سقیفه و غدیر -سوال شصت و نهم

آخوند ملا محمد باقر مجلسی که از علمای بزرگ شما است در بسیاری از مجلدات بحارالانوار نقلیاتی دارد که بسیار تعجب آور است مثلا از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کند که فرمود:
“حب علی حسنه لایضرمعها سیئه” دوستی علی علیه السلام حسنه ایست که هیچ گناه به او ضرر نمی رساند.
و یا:
“من بکی علی الحسین وجبت له الجنه” کسی که بر حسین علیه السلام گریه کند بهشت بر او واجب می شود.
آیا این قبیل اخبار موجب جسارت و لاابالی گری شیعیان در معاصی نمی شود که هر معصیتی را انجام دهند به امید اینکه چون علی را دوست می دارند از آن معاصی به آنها ضرری نمی رسد و یا به خیال اینکه قطره اشکی بر حسین علیه السلام گناهان را پاک می کند به انجام هر منکری بپردازند؟ این خود دلیلی بر شیوع فحشاء و فساد اخلاقی در جماعت شیعه نیست؟

✍️پاسخ:

اولا این اشتباه بزرگی است که شیوع فحشاء و یا لاابالی گری در بعضی از افراد شیعه را در اثر این عقیده بحساب بیاوریم. چرا که اگر خوب دقت کنید در بلاد اهل تسنن مانند مصر، اسکندریه، شام، بیروت، عمان، حلب و …‌ نیز فحشاء و منکرات که قصد اشاره صریح ندارم، زیاد به چشم می خورد هرچند دلیل آن در بین اهل سنت فتاوی و احکام بی جای امامان و فقهاء شماست که در جای خود قابل اثبات است.
ثانیا روایاتی که اشاره کردید اختصاص به علامه مجلسی قدس سره ندارد بلکه عموم علماء خودتان نیز نقل نموده اند. چنانچه همین خبری که شما از بحارالانوار در مورد امیرالمومنین علی علیه السلام بیان کردید توسط احمد بن حنبل در مسند و خطیب خوارزمی در آخر فصل ششم مناقب و سلیمان قندوزی حنفی در باب ۴۲ ینابیع الموده و دیگران نقل کرده اند.
ثالثا بهتر است اهل سنت در جایی که با چنین روایاتی مواجه می شوند و آنرا نمی فهمند به جای نسبت جعل دادن و منفی بافی به تحقیق و بررسی آن روایات پرداخته تا به حقیقت برسند.