سقیفه و غدیر – سوال نود و سوم

در مواردی که اشاره کردید اهل سنت معتقدند ام المومنین عایشه از روی سادگی فریب دو نفر از بزرگان صحابه را خورد. ولی بعد توبه نمود و خداوند هم از او گذشت.

پاسخ:

اولا اقرار نمودید که بزرگان صحابه خطاکار و فریب کار بودند پس مورد نقض دیگری برای حدیث جعلی که از رسول خدا صلی الله علیه و آله برای تبرئه صحابه بیان نمودید پیدا شد که صحابه مانند ستاره هستند و هر کس به آنها اقتدا کند هدایت می شود.
ثانیا فرمودید عایشه توبه نمود. این ادعای شما غیر معلوم و مورد اتکاء نمی باشد. انچه مسلم است عایشه اساساً ارام نبوده و حرکات بچه گانه متردافی داشته که هر یک موجب فساد در تاریخ زندگی او گردیده است. اگر توبه نموده و پشیمان شده بود پس چرا بعدها سر راه جنازه مطهر سبط رسول خدا صلی الله علیه و آله را گرفت. چنانچه اکابر علماء و مورخین خودتان نوشته اند. مخصوصا یوسف سبط ابن جوری در صفحه ۱۲۲ تذکره خواص الامه و علامه مسعودی صاحب مروج الذهب در صفحه ۱۳۶ و اثبات الوصیه و ابن ابی الحدید در اول صفحه ۱۸ جلد چهارم شرح نهج البلاغه نقلا از ابولفرج و یحیی بن الحسن صاحب کتاب النسب و دیگران در تاریخ خود آوردند که وقتی جنازه آنحضرت را حرکت دادند عایشه سوار بر قاطر شد با جماعتی از بنی امیه و غلامان آنها راه را بستند و گفتند نمی گذاریم امام حسن (علیه السلام) را پهلوی قبر پیغمبر(صلی الله علیه و آله) دفن نمایید.
ابن عباس گفت:
گاهی سوار بر شتر و روزی سوار استر می شوی، اگر زنده بمانی سوار فیل هم خواهی شد (کنایه از اینکه به جنگ خدا خواهی رفت) و حال آنکه تو از هشت یک فقط خود عدواتا تمام را تصرف کردی.
اگر توبه عایشه صحت دارد و بر جنگ با امیرالمومنین پشیمان گردیده بود پس چرا وقتی خبر شهادت آن حضرت را شنید سجده شکر به جای آورد چنانچه ابولفرج اصفهانی صاحب اغالی در آخر شرح حالات آن حضرت در مقاتل الطالبین آورده:
چون خبر شهادت امیرالمومنین علیه السلام به عایشه رسید سجده شکر نمود.
اینها نموته بود والا در کتب شما نقل سبک عقلی و عملکرد اینچنینی ایشان، بسیار است.
خوب است اهل سنت دست از تعصب و حب و بغض بی جا برداشته و عبرت بگیرند که مسئله توبه حقیقت نداشته و نه تنها عایشه فریب نخورده بود بلکه خود عازم فتنه انگیزی بوده و عامداً در مقابل خلیفه به حق رسول خدا صلی الله علیه و آله قیام نمود.