مطلب چهارم: دعایی که بعد از زیارت هر امام خوانده می شود (دعای عالیه المضامین)

چهارم:دعایى است با مضامین‏ بسیار بلند که پس از زیارت هر یک از امامان علیهم السّلام خوانده مى‏شود،و این دعا را سیّد ابن طاووس در کتاب«مصباح الزائر» بعد از این زیارت جامعه نقل فرموده است،و آن دعاى شریف این است:
اللَّهُمَّ إِنِّی زُرْتُ هَذَا الْإِمَامَ مُقِرّا بِإِمَامَتِهِ مُعْتَقِدا لِفَرْضِ طَاعَتِهِ فَقَصَدْتُ مَشْهَدَهُ بِذُنُوبِی وَ عُیُوبِی وَ مُوبِقَاتِ آثَامِی وَ کَثْرَهِ سَیِّئَاتِی وَ خَطَایَایَ وَ مَا تَعْرِفُهُ مِنِّی مُسْتَجِیرا بِعَفْوِکَ مُسْتَعِیذا بِحِلْمِکَ رَاجِیا رَحْمَتَکَ لاجِئا إِلَى رُکْنِکَ عَائِذا بِرَأْفَتِکَ مُسْتَشْفِعا بِوَلِیِّکَ وَ ابْنِ أَوْلِیَائِکَ وَ صَفِیِّکَ وَ ابْنِ أَصْفِیَائِکَ وَ أَمِینِکَ وَ ابْنِ أُمَنَائِکَ وَ خَلِیفَتِکَ وَ ابْنِ خُلَفَائِکَ الَّذِینَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَهَ إِلَى رَحْمَتِکَ وَ رِضْوَانِکَ وَ الذَّرِیعَهَ إِلَى رَأْفَتِکَ وَ غُفْرَانِکَ اللَّهُمَّ وَ أَوَّلُ حَاجَتِی إِلَیْکَ أَنْ تَغْفِرَ لِی مَا سَلَفَ مِنْ ذُنُوبِی عَلَى کَثْرَتِهَا وَ أَنْ تَعْصِمَنِی فِیمَا بَقِیَ مِنْ عُمْرِی وَ تُطَهِّرَ دِینِی مِمَّا یُدَنِّسُهُ وَ یَشِینُهُ وَ یُزْرِی بِهِ وَ تَحْمِیَهُ مِنَ الرَّیْبِ وَ الشَّکِّ وَ الْفَسَادِ وَ الشِّرْکِ،
خدایا این امام را زیارت کردم،به امامتش اقرار دارم،واجب بودن اطاعتش را معتقدم،پس زیارتگاهش را قصد کردم،با گناهان،و عیبها،و جرمهاى هلاکت‏بار،و بسیارى بدیها و خطاهایم،و آنچه را تو از من خبردارى،پناهنده‏ام به گذشت،و بردبارى‏ات، امیدوارم به رحمتت،پناه برده‏ام به پایه عنایتت،پناه آورنده‏ام به مهرت،خواهان شفاعتم،از ولىّ‏ات و فرزند اولیایت‏ و برگزیده‏ات،فرزند برگزیدگانت،و امینت و فرزند امنایت و خلیفه‏ات،و فرزند خلیفه‏هایت،[هرگاه این دعا پس از زیارت امیر مؤمنان(ع) باشد به جاى کلمه«ابن»در هر چهار موضع«آبى»بگوید]آنان‏که قرارشان دادى،وسیله‏اى به سوى رحمت و خشنودى‏ات.و سببى به جانب‏ مهر و آمرزشت،خداى اول حاجتم به پیشگاه تو این است،که گناهان گذشته مرا،در عین زیادبودنش بیامرزى،و در آنچه از عمرم باقى مانده،مرا حفظ کنى،و پاک نمایى دینم را از آنچه آلوده‏اش کند،و بد نمایش سازد،و معیوبش گرداند،و نگاهش دارى،از شک و دودلى و تباهى‏ و شرک،
وَ تُثَبِّتَنِی عَلَى طَاعَتِکَ وَ طَاعَهِ رَسُولِکَ وَ ذُرِّیَّتِهِ النُّجَبَاءِ السُّعَدَاءِ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِمْ وَ رَحْمَتُکَ وَ سَلامُکَ وَ بَرَکَاتُکَ وَ تُحْیِیَنِی مَا أَحْیَیْتَنِی عَلَى طَاعَتِهِمْ وَ تُمِیتَنِی إِذَا أَمَتَّنِی عَلَى طَاعَتِهِمْ وَ أَنْ لا تَمْحُوَ مِنْ قَلْبِی مَوَدَّتَهُمْ وَ مَحَبَّتَهُمْ وَ بُغْضَ أَعْدَائِهِمْ وَ مُرَافَقَهَ أَوْلِیَائِهِمْ وَ بِرَّهُمْ وَ أَسْأَلُکَ یَا رَبِّ أَنْ تَقْبَلَ ذَلِکَ مِنِّی وَ تُحَبِّبَ إِلَیَّ عِبَادَتَکَ وَ الْمُوَاظَبَهَ عَلَیْهَا وَ تُنَشِّطَنِی لَهَا وَ تُبَغِّضَ إِلَیَّ مَعَاصِیَکَ وَ مَحَارِمَکَ وَ تَدْفَعَنِی عَنْهَا وَ تُجَنِّبَنِی التَّقْصِیرَ فِی صَلَوَاتِی وَ الاسْتِهَانَهَ بِهَا وَ التَّرَاخِیَ عَنْهَا وَ تُوَفِّقَنِی لِتَأْدِیَتِهَا کَمَا فَرَضْتَ وَ أَمَرْتَ بِهِ عَلَى سُنَّهِ رَسُولِکَ صَلَوَاتُکَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ رَحْمَتُکَ وَ بَرَکَاتُکَ خُضُوعا وَ خُشُوعا وَ تَشْرَحَ صَدْرِی لإِیتَاءِ الزَّکَاهِ ، وَ إِعْطَاءِ الصَّدَقَاتِ
و پایدارم بدارى بر طاعتت و طاعت رسولت،و فرزندان نجیب و خوشبختش،درود و رحمت و سلام و برکاتت فراوان بر ایشان،و زنده‏ام بدارى،تا زنده‏ام مى‏دارى بر فرمانبردارى از ایشان،و بمیرانى‏ام، هرگاه بمیرانى بر طاعت از آنان،و از دلم پاک نکنى موّدت و دوستى آن بزرگواران،و کینه دشمنانتان را،و رفاقت‏ دوستانشان،و به نیکى به آنان را نصیب من فرما،و از تو مى‏خواهم،اى پروردگارم،که این زیارت را از من بپذیرى،و عبادتت، و مواظبت بر آن را محبوب من گردانى،و براى بندگى به نشاطم آورى،و گناهان و محرّماتت را منفور من کنى،و از آنها بازم دارى،و از کوتاهى کردن در نمازهایم،و سبک شمردم و کاهلى از آنها برکنارم دارى،و موفقّم بدارى بر اداى آنها، همانطور که واجب کردى،و به آن بر پایه روش رسولت فرمان دادى،درودها و رحمت و برکات تو بر او باد، نمازى با کمال خضوع و خشوع،و باز کنى سینه‏ام،را براى پرداخت زکات،دادن صدقات، (بیشتر…)

فضیلت و کیفیت زیارت کاظمین

در فضیلت و کیفیت زیارت کاظمین یعنى امام موسى کاظم و امام محمّد تقى علیهما السّلام و ذکر مسجد براثا و زیارت نواب اربعه و زیارت جناب سلمان و مشتمل بر چند بخش است:

بخش اول:در فضیلت و کیفیت زیارت کاظمین علیهما السّلام

بدانکه براى زیارت این دو امام معصوم علیهما السّلام فضیلت بسیارى ذکر شده،و در اخبار بى‏شمارى وارد شده که زیارت‏ موسى بن جعفر علیهما السّلام مثل زیارت پیامبر صلى اللّه علیه و آله است.و در روایتى است:هرکه او را زیارت کند،مانند آن است که حضرت‏ رسول صلى اللّه علیه و آله و امیر مؤمنان را زیارت کرده،و در روایت دیگرى:مثل آن است که امام حسین علیه السّلام را زیارت کرده باشد،و در حدیث دیگرى:هرکه او را زیارت کند،بهشت براى اوست. شیخ جلیل محمّد بن شهر آشوب در«مناقب»از تاریخ بغداد نقل کرده:که خطیب مؤلّف آن کتاب به سند خود از على بن خلال روایت نموده:هیچ امر دشوارى مرا روى نداد،که بعد از آن به نزد قبر حضرت موسى بن جعفر علیهما السّلام روم،و متوسّل به آنجناب شوم،مگر آنکه خدا،آن را برایم آسان کرد.و نیز گفته است:زنى در بغداد دیده شد که مى‏دوید به و گفتند:کجا مى‏روى؟گفت:به سوى قبر موسى بن جعفر علیها السّلام مى‏روم،براى پسرم که او را حبس کرده‏اند دعا کنم،مردى حنبلى مذهب در آنجا حاضر بود،آن زن را مسخره کرد،و گفت:پسرت در زندان از دنیا رفت، آن زن گفت:خدایا از تو درخواست مى‏کنم،به حق کسى‏که در زندان شهیدش کردند[مرادش موسى بن جعفر علیه السّلام بود] قدرت خود را به من بنما،به ناگاه پسر آن زن را رها کردند،و فرزند آن مرد حنبلى را که مسخره کرده بود،به جنایت او گرفتند شیخ صدوق از ابراهیم بن عقبه روایت کرده: خدمت امام هادى علیه السّلام نامه‏اى نوشتم،و در نامه پرسیدم از زیارت ابى عبد اللّه السحین علیه السّلام،و از زیارت حضرت‏ موسى بن جعفر و حضرت جواد علیهما السّلام،منظور از پرسش آن بود که بدانم کدام یک از این دو زیارت افضل است؟ حضرت در جواب نوشته بودند:ابو عبد اللّه علیه السّلام مقدم است،و زیارت این دو معصوم جامعتر،و ثوابش‏ عظیم‏تر است. اما کیفیّت زیارت کاظمین علیهما السّلام:بدانکه زیارات آن حرم شریف،بعضى اختصاص به هر یک از آن دو بزرگوار دارد،و بعضى مشترک مابین آن دو امام است.

انگیزه های قیام حسین علیه السلام

امام(ع) در سخنان خود در پاسخ ولید و مروان اولین انگیزه قیام و مبارزه و علت مخالفت خود با یزید بن معاویه را بیان کرد و اکنون به هنگام حرکت از مدینه در وصیت نامه خود به انگیزه دیگر یا به علت اصلی قیام خود، یعنی امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با مفاسد وسیع و مسائل ضداسلامی و ضدانسانی حکومت یزیدی و اموی، اشاره می کند و می فرماید

اگر آنان از من تقاضای بیعت هم نکنند من باز هم آرام و ساکت نخواهم نشست؛ زیرا اختلاف من با دستگاه خلافت تنها بر سر بیعت با یزید نیست که با سکوت آنان در موضوع بیعت، من نیز سکوت اختیار کنم؛ بلکه وجود یزید و خاندان وی موجب پیدایش ستم و گسترش فساد گشته است . و من برای امربه معروف و نهی از منکر و احیای قانون جدم رسول خدا(ص) و زنده کردن راه و رسم پدرم علی(ع) و بسط عدل و داد به پاخیزم و ریشه این نابه سامانی ها، یعنی خاندان بنی امیه را قلع و قمع نمایم.