اعتقادات ۷۱

اعتقاد به چگونگیِ ارتباطِ بین استاد و شاگرد:

 

انسان در هر زمینه ای که بخاد رشد کنه، باید خودشو تحت تربیتِ استادی ماهر قرار بده. این در هر زمینه ای صادقه. مثل مکانیکی، خیاطی، ورزشی و غیره. مسلما هرچی اون زمینه مهم تر باشه، اهمیتِ داشتنِ استادی ماهرتر، و چگونگی رابطه بین استاد و شاگرد، بیشتر خودنمایی می کنه.

 

در مقوله پاک کردن روح از ضعفها و صفات رذیله که مبحثی کلیدی و خیلی حساسه، استاد و چگونگی ارتباط با وی از جایگاه و نقش خیلی مهمی برخورداره.

 

کلمهٔ « رَب »  یعنی تربیت کننده و یکی از نامهای خداونده.

سوره الفاتحه. آیه ۲:

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.

طبق مفهومِ این اسم، خدا خودش کار تربیت انسانها رو به عهده می گیره.

 

سوره نساء، آیه ۴۹:

بَلِ اللَّهُ یُزَکِّی مَنْ یَشاءُ.

بلکه خدا کسی را که بخواهد پاک می کند و تزکیه می کند

 

ولی در عین حال خدا خودش به عنوان یه سنت، اینطور خواسته که هر کاری رو بوسیلهٔ ابزار و وسایلی انجام بده. علاوه بر عقل (حجت باطنی)، یکی دیگه از ابزارها برای تربیت و پاک کردنِ انسان، رسولان الهی و بعد از پیامبر، ائمهٔ اطهار علیهم السلام هستند (رسول ظاهری).

 

اما ما الآن، دسترسیِ مستقیم به امام نداریم. خودِ عوامِ جامعه هم اونقدر فقاهت ندارند که از بین همهٔ روایات معصومین علیهم السلام، اون چیزی که برای تربیت خودشون لازم هست رو تشخیص بدند. خُب توی چنین وضعیتی، طبعاً لازمه استاد یا راهنمایی برای هدایت سالِک الی الله وجود داشته باشه.

در روایتی هم امام سجّاد (علیه السلام) فرمودند:

«هَلَکَ مَنْ لَیْسَ لَهُ حَکیمٌ یُرْشِدُهُ».

کسیکه برایش استاد فرزانه ای نباشد که او را در جهت رشد راهنمایی کند، هلاک می شود.

حدیث روز

زکات خانه

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله:

 لِکُلِّ شَیءٍ زَکاهٌ، وزَکاهُ الدّارِ بَیتُ الضِّیافَهِ؛

هر چیزى زکاتى دارد و زکات خانه، اتاق مهمان است.

کنز العمّال: ج ۱۵ ص ۳۹۰ ح ۴۱۵۰۴ / فرهنگ‌نامه مهمانی، ص ۲۲