سقیفه و غدیر – سوال پنجاه و ششم

درست است که نزول سکینه در آیه غار “فانزل الله سکینته علیه” بر رسول خدا صلی الله علیه و آله بوده و طبق جمله بعد در این آیه ایشان موید بجنود حق بوده اند ولی به هر حال ابوبکر نیز در مصاحبت با آنحضرت بی نصیب نبوده است!

✍️ پاسخ:

خیر اینطور نیست! اگر هر دو مصاحب مشمول الطاف الهی بودند بایستی علی القاعده ضمایر تثنیه در تمام جملات در این آیه شریفه آمده باشد و حال آنکه تمام ضمایر را قبلا و بعدا مفرد آورده تا اثبات مقام شخص خاتم الانبیاء گردد. اگر بطُفیل آنحضرت بر دیگران هم نازل آید اسم برده میشود فلذا در نزول سکینه و رحمت هم در این آیه و سایر آیات فقط پیغمبر را مورد عنایت قرار داده است.
این قضیه بقدری واضح است که علمای منصف خودتان هم اقرار دارند که ضمیر سکینه مربوط به ابوبکر نبوده است. ابن ابی الحدید در صفحه ۲۵۳ و ۲۸۱ جلد سوم شرح نهج البلاغه و شیخ ابو جعفر محمد بن عبدالله اسکافی در کتاب نقض العثمانیه به این مسئله اشاره کرده اند.
علاوه بر این در خود آیه جمله ای است که کاملا برخلاف مقصود شما نتیجه می دهد و آن جمله این است که رسول اکرم صلی الله علیه و آله با بیان “لا تحزن” ابوبکر را از حزن و اندوه منع نموده اند. از این جمله معلوم می شود که ابوبکر در آن حال محزون بوده است.
خوب است این بخش از آیه را در کنار آیه ۶۳ سوره یونس که صفات اولیاء خدا را بیان می فرماید قرار دهید:

أَلا اِنَّ أَوْلِیاءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ

شما را به خدا خود قضاوت کنید. که آیا با وجود این نشانه می توان فضیلت و شرافتی برای ابوبکر قائل شد؟