ترس از خداوند در اعمال

ابن بابویه از حضرت رسول صل الله علیه و آله روایت کرده است که در زمان گذشته سه نفر به راهی می‌رفتند، میان راه باران گرفت پس به غاری پناه بردند. ناگاه سنگی از کوه فرود آمد و در غار را گرفت و راه را مسدود کرد. یکی از ایشان گفت: والله! شما را از این مهلکه به غیر از راستی نجات نمی‌دهد. هر یک از ما عملی به درگاه خدا عرض کنیم که خدا داند راست می‌گوییم. یکی از ایشان گفت: خداوندا! تو می‌دانی من مزدوری داشتم برای من کاری کرده بود که قدری از برنج در عوض بگیرد و مزد خود را نگرفته ناپیدا شد. من آن برنج را برای او زراعت کردم و از حاصل آن برای او گاوها خریدم چون مدتی بر آن گذشت آن مرد بیامد. چون آمد و مزد خود را از من طلب کرد گفتم: آن گاوها از آن تو است ببر! گفت: من از تو اندکی برنج طلب دارم. گفتم: این گاوها از حاصل آن برنج به هم رسیده است و همه مال تو است همه را به تصرف او دادم. خداوندا! اگر می‌دانی آن کار را از ترس تو کرده‌ام این بلا را از ما دفع کن. پس آن سنگ اندکی دور شد. دیگری گفت: خداوندا! می‌دانی که من پدر و مادر پیری داشتم و هر شب شیر گوسفندان خود را برای ایشان و عیال خود می‌آوردم. شبی دیر آمدم پدر و مادرم به خواب رفته بودند و اهل و عیالم از گرسنگی فریاد می‌کردند. هر شب تا پدر و مادرم نمی‌خوردند به ایشان نمی‌دادم. پس نخواستم ایشان را بیدار کنم و نخواستم که پیش تر به فرزندان دهم و نرفتم مبادا ایشان بیدار شوند و بخواهند و من حاضر نباشم پس تا صبح با آن حال انتظار کشیدم. خداوندا! اگر می‌دانی آن کار را از ترس تو کردم ما را فرجی کرامت فرما. سنگ اندکی دورتر شد. سومی گفت: خداوندا! می‌دانی که من دختر عمویم را دوست می‌داشتم. خواستم او را بفریبم گفت: تا صد دینار نیاوری تن در نمی‌دهم. صد دینار به هم رسانیدم و به او دادم چون او راضی شد و میان پای او نشستم گفت: از خدا بترس و مهر خدا را به ناحق مشکن! من برخاستم و از صد دینار گذشتم. اگر می‌دانی که از ترس تو کرده ام این بلا را از ما دور گردان! آن سنگ دور شد و بیرون آمد.

بحارالانوار ۷۰/ ۳۷۹-۳۸۰ ح۲۹

زیارت مخصوصه حضرت امام حسین(ع) زیارت هفتم

بدانکه زیارت نقل شده براى روز عاشورا چند زیارت است،و ما در اینجا به ملاحظه اختصار تنها به ذکر دو زیارت اکتفا مى‏کنیم-و البته در باب دوّم در بیان اعمال روز عاشورا نیز زیارتى را نقل کردیم با مطالبى دیگر که مناسب این مقام است.امّا آن دو زیارت.

متن زیارت عاشورای معروفه

اول:زیارت عاشوراى معروفه است:که از نزدیک و دور خوانده میشود،و شرح آن‏چنان‏که شیخ ابو جعفر طوسى در«مصباح»ذکر فرموده چنین است:محمّد ابن اسماعیل‏ بن بزیع،از صالح بن عقبه،از پدرش،از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده:هرکه حسین بن على علیهما السّلام را در روز دهم‏ محرّم نزد قبر آن حضرت زیارت کند تا آنکه گریان شود،خدا را در روز قیامت ملاقات کند،با قوابى به اندازه‏ ثواب دو هزار عمره،و دو هزار جهاد،که ثواب آنه همانند ثواب کسى میباشد که در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرین علیهم السّلام جهاد کرده باشد.راوى گفت:فدایت شوم چه ثوابى است،براى کسیکه در شهرهاى دور از کربلا باشد،و برایش در مانند این روز رفتن به سوى قبر آن حضرت ممکن نباشد؟فرمود:هرگاه چنین باشد به سوى صحرا بیرون رود،یا در خانه خود،بر بام بلندى بالا رود،و به سوى آن حضرت به سلام اشاره کند،و در نفرین کردن بر قاتلین آن حضرت بکوشد و پس از آن دو رکعت نماز بخواند.و این کار را در اوایل روز،پیش از زوال آفتاب انجام دهد،پس بر امام حسین علیه السّلام زارى و گریه کند و کسانى را که در خانه‏اش هستند،هرگاه از ایشان‏ تقیه نمیکند،به گریه کردن بر آن حضرت امر کند،و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و یکدیگر را به مصیبتشان به حسین علیه السّلام تعزیت گویند،و من بر خدا براى ایشان همه آن ثوابها را ضامنم،هرگاه این عمل را بیاورند.گفتم:فدایت شوم این ثوابها را براى ایشان ضامن میشوى،و آنها را کفیل میگردى؟فرمود: آرى من ضامن و کفیلم براى کسیکه این عمل را بجا آورد.گفتم:یکدیگر را چگونه تعزیت گویند؟فرمود:بگویند:
اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَکُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِیّاکُمْ مِنَ الطّالِبینَ بِثارِهِ مَعَ وَلِیِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.
خداى بزرگ فرماید اجرهایمان را به مصیبتمان بر حسین(درود بر او)،و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه‏ با ولىّ‏اش امام مهدى از خاندان محمّد(درود بر ایشان)قرار دهد.
و اگر بتوانى آن روز را به دنبال‏ حاجتى بیرون نروى،بیرون نرو،زیرا روز نحسى است،که در آن حاجت مؤمن برآورده نمیشود،و اگر برآورده شود براى او مبارک نخواهد بود،و در آن خیر و رشدى نخواهد دید،و در آن روز هیچ‏کدام از شما براى منزلش،البته چیزى ذخیره‏ نکند،چرا که هرکه در آن روز چیزى ذخیره کند،در آن چیز برکت نخواهد دید،و براى او و اهلش که جهت آنها ذخیره کرده‏ گویا همه را با رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم انجام داده باشد و براى اوست مزد و پاداش مصیبت هر پیامبر و رسول و وصىّ و صدّیق و شهیدى که مرده یا کشته شده باشد،از زمانى که حق تعالى خلق فرموده دنیا را تا زمانى که قیامت بر پا شود.صالح بن عقبه و سیف‏ بن عمیرى گفته‏اند:علقمه بن محمّد حضرمى گفت:به حضرت باقر علیه السّلام گفتم:به من دعایى تعلیم فرما که آن در این روز بخوانم‏ هرگاه آن جناب را از نزدیک زیارت کنم،و دعایى که آن را بخوانم هرگاه او را از نزدیک زیارت ننمایم و بخواهم به‏ سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه‏ام اشاره کنم.به من فرمود:اى علقمه هرگاه آن دو رکعت نماز را بجاى آوردى به‏ سوى آنحضرت به سلام اشاره کن و در وقت اشاره به آنحضرت پس از گفتن تکبیر این کلام را بگو:]زیارتى که چند سطر بعد ذکر میشود[به‏ درستى که هرگاه این کلام را گفتى،دعا کرده‏اى به آن چیزى که دعا میکنند،به آن زائران آنحضرت از ملائکه و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنویسد و همانند کسى باشى که با امام حسین علیه السّلام شهید شده باشد تا مشارکت کنى با ایشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهیدانى که با آنحضرت شهید شده‏اند و براى تو نوشته شود و زیارت هر پیامبر و رسولى و پاداش زیارت هرکه زیارت کرده‏ امام حسین علیه السّلام را از روزى که شهید شده،سلام خدا بر آن حضرت و اهل بیتش باد،میگویى: (بیشتر…)

اعمال روز آخر ذی الحجه

روز آخر ذو الحجه:آخرین روز سال عربها است،سیّد در کتاب»اقبال«براساس یک روایت ذکر کرده است‏ که دو رکعت نماز بجا آورد،و در هر رکعت سوره«حمد»یک مرتبه و ده مرتبه قل هو اللّه احد و ده مرتبه ایه الکرسىّ را بخواند و پس از نماز بگوید:
اللَّهُمَّ مَا عَمِلْتُ فِی هَذِهِ السَّنَهِ مِنْ عَمَلٍ نَهَیْتَنِی عَنْهُ وَ لَمْ تَرْضَهُ وَ نَسِیتُهُ وَ لَمْ تَنْسَهُ وَ دَعَوْتَنِی إِلَى التَّوْبَهِ بَعْدَ اجْتِرَائِی عَلَیْکَ اللَّهُمَّ فَإِنِّی أَسْتَغْفِرُکَ مِنْهُ فَاغْفِرْ لِی وَ مَا عَمِلْتُ مِنْ عَمَلٍ یُقَرِّبُنِی إِلَیْکَ فَاقْبَلْهُ مِنِّی وَ لا تَقْطَعْ رَجَائِی مِنْکَ یَا کَرِیمُ
خدایا آنچه در این سال انجام دادم،از عملى که مرا از آن نهى کردى،و به آن راضى نبودم،و من آن را فراموش کردم،ولى تو فراموشش ننمودى،و پس از گستاخى‏ام بر تو،مرا به توبه دعوت کردى،خدایا من از تو آمرزش مى‏خواهم،پس مرا بیامرز،و آنچه‏ انجام دادم از عملى که به تو نزدیکم کند،از من قبول کن،و امیدم را از خودت قطع مکن اى کریم.
چون این را بگوید،شیطان‏ فراید مى‏زند:واى بر من،آنچه در این سال علیه او رنج بردم،همه را خراب کرد،و سالى که گذشت براى او گواى مى‏دهد،که‏ سالش را ختم به خیر نمود.