میلاد امام حسن عسگری (علیه السلام)

یا رب التیحه و الثناء

نسیم سحری، جان مایه عشق را به گستره خاک بخشید. آبشاری از نور، از خنده های شادمانه خورشید، به میهمانی زمین آمد. دریچه ای از شادی بر دل ها گشوده شد و ترنّم شکفتن نوگلی معطر، در باغستان توحید، دل ها را مفتون و مجذوب خویش ساخت. امام حسن عسکری علیه السلام روح حماسه، چکاد بلند آفتاب، چهره روشن ایستادگی، سیمای بلند فرزانگی، پگاه پرتبسم ایمان، چراغ دار راه انسان، طلیعه خورشید صداقت و صفا، راه بان فتوت و مردی، یاور ستمدیدگان و محرومان، پاسدار ایمان و آرمان، مدافع حریم مهر نبوی، تداوم بخش راه عدل علوی علیه السلام ، و رسواگر دشمنان اسلام مصطفوی است.

اینک در سال یادِ میلاد خجسته آن مولا، سلامی صمیمی و سرشار از گل و باران، بر ساحت آن مرهم زخم های خسته دلان می فرستیم و به شما گرامیان به مناسبت این طلوع فرخنده، تهنیت و شادباش می‌گوییم.

امام حسن عسگری یازدهمین پیشوای شیعیان می باشد که در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ متولد گردیده است. پدرش امام دهم حضرت امام هادی علیه السلام و مادرش بانویی شایسته به نام « حدیثه » می باشد. آن حضرت چون به دستور خلیفه عباسی مجبور به سکونت در سامراء و در محله عسگر، نظامی سکونت گزیدند او را عسگری گویند. البته القاب دیگری نیز برای آن حضرت بوده که عبارتند از « نقی» و « زکی» است و کنیه آن حضرت نیز « ابو محمّد » می باشد.

فضایل و فواید فرستادن صلوات

اول: تخلق به اخلاق الهی است.

دوم: امتثال و اطاعت امری است که در آیه «یا ایّها الذینَ آمَنوا صلّوا عَلیه و سلّموا تسلیما» وارد شده است.

سوم: مشرّف شدن به سلام الهی است. چنانکه رسول خدا (ص) فرمود:جبرئیل مرا ملاقات نمود و بشارت داد مرا به آنکه حق تعالی می‌فرماید هرکه بر تو صلوات فرستد من بر او صلوات می‌فرستم و هر که بر تو سلام کند من بر او سلام می‌کنم. و من برای این بشارت سجده شکر بجای آوردم.

چهارم: موافقت با ملائکه که پیوسته به فرستادن صلوات مشغولند.

پنجم: سبب حصول قرب به حق تعالی می‌شود.

ششم: موجب حصول رضای حق تعالی می‌شود.

هفتم: موجب حصول قرب به حضرت رسول(ص) می شود.

هشتم: موجب حصول شفاعت آن حضرت می شود.

نهم: موجب مخصوص گشتن است از جانب آن حضرت به تحفه خاص.

دهم: موجب مذکور شدن فرستنده به سلام و صلوات آن حضرت می شود.

یازدهم: نوشته شدن آن صلوات در صحیفه نورانیه.

دوازدهم: موجب خشنودی رسول خدا(ص) و دیدن جمال آن حضرت در عالم رویا می‌شود.

سیزدهم: موجب اجر و ثواب ذاکر آن است.

چهاردهم: عبادت پروردگار است.

پانزدهم: کفاره گناهان است.

شانزدهم: امتثال امر به دعا کردن است.

هفدهم: موجب کفایت شدن حاجات و مئونات دنیا و آخرت است.

هجدهم: موجب استجابت دعاست.

نوزدهم: موجب وفاکردن به میثاق عهدی است که در روز «الست» از خلق گرفته شده است.

بیستم: موجب دفع نفاق است.

بیست و یکم: موجب صلوات فرستادن جمیع خلایق است بر صلوات فرستنده.

بیست و دوم: در آخرت بهترین اعمال است.

بیست و سوم: موجب پاکیزه شدن اعمال است.

بیست و چهارم: موجب حصول عافیت است.

بیست و پنجم: موجب ادراک رحمت است.

بیست و ششم: موجب قبول طاعت است.

بیست و هفتم: سبب طیب مجلس است. رسول خدا(ص) فرمودند:« هر جمعی که در مجلسی بنشینند و متفرق شوند و بر من صلوات نفرستند، بوئی از آن مجلس برمی‌خیزد که از هر بوئی ناخوش‌تر باشد»

بیست و هشتم: سبب خلاصی از غیبت است.

بیست و نهم: سبب توانگری و غنا است.

سی‌ام: سبب یاد آمدن فراموش شده است.

سی‌و یکم: سبب وصل به ثواب هفتاد و دو شهید و آمرزش گناهان است.

سی‌و دوم: سبب حصول نور زیاد در قیامت است.

سی و سوم: موجب سنگینی میزان حسنات است.

سی و چهارم: سبب نور است بر صراط.

سی و پنجم : مانع لغزیدن قدم فرستنده بر صراط می‌شود.

سی و ششم: سبب خلاصی از آتش جهنم است.

سی و هفتم: سبب هدایت یافتن به سوی بهشت است.

سی و هشتم: سبب نور در قبر است.

سی و نهم: موجب دفع عطش در روز قیامت است.

چهلم: موجب آشامیدن شراب سلسبیل است.

چهل و یکم: سبب نجات از اهوال دنیا و آخرت است.

چهل و دوم: دیدن جای خود در بهشت قبل از مردن. رسول خدا(ص):« هر که هر روز بر من هزار مرتبه صلوات فرستند نمیرد تا جای خود را در بهشت ببیند»

چهل و سوم: سبب ایمنی از تلخی مرگ است.

چهل و چهارم: موجب الم و ذلت و خواری ابلیس (علیه اللعنه) می‌شود.

چهل و پنجم: یک مرتبه صلوات فرستادن از بیست هزار سال طاعت بالاتر است.

خوشرفتاری با مردم

رسول اکرم صلی الله علیه و آله میفرمایند:

اَفاضِلُکُم اَحسَنُکُم اَخلاقاً اَلمُوَطِئُونَ اَکنافاً اَلَذینَ یَالِفُونَ وَ یُولَفُونَ

برترین شما نیکوکارترین شما ازنظر اخلاق است . آنان که خود را آماده خدمت کرده وبا دیگران با الفت ومحبت زندگی می کنند.

اصول کافی ج ۲ ص ۱۰۲

درمیان همه آداب اخلاقی وسنتهای اجتماعی آداب معاشرت و حسن برخورد با مردم در اخلاق اسلامی جایگاه مخصوصی دارد.

اسلام در تعالیم خود انسان را در فضای خالی ودور از واقعیتهای حیات انسانی رها نمی سازد. از این رو آداب زندگی وحسن سلوک بامردم ازخصوصیتهای یک مسلمان واقعی

و از وسایل تعالی و تزکیه جامعه اسلامی به شمار می رود

یکی از موارد حسن سلوک و خوشرفتاری با مردم صله رحم می باشد.

صله رحم یعنی اینکه انسان باید پیوندعاطفی خود را با خویشان نسبی (ارحام) استمرار بخشد و هیچگاه ارتباط و علاقه خود را با آنها قطع نکند. زیرا قطع رحم از گناهان کبیره شمرده شده است .

قرآن کریم کمک به بستگان را جزء حقوق مالی ثروتمندان محسوب می دارد وآنجا که سخن از کمک به اقوام وخویشان به میان آمده است آن را به عنوان یک حق واجب ذکرکرده

است .

درسوره اسراء آیه ۲۶ می فرماید:

وَآتِ ذَی القُربی حَقَهُ وَالمِسکینَ وَابنَ السَبیلِ وَ لاتُبَذِر تَبذیرا

وحق نزدیکان رابپرداز وهمچنین مستمند و وامانده در راه را وهرگز اسراف وتبذیر مکن .

درسوره روم آیه ۳۸ می فرماید:

وحق نزدیکان ومسکینان و در راه ماندگان را ادا کن . این برای آنهاکه رضای خدا را می طلبند بهتراست وچنین کسانی رستگارانند.

ودرسوره بقره آیه ۷۷ می فرماید:

(نیکوکاران کسانی هستندکه ) مال خود را با تمام علاقه ای که به آن دارند به خویشاوندان ویتیمان و در راه واماندگان و سائلان وبردگان انفاق می کنند.

از این آیات استفاده می شود که صله رحم آنگاه از مرحله (شعار) به مرحله (عمل) می رسد که هنگام نیاز خویشاوندان ونزدیکان تا آنجا که انسان قدرت دارد نیاز آنان را برآورد

و از هر نوع کمکی که می تواند دریغ نورزد واین معنای صله رحم است .

برخی می پندارند که صله رحم یعنی تنها به دیدار ارحام رفتن و از آنان احوالپرسی کردن است . ولی باید دانست که صله رحم تنها در دید وبازدید خلاصه نمی شودبلکه باید پیوند

خویشاوندی با مهر ومحبت وصفا وصمیمیت باقی بماند وچه بسا که برای بعضی از خانواده ها رفت وآمد موجب زحمت وناراحتی شود . مخصوصا اگر وسیله پذیرائی نداشته باشند.

درگذشت مرحومه مغفوره حاجیه خانم منصوره کطاییان

انا لله و انا الیه راجعون

با عرض تأسف و تأثر درگذشت مرحومه مغفوره حاجیه خانم منصوره کطاییان را به اطلاع می رساند.

مراسم تشییع جنازه ایشان ساعت ۸:۳۰ صبح یکشنبه ۹۰/۱۲/۰۷ از درب حسینیه ابراهیم برگزار می گردد

شکیات نماز

ﻧﻤﺎﺯﮔﺰﺍﺭ ﺩﺭ ۹ ﺻﻮﺭﺕ، ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﺭﮐﻌﺖ ﻫﺎﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﮐﻌﺘﯽ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﻧﻤﺎﺯﺵ ﺑﺎﻃﻞ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ ﺍﮔﺮ ﺑﻪ ﻳﮏ ﻃﺮﻑ ﺷﮏ، ﻳﻘﻴﻦ ﻳا ﮔﻤﺎﻥ ﭘﻴﺪا ﮐﺮﺩ، ﻫﻤﺎﻥ ﻃﺮﻑ ﺭﺍ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﻭﻧﻤﺎز ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ و ﮔﺮﻧﻪ، ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ.
ﺍﻭﻝ : ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺩﻭﻡ ﺷﮏ ﮐﻨﺪ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺭﮐﻌﺖ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﺳﻪ ﺭﮐﻌﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ و ﻳﮏ ﺭﮐﻌﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ، ﻳﮏ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ و ﻳﺎ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺩﻭﻡ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ و ﭼﻬﺎﺭ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﻨﺎ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ ﭼﻬﺎﺭ ﺭﮐﻌﺖ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ، ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ.
ﺳﻮﻡ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﺩﻭ و ﺳﻪ و ﭼﻬﺎﺭ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ و ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ، ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ و ﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﭼﻬﺎﺭﻡ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﭼﻬﺎﺭ و ﭘﻨﺞ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺠﺪﻩ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺼﻮﺭﺕ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﺯ، ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺍﮔﺮ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﮔﻔﺘﻦ ﺫﮐﺮ و ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺳﺮ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺳﺠﺪه ﺩﻭﻡ، ﻳﮑﯽ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭼﻬﺎﺭ ﺷﮏ، ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻭ ﭘﻴﺶ ﺁﻳﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻣﺴﺘﺤﺐ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﮏ، ﻋﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﮔﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﻭﺑﺎﺭ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﮐﺎﻓﯽ ﺍﺳﺖ.
ﭘﻨﺠﻢ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎﺭ، ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎﯼ ﻧﻤﺎﺯ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﭼﻬﺎﺭ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺍز ﻧﻤﺎﺯ، ﻳﮏ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﻳﺎ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ، ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﺷﺸﻢ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﭼﻬﺎﺭ و ﭘﻨﺞ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺻﻮﺭﺕ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﺗﺸﻬﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺳﻼﻡ ﺩﻫﺪ، ﻳﮏ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ و ﻳﺎ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻴﺎم ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﻫﻔﺘﻢ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﺳﻪ و ﭘﻨﺞ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﺗﺸﻬﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺳﻼﻡ ﺩﻫﺪ، ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﻧﻴﺰ، ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﻫﺸﺘﻢ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﺳﻪ و ﭼﻬﺎﺭ و ﭘﻨﺞ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﺗﺸﻬﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺳﻼﻡ ﻧﻤﺎﺯ، ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﻤﺎﺯ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ، ﺳﭙﺲ ﺩﻭ ﺭﮐﻌﺖ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ! ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﻧﻴﺰ، ﺑﺮﺍﯼ ﻗﻴﺎﻡ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.
ﻧﻬﻢ : ﺷﮏ ﺑﻴﻦ ﭘﻨﺞ و ﺷﺶ، ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻩ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ، ﺗﺸﻬﺪ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ، ﻧﻤﺎﺯ ﺭﺍ ﺳﻼﻡ ﺩﻫﺪ، ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ و ﺑﻨﺎﺑﺮ ﺍﺣﺘﻴﺎﻁ ﻭﺍﺟﺐ، ﺑﺎﻳﺪ ﺩﻭ ﺳﺠﺪﻩ ﺳﻬﻮ ﺩﻳﮕﺮﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩﻥ ﺍﺿﺎﻓﯽ ﺑﺠﺎ ﺁﻭﺭﺩ.