:

وَ سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّهِ عَمّا یَصِفُونَ وَ سلامٌ عَلَى الْمُرْسَلینَ والْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ فَسُبْحانَ الِلَّهِ حینَ تُمْسُونَ وَ حینَ تُصْبِحُونَ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِى السَّمواتِ وَالاَْرْضِ وَ عَشِیّاً وَ حینَ تُظْهِرُونَ یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ یُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَ یُحْیِى الاَْرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَ کَذلِکَ تُخْرَجُونَ سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَ رَبُّ الْمَلاَّئِکَهِ وَالرُّوحِ سَبَقَتْ رَحْمَتُکَ غَضَبَکَ لا اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَکَاِنّى ظَلَمْتُ نَفْسى فَاغْفِرْ لى وَارْحَمْنى وَ تُبْ عَلَىَّ اِنَّکَ اَنْتَ التّوّابُ الرَّحیمُ

و منزّه است پروردگارت،پروردگار عزّت،از آنچه وصف مى‏کنند،و سلام بر فرستادگان،و ستایش خداى را پروردگار جهانیان،پس منزّه است خدا هنگامى که شام مى‏کنید و صبح مى‏نمایید،و براى او ستایش در آسمانها و زمین و شب و هنگامى که ظهر مى‏نمایید.زنده را از مرده بیرون مى‏آورد،و مرده را از زنده بیرون مى‏آورد، و زمین را پس از مرگش زنده مى‏کند،و اینچنین زنده از قبرها درآورده مى‏شوید،بسیار منزّه و مقدّس است پروردگار فرشتگان و روح، پیش گرفته رحمتت بر غضبت،معبودى جز تو نیست،منزّهى تو،من به خود ستم کردم،مرا بیامرز،و به من رحم کن،و توبه‏ام را بپذیر،به راستى توبه‏پذیر و مهربانى.
ششم:از امام صادق علیه السّلام این دعا براى صبح‏ روایت شده:

اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ اَحْمَدُکَ وَ اَسْتَعینُکَ وَ اَنْتَ رَبّى وَ اَنَا عَبْدُکَ اَصْبَحْتُ عَلى عَهْدِکَ وَ وَعْدِکَ وَ اُومِنُ بِوَعْدِکَ وَ اُوفى بِعَهْدِکَ مَا اسْتَطَعْتُ وَلا حَوْلَ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اَصْبَحْتُ عَلى فِطْرَهِ الاِْسْلامِ وَکَلِمَهِ الاِْخْلاصِ وَمِلَّهِ اِبْرهیمَ وَدینِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُاللَّهِ عَلَیْهِما وَ آلِهِما عَلى ذلِکَ اُحْیى وَ اَمُوتُ اِنْشآءَ اللَّهُ اَللّهُمَّ اَحْیِنى ما اَحْیَیْتَنى وَ اَمِتْنى اِذا اَمَتَّنى عَلى ذلِکَ وَابْعَثْنى اِذا بَعَثْتَنى عَلى ذلِکَ اَبْتَغى بِذلِکَ رِضْوانَکَ وَاتِّباعَ سَبیلِکَ اِلَیْکَ اَلْجَاْتُ ظَهْرى وَ اِلَیْکَ فَوَّضْتُ اَمْرى آلُ مُحَمَّدٍ اَئِمَّتى لَیْسَ لى اَئِمَّهٌ غَیْرُهُمْ بِهِمْ اَئْتَمُّ وَ اِیّاهُمْ اَتَوَلّى وَ بِهِمْ اَقْتَدى اَللّهُمَّ اجْعَلْهُمْ اَوْلِیآئى فِى الدُّنْیا وَ الاْخِرَهِ وَاجْعَلْنى اُوالى اَوْلِیآئَهُمْ وَ اُعادى اَعْدآئَهُمْ فِى الدُّنْیا وَالاْخِرَهِ وَ اَلْحِقْنى بالصّالِحینَ وَ آبائى مَعَهُمْ

خدایا ستایش توراست،ستایشت مى‏کنم،و از تو کمک مى‏خواهم،و تو پروردگار منى،و من بنده توام،صبح کردم بر پیمانت و وعده‏ات،و ایمان مى‏آورم به وعده‏ات،و وفا مى‏کنم به پیمانت تا بتوانم،و جنبش و نیرویى نیست‏ جز به خداى یگانه بى‏شریک و گواهى مى‏دهم که محمّد بنده و فرستاده اوست،صبح کردم بر فطرت‏ اسلام و کلمه اخلاص و آیین ابراهیم،و دین محمّد درود خدا بر آن دو،بر این زندگى کنم و بمیرم‏ ان شاء اللّه.خدایا زنده‏ام بدار،تا زنده‏ام دارى،و مرا بمیران آن‏گاه که بمیرانى،باورمند آن حقایق،و مرا برانگیز زمانى‏ که برانگیزانى بر همان حقایق،به آنها خشنودى‏ات و پیروى راهت را مى‏جویم، بر تو تکیه کردم،کارم را به تو واگذاردم،خاندان محمّد امامان من هستند،جز آنها امامانى برنگیرم، از آن پیروى مى‏کنم،و آنان را دوست مى‏دارم،و به آنان اقتدا مى‏نمانم،خدایا را در دنیا و آخرت سرپرستان من قرار ده، و اینکه دوست بدارم دوستانشان را،و دشمن بدارم دشمنانشان را در دنیاو آخرت،و مرا به شایستگان بپیوند. و پدرانم را با ایشان قرار ده.
هفتم:و از آن حضرت روایت شده:هرچه را ترک کردى،خواندن این دعا را در هر صبح و شام‏ ترک مکن.

اَللّهُمَّ اِنّى اَصْبَحْتُ اَسْتَغْفِرُکَ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هذَا الْیَوْمِ لاَِهْلِ رَحْمَتِکَ وَ اَبْرَءُ اِلَیْکَ مِنْ اَهْلِ لَعْنَتِکَ اَللّهُمَّ اِنّى اَصْبَحْتُ اَبْرَءُ اِلَیْکَ فى هذَا الْیَوْمِ وَ فى هذَا الصَّباحِ مِمَّنْ نَحْنُ بَیْنَ ظَهْرانیهِمْ مِنَ الْمُشْرِکینَ وَ مِمّا کانُوا یَعْبُدُونَ اِنَّهُمْ کانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فاسِقینَ اَللّهُمَّ اجْعَلْ ما اَنْزَلْتَ مِنَ السَّمآءِ اِلَى الاَْرْضِ فى هذَا الصَّباحِ وَ فى هَذَا الْیَوْمِ بَرَکَهً عَلى اَوْلِیآئِکَ وَ عِقاباً عَلى اَعْدآئِکَ اَللّهُمَّ والِ مَنْ والاکَ وَ عادِ مَنْ عاداکَ اَللّهُمَّ اخْتِمْ لى بِالاَْمْنِ وَالاْ یمانِ کُلَّما طَلَعَتْ شَمْسٌ اَوْ غَرَبَتْ اَللّهُمَّ اغْفِرْلى وَ لِوالِدَىَّ وَارْحَمْهُما کَما ربَّیانى صَغیراً اللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ وَالْمُسْلِمینَ وَالْمُسْلِماتِ اَلاَْحْیآءِ مِنْهُمْ وَ الاَْمْواتِ اَللّهُمَّ اِنَّکَ تَعْلَمُ مُتَقَلَّبَهُمْ وَ مَثْویهُمْ اَللّهُمَّ احْفَظْ اِمامَ الْمُسْلِمینَ بِحِفْظِ الاْیمانِ،

خدایا صبح کردم در این بامداد و در این روز براى اهل رحمتت از تو آمرزش مى‏خواهم، و از اهل لعنتت به تو بیزارى مى‏جویم،خدایا من صبح کردم،در این روز،و در این صبح درحالى‏که از آنها که بین آنانیم از مشرکان به سوى تو بیزارى مى‏جویم از آنچه که مى‏پرستند به درستى که ایشان قومى‏ بد و فاسقند،خدایا آنچه از آسمان به زمین فرو فرستادى در این صبح و این روز ،براى دوستانت برکت،و براى دشنمانت کیفر قرار ده،خدایا دوست بدار کسى‏که دوستت داشت،و دشمن بدار کسى‏ را که دشمنت داشت،خدایا به ایمنى و ایمان برایم ختم کن،هر زمان که خورشید سر زند یا غروب کند.خدایا مرا و پدر و مادرم را بیامرز،و به هر دو رحم کن،چنان‏که مرا در کودکى پروریدند،خدایا مردان و زنان مؤمن و مسلمان‏ زندگان و مردگان آنان را بیامرز،خدایا بازگشتگاه و اقامتگاهشان را تو مى‏دانى،خدایا پیشواى مسلمانان را حفظ کن به حفظ ایمان،

وَانْصُرْهُ نَصْراً عَزیزاً وَافْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسیراً وَاجْعَلْ لَهُ وَلَنا مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً اَللّهُمَّ الْعَنْ فُلاناً وَ فُلاناً وَالْفِرَقَ الْمُخْتَلِفَهَ عَلى رَسُولِکَ وَ وُلاهِ الاَْمْرِ بَعْدَ رَسُولِکَ وَالاَْئِمَّهِ مِنْ بَعْدِهِ وَ شیعَتِهِمْ وَ اَسْئَلُکَ الزِّیادَهَ مِنْ فَضْلِکَ وَ الاِْقْرارَ بِما جآءَ بِهِ مِنْ عِنْدِکَ وَالتَّسْلیمَ لاَِمْرِکَ وَالْمُحافَظَهَ عَلى ما اَمَرْتَ بِهِ لا اَبْتَغى بِهِ بَدَلاً وَ لا اَشْتَرى بِهِ ثَمَناً قَلیلاً اَللّهُمَّ اهْدِنى فیمَنْ هَدَیْتَ وَ قِنى شَرَّ ما قَضَیْتَ اِنَّکَ تَقْضى وَلا یُقْضى عَلَیْکَ وَ لایَذِلُّ مَنْ والَیْتَ تَبارَکْتَ وَ تَعالَیْتَ سُبْحانَکَ رَبَّ الْبَیْتِ تَقَبَّلْ مِنّى دُعآئى وَ ما تَقَرَّبْتُ بِهِ اِلَیْکَ مِنْ خَیْرٍ فَضاعِفْهُ لى اَضْعافاً کَثیرَهً وَ اتِنا مِنْ لَدُنْکَ اَجْراً عَظیماً رَبِّ ما اَحْسَنَ ما اَبْلَیْتَنى وَ اَعْظَمَ ما اَعْطَیْتَنى وَ اَطْوَلَ ما عافَیْتَنى وَ اَکْثَرَما سَتَرْتَ عَلَىَّ فَلَکَ الْحَمْدُ یا اِلهى کَثیراً طَیِّباً مُبارَکاً عَلَیْهِ مِلاَْ السَّمواتِ وَ مِلاَْ الاَْرْضِ وَ مِلاَْ ما شآءَ رَبّى وَ رَضِىَ وَ کَما یَنْبَغى لِوَجْهِ رَبّى ذِى الْجَلالِ وَالاِْکْرامِ

او او را یارى ده یارى پیروزمندانه،و بگشاى براى او گشایشى آسان، و براى او و ما از جانب خود فرمانروایى پیروزمندانه قرار ده،خدایا لعنت کن فلان و فلان و گروههایى که اختلاف کردند بر رسولت،و والیان امر بعد بعد از رسولت و امامان پس از او،و شیعیان ایشان را،و از تو مى‏خواهم‏ زیادى فضلت،و اقرار به آنچه از نزد تو آمد،و تسلیم به فرمانت،و محافظت بر آنچه به آن‏ امر فرمودى،به طورى که به جاى آن‏جایگزینى نجویم،و آن را به بهاى اندکى نفروشم،خدایا هدایتم کن در شمار کسانى که هدایت کردى، و حفظم کن از شرّ آنچه قضایت بر آن‏جارى شد،به درستى شد،به درستى که قضاوت مى‏کن و بر تو قضاوت نمى‏شود،و خوار نمى‏گردد و کسى تو دوستش دارى،منزّه و پاکى‏ و برترى،و منزّهى تو پروردگار کعبه،دعایم را بپذیر،و آنچه به وسیله آن از خیر به تو تقرّب مى‏جویم، برایم دوچندان کن،چند برابر بسیار،و از جانب خود اجر بزرگ به ما عنایت کن،پروردگارم چه نیکوست آنچه مرا به آن آزمودى، و چه بزرگ است آنچه به من عطا کردى،و چه طولانى است آچه عافیتم دادى،و چه بسیار است آنچه بر من پوشاندى،پس توراست ستایش اى معبود من، بسیار،پاک،مبارک،به پرى آسمانها و زمین،و پرى آنچه پروردگارم خواست و پسندید،و چنان‏که سزاوار است براى جلوه پروردگارم،صاحب بزرگى و اکرام.
هشتم:از امام باقر علیه السّلام روایت شده است که هر که‏ به هنگام طلوع فجر ده مرتبه بگوید:

لا اِلهَ اِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ یُحْیى وَیُمیتُ وَ هُوَ حَىُّ لایَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَیْى ءٍ قَدیرٌ

معبودى جز خدا نیست،یگانه و بى‏شریک است،براى اوست فرمانروایى و ستایش، زنده مى‏کند،و مى‏میراند،و او زنده است و نمى‏میرد،خیر تنها به دست اوست،و او بر هرچیز تواناست
و ده بار صلوات بر محمّد و آل محمّد فرستد،و سى‏وپنج بار سبحان اللّه بگوید،و سى‏وپنج مرتبه لا اله الاّ اللّه بگوید،و خدا را سى‏وپنج مرتبه حمد کند،در آن روز از غافلان نوشته نشود،و اگر در شب گوید،در آن شب از غافلان شمرده نشود.
نهم:از محمد بن فضیل روایت شده:خدمت حضرت جواد علیه السّلام نوشتم که به من دعایى بیاموزد.حضرت در جوابم نوشت که صبح و شام مى‏گویى:

اَللَّهُ اَللَّهُ اَللَّهُ رَبِّىِ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً

خدا،خدا،خدا،پروردگار بخشنده و مهربان من است،چیزى را براى او شریک نگیرم
سپس براى حاجت خود دعا مى‏کنى.که این‏ کلمات مقدّمه‏اى است براى رفع هر حاجتى به اذن خداى تعالى.
دهم:از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده:به داود رقّى فرمود: سه بار خواندن این دعا را در صبح و سه بار در شب ترک مکن.

اَللّهُمَّ اجْعَلنى فى دِرْعِکَ الْحَصینَهِ الّتى تَجْعَلُ فیها مَنْ تُریدُ

خداوندا مرا در زره محکم خود قرار ده،که هرکه‏ را بخواهى در آن قرار مى‏دهى.
به درستى که پدرم مى‏فرمود:این از دعاهاى مخزون[محفوظ در گنجینه خدا]است.
شهریور
17
1394

آه نیمه شب،سعادت و بهشت

بر حسب حسن تصادف امروز که مشغول بازبینی متن تفسیر آیه ٢١٣ سوره بقره از مباحث منتشر نشده تفسیر شهید بهشتی بودم به توضیحی از ایشان در این باره رسیدم که خلاصه آن این است:
آیا شما مسلمان ها چنین پنداشتید که خیلی راحت و آسان أهل بهشت و سعادت خواهید بود؟
با همان فرمول معروف که بهشت را به بها ندهند به بهانه بدهند؟ همان تعلیم انحرافی که یک آه نیمه شب، تو را أهل سعادت و بهشت می کند؟ احسان به یک فقیر، آب دادن به یک سگ تشنه، تو را اهل سعادت خواهد کرد! به خصوص که یک خواب خیلی پر آب و تاب هم به عنوان دلیل قاطع به دنبال آن نقل شود که مثلا فلانی را خواب دیدم ، خدایش رحمت کند، دیدم خیلی اوضاع و احوالش خوب است. در یک باغ و قصری زندگی می کند. پرسیدم تو چه کردی که به این سعادت وسیدی؟ گفت هیچ. تمام کإرهابی که کردم بی خود بود. فقط یک روز در خیابان می رفتم سگی تشنه بود، یک ظرف آب جلویش گذاشتم، نوشید، نگاهی کرد با محبت! به من گفتند همه کارهابت بی ربط بود الا همین آب دادن که تو را اهل سعادت کرد!
خریداران این سبک تعالیم اسلام در جامعه فراوانند، به خصوص اجتماع تنبلی مثل ما که دوست دارند کار کم و اجرت بسیار، فرمول أساسی زندگی دنیا و آخرتشان باشد!می گویم دوست دارند، بهتر است بگویم دوست داریم! و لذا می بینید که آیات قرآن و نصوص کلام خدا، کلام پیغمبر، کلام مولا علی، ونصوص دیگر و همه محاسبات عقلی و علمی و عرفی، تحت الشعاع یک خواب قرار می گیرد.چرا؟ برای این که این خواب مطابق با خواست تنبل مآبانه ماست و این نصوص مخالف با آن است. آیه به مسلمانان زمان پیغمبر که آن همه تلاش می کردند تا در آن محیط پرمشقت از الحاد، کفر، شرک، فساد، معصیت، گناه، هرزگی و عیاشی سالم بمانند و به توحید و یکتاپرستی، فضیلت و کمال، عبادت و زهد، توجه به خدا، نماز و عبادتی که روح داشته باشد، نه عبادت های عادت شده، راه پیدا کنند، می گوید شما خیال کردید بدون این که در معرض حوادث سختی قرار بگیرید که اقوام گذشته بدان دچار شده بودند، به بهشت در خواهید آمد؟ اگر چنین خیال کرده اید، درست نیست.
علیرضا بهشتی

شهریور
17
1394

عوذات عقرب و مار

دعاى حفظ از عقرب:روایت شده:تیز نظر کند به ستاره سهى و آن ستاره کوچکى است،نزدیک به ستاره وسطى‏ از ستارگان بنات نعش[مقصود همان«دبّ اکبر»است]و سه مرتبه بگوید:

اَللّهُمَّ رَبَّ اَسْلَمَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَ سَلِّمْنا مِنْ شَرِّ کُلِّ ذى شَرٍّ

خداوندا پروردگار ستاره اسلم،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و گشایش کار ایشان را شتاب ده و ما را از شر هر صاحب شرّى سالم بدار
و نیز روایت شده:بر آن ستاره نظر اندازد و سه مرتبه بگوید:

اَللّهُمَّ رَبَّ هُودِ ابْنِ اُسَیَّهَ آمِنّى شَرَّ کُلِّ عَقْرَبٍ وَ حَیَّهٍ

خداوندا پروردگار هود فرزند اسیّه مرا از شرّ هر عقرب و مار ایمنى ده‏
هر شب که چنین گوید از شرّ مار و عقرب محفوظ بماند. از امام صادق علیه السّلام روایت شده:براى دفع شرّ عقربها و مارها هنگام شب بخواند:

بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَخَذْتُ الْعَقارِبَ وَالْحَیّاتِ کُلَّها بِاِذْنِ اللَّهِ تَبارَکَ وَ تَعالى بِاَفْواهِها وَ اَذْنابِها وَ اَسْماعِها وَ اَبْصارِها وَ قُواها عَنّى وَ عَمَّنْ اَحْبَبْتُ اِلى ضَحْوَهِ النَّهارِ اِنْشآءَاللَّهُ تَعالى

به نام خدا،و به خدا،و درود خدا بر محمّد و خاندانش،همه عقربها و مارها را به اذن خداى تبارک و تعالى گرفتم،به دهانهایشان،و دمهایشان و گوشهایشان،و چشمانشان،و نیروهایشان،از خویشتن و هرکه را دوست دارم،تا برآمدن روز ان شاء اللّه تعالى.
و نیز براى دفع شرّ عقرب بخواند:

سلامُ عَلى نُوحٍ فِى الْعالَمینَ اِنّا کَذلِکَ نَجْزِى الْمُحْسِنینَ اِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنینَ

سلام بر نوح در جهانیان،ما اینگونه به نیکوکاران جزا مى‏دهیم،به راستى که نوح از بندگان مؤمن ماست.
روایت شده:وقتى حضرت نوع علیه السّلام سوار کشتى شد،عقرب را از سوار شدن بر کشتى منع فرمود:عقرب گفت:من با تو معاهده مى‏بندم که نگزم کسى را که بگوید:

سَلامٌ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى نُوحٍ فِى الْعالَمینَ

سلام بر محمّد و خاندان محمّد و على نوع فى العالمین
و در چند حدیث دیگر وارد شده:مالیدن نمک به محق نیش عقرب و گزندگان،زهر آنها را مى‏زداید.

گاه‌شمار تاریخ خورشیدی

شهریور ۱۳۹۴
ش ی د س چ پ ج
« مرداد   مهر »
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031