اعتقادات ۷۹

چه جور اعتقادی نسبت به شفاعت باید داشته باشیم؟

 

 

شفاعت کردن به معنی هماهنگ کردن و جفت و جور کردن دو چیز باهمه بطوریکه ایراد یا مغایرتی بین اون دوچیز باقی نمونه. مثل اینکه وقتی دری با چهار چوبش جفت نیست، کاری کنیم که اونها باهم جفت شده و در بخوبی قابل باز و بسته شدن باشه.

 

موضوع مهم شفاعت، در آیات زیادی از قرآن مجید اشاره شده. مثلا در آیهالکرسی (۲۵۵ بقره):

مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ … ﻛﻴﺴﺖ ﺁﻧﻜﻪ ﺟﺰ ﺑﻪ ﺍﺫﻥ ﺍﻭ ﺩﺭ ﭘﻴﺸﮕﺎﻫﺶ ﺷﻔﺎﻋﺖ ﻛﻨﺪ ؟

 

در زیارت عاشورا هم که از مهمترین زیارتها و کتابهای درسی شیعه ست، اهمیت زیادی به شفاعت داده شده و مستقیم و غیر مستقیم طلب شفاعت می کنیم:

ﺍَﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺍﺭﺯُﻗﻨِﻰ ﺷَﻔَﺎﻋَﺔَ ﺍﻟﺤُﺴَﻴﻦِ ﻳَﻮمَ ﺍﻟﻮُﺭُﻭﺩ.

پروردگارا، در روزی که بر تو وارد می شوم، شفاعت حسین (علیه السلام) را روزیم گردان.

 

ما معتقدیم که صاحب شفاعت خداست که طبق آیات متعددی از قرآن کریم (مثل آیه بالا)، به اجازهٔ خودش امر شفاعت رو به چهارده معصوم علیهم السلام سپرده تا ایشون، علاوه بر راهنما و حجت بودن، شفیع ما هم باشند تا در لحظات سرنوشت ساز، باز به دادِ ما برسند و کاری کنند تا از ناحیهٔ کوچکترین ارتباط یا سنخیتی که با اونها داریم، خودمونو با اونها جور کرده و بیشترین بهره رو ببریم.

 

در حالت عمومی، وقتی در قیامت روی جنبهٔ مثبتی از کسی تاکید کرده و شفاعتش می کنند، خدای مهربون هم به بهانهٔ اون جنبه مثبت، از کوتاهیها و مواخذه کردن اون شخص میگذره و بجاش در عرفات فرصت جبران بهش میده.

درواقع شفاعت در قیامت یه جور پارتی بازیه ولی نه بدون قاعده و معیار. بلکه براساس یکسری امتیازات مثبتی که برخیها در دنیا کسب کردند.

بعضیها معتقدند که در قیامت تا کسی شفاعت شد و بخشیده شد، فورا میره بهشت. در صورتیکه اینطور نیست و اون فقط بخشیده شده ولی هنوز رذایل روحی یا مشکلاتی داره که اول باید برطرف بشه و بعد بره بهشت. لذا میره عرفات تا مشکلاتش رفع بشه.

درواقع شفاعت کردن، یک نوع فرصت دادنه و نه یک نوع پاداش دادن. و اینجاست که باز اهمیت تزکیهٔ نفس برای رهایی از معطلی چند هزار سالهٔ عرفات خودنمایی می کنه.

پس بهتره که توی این دنیا حداکثر تلاشمونو در جهت هماهنگ کردن خودمون با شفیعان قیامت بکنیم تا بلکه بتونیم بلیط شفاعت شدنمونو توی قیامت برای مواردی خرج کنیم که در سیر الی الله از دستمون برنیومده.

 

نکته دیگه اینکه مقام محمود هم که در زیارت عاشورا بهش تاکید شده، در واقع مقامِ مخصوصِ شفاعت کردنه که خاص رسول الله صلی الله علیه و آله و  سیزده معصوم بعدیه. ما هم در زیارت عاشورا میگیم که:

ﻭَﺃَﺳﺄَﻟُﻪُ ﺃَﻥﻳُﺒَﻠِّﻐَﻨِﻰ ﺍﻟﻤَﻘَﺎمَ ﺍﻟﻤَﺤﻤُﻮﺩَ ﻟَﻜُﻢﻋِﻨﺪَ ﺍﻟﻠَّﻪِ.

ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﻣﻰ ﻛﻨﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﺤﻤﻮﺩﻯ ﻛﻪ ﺧﺎﺹّ ﺷﻤﺎ ﺍﺳﺖ ﻣﺮﺍ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.

به همین خاطر، بنده های صالح خدا هم میتونند به درجه ای برسند که مستقیما مورد شفاعت معصومین قرار گرفته و بعد خودشون هم به اذن این انوار مقدس، شفیع افراد دیگه ای باشند. همونطوری که طبق روایتی از رسول خدا، حمزهٔ سید الشهدا در قیامت شفیع جمع زیادی خواهد بود (مجلسی، بحار الانوار، ج ۲۲، ص ۲۸۱).

حدیث روز

رابطه با خدا و رابطه با مردم

امام على سلام الله علیه:

 مَنْ أَصْلَحَ فیما بَیْنَهُ وَبَیْنَ اللّه‏ِ أَصْلَحَ اللّه‏ُ فیما بَیْنَهُ وَبَیْنَ النّاسِ؛

هر کس رابطه‌‏اش را با خدا اصلاح کند، خداوند رابطه او را با مردم اصلاح خواهد نمود.

بحارالأنوار، ج ۷۱، ص ۳۶۶، ح ۱۲؛ علم و حکمت، ج ۱، ص ۱۳۲٫