احکام گریه

یکی از سنت‌های اهل بیت برپاداشتن مجلس سوگواری و گریه بر عزای امام حسین علیه السلام و یاران باوفای اوست. (۱)

در یکی از این مجالس که توسط امام صادق علیه السلام بر پا شده بود طفل شیرخواری را به درون مجلس آوردند و به امام دادند امام با دیدن آن وضع گریه اش شدت گرفت و در نتیجه جلسه پر شور شد. (۲)

گریه برای عزای اهل بیت علیهم السلام احکامی دارد در اینجا به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌شود.

مسئله: با اینکه بلند کردن صدای گریه برای اموات صحیح نیست (۳) اما گریه بلند برای عزای امام حسین علیه السلام و اهل بیت مطلوب و پسندیده است.(۴)

مسئله: گریه کردن از جهت خوف خدا از افضل عبادات است و احوط در گریه بر مصیبت حضرت سیدالشهداء علیه السلام و اهل بیت علیهم السلام این است که در نماز به جا نیاورند. (۵) و نیز در عروه الوثقی می‌فرماید: چه بسا گفته شده است که به جواز گریه در نماز برای سیدالشهداء ولی از نظر ما این فتوی مورد اشکال است. (۶)

پرسش: گریه برای عزای امام حسین علیه السلام در نماز چه حکمی دارد؟

پاسخ: اشکال دارد. (۷)

منابع:

۱. بحارالانوار ج۴۵ ص۲۵۷؛ الغدیر ج۲ ص۱۹۲

۲. مأساه الحسین الخطیب الکاشی ص ۱۵۱

۳. توضیح المسائل مراجع ج۱ ص ۳۶۸

۴. بحارالانوار ج۹۹ ص۱۰۶

۵. رساله منتخب الرسائل محمد کاظم یزدی

۶. عروه الوثقی ج۲ ص۷۲۱

۷. استفتائات جدید مکارم ج۳ ص۲۴۹

تپه توبره ها

متوکل عباسى مى کوشید با اتکاء بر نیروى نظامى خویش مخالفانش را بترساند.

به همین جهت ، یک بار لشگر خود را – که به نود هزار تن مى رسیددستور داد که توبره اسب خویش را از خاک سرخ پر کنند و در صحراى وسیعى ، آنها را روى هم بریزند.

سربازان به فرمان متوکل عمل کردند و از خاک هاى ریخته شده ، تپه بزرگ به وجود آمد، که آنرا تپه توبره ها نامیدند. متوکل بر بالاى تپه رفت و امام هادى ^{علیه السلام} را به نزد خود فراخواند و گفت : ((شما را خواستم تا لشگر مرا تماشا کنى ! به علاوه، او دستور داده بود همه، لباس هاى جنگ بپوشند و سلاح بر گیرند و با بهترین آرایش و کاملترین سپاه از کنار تپه عبور کنند.

منظورش ترسانیدن کسانى بود که احتمال مى داد بر او بشورند و در این میان بیشتر از امام هادى ^{علیه السلام} نگران بود که مبادا به پیروانش ‍ فرمان نهضت علیه متوکل را بدهد

حضرت هادى ^{علیه السلام} به متوکل فرمود: آیا مى خواهى من هم سپاه خود را به تو نشان دهم؟

متوکل پاسخ داد: آرى !

امام دعایى کرد! ناگهان میان زمین و آسمان از مشرق تا مغرب از فرشتگان مسلح پر شد. خلیفه از مشاهده این منظره غش کرد! وقتى که بهوش آمد، امام هادى ^{علیه السلام} به او فرمود: ما در کارهاى دنیا با شما مسابقه نداریم ما به کارهاى آخرت (امور معنوى) مشغولیم ، آنچه درباره ما فکر مى کنى درست نیست .