فاغفر لنا فی ما بقی منه…

إِلَهِے لَمْ أُسَلِّطْ عَلَی حُسْنِ ظَنِّے قُنُوطَ اَلْایاسِ وَ لا انْقَطَعَ رَجَائِے مِنْ جَمِیلِ کَرَمِکَ

خداوندا هرگز نومیدے را بر حُسنِ ظَـنِّ خویش مسلط نساختمـ و هرگز امیدم از کـرَمـ نیکـو و زیبایت نگسستـ ه است
【✿】
بدکاره ها بـ ه نیمـ ه نگاهی عوض شدند

ما را ” فُـضِـیل” فرض کنید و نـظـــــر کنید

کیفیت زیارت حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام

آگاه باش زیارت‏هاى روایت‏شده براى آن حضرت بر دو بخش است:یکى مطلقه،که مقیّد به وقتى از اوقات نیست‏ و دیگر مخصوصه،که مقیّد به وقت معیّن است،و این زیارات در ضمن دو مقصد بیان مى‏شود.

مقصد اول:در زیارات مطلقه که بسیار است،و ما در اینجا تنها به ذکر چند زیارت اکتفا مى‏کنیم.اول:زیارتى است که‏ شیخ مفید و شهید و سیّد ابن طاووس و دیگران ذکر کرده‏اند و کیفیت آن به این صورت است:هرگاه اراده زیارت کنى غسل کن،و دو جامه پاک بپوش و به چیزى از بوى خوش خود را خوشبو کن و اگر بوى خوش نیافتى مانعى ندارد،چون‏ از خانه بیرون آمدى بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی خَرَجْتُ [تَوَجَّهْتُ‏] مِنْ مَنْزِلِی أَبْغِی فَضْلَکَ وَ أَزُورُ وَصِیَّ نَبِیِّکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمَا اللَّهُمَّ فَیَسِّرْ ذَلِکَ لِی وَ سَبِّبِ الْمَزَارَ لَهُ وَ اخْلُفْنِی فِی عَاقِبَتِی وَ حُزَانَتِی بِأَحْسَنِ الْخِلافَهِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
خدایا از خانه‏ام بیرون آمدم،جویاى فضل تو هستم، جانشین پیامبرت)درود تو بر آن دو(را زیارت مى‏کنم.خدایا این زیارت را برایم آسان کن،و سببش را برایم فراهم آر،و مرا نسبت به سرانجام و غمخوارانم جانشین باش به نیکوترین جانشینى،اى مهربان‏ترین مهربانان.
پس روانه شو،درحالى‏که زبانت گویا باشد به ذکر:)الحمد للّه و سبحان اللّه و لا اله الاّ اللّه(و چون به حدود کوفه‏ [جایى که در گذشته محّل خندق شهر بوده است]رسیدى بایست و بگو:
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] الْکِبْرِیَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعَظَمَهِ اللَّهُ أَکْبَرُ أَهْلُ [أَهْلَ‏] التَّکْبِیرِ وَ التَّقْدِیسِ وَ التَّسْبِیحِ وَ الْآلاءِ اللَّهُ أَکْبَرُ مِمَّا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ عِمَادِی وَ عَلَیْهِ أَتَوَکَّلُ اللَّهُ أَکْبَرُ رَجَائِی وَ إِلَیْهِ أُنِیْبُ اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِیُّ نِعْمَتِی وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِی تَعْلَمُ حَاجَتِی وَ مَا تُضْمِرُهُ هَوَاجِسُ الصُّدُورِ وَ خَوَاطِرُ النُّفُوسِ فَأَسْأَلُکَ بِمُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى الَّذِی قَطَعْتَ بِهِ حُجَجَ الْمُحْتَجِّینَ وَ عُذْرَ الْمُعْتَذِرِینَ وَ جَعَلْتَهُ رَحْمَهً لِلْعَالَمِینَ أَنْ لا تَحْرِمَنِی ثَوَابَ زِیَارَهِ وَلِیِّکَ وَ أَخِی نَبِیِّکَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ قَصْدَهُ وَ تَجْعَلَنِی مِنْ وَفْدِهِ الصَّالِحِینَ وَ شِیعَتِهِ الْمُتَّقِینَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است،شایسته‏ کبریایى و بزرگوارى و عظمت است،خدا بزرگتر است،شایسته بزرگ شمردن و تقدیس و تسبیح و نعمتهاست، خدا بزرگتر است از آنچه مى‏ترسم و حذر مى‏کنم،خدا بزرگتر است،تکیه‏گاه من است،و بر او توکّل مى‏کنم،خدا بزرگتر است،امید من است،و به سوى او باز مى‏گردم.خدایا تو ولى نعمت منى،و بر انجام خواسته‏ام توانایى،حاجتم و آنچه را دغدغه‏هاى سینه‏ها و خاطرات نفوس پنهان مى‏کند مى‏دانى،خدایا از تو مى‏خواهم به حق محمّد مصطفى که به وسیله او حجّتهاى‏ حجّت‏تراشان،و عذر عذرخواهان را بریدى،و او را رحمت براى جهانیان قرار دادى،که محرومم نکنى از ثواب زیارت‏ ولیّت و برادر پیامبرت امیر المؤمنین،و توجه به سویش،و مرا از واردان شایسته،و شیعیان‏ پرهیزگارش قرار دهى،به مهربانى‏ات،اى مهربان‏ترین مهربانان.
چون قبر شریف آن حضرت برایت نمودار شود چنین بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا اخْتَصَّنِی بِهِ مِنْ طِیبِ الْمَوْلِدِ وَ اسْتَخْلَصَنِی إِکْرَاما بِهِ مِنْ مُوَالاهِ الْأَبْرَارِ السَّفَرَهِ الْأَطْهَارِ وَ الْخِیَرَهِ الْأَعْلامِ اللَّهُمَّ فَتَقَبَّلْ سَعْیِی إِلَیْکَ وَ تَضَرُّعِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ اغْفِرْ لِیَ الذُّنُوبَ الَّتِی لا تَخْفَى عَلَیْکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمَلِکُ الْغَفَّارُ
خدا را سپاس که مرا به پاکى ولادت اختصاص داد،و مرا از باب کرامت،به دوستى‏ نیکان و سفیران پاک و بهترین نشانه‏هاى حق برگزید،خدایا کوششم را به درگاهت،و زارى‏ام را به‏ پیشگاهت بپذیر،و گناهانم را که بر تو پوشیده نیست بیامبرز،که تویى خداى فرمانروا و آمرزش پیشه.

قصه احمی من مجیر الجراد

جبرییل و میکاییل و امام حسن و امام حسین علیهما السّلام بوده‏اند،پناه هراسندگان،و ملجأ گریختگان،و فریادرس بیچارگان،و شفاى دردمندان،قرار داده باشد؟بنابراین در هر کجا باشى،خود را به آن قبر برسان،و تا ممکن باشد خود را به آن بچسبان، و اصرار کن،تا به فریادت برسد،و تو را از هلاکت دنیا و آخرت برهاند.

لُذْ إِلَى جُودِهِ تَجِدْهُ زَعِیما        بِنَجَاهِ الْعُصَاهِ یَوْمَ لِقَاهَا

به جودش پناه بر،او را ضامنى مى‏یابى       براى نجات گنهگاران روز دیدارش

عَائِدٌ لِلْمُؤَمِّلِینَ مُجِیبٌ        سَامِعٌ مَا تُسِرُّ مِنْ نَجْوَاهَا

عیادت‏کننده آرزومندان است و پاسخ‏دهنده       و شنواست آنچه را پنهان کنند از گفتگوى سرّى

در کتاب«دار السّلام»از شیخ دیلمى نقل شده که جماعتى از صالحان نجف اشرف روایت کرده‏اند:کسى در خواب دید، از هر قبرى که در آن مشهد شریف و خارج آن است ریسمانى کشیده شده،که متصّل به قبّه حضرت حبل اللّه المتین‏ امیر المؤمنین علیه السّلام است،پس آن شخص چنین انشاد کرد:

إِذَا مُتُّ فَادْفِنِّی إِلَى جَنْبِ حَیْدَرٍ        أَبِی شَبَّرَ أَکْرِمْ بِهِ وَ شُبَیْرٍ

زمانى‏که از دنیا رفتم کنار حیدر دفنم کنید       پدر حسن و حسین چه کریم است او

فَلَسْتُ أَخَافُ النَّارَ عِنْدَ جِوَارِهِ        وَ لا أَتَّقِی مِنْ مُنْکَرٍ وَ نَکِیرٍ

در جوار او از آتش نمى‏ترسم       و از منکر و نکیر پروا نمى‏کنم

فَعَارٌ عَلَى حَامِی الْحِمَى وَ هُوَ فِی الْحِمَى        إِذَا ضَلَّ فِی الْبَیْدَاءِ عِقَالُ بَعِیرٍ

بر حامى قرقگاه ننگ است که در عرصه حمایتش       حتى در بیابان قرقگاهش افسار شترى گم شود