برتری حرمت مؤمن بر حرمت کعبه

 

خداوند کعبه را محترم شمرده است، و افراد ناپاک حق ندارند بدون غسل و طهارت وارد حرم شوند. کعبه برای همه محل امن و امان است و انسان ولو اینکه قاتل باشد کسی حق تعرض به او را ندارد، اما برای این که افراد از قانون احترام حرم سو استفاده نکنند میتوان بر آب و غذای آنان سخت گرفت تا محبور شوند از حرم خارج گردند و در نتیجه پس از خارج شدن آنان را دستگیر و مجازات نمود.

با توجه به همه سفارشات مذکور در مورد کعبه – که قبله گاه مسلمانان به شمار می‌آید و از احترام خاصی برخوردار است- پیامبر عظیم الشأن اسلام(ص) فرموده: «حرمت مؤمن از حرمت کعبه بالاتر و بیشتر است.»

جابر بن عبدالله انصاری از پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند:

«رسول خدا(ص) به کعبه نظر افکند و فرمود: آفرین بر تو باد ای خانه‌ای که چقدر از عظمت و بزرگی برخورداری و احترام تو چقدر زیاد است! سوگند به خدا! احترام مؤمن نزد خدا از تو بیشتر است؛ زیرا حرمت تو فقط از یک جهت است (که خونریزی در تو حرام است)؛ ولی مؤمن از سه جهت احترام دارد:۱- خون او محترم است. ۲- مال او حرمت دارد. ۳- بدگمانی نسبت به او حرام است.»

در حدیث قدسی ، امام صادق(ع) از قول پروردگار جهانیان نقل چنین می‌کند:« خداوند عزوجل فرمود: کسی که بنده مؤمن مرا خوار شمارد، باید بداند که خداوند با او در جنگ و ستیز است و کسی که بنده مؤمن مرا تعظیم و تکریم کند، بی‌شک از غضب من در امان است.»

 منابع:

1. بحارالانوار ج۷۲ ص ۱۴۷
2. عقاب الاعمال صدوق ص ۲۸۴
3. چهل حدیث شرح نراقی

بد خلقى فشار قبر مى آورد

به رسول خدا صلى الله علیه و آله خبر دادند که سعد بن معاذ فوت کرده. پیغمبر صلى الله علیه و آله با اصحابشان از جاى برخاسته، حرکت کردند. با دستور حضرت – در حالى که خود نظارت مى فرمودند – سعد را غسل دادند.

پس از انجام مراسم غسل و کفن ، او را در تابوت گذاشته و براى دفن حرکت دادند.

در تشییع جنازه او، پیغمبر صلى الله علیه و آله پابرهنه و بدون عبا حرکت مى کرد. گاهى طرف چپ و گاهى طرف راست تابوت را مى گرفت ، تا نزدیکى قبر سعد رسیدند. حضرت خود داخل قبر شدند و او را در لحد گذاشتند و دستور دادند سنگ و آجر و وسایل دیگر را بیاورند! سپس با دست مبارک خود، لحد را ساختند و خاک بر او ریختند و در آن خللى دیدند آنرا بر طرف کردند و پس از آن فرمودند:

– من مى دانم این قبر به زودى کهنه و فرسوده خواهد شد، لکن خداوند دوست دارد هر کارى که بنده اش انجام مى دهد محکم باشد.

در این هنگام ، مادر سعد کنار قبر آمد و گفت :

– سعد! بهشت بر تو گوارا باد!

رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:

– مادر سعد! ساکت باش ! با این جزم و یقین از جانب خداوند حرف نزن ! اکنون سعد گرفتار فشار قبر است و از این امر آزرده مى باشد.

آن گاه از قبرستان برگشتند.

مردم که همراه پیغمبر صلى الله علیه و آله بودند، عرض کردند:

یا رسول الله ! کارهایى که براى سعد انجام دادید نسبت به هیچ کس ‍ دیگرى تاکنون انجام نداده بودید: شما با پاى برهنه و بدون عبا جنازه او را تشییع فرمودید.

رسول خدا فرمود:

ملائکه نیز بدون عبا و کفش بودند. از آنان پیروى کردم .

عرض کردند:

گاهى طرف راست و گاهى طرف چپ تابوت را مى گرفتید!

حضرت فرمود:

چون دستم در دست جبرئیل بود، هر طرف را او مى گرفت من هم مى گرفتم !

عرض کردند:

– یا رسول الله صلى الله علیه و آله بر جنازه سعد نماز خواندید و با دست مبارکتان او را در قبر گذاشتید و قبرش را با دست خود درست کردید، باز مى فرمایید سعد را فشار قبر گرفت ؟

حضرت فرمود:

– آرى ، سعد در خانه بداخلاق بود، فشار قبر به خاطر همین است

دعای صباح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

اللَّهُمَّ یَا مَنْ دَلَعَ لِسَانَ الصَّبَاحِ بِنُطْقِ تَبَلُّجِهِ وَ سَرَّحَ قِطَعَ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ بِغَیَاهِبِ تَلَجْلُجِهِ وَ أَتْقَنَ صُنْعَ الْفَلَکِ الدَّوَّارِ فِی مَقَادِیرِ تَبَرُّجِهِ وَ شَعْشَعَ ضِیَاءَ الشَّمْسِ بِنُورِ تَأَجُّجِهِ یَا مَنْ دَلَّ عَلَى ذَاتِهِ بِذَاتِهِ وَ تَنَزَّهَ عَنْ مُجَانَسَهِ مَخْلُوقَاتِهِ وَ جَلَّ عَنْ مُلاءَمَهِ کَیْفِیَّاتِهِ یَا مَنْ قَرُبَ مِنْ خَطَرَاتِ الظُّنُونِ وَ بَعُدَ عَنْ لَحَظَاتِ الْعُیُونِ وَ عَلِمَ بِمَا کَانَ قَبْلَ أَنْ یَکُونَ یَا مَنْ أَرْقَدَنِی فِی مِهَادِ أَمْنِهِ وَ أَمَانِهِ وَ أَیْقَظَنِی إِلَى مَا مَنَحَنِی بِهِ مِنْ مِنَنِهِ وَ إِحْسَانِهِ وَ کَفَّ أَکُفَّ السُّوءِ عَنِّی بِیَدِهِ وَ سُلْطَانِهِ صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَى الدَّلِیلِ إِلَیْکَ فِی اللَّیْلِ الْأَلْیَلِ،
خدایا،اى آن‏که زبان صبح را به گویایى تابش و روشنایى‏اش برآورد،شب تار را با تیرگیهاى شدید به هم پیچیده‏اش به اطراف جهان‏ فرستاد،و ساختمان سپهر گردون را در اندازه‏هاى زیبایش محکم نمود،و پرتو خورشید را به روشنایى‏ شعله‏ورش در همه‏جا برافروزد،اى آن‏که بر ذاتش دلى است و از شباهت و هم‏گونگى با آفریده‏گانش منزّه است و شأنش از سازگارى‏ با کیفیّات مخلوقاتش برتر است،اى آن‏که به باورهاى گذرا بر دل نزدیک و از چشم‏انداز دیدگان سر دور است، و آنچه را هستى پیش از آنکه پدید آید مى‏داند،اى آن‏که در گاهواره أمن و امانش خوابانید مرا و به جانب آنچه از نعمتها و احسانش که بى‏دریغ به من بخشید بیدارم کرد و دستهاى حوادث و آفات را با دست لطف و قدرتش از من بازداشت.خدایا،درود فرست به آن راهنماى به سویت در شب تیره و تار جاهلیت

 

(بیشتر…)