سقیفه و غدیر – سوال هفتاد و ششم

اهل سنت داستان عقبه تبوک را ساخته و پرداخته جمعی از علماء شیعه می دانند. لطفا در این خصوص ضمن توضیح، دلایل مستندی را ارائه بفرمایید؟

✍️ پاسخ:

خیر اینطور نیست بلکه اکابر علماء خودتان نیز بر صحت این جریان تصریح نموده اند.
ابوبکر احمد بن حسین بیهقی شافعی در کتاب دلایل النبوه و احمد بن حنبل در آخر جلد پنجم مسند و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه با سلسله سند ثبت نموده اند که در مراجعت از غزوه تبوک چهارده نفر از منافقین تصمیم محرمانه به قتل رسول خدا صلی الله علیه و آله گرفتند. در بطن عقبه که راه باریکی در دامنه کوه بود که فقط یکی یکی باید عبور می نمودند خواستند، تصمیم خود را عملی سازند که جبرائیل به رسول خدا خبر داد. آنحضرت خذیفه نخعی را فرستادند در دامنه کوه پنهان گردید وقتی آن عده آمدند و با هم حرف می زدند همه را شناخت که هفت نفر آنها از بنی امیه بودند. خذیفه خود را به حضرت رساند و آنها را معرفی نمود. حضرت فرمودند رازدار باش خدا نگهدار ماست. به هر حال به راه باریک رسیدند سنگی به طرف شتر پیامبر پرتاب کردند تا شتر رمیده و پیامبر را به دره عمیق پرتاب نماید اما خدا تعالی آنحضرت را حفظ نمود و آنها نیز فرار نموده و در میان جمعیت خود را مخفی کردند.
اینها مگر جزء اصحاب نبودند پس این عمل آنها نیک و پیروی از آنها راه هدایت است.؟؟
آیا ابوهریره کذاب که قبلا در مورد او صحبت شد جزء اصحاب نیست؟ آیا رسول خدا صلی الله علیه و آله امت را به پیروی از چنین افرادی امر مینماید تا هدایت شوند؟
اگر اینطور است پس به چه دلیل به شیعیان ایراد می گیرید؟ زیرا اینها از طریقه عده ای از اصحاب مانند سلمان، ابوذر، مقداد و عمار یاسر و امثال اینها پیروی نمودند! پیروی از افرادی که نه تنها با ابوبکر بیعت نکردند بلکه با او مخالفت و محاجه کردند. پس کدام یک از این دو دسته اصحاب که در مقابل هم ایستادند حق بودند؟ قطعا یک دسته از آنها بر باطل است در حالی که شما نقل می کنید به هر یک از اصحاب اقتداء کنید هدایت می شوید!!!
✔️اگر انصاف داشته باشید همین یک تناقض بس است که متوجه شوید عده ای همچون ابوهریره کذاب با برنامه ای سازمان یافته با جعل احادیثی اینچنین قصد داشتند ارتباط مسلمانان را با انوار هدایت الهی که از طرف خدا تعیین شده بودند قطع کرده و مردم را یه بیراهه های انحراف بکشانند.

حدیث روز

رفتار و کردار

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله إذا أحَبَّ أحَدُکُم أخاهُ فِی اللّهِ فَلیُعلِمهُ ؛ فَإِنَّهُ أبقى فِی الاُلفَهِ ، وأثبَتُ فِی المَوَدَّهِ.

هر گاه یکى از شما برادر دینى اش را دوست دارد ، این را به او اعلام کند ؛ چرا که این کار ، الفت را پایدارتر و دوستى را استوارتر مى کند .

الإخوان : ص ۱۳۸ ح ۶۹