سقیفه و غدیر – سوال پنجاه و هفتم

لطفا بفرمایید در مقابل آیه ۲۹ سوره فتح که صریحا می فرماید:
مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ تَراهُمْ رُکَّعاً سُجَّداً یَبْتَغُونَ فَضْلاً مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً سِیماهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ
چه پاسخی دارید؟
اهل سنت معتقدند این آیه شریفه از جهتی فضل و شرف ابوبکر را ثابت می کند و از جهت دیگر طریقه خلافت راشدین را معین می کند. چراکه مراد از “والذین معه” ابوبکر است که در غار در شب حجرت با پیغمبر بوده است و مراد از “اشداء علی الکفار” عمر بن خطاب است که بسیار بر کفار شدید العمل بوده و “رحماء بینهم” مربوط به عثمان است که بسیار رقیق القلب و رحم دل بوده و مراد از “سیما هم فی وجوههم من اثر السجود” علی بن ابیطالب می باشد؟

✍️ پاسخ:

واقعا متحیرم که چگونه جواب بدهم! چطور چنین برداشتی دارید در حالیکه حتی در تفاسیر علماء بزرگ خودتان از قبیل طبری، امام ثعلبی، فاضل نیشابوری، جلال الدین سیوطی، جارالله زمخشری، امام فخر رازی و غیرهم در شان نزول این آیه چنین بیانی مطرح نشده است!
پس شما از کجا می گویید و از چه وقت این معنی و بدست چه کسی جلوه نموده است؟
علاوه بر این در خود آیه شریفه موانع علمی و ادبی و عملی در کار است که ثابت می کند هر کس قائل به این قول شده دست و پای بیجایی زده و متوجه نشده که با این کار تفسیر به رای نموده که به تایید علماء خودتان جایگاه او در آتش جهنم خواهد بود.