ظاهرشدن قبر حضرت علی علیه السلام در زمان هارون

شیخ مفید نقل کرده:هارون الرشید روزى به قصد شکار از کوفه‏ بیرون رفت،و به سوى غرییّن و ثویه روى نمود،آهوانى را در آنجا دید،فرمان داد،بازهاى شکارى و سگان تعلیم‏ دیده را براى شکار آهوان‏رها کردند،و خود و افرادش نیز بر آنها تاختند،آهوان با دیدن این وضع فرار کرده،به‏ پشته‏اى پناه بردند و آنجا آرمیدند،بازهاى شکارى در ناحیه‏اى افتادند،و سگها از حرکت بازماندند،رشید از این‏ امر شگفت‏زده شد،دیگر بار آهوان از فراز پشته به نشیب آمدند،بازها و سگها آهنگ آنان نمودند،باز آهوان به آن پشته پناه بردند و جانوران شکاری از قصد انها برگشتند تا سه مرتبه کار بدین گونه رفت هارون سخت در عجب شد غلامان خود را امر کرد که تعجیل کنید و مردی را که از حال این مکان باخبر باشد بیاورید غلامان رفتند و از قبیله بنی اسد پیرمردی را حاضر کردند.

هارون از وی پرسید که حال این پشته چیست و این مکان چه کیفیتی است گفت اگر مرا امان می‌دهی غصه آن را به عرض برسانم گفت با خدا عهد کردم که تو را اذیت نکنم و در امان باشی الحال آنچه میدانی بگو گفت خبر داد مرا پدرم از پدران خود که می‌گفتند قبر مطهر امیر مؤمنان علی علیه السلام در این پشته واقع است و حق تعالی آن را حرم امن و امان خود قرار داده که هر چه به آن پناه ببرد در امان باشد.

فضیلت زیارت حضرت امیرالمومنین(ع)

و در آن چند مطلب است:

مطلب اول:در فضیلت زیارت آن حضرت است. شیخ طوسى به سند صحیح،از محمّد بن مسلم،از امام صادق علیه السّلام روایت کرده:خدا مخلوقى بیشتر از ملائکه خلق نفرموده،به درستى‏ که هر روز هفتاد هزار ملک نازل مى‏شوند،و به بیت المعمور مى‏آیند و دور آن طواف مى‏کنند،چون از طواف آنجا فارغ مى‏شوند،به طواف کعبه مى‏روند،و چون از طواف کعبه فارغ شدند،به سوى قبر پیامبر صلى اللّه علیه و آله مى‏آیند،و بر آن حضرت‏ سلام مى‏کنند پس از آن سوى قبر امیر المؤمنان علیه السّلام مى‏آیند،بر آن حضرت سلام مى‏کنند،و بعد از آن نزد قبر حسین علیه السّلام‏ مى‏آیند و بر آن جناب سلام مى‏کنند،پس از آن به آسمان بالا مى‏روند،و مانند ایشان هر روز نازل مى‏شوند،تا روز قیامت.

سپس فرمود:هرکه امیر مؤمنان علیه السّلام را زیارت کند و عارف به حق آن حضرت باشد،یعنى آن جناب را امام واجب الاطاعه،و خلیفه بلا فصل بداند،و از روى جبّاریت و تکبر نیامده باشد،حق تعالى اجر صد هزار شهید براى او بنویسد و گناهان گذشته و آینده او را بیامرزد،و روز قیامت از جمله ایمنان از هولهاى آن روز برانگیخته شود.و خدا حساب‏ را بر او آسان نماید،و هنگام حرکت به سوى زیارت،ملائکه از او استبقبال کنند،و چون از زیارت برگدد او را مشایعت نمایند تا به خانه خود برگدد،و اگر بیمار شود به عیادت او بیایند،و اگر بمیرد جنازه او را مشایعت کنند،و براى او تا کنار قبرش طلب آمرزش نمایند.

سىد عبد الکریم ابن طاووس در کتاب«فرحه الغرىّ»از آن حضرت‏ روایت کرده:هرکه پیاده به زیارت امیر مؤمنان علیه السّلام رود،حق تعالى به هر گامى ثواب یک حجّ و یک عمره براى او بنویسد،و اگر پیاده برگردد به هر گامى ثواب دو حجّ و دو عمره براى او بنویسد،و نیز از آن حضرت روایت کرده که‏ به ابن مارد فرمود:اى پسر مارد،هرکه جدّم امیر المؤمنین علیه السّلام را در صورت عرفان به حقّش زیارت کند،حق تعالى براى‏ او به عدد هر گامى حجّ مقبول و عمره پسندیده بنویسد،اى پسر مارد و اللّه آتش جهنم نمى‏خورد،گامى که در زیارت امیرالمؤمنین غبار آلوده شود،خواه پیاده رود و خواه سواره،اى پسر مارد این حدیث را به آب طلا بنویس.و همچنین از امام‏ صادق علیه السّلام روایت کرده است که فرمود:ما مى‏گوییم در پشت کوفه قبرى است،که به آن قبر دردمندى پناه نمى‏برد مگر آنکه حق تعالى او را شفا کرامت فرماید.

مؤلّف گوید:از اخبار معتبر ظاهر مى‏شود که حق تعالى قبر امیر المؤمنین و اولاد طاهرینش علیهم السّلام را پناهگاه هراسندگان و ملجأ بیچارگان،و امان اهل زمین قرار داده،هر غمناکى که نزد او برود غمش زائل مى‏شود،و هر دردمندى که خود را به آن‏ بمالد شما مى‏گیرد،و هر که به آن پناه برد در امان باشد.

سیّد عبد الکریم بن طاووس از محمّد بن على شیبانى روایت‏ کرده است که گفت:من و پدر و عمویم حسین،به طور پنهان،در شب تار به زیارت قبر امیر المؤمنین علیه السّلام رفتم،و این‏ کار در سال دویست‏وشصت و اندى بود و من در آن هنگام کودکى صغیر بودم،چون به قبر آن حضرت رسیدیم‏ دیدیم در اطراف آن قبر سنگهاى سیاه گذاشته شده و بنایى ندارد،به قبر نزدیک شدیم،عدّه‏اى از ما مشغول خواندن‏ قرآن،و بعضى مشغول نماز،از آن محل شریف دور شدیم،آن حیوان نزدیک قبر رفت و شروع به مالیدن ذراع خود به‏ قبر کرد،یکى از ما نزدیک شیر رفت و به تماشاى ا ایستاد،حیوان متعرض او نشد،برگشت و ما را به حال شیر خبر داد ترس از ما برطرف شد،همگى نزدیک او رفتیم،در وضعش دقّت کردیم،دیدیم در ذراع او جراحتى است و آن حیوان‏ محلّ جراحت را به قبر آن حضرت مى‏مالید،حدود یک ساعت به این حال بود،سپس رفت،ما هم به حال‏ اوّل خود،به نماز و زیارت و قرائت قرآن برگشتیم.

ساده زیستی پیامبر صل الله علیه و اله

در تعبیرات دینی آمده است که اگر خواستید بفهمید دنیا و ثروت چقدر می‌ارزد ببینید پیش چه کسانی است. اگر دیدید نزد افراد خوب است بفهمید ثروت و دنیا ارزش دارد، اما اگر پیش افراد خوب نیست، معلوم می‌شود چیز خوبی نیست و گرنه خدای سبحان آن را به خوبها می‌داد.

امیر مؤمنان علی علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرماید:« این قدر خود را ارزان نفروشید» سپس به عنوان تفکری منطقی طی دو مقدمه استدلال می‌کند.

مقدمه اول: آیا خدا پیامبرش را گرامی داشت یا نه؟ بدون تردید عزیزترین بندگان پیش خدا پیامبر است و هیج کرامت و عزت و حرمتی نبود، جز آنکه خدای سبحان به پیامبرش داد و فرمود:« و رَفَعنا لَکَ ذِکرک».

مقدمه دوم: زندگی پیامبر صل الله علیه و آله بسیار ساده بود و حتی ایشان مدتها گرسنه می‌خوابیدند. چه در شعب ابی طالب و جه در غیر آن و اگر مالی از خدیجه سلام الله علیها رسید در راه اسلام خرج شد و حضرت مصرف شخصی نکرد. در آن سه سال شعب ابی طالب چه گرسنگی‌ها کشیدند.

سپس در مقام نتیجه گیری می‌فرماید: یا باید مال داشتن کمال و شرافت باشد در این صورت باید ملتزم شد که خدا پیامبرش را تحقیر کرده و این صحیح نیست و چون پیامبرش را تکریم کرده نه تحقیر، باید بدانید کسی را که خدا به مال سرگرم کرد به او اهانت کرده تا دیگر به سراغ معارف نیاید.

منابع:

۱.نهج البلاغه خطبه ۱۶۰

۲.عین الحیاه مجلسی ۹۹

۳.سوره انشراح آیه ۲۶

حکمت نماز اول وقت

«و الّذین هُم علی صَلاتهم یُحافظون» مؤمنان کسانی هستند که بر نماز خویش مواظبت دارند همه اوقات نماز را حفظ می‌کنند.

امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: هنگامی که انسان نماز را در اول وقت خواند نوری سفید و پاکیزه به آسمان می‌رود و می‌گوید: خدا تو را حفظ کند که مرا حفظ کردی و بر عس اگر نسبت به وقت نماز ماقبت نکند سیاهی تاریک بالا رفته و می‌گوید مرا ضایع کردی خدا تو را ضایع کند.

نماز اول وقت به صورت امری تابان جلوه می‌کند؛ معلوم می‌شود نماز حقیقتی دارد که زنده است روحی دارد که برای همیشه هست، دعا می‌کند و دعای نماز نیز همیشه مستجاب است و اگر کسی نماز نخواند یا در وقت نخواند به صورت چهره تاریک در می‌آید و می‌گوید تو مرا ضایع کردی خدا تو را ضایع کند‍!

منابع

1. من لایحضره ج ۱ ص ۲۰۹ ح ۶۲۷
2. حکمت عبادات ص ۱۰۲

فرازی از دعای ندبه

وَ أَدِلْ بِهِ أَوْلِیَاءَکَ وَ أَذْلِلْ بِهِ أَعْدَاءَکَ وَ صِلِ اللَّهُمَّ بَیْنَنَا وَ بَیْنَهُ وُصْلَهً تُؤَدِّی إِلَى مُرَافَقَهِ سَلَفِهِ وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ وَ یَمْکُثُ فِی ظِلِّهِمْ وَ أَعِنَّا عَلَى تَأْدِیَهِ حُقُوقِهِ إِلَیْهِ وَ الاجْتِهَادِ فِی طَاعَتِهِ وَ اجْتِنَابِ مَعْصِیَتِهِ وَ امْنُنْ عَلَیْنَا بِرِضَاهُ وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ دُعَاءَهُ وَ خَیْرَهُ مَا نَنَالُ بِهِ سَعَهً مِنْ رَحْمَتِکَ وَ فَوْزا عِنْدَکَ وَ اجْعَلْ صَلاتَنَا بِهِ مَقْبُولَهً وَ ذُنُوبَنَا بِهِ مَغْفُورَهً…

و دوستانت را به سبب آن جناب به دولت برسان، و دشمنانت را به دست او خوار گردان، و پیوند خدایا بین ما و او،پیوندى که ما را به رفاقت گذشتگان او برساند، و ما را از آنانى قرار ده که به دامان عنایتشان چنگ زنند و در سایه لطفشان اقامت کنند، و ما را بر پرداخت حقوقش، و کوشش در فرمانبردارى‏اش، و دورى از نافرمانى‏اش‏ کمک کن، و بر ما به خشنودى‏اش منّت نه، و رأفت و رحمت و دعاى خیر آن حضرت را به ما ببخش، تا حدّى که به سبب‏ آن به رحمت گسترده‏ات، و رستگارى در پیشگاهت برسیم، خدایا به وسیله او نمازمان را پذیرفته، و گناهانمان را آمرزیده…

وَ دُعَاءَنَا بِهِ مُسْتَجَابا وَ اجْعَلْ أَرْزَاقَنَا بِهِ مَبْسُوطَهً وَ هُمُومَنَا بِهِ مَکْفِیَّهً وَ حَوَائِجَنَا بِهِ مَقْضِیَّهً وَ أَقْبِلْ إِلَیْنَا بِوَجْهِکَ الْکَرِیمِ…

و دعاهایمان را مستجاب گردان، خدایا روزیهایمان را به سبب او گسترده، و اندوهمان را برطرف شده، و حاجتهایمان را برآورده فرما، و به جانب ما به جلوه کریمت روى آور…

 

 

مفاتیح الجنان ـ دعای ندبه