دعاى شب بیست و سوم

دعاى شب بیست و سوم
یَا رَبَّ لَیْلَهِ الْقَدْرِ وَ جَاعِلَهَا خَیْرا مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ وَ رَبَّ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْجِبَالِ وَ الْبِحَارِ وَ الظُّلَمِ وَ الْأَنْوَارِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ یَا بَارِئُ یَا مُصَوِّرُ یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ یَا اللَّهُ یَا رَحْمَانُ یَا اللَّهُ یَا قَیُّومُ یَا اللَّهُ یَا بَدِیعُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ یَا اللَّهُ لَکَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْیَا وَ الْکِبْرِیَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِی فِی هَذِهِ اللَّیْلَهِ فِی السُّعَدَاءِ وَ رُوحِی مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِی فِی عِلِّیِّینَ وَ إِسَاءَتِی مَغْفُورَهً وَ أَنْ تَهَبَ لِی یَقِینا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِی وَ إِیمَانا یُذْهِبُ الشَّکَّ عَنِّی وَ تُرْضِیَنِی بِمَا قَسَمْتَ لِی وَ آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً وَ فِی الْآخِرَهِ حَسَنَهً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِیقِ وَ ارْزُقْنِی فِیهَا ذِکْرَکَ وَ شُکْرَکَ وَ الرَّغْبَهَ إِلَیْکَ وَ الْإِنَابَهَ وَ التَّوْبَهَ وَ التَّوْفِیقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ .
اى پروردگار شب قدر،و قراردهنده آن بهتر از هزار ماه،و پروردگار شب‏ و روز،و کوهها و دریاها،و تاریکیها و روشناییها،و زمین و آسمان،اى پدیدآورنده،اى صورت‏بخش،اى‏ عطا کننده،اى نعمت ده،اى خدا،اى بخشنده،اى خدا،اى به خود پاینده،اى خدا،اى نو آفرین،اى خدا،اى خدا،اى خدا، نامهاى نیکوتر،و نمونه‏هاى والاتر،و بزرگمنشى و نعمتها از آن توست،از تو درخواست مى‏کنم که بر محمّد و خاندان‏ محمّد درود فرستى،و قرار دهى در این شب نامم را در زمره سعادتمندان،و روحم را با شهیدان،و نیکوکارى‏ام‏ را در بلندمرتبه‏ترین درجه بهشت،و گناهم را آمرزیده،و ببخشى بر من یقینى که دلم با آن همراه باشد،و ایمانى که شک را از من‏ زدوده گرداند،و خشنودى به آنچه نصیبم نموده‏اى،و ما را در دنیا و آخرت پاداش نیکو عنایت فرما،و از عذاب آتش سوزان حفظ کن،و در این شب ذکر و شکر خویش و رغبت به سوى خود،و بازگشت و توبه روزى‏ام فرما،و به آنچه محمّد و و خاندان محمّد)درود خدا بر آنان باد(را به آن موفق کردى توفیقم ده.

اعمال مخصوصه شب بیست و سوم

بقیه اعمال شب بیست‏وسوم:این شب از دو شب قدر گذشته افضل است،و از احادیث بسیار استفاده مى‏شود،که شب‏ قدر همین شب است،و این شب شب جهنى است یعنى شبى است که دعاها در آن اجابت مى‏شود،و در این شب تمام کارها بر پایه حکمت الهى مقدّر گردد،و براى این شب غیر از اعمالى که با دو شب قدر گذشته مشترک است چند عمل دیگر است: اوّل:خواندن سوره«عنکبوت»و«روم»که امام صادق علیه السّلام سوگند یاد کردند که خواننده این دو سوره در این شب از اهل بهشت‏ خواهد بود.دوم:خواندن سوره«حم دخان»سوم:هزار مرتبه خواندن سوره«قدر»چهارم:محمّد بن عیسى به سند خود از امامان‏ صالح علیهم السّلام روایت کرده که فرمودند:در شب بیست‏وسوم از ماه رمضان این دعا را به دفعات بخوان،در حال سجود و قیام و قعود.و بر هر حالى که هستى در تمام ماه،و در طول حیاتت تا جایى که ممکن باشد،و هر زمانى که به یادت آید.بعد از ستایش پروردگار به بزرگوارى،و فرستادن صلوات بر پیامبر صلى اللّه علیه و آله مى‏گویى:
اَللهمَّ کُن لولیّکَ فُلانِ بن فُلان
خدایا براى ولى‏ات باش فلان بن فلان
و به جاى فلان بن فلان بگو:
الحُجهِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ و عَلی ابائهِ فی هذهِ السّاعهِ، و فی کُلّ ساعَه وَلیّا و حافظا وقائِداً وَ ناصِراً وَ دَلیلاً وَ عَیناً حَتّی تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً و تُمَتّعَهُ فیها طَویلًا.
حجت بن الحسن که درودهایت بر او و پدرانش باد،در این ساعت،و در هر ساعت سرپرست و نگهبان و پیشوا و یاور و راهنما و دیده‏باه(باش،تا او را با رغبت مردم در زمینت سکونت دهى،و زمانى طولانى بهره‏مندش سازى
و همچنین می خوانی:
یا مُدَبّرَ الاُموُرِ ،یا باعِثَ مَن فی القُبُور،یا مُجرِی البُحُور،یا مُلَیّنَ الحَدیدِ لِداوُد ، صَل عَلی مُحَّمد وَافعَل بی کَذا وَ کَذا
اى تدبیرگر امور، اى برانگیزنده مردهاى در گور،اى روان کننده دریاها،اى نرم کننده آهن براى داود،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و با من چنین و چنان کن.
و به جاى«کذا و کذا»حاجات خود را بخواهد:
اَللیلَهَ الیلَهَ
امشب،امشب
و دستهاى‏ خود را د روقت خواند«یا مدبّر الامور»تا آخر به سوى آسمان بردار.و این دعا را در حال رکوع و سجود و ایستاده و نشسته بخوان،و آن را تکرار کن،و در شب آخر ماه رمضان هم بخوان. پنجم:بخواند:
اللَّهُمَّ امْدُدْ لِی فِی عُمُرِی وَ أَوْسِعْ لِی فِی رِزْقِی وَ أَصِحَّ لِی جِسْمِی وَ بَلِّغْنِی أَمَلِی وَ إِنْ کُنْتُ مِنَ الْأَشْقِیَاءِ فَامْحُنِی مِنَ الْأَشْقِیَاءِ وَ اکْتُبْنِی مِنَ السُّعَدَاءِ فَإِنَّکَ قُلْتَ فِی کِتَابِکَ الْمُنْزَلِ عَلَى نَبِیِّکَ الْمُرْسَلِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ
خدایا عمرم را طولانى گردان،و روزى‏ام را وسعت بخش،و بدنم را تندرست بدار،و به آرزویم برسان،و و اگر در زمره بدفرجامان،هستم،مرا از آن گروه محو کن،و در گروه سعادتمندان ثبت فرما،که تو در کتاب فرو فرستاده‏ به پیامبر مرسلت(درود تو بر او و خاندانش)فرمودى:خدا محو مى‏کند آنچه را بخواهد و ثبت مى‏نماید آنچه را اراده کند و کتاب جامع نزد اوست.
ششم بخواند:
اللَّهُمَّ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ فِیمَا تُقَدِّرُ مِنَ الْأَمْرِ الْمَحْتُومِ وَ فِیمَا تَفْرُقُ مِنَ الْأَمْرِ الْحَکِیمِ فِی لَیْلَهِ الْقَدْرِ مِنَ الْقَضَاءِ الَّذِی لا یُرَدُّ وَ لا یُبَدَّلُ أَنْ تَکْتُبَنِی مِنْ حُجَّاجِ بَیْتِکَ الْحَرَامِ فِی عَامِی هَذَا الْمَبْرُورِ حَجُّهُمْ الْمَشْکُورِ سَعْیُهُمْ الْمَغْفُورِ ذُنُوبُهُمْ الْمُکَفَّرِ عَنْهُمْ سَیِّئَاتُهُمْ وَ اجْعَلْ فِیمَا تَقْضِی وَ تُقَدِّرُ أَنْ تُطِیلَ عُمْرِی وَ تُوَسِّعَ لِی فِی رِزْقِی
خدایا قرار ده در آنچه حکم مى‏کنى،و مقدّر مى‏نمایى،از فرمان حتمى، در آنچه از کار حکیمانه جدا مى‏سازى در شب قدر،از حکمى که بازگشت نپذیرد،و تغییر نیابد،اینکه مرا در این سال از حاجیان خانه محترمت بنویسى،حاجیانى که حجّشان پذیرفته،و سعیشان قبول افتاده،و گناهانشان‏ آمرزیده گشته،و بدیهایشان محو شده است،و قرار ده در آنچه فرمان مى‏دهى و مقدّر مى‏نمایى که عمرم را طولانى گردانى،و در روزى‏ام‏ وسعت بخشى.
هفتم:دعایى را که در کتاب«اقبال»آمده است بخواند:
یَا بَاطِنا فِی ظُهُورِهِ وَ یَا ظَاهِرا فِی بُطُونِهِ وَ یَا بَاطِنا لَیْسَ یَخْفَى وَ یَا ظَاهِرا لَیْسَ یُرَى یَا مَوْصُوفا لا یَبْلُغُ بِکَیْنُونَتِهِ مَوْصُوفٌ وَ لا حَدٌّ مَحْدُودٌ وَ یَا غَائِبا [غَائِبُ‏] غَیْرَ مَفْقُودٍ وَ یَا شَاهِدا [شَاهِدُ] غَیْرَ مَشْهُودٍ یُطْلَبُ فَیُصَابُ وَ لا یَخْلُو [لَمْ یَخْلُ‏] مِنْهُ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ وَ مَا بَیْنَهُمَا طُرْفَهَ [طَرْفَهَ] عَیْنٍ لا یُدْرَکُ بِکَیْفٍ [بِکَیْفَ‏] وَ لا یُؤَیَّنُ بِأَیْنٍ [بِأَیْنَ‏] وَ لا بِحَیْثٍ [بِحَیْثُ‏] أَنْتَ نُورُ النُّورِ وَ رَبُّ الْأَرْبَابِ أَحَطْتَ بِجَمِیعِ الْأُمُورِ سُبْحَانَ مَنْ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَکَذَا وَ لا هَکَذَا غَیْرُهُ
اى پنهان در حال آشکار بودنش،و اى آشکار در حال پنهان بودنش‏ و اى پنهانى که مخفى نمى‏شود،اى آشکارى که دیده نمى‏شود،اى به وصف آمده‏اى که هیچ ممکنى به حقیقتش نمى‏رسد و هیچ حدّ بسته‏اى به او احاطه پیدا نمى‏کند،و اى غایب گم نشده،اى حاضرى که مشهود نیست،تا آنکه جستجو شود و او را بیابند،آسمانها و زمین و آنچه بین آنهاست،به اندازه چشم برهم‏زدن از او خالى نیست،به کیفیتى معیّن دانسته نمى‏شود و محدود به مکان و جهت نمى‏گردد،تویى روشنایى نور،پروردگار پرورندگان،به همه امور احاطه کرده‏اى، منزّه است آن‏که چیزى همانندش نیست،و او شنوا و بیناست،منزّه است آن‏که داراى این صفات است و براى غیر او چنین صفاتى نیست
سپس آنچه را مى‏خواهى از خدا طلب کن.هشتم:غیر از غسل اوّل شب،غسلى هم در آخر شب انجام دهد.بدان که براى‏ غسل و شب زنده‏دارى این شب و زیارت امام حسین علیه السّلام،و صد رکعت نماز،فضیلت بسیار نقل شده است،و انجام این اعمال مورد تأکید است.شیخ طوسى در کتاب«تهذیب»از ابو بصیر از امام صادق علیه السّلام روایت کرده که آن‏ حضرت فرمود:در شبى که امید مى‏رود شب قدر باشد،صد رکعت نماز بخوان در هر رکعت پس از سوره«حمد»ده مرتبه‏ سوره«توحید»را قرائت کن،گفتم:فدایت شوم،اگر ایستاده قدرت نداشته باشم چه؟فرمود نشسته بخوان،گفتم‏ اگر نتوانم،فرمود:به همان حالى که در بسترت به پشت خوابیده‏اى این نماز را بخوان.از کتاب»دعائم الاسلام«روایت‏ شده که رسول خدا صلى اللّه علیه و آله در دهه آخر ماه رمضان بستر خود را جمع مى‏کرد،و براى عبادت کمر همّت را محکم مى‏بست،و در شب بیست‏وسم اهل خود را بیدار مى‏کرد،و آنهایى را که خواب در ربوده بود،به رویشان آب مى‏پاشید،و حضرت فاطمه علیها السلام‏ در این شب اجازه نمى‏داد احدى از اهلش بخوابد،و خواب آنها را به کمى طعام علاج مى‏فرمود،و آنها را با خواباندن‏ در روز براى بیدارى و احیاى شب آماده مى‏کرد،و مى‏فرمود:محروم کسى است که از خیر این شب محروم بماند. روایت شده که امام صادق علیه السّلام به بیمارى سختى دچار شده بود،وقتى شب بیست‏وسوم ماه رمضان رسید،به‏ خدمتکارانش دستور داد او را به مسجد بردند،و تا صبح در مسجد بود. علاّمه مجلسى(ره)فرموده است هرقدر که خواندن قرآن ممکن باشد،در این شب خوانده شود،و دعاهاى صحیفه‏ کامله(سجادیه)،به ویژه دعاى مکارم الأخلاق،و دعاى توبه قرائت گردد،و روزهاى این شبها را نیز باید حرمت نهاد،و به عبادت و تلاوت قرآن به سر آورد،زیرا در احادیث معتبر آمده است که روز قدر در فضیلت همانند شب قدر است.

خداحافظ ای نخل ها چاه ها

دلتـــ گرفتـــ پدر یاב ماבر افتاבے
ز شعلہ هاے בر و از لگد زدטּ گفتے!

یتیمــ ها کہ براے تو شیر آورבند
ز ِ بے وفایے این کوفیاטּ بہ منـــــ گفتے

تو از شلوغے و ترس از ربوבטּ اطفال
ز سنگ خورבטּ و سختے رב شدטּ گفتے

سحر بہ رسمــ سفارش کنار ِ عباستـــ !
فقط حسینـــــ حسینـــــ و حسنـــــ حسنـــــ گفتے

ز ِ کشتن نوه هایتـــ ز ِ کشتنـــــ پسرتـــ
ز قتلگاه و بدטּ های بے کفنـــــ گفتے..

.

یا ارحم الرحمین

زنی نزد پیامبر صلوات الله علیه آمد و عرض کرد: یا رسول الله کسی که فرزند خود را کشته آیا فرصت توبه دارد.
پیامبر فرمود: قسم به خداوندی که جان محمد به دست اوست، اگر او هفتاد پیغمبر را کشته باشد بعد از آن توبه کند و پشیمان شود و خدا بداند که دیگر آن گناه را انجام نمیدهد، خدا حتماً توبه او را قبول میکند.

و از گناه او می گذرد. به درستیکه در توبه به اندازه فاصله میان مشرق و مغرب باز است و یقینا کسی که از گناهی توبه می کند مانند کسی است که هیچ گناهی مرتکب نشده است.

مستدرک الوسائل ج ۱۲ ص۱۳۱

معنای رؤیت شب قدر

رؤیت و دیدن شب قدر به معنی دیدن وقایع و اتفاقاتی است که در این شب رخ می‌دهد، یعنی فرود آمدن «امر» به زمین. همان‌گونه که در این شب برای حضرت مهدی علیه السلام آشکار می‌گردد.

خداوند بین عالم ارواح و عالم اجسام، عالمی دارد به نام عالم «مثال و برزخ». این عالم عالمی است که بین دو عالم ارواح و اجسام قرار گرفته نه مثل عالم اجسام تنگ و تاریک است و نه مثل عالم ارواح وسیع. زیرا عالم ارواح کدورت ماده و تنگی در مقدار و شکل را ندارد و عالم اجسام مقید به ماده و شکل می‌باشد.

 اما عالم مثال عاری از ماده اما در قید و بند صورت و اندازه است و خود شامل عالم‌های زیادی می‌باشد. هر موجودی در عالم مثال دارای شکلی است که این شکل با شکل آن موجود در عالم اجسام تفاوت دارد و موجودات در عالم مثال، بعد از اینکه در دو عالم اول به وجود آمدند به وجود می‌آیند آن هم به گونه‌ای که مناسب و لایق آن دو عالم باشد بلکه منشأ هر موجودی در عالم مثال از خزائن و گنجینه‌های الهی است که در قرآن به آن اشاره شده:

«وَ إنْ مِنْ شَیْءٍ إلَّا عِنْدِنا خَزائِنُهُ» «و خزائن همه چیز تنها نزد ماست.»

و از عالم مثال به سوی هر جسمی در عالم اجسام بهره‌ها نازل می‌شود و واسطه این نزول هم فرشتگان هستند.

در احادیث آمده است که« تمامی رزق و روزی سالانه و اجل موجودات در شب قدر به زمین فرود می‌آید.» این موضوع برای کسی که خلیفه خدا بر روی زمین است آشکار می‌گردد. به این آشکار شدن نزول امر توسط ملائکه برای آن حضرت، «رؤیت شب قدر» می‌گویند و تنها اهل آن هستند که به لذت این کشف و مشاهده نزول امر و فرود ملائکه و فرشتگان نایل می‌شوند و شاید آن جیزی که به حضرت ابراهیم علیه السلام از ملکوت آسمان‌ها و زمین نشان دادند همین بوده است.

که خداوند می‌فرماید: «و این چنین ملکوت آسمان‌ها و زمین را به ابراهیم نشان دادیم تا اهل یقین گردد.»

۱. سوره حجر آیه ۲۱

۲. سوره انعام آیه ۷۵

۳. المراقبات، ۳۲۰