سقیفه و غدیر – سوال صد و یکم

در کجا ائمه اربعه و فقهاء جماعت اهل سنت فتوائی برخلاف قرآن مجید داده اند؟

✍️ پاسخ:

احکامی که برخلاف نص صریح قرآن از طرف ائمه اربعه و فقهاء شما صادر شده، آنقدر زیاد است که اینجا امکان بیان آنها میسر نیست و جنابعالی را به کتابهایی که اکابر علماء خودتان در این باب نوشته اند ارجاع می دهم. از جمله می توانید به کتاب “مسائل الخلاف فی الفقه” تصنیف شیخ طوسی مراجعه کنید.
اما به عنوان نمونه به دو مورد اشاره می کنم:
۱) ابوحنیفه که غالب فتاوایش از روی قیاس است حکم می کند که در سفر اگر آب در دسترس نبود می توان با نبیذ (مایعی است مضاف که با خرما و غیر آن ممزوج گردیده) وضو گرفت یا غسل کرد، در حالیکه در نص صریح قرآن مجید برای وضو آب پاک و در فقدان آن تیمم با خاک پاک قرار تعیین شده است. (آیه ۶ سوره مائده و آیه ۴۳ سوره نساء)
۲) همچنین فتوای اهل سنت به شستن پاها در وضو، بر خلاف نص صریح قرآن است. چراکه به حکم آیه فوق از سوره نساء که می فرماید: ”
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاهِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ إِلَى الْکَعْبَیْنِ
یعنی بعد از شستن صورت و دست ها، بایستی سر و پاهای خود را مسح نمائید و شستشو جای مسح را نمی گیرد.
پس همانطوری که در وضو، وجوباً، صورت و دست ها را باید شست، سر و پاها را بایستی مسح نمود. فخر رازی که از اکابر مفسرین خودتان هست نیز در ذیل این آیه شریفه در خصوص وجوب مسح بیان مفصلی دارد که بد نیست به آن مراجعه کنید.
عجیب تر از فتوی به شستن پاها، حکم به جواز مسح بر چکمه و جوراب است. علاوه بر اینکه این حکم بر خلاف نص صریح قرآن می باشد که حکم به مسح بر پا نموده است، این حکم برخلاف حکم اول می باشد که شستن پا باشد. اگر مسح بر خود پا جایز نیست و بایستی شسته شود چگونه در اینجا حکم را تنزل داده و مسح بر چکمه و جوراب را جایز دانسته اند؟
لذا مجدد عرض می کنم چطور است با وجود فتاوای علماء اهل سنت بر خلاف نص صریح قرآن، آن فتوی و عمل را دلیل بر شرک و کفر آنها نمی دانید؟ که نمونه های از آنها را به عرضتان رساندم ولی در عمل سجده که مانند سایر اختلافات فروعی بین ما و شما مورد اختلاف می باشد اهل سنت این همه هیاهو و جار و جنجال راه می اندازند که شیعیان مشرک و بت پرست اند؟