سقیفه و غدیر – سوال شانزدهم

 

در کتاب مصنف از ابن ابی شیبه ( استاد بخاری) جلد ۷ حدیث ۳۷۴۵ حدیثی به این مضمون نقل شده که نشان می دهد بعد از تعیین ابوبکر بعنوان خلیوفه و رفت و آمد عده ای به خانه حضرت علی علیه السلام عُمَر نزد فاطمه زهرا سلام الله علیها رفت و تهدید کرد که اگر آنان (عده ای که بیعت نکرده بودند) نزد تو جمع شوند (برای تحصن و مخالفت با ابوبکر) دستور می دهم خانه را با آنان به آتش کشند ؛ این تهدید باعث شد که علی علیه السلام با ابوبکر بیعت کند.

آیا این مطلب درست است ؟

✍ پاسخ:

اتفاقا به حدیث جالبی اشاره کردید که به اعتقاد ما پر از تناقض هست.

بنظر ما حضرت هیچگاه با ابوبکر بیعت نکردند ؛ برای اثبات این مدعا به حدیث دیگری از کتاب صحیح بخاری جلد ۳ ص ۲۵۲ حدیث ۷۰۴ اشاره می کنیم:

در این حدیث جریان مطالبه فدک از طرف حضرت زهرا سلام الله علیها مطرح شده و اینکه ابوبکر خواسته ایشان را اجابت نکرد ، سپس اشاره شده که فاطمه زهرا سلام الله علیها به همین جهت بر ابوبکر غضب کرد و از او قهر نمود و تا هنگام وفاتش با وی سخن نگفت و بعد در ادامه آمده است که فاطمه سلام الله علیها پس از پدرش رسول خدا صلی الله علیه و آله تا شش ماه زندگی کرد و پس از رحلت فاطمه سلام الله علیها شرایط به نحوی شد که علی علیه السلام پیکی دنبال ابوبکر فرستاد و نهایتا با او بیعت کرد !
تناقض را ملاحظه می فرمائید؟ در یک حدیث بیعت علی علیه السلام روزهای اولی که پیامبر شهید شده و بعد از تحصن عده ای در خانه ی حضرت زهرا (روزهای اولِ بعداز جریان سقیفه) گفته شده و در حدیث دوم شش ماه بعد از شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله که حضرت زهرا سلام الله علیها به شهادت رسیدند!

هر چند بعضی از مطالبی که در این دو حدیث بیان شده مثل تهدید عُمَر مبنی بر آتش زدن خانه وحی صحیح بوده و متاسفانه عملی شده است اما بررسی این دو حدیث در کنار هم نشان می دهد که جریان بیعت علی علیه السلام با ابوبکر کاملا ساختگی است و تناقض دارد.

ادامه دارد….

انَّکَ لَعلَی خُلُـقٍ عظیم

مختصری از اخلاق کریمه رسول خدا صلی الله علیه و آله

از انس بن مالک روایت است که گفت من ده سال به رسول خدا ص خدمت کردم پس اُفّ به من نگفت هرگز و خدمتی را که نکرده بودم هرگز نگفت چرا نکردی و کاری را که کرده بودم هرگز نگفت چرا کردی؟

و گفت که برای آن حضرت شربتی بود که با آن افطار می کرد و شربتی بود برای سحرش و بسا که برای افطار و سحرش یک نوشیدنی بیش نبود و بسا که آن نوشیدنی شیر بود یا آب بود و غذای آن حضرت گاهی نان و آب بود.پس شبی شربت آن حضرت را مهیا کردم ولی چون او دیر کرد گمان کردم یکی از صحابه ایشان را به افطار دعوت کرده است و آن شربت را خودم خوردم.یک ساعت بعد از عشا آن حضرت تشریف آوردند و من از یکی از همراهانش پرسیدم که آیا پیامبر ص جایی افطار کرده اند؟ گفت نه.پس آن شب را در نهایت اندوه به صبح رساندم که مبادا ایشان شربتی طلب کند و نیابد. و فردای آن روز را گرسنه و تشنه به شب رساند و هرگز از من درباره آن شربت نپرسید.

و نیز انس بن مالک نقل می کند که
روزی اعرابی آمد و ردای مبارک آن حضرت را به خشونت کشید به حدی که در گردن مبارکش جای کنار ردا ماند و گفت از مال خدا چیزی بمن بده.
آن حضرت از روی لطف نگاه مهربانی به او کرد و خندید و فرمود تا یارانش چیزی به او دادند. پس حقتعالی فرمود: انَّکَ لَعلَی خُلُـقٍ عظیم.

ابن عباس نقل می کند که پیغمبر خدا ص فرمود من تأدیب کرده ی خدا هستم و علی تأدیب کرده ی من. حقتعالی مرا امر فرموده به سخاوت و خوش خلقی و هیچ صفتی نزد خدا بدتر از بخل و بد خلقی نیست.

? منتهی الآمال
شیخ عباس قمی ره
جلد یک ص ۳۳

نگین شهر قم

ای نگین شهر  قم ای خواهر و  بِنت  امام 

قبله ی حاجات  مایی  بانوی   عالی  مَقام 

 

با  دل  دریاییِ  خود   مثل   زهرا  مادرت

زائرت  را  کن  دعا   ای  شافعِ   روز  قیام

 

سفره ی لطفت برای هر بد  و خوبی بپاست

تو کریمه  هستی و  احسانتان  مشمولِ عام

 

گر چه قبر  فاطمه مخفی  بُود  از  دیده ها

از  مزارت می رسد  بوی  مدینه  بر  مشام

 

آسمانِ   شهر   قم   بوی   غریبی   می دهد

عمه ی  ساداتِ  عالم  بر  دلِ  خونت سلام

 

آمدی   اما    نشد   رویِ   رضا   را   بنگری

از مدینه تا به ساوه خونِ دل خوردی مُدام

 

لحظه ی آخر  نبوده   هیچ کس  بالین   تو

مانده  بر  دل  داغِ  دیدار  برادر   وَالسًَلام

 

?  مرتضی شاهمندی  ?

حدیث روز

اهل بیت علیه السلام

امام صادق علیه السلام:

إنَّلَنا حَرَما و هُوَ بَلَدَهُ قُمَّ و سَتُدفَنُ فیهَا امْرَأهٌ مِن أولادِی تُسَمّى فاطِمَهَ ، فَمَن زارَها وَجَبَت لَهُ الجَنَّهُ ؛
ما را حرمى است و آن «قم» است، و به زودى بانویى از فرزندان من به نام فاطمه در آن دفن خواهد شد. هر کس او را زیارت کند، بهشت بر او واجب شود .

بحار الأنوار ج ۶۰ ص ۲۱۶