ملاقات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف

علامه مجلسى (ره ) از قول پدرش نقل مى کند که مى گفت :
در زمان ما شخص صالح و مؤ منى به نام امیر اسحاق استر آبادى (ره ) بود که چهل بار پیاده به مکه رفته بود، و بین مردم مشهور شده بود که او طى الارض دارد – یعنى چندین فرسخ را در یک لحظه طى مى کرده – در یکى از سال ها او به اصفهان آمد. من باخبر شدم و به دیدارش رفتم . پس ‍ از احوالپرسى از وى پرسیدم :
– آیا شما طى الارض دارید؟ در بین ما چنین شهرت یافته است ؟
در جواب گفت :
در یکى از سالها با کاروان حج به زیارت خانه خدا مى رفتم به محلى رسیدیم ، که آنجا با مکه هفت یا نه منزل (بیش از پنجاه فرسخ ) راه بود. من به علتى از کاروان عقب مانده و کم کم به طور کلى از آن جدا شدم . و جاده اصلى را گم کرده حیران و سرگردان بودم .
تشنگى چنان بر من غالب شد که از زندگى ماءیوس گشتم . چند بار فریاد زدم :
– یا اباصالح ! یا اباصالح ! (امام زمان )! ما را به جاده هدایت فرما!
ناگاه شبحى از دور دیدم و به فکر فرو رفتم ! پس از مدت کوتاهى آن شبح در کنارم حاضر شد. دیدم جوانى گندم گون و زیبا است که لباس تمیزى به تن کرده و سیماى بزرگان را دارد. بر شترى سوار بود و ظرف آبى همراه خود داشت . به او سلام کردم ، جواب سلام مرا داد و پرسید:
– تشنه هستى ؟
– آرى !
ظرف آب را به من داد و از آن آب نوشیدم . سپس گفت :
– مى خواهى به کاروان برسى ؟
مرا بر پشت سر خود سوار شتر کرد و به جانب مکه حرکت کردیم . عادت من این بود که هر روز دعاى حرز یمانى را مى خواندم . مشغول خواندن آن دعا شدم . در بعضى از جمله ها آن شخص ایراد مى گرفت و مى گفت :
چنین بخوان !
چیزى نگذشت که از من پرسید:
– اینجا را مى شناسى ؟
نگاه کردم ، دیدم در مکه هستم .
امر کردند:
– پیاده شو!
وقتى پیاده شدم ، او بازگشت و از نظرم ناپدید شد. در این وقت فهمیدم که او حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه بوده است .
از فراق او و از اینکه او را نشناختم متأسف شدم . بعد از گذشت هفت روز، کاروان ما به مکه رسید.
افراد کاروان ، چون از زنده ماندن من مأیوس شده بودند، یکباره مرا در مکه دیدند و از این رو، بین مردم مشهور شدم که من ((طى الارض )) دارم .
علامه مجلسى (ره ) در پایان اظهار مى کند که پدرم گفت :
دعاى حرز یمانى را نزد وى خواندم و آن را تصحیح کردم ، شکر خدا که او به من اجازه نقل و تصحیح آن را داد.