اعتقادات ۶۶

اعتقاد به معنای ز:

 

مشابه با حالت خواب جسمی، روح هم دچار خواب روحی میشه.

روحِ خیلی از آدما در طول زندگیشون طوری به خواب عمیق میره که دیگه متوجه هیچ نور یا ندای بیدار کننده ای نمی شند. حتی مثل فرعون، اگر با آیت عظمی الهی یا بزرگترین معجزات روبرو بشند، به هیچ وجه از خواب غفلت بیدار نمیشند. یا اگر هم بیدار بشند، این بیداری خیلی موقتی یا ضعیفه.

 

اما بیداری واقعی اونی هست که موجب تغییر نگرش ما نسبت به گذشتهٔ غفلت بارمون بشه و البته تداوم داشته باشه. موجب انزجار دائمی ما از حالت غفلتی که داشتیم بشه و موجب حرکت و رشد و پیشرفت روحیمون بشه.

 

شخص بیدار قلبا از گذشته غفلت بار خودش ناراحت و متاسفه و لذا توبه میکنه، اما توبه ای از اون نوعی که خدا خواسته ( توبه نصوح و بدون بازگشت ). این شخصِ بیدار،  استقامتِ در دین داره اما استقامتی همراه با بیداری و نه استقامتی توأم با جهالت و غفلت. این شخص در تموم شئونات زندگیش دارای بیداری هست. یعنی هیچ وقت دچار سکون و یکنواختی نمیشه و همیشه با چشم باز حرکت میکنه. وگرنه حرکتِ بدون بیداری، مثل راه رفتنِ تویِ خوابه. بی هدف، بی نتیجه و خطر بار. شخص بیدار، در مدار صراط مستقیم قرار میگیره اما با بیداری دائمی، و به بندگی خدا دست پیدا میکنه اونهم با بیداری واقعی.

 

شخص بیدار باید تا وقتی که زنده هست بیدار باشه وگرنه دوباره به خواب میره و حی (زندهٔ روحی) نخواهد بود .

 

 مرتاضهای هندی افراد با استقامتی هستند. ریاضتهای خیلی زیادی میکشند تا به نیروهایی دست پیدا کنند. ولی آیا روح بیداری دارند؟ آیا استقامتشون در جهت صراط مستقیم و اون جهتیه که خدا میخاد؟ آیا نفسشونو بنده خدا و خواست خدا کردند؟

 

کسیکه واقعا از خواب غفلت بیدار شده باشه، هدفش برآورده کردن خواسته دلش نیست. از گذشته اش ناراحت و پشیمونه. میلی به معاشرت با افراد غافل نداره. احساسِ از دست دادن زمان رو داره. میلی به انجام گناه نداره و بلکه از افراد گناهکار هم دوری میکنه. حتی از بارز ترین نشانه بیداری کامل، گذشتِ از جان و مال در راه رسیدن به هدفه.

 

خلاصه کلام اینکه هر جا این بیداری و هوشیاریِ از رویِ آگاهی رو از دست بدیم، اگر پسرفت نکنیم یا به انحراف کشیده نشیم، حداقلش اینه که متوقف شده ایم.

حدیث روز

سوگناک ترین روزها

امام صادق سلام الله علیه :

إنَّ یَومَ الحُسَینِ أعظَمُ مُصیبَهً مِن جَمیعِ سائِرِ الأیّامِ

روز شهادت امام حسین سلام الله علیه سوگناک ترین روزها است .

علل الشرائع : ص ۲۲۵ / میزان الحکمه : ج‏۷، ص۴۰۸