حدیث روز

فرمان به مدارا

پیامبر صلى‌‏الله‌‏علیه‌‏و‏آله :

 أَمَرَنى رَبّى بِمُداراهِ النّاسِ کَما أَمَرَنى بِأَداءِ الْفَرائِضِ؛

پروردگارم، همان گونه که مرا به انجام واجبات فرمان داده، به مدارا کردن با مردم نیز فرمان داده است.

کافى، ج ۲، ص ۱۱۷، ح ۴؛ حکمت‏نامه پیامبر اعظم، ج ۸، ص ۱۴۶٫

 

در جستجوی امام زمان (۱)

 

پیشگفتار

مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ مَیْتَهً جاهِلِیَّهً

هر کس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است.

کمتر مسلمانی است که این حدیث شریف نبوی را نشنیده باشد، این وظیفه هر مسلمان است که حجت و ولی‌امر خویش را بشناسد و تا سر حدّ توان برای تقرب به آستان مقدس آن حضرت و کسب رضایت آن بزرگوار تلاش و کوشش نماید.

اگر نگاهی به خود و محیط اطرافمان بیاندازیم مشاهده می‌کنیم که گروهی از مردم به کلّی با حضرت صاحب‌الزمان علیه‌السلام و مقوله انتظار بیگانه‌اند. گروهی نیز در حدّ اقرار به امامت آن حضرت و گاه توسل به آن وجود مقدس در سختی‌ها و مشکلات زندگی توقّف کرده‌اند و گروه اندکی نیز در دسته منتظران حقیقی قرار دارند که هیچ‌گاه امام خویش را فراموش نکرده و روز و شب چشم انتظار فرارسیدن ظهور و برپایی دولت کریمه آن‌جناب می‌باشند و از جان و دل برای تعجیل فرج و تسریع امر ظهور دعا می کنند.

برخی نیز توفیق تشرّف به آستان مبارک آن حضرت را پیدا کرده و چشم آن‌ها به شمس جمال یوسف زهرا سلام‌الله‌علیها روشن شده است. تنوع و تعدد این تشرّفات برای افراد مختلف و در زمان‌های گوناگون راه هرگونه شک و شبهه در این عرصه را می‌بندد.

و خلاصه آنچه روشن و قطعی است این است که راه بسته نیست. بعضی سعادت یافته و این راه را پیموده‌اند و به نهایت مسیر که وصال به آن کعبه مقصود است رسیده‌اند. بعضی در وسط راه مانده ونتوانسته‌اند آن راه را ادامه دهند و گروه سوّم کسانی هستند که به خود زحمت نداده‌اند و اصلاً در مسیر قرار نگرفته‌اند. آنچه برای ما مهم است و نقش اساسی در زندگی ما دارد این است که بدانیم رمز موفقیت تشرّف یافتگان چه بوده و چگونه این فیض بزرگ نصیب آن‌ها گشته است. از آن طرف علّت محرومیّت گروه دوّم چه بوده و چه چیز آنها را از رسیدن به این سعادت باز داشته است. نقل قضایا و حکایات کسانی که که به دیدار آن حجت الهی نائل آمده‌اند گذشته از این که شور و عشق و هیجان در آدمی ایجاد می‌کند، یأس و ناامیدی را از او دور می‌سازد هر کدام حاوی مطالب ارزنده و نکات آموزنده‌ای است که انسان را می‌تواند در مسیر به سوی وصال کمک کند.

ما در این رساله مختصر که در فرصت بسیار کوتاهی فراهم آمده در پی چنین مقصودی بوده‌ایم و امیدواریم که توانسته باشیم با عنایت آن حضرت گامی در این راه برداشته و به درخواست دوست عزیزی که ما را به چنین کاری تشویق نموده پاسخ مناسبی داده باشیم.

حدیث روز

 صادق سلام الله علیه :

 بِرُّوا آباءَکُمْ یَبِرَّکُمْ اَبْناؤُکُمْ.

به پدر و مادر خود نیکى کنید، تا فرزندانتان به شما نیکى کنند

کافى ، ج ۵، ص ۵۵۴ ، ح ۵؛ میزان الحکمه، ج ۱۰، ص ۱۶۷ .

 

نحس بودن ماه صفر

در مورد نحوست ماه صفر باید به چند نکته اشاره شود:

۱- در برخى از روایات نحس بودن برخى از ایام براى انجام کارهایى از قبیل ازدواج و سفر آمده است. همچنین آیه ۱۹ سوره قمر و ۱۶ سوره فصلت روزهایى که عذاب بر قوم عاد نازل شده به عنوان روزهاى نحس آمده است. ولى در این که مراد از نحس بودن روزها در این آیات و روایات چیست بحث‏ ها و نظریات مختلفى وجود دارد.

برخى معتقدند؛ بعضى روزها واقعا نحس‏اند ولى نحس بودن آن با توکل بر خداوند، صدقه و توسل به خداوند و مقربان درگاه او برطرف می شود و وظیفه ما انجام این اعمال است نه رعایت سعد و نحس بودن ساعات.

در برابر این نظریه برخى معتقدند؛ سعد و نحس بودن برخى ایام واقعى نیست بلکه به جهت حوادثى است که در این روزها اتفاق افتاده و یا به جهت فال بد زدن مردم به این روزها و نحس دانستن آن از سوى مردم می باشد که ممکن است همین نحس دانستن در نفس‏ هاى ضعیف مؤثر واقع شود و همین اثر نفسانى و دل چرکین شدن موجب بروز حوادثى براى انسان شود به همین جهت در روایات به جهت برطرف شدن این حالت نفسانى به ما دستور داده شده صدقه بدهیم و یا دعا بخوانیم. برخى روایات هم می تواند مؤید این نظریه باشد.

در هر صورت توکل بر خداوند، دادن صدقه، خواندن دعاهاى وارده، اثر نحس بودن را برطرف می کند. قابل ذکر این که مطالبى که در تقویم‏ هاى نجومى در ارتباط با سعد و نحس بودن روزها به جهت قرآن و یا مقابله و یا حالات دیگر سیارات آمده است به جز قمر در عقرب که در روایات آمده است دلیلى بر آن نداریم.

۲-اما در مورد ماه صفر ، بنا بر آن چه معروف گشته، ماه صفر را «نحوستى» است؛ به خصوص روز چهارشنبه آخرین آن ماه را که به نحس‏ بودن بیشتر معروف شده است و در این باره روایت مخصوصى از ائمه دین(علیهم السلام) نرسیده و فلسفه آن دقیقاً براى ما روشن نیست. یک احتمال آن است که این نحس دانستن ماه صفر و مخصوصاً آخرین چهارشنبه آن، از این جهت باشد که وفات رسول خدا(صلی الله علیه و آله) در آن روز واقع گشته است و از آن حضرت روایت شده است که مى‏فرماید: «هر کس مرا به خروج ماه صفر مژده دهد، او را مژده بهشت مى‏دهم و از این جهت عقول مردم حکم به نحس بودن آن ماه نموده است»، (میرزا جواد ملکى تبریزى، مراقبات(اعمال السنه) ، ترجمه علیرضا میرزا حکیم خسروانى، انتشارات نور فاطمه، ج ۱، ص ۴۹) .

آخرین نکته

۳- در هر صورت نحوست این ماه به معنای متوقف کردن اموری مانند خرید و فروش و سایر فعالیت ها نمی باشد بلکه باید با خواند دعاهایی که برای دفع نحوست این ماه وارد شده مانند دعائی که در مفاتیح در اول اعمال ماه صفر وارد شده این نحوست را بر طرف نمائیم و نیز براى دفع نحوست این ماه، هیچ چیز بهتر از صدقه دادن و دعاها و استعاذه وارده نیست» ، (شیخ عباس قمى، مفاتیح‏ الجنان، اعمال ماه صفر) .

حدیث روز

نماز جمعه و آمرزش اعمال

پیامبر صلى‏الله‏ علیه ‏و‏آله :

 مَن أتَى الجُمُعَهَ إیمانا وَاحْتِسابا ، اسْتَأنَفَ العَمَلَ

هر کس از سَرِ ایمان و براى رسیدن به ثواب الهى به نماز جمعه برود ، اعمال خود را از سرگیرد [یعنى تمام گناهانش آمرزیده شده است] .

الفقیه : ج ۱ ، ص ۴۲۷ / حکمتنامه پیامبر ص : ج ۹ ، ص ۵۴۰