دعای شیبه هذلی

نهم:کلینى و ابن بابویه و دیگران به سندهاى معتبر از حضرت باقر علیه السّلام روایت کرده‏اند:شیبه هذلى به محضر حضرت رسول خدا صلى اللّه علیه و آله‏ آمد و عرضه داشت:یا رسول اللّه من پیر شده ‏ام،و به اعمالى که پیش از این خود را به آن عادت داده بودم-همچون نماز و روزه و حج و جهاد قدرتم وفا نمى ‏کند،بنابراین گفتارى به من بیاموز که خدا مرا به آن سود بخشد،و انجامش برایم سبک و آسان باشد.حضرت‏ فرمودند:سخنت را بار دیگر بگو،شیبه سه مرتبه سخنش را تکرار کرد.حضرت فرمودند:درخت و کلوخى در اطراف تو نماند،مگر اینکه‏ از باب ترحّم بر تو گریست،هرگاه از نماز صبح فارغ شوى ده مرتبه بگو:
سُبْحانَ اللَّهِ الْعَظیمِ وَبِحَمْدِهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ
منزّه است خداى بزرگ،و ستایش از آن اوست،و جنبش و نیرویى نیست مگر به خداوند والاى بزرگ
تا خدا به برکت‏ این دعا،تو را از کورى و دیوانگى و خوره و پیسى و پریشانى و تباهى عقل،عافیت دهد.شیبه گفت:یا رسول اللّه این‏ براى دنیا من است،براى آخرت من چیزى بفرما،فرمودند:بعد از هر نماز مى ‏گویى:
اَللّهُمَّ اهْدِنى مِنْ عِنْدِکَ وَاَفِضْ عَلَىَّ مِنْ فَضْلِکَ وَانْشُرْ عَلَىَّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَاَنْزِلْ عَلَىَّ مِنْ بَرَکاتِکَ
خدایا مرا از جانب خود راهنمایى کن،و از فضل خود بر من کرامت فرما،و رحمتت را بر من بگستران،و از برکاتت‏ بر من نازل کن.
آنگاه حضرت فرمودند:اگر بنده بر این عمل مواظبت کند،و آن را عمدا تا وقت مردن ترک‏ نکند،چون به صحران محشر درآید،هشت در بهشت،براى او گشوده مى‏شود،که از هر درى که بخواهد وارد شود.و این‏ دعاى آخر به اسانید معتبر دیگر نیز وارد شده.