گوینده لا اله الّا اللَّه‏

با اسناد نقل شده از امام رضا ^{(علیه‌السلام)} فرمود که فرستاده خدا ^{(صلی‌الله علیه و‌آله)} فرموده:
همانا خدا را ستونى از یاقوت سرخ است، که سر آن ستون زیر عرش و پائین آن بر پشت ماهى در طبقه هفتم زمین قرار دارد.
پس هنگامى که بنده خدا بگوید:
لا اله الّا اللَّه‏
، عرش بلرزد و این ستون همراه با ماهى به حرکت در آید. در این هنگام خداى عزّ و جلّ مى ‏فرماید: اى عرش من آرام باش. عرش عرضه مى‏ دارد، چگونه آرام باشم در حالى که تو گوینده‏
لا اله الّا اللَّه‏
را نمى ‏آمرزى؟
در این هنگام خداى عزّ و جلّ مى ‏فرماید: اى ساکنان آسمانهاى من، شاهد باشید که به تحقیق من گوینده‏ی
لا اله الّا اللَّه‏
را آمرزیدم.

صحیفه الإمام الرضا علیه السلام / ترجمه حجازى، ص: ۸۲

پنجشنبه روز زیارت امام حسن عسگری علیه السلام

امام حسن عسگری یازدهمین پیشوای شیعیان می باشد که در هشتم ربیع الثانی سال ۲۳۲ متولد گردیده است.
پدرش امام دهم حضرت امام هادی علیه السلام و مادرش بانویی شایسته به نام « حدیثه » می باشد.

آن حضرت چون به دستور خلیفه عباسی مجبور به سکونت در سامراء و در محله عسگر، نظامی سکونت گزیدند او را عسگری گویند.
البته القاب دیگری نیز برای آن حضرت بوده که عبارتند از « نقی» و « زکی» است و کنیه آن حضرت نیز « ابو محمّد » می باشد.

آن حضرت ۲۳ ساله بود که پدرش امام هادی علیه السلام به شهادت رسید. مدت امامت آن حضرت ۶ سال و در مدت کوتاه امامت خویش با سه نفر از خلفای عباسی: المعتزه بالله، المهتدی بالله، المعتمدبالله، معاصر بود که شدیداً از جانب این خلفا تحت فشار و محدودیت بود بطوریکه علاوه بر سکونت اجباری در محله نظامی حتی آن حضرت را در زندان نیز محبوس نمودند.

وی در عین حال از مبارزه با حکومت ستمگر و حفظ یاران و شیعیان خود و ایجاد شبکه ارتباطی با شیعیان مناطق مختلف ازطریق تعیین نمایندگان و ارسال پیام ها و پیک ها و فعالیت های سری سیاسی، حمایت و پشتیبانی مالی از شیعیان، تقویت و توجیه سیاسی رجال و عناصر مهم شیعه در برابر مشکلات در آماده سازی شیعیان برای دوران غیبت فرزند خود امام دوازدهم دست برنداشت.

با تمام دشمنی ها و کینه توزی دربار عباسی نسبت به آن حضرت، عظمت معنوی و کمالات و گاهی چنان آنها را تحت تأثیر قرار می داد که در برابر آن حضرت سر تعظیم فرود می آوردند.

اگر چه امام حسن عسگری علیه السلام شدیداً از طرف دستگاه خلافت عباسی تحت نظر و محدودیت شدید قرار داشت لکن آن حضرت بُعد علمی از آیین اسلام و اشکال ها و شبهات مخالفان و تعیین اندیشه صحیح اسلامی و تربیت شاگردان لحظه ای فرو گذار ننمودند.
درسال ۲۵۵ تنها فرزند آن حضرت مهدی موعود چشم به جهان گشود.

از آن حضرت گاه برای دلگرمی و حمایت از شیعیان و دفع منکران و احیاناً جلب آنان کرامات و معجزات فراوانی به ظهور رسیده است.
سرانجام حکومت عباسی که از نفوذ و معنویت امام علیه السلام در جامعه نگران بود به همان شیوه دیرینه متوسل شد و آن حضرت را پنهانی مسموم ساخت.

آن حضرت در سال ۲۶۰ هجری قمری به شهادت رسید و در خانه خود در سامراء در کنار مرقد پدرش به خاک سپرده شد .

زیارت ششم

زیارت ششم حضرت ابى عبد اللّه الحسین علیه السّلام

از امام صادق علیه السّلام روایت شده:به عمار ساباطى فرمود:چون به قبر امام حسین علیه السّلام برسى بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا سَیِّدَ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهِ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا مَنْ رِضَاهُ مِنْ رِضَى الرَّحْمَنِ وَ سَخَطُهُ مِنْ سَخَطِ الرَّحْمَنِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَمِینَ اللَّهِ وَ حُجَّهَ اللَّهِ وَ بَابَ اللَّهِ وَ الدَّلِیلَ عَلَى اللَّهِ وَ الدَّاعِیَ إِلَى اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ حَلَّلْتَ حَلالَ اللَّهِ وَ حَرَّمْتَ حَرَامَ اللَّهِ وَ أَقَمْتَ الصَّلاهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّکَ وَ مَنْ قُتِلَ مَعَکَ شُهَدَاءُ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّکُمْ تُرْزَقُونَ وَ أَشْهَدُ أَنَّ قَاتِلَکَ فِی النَّارِ أَدِینُ اللَّهَ بِالْبَرَاءَهِ مِمَّنْ قَتَلَکَ وَ مِمَّنْ قَاتَلَکَ وَ شَایَعَ عَلَیْکَ وَ مِمَّنْ جَمَعَ عَلَیْکَ وَ مِمَّنْ سَمِعَ صَوْتَکَ وَ لَمْ یُعِنْکَ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ فَوْزا عَظِیما
سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امیر مؤمنان،سلام بر تو اى‏ ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى سرور جوانان اهل بهشت،و رحمت و برکات خدا بر تو باد اى آن‏که خشنودى‏اش از خشنودى خداى رحمن،و خشمش از خشم خداى رحمن است،سلام بر تو اى‏ امین خدا،و حجّت خدا و باب خدا،و راهنماى به راه خدا،و دعوت کننده خدا،شهادت مى‏دهم که‏ تو حلال خدا را حلال کردى،و حرام خدا را حرام نمودى،و نماز را برپا داشتى،و زکات دادى،و امر به معروف،و نهى از منکر نمودى،و به سوى راه پروردگارت با حکمت و موعظه نیکو فرا خواندى،و شهادت مى‏دهم که تو و کسانى که کشته شدند،با همه شهیدند،نزد پروردگارتان زنده‏اید و روزى داده مى‏شوید،و شهادت‏ مى‏دهم که قاتل تو در آتش دوزخ است،خدا را پیروى مى‏کنم،با بیزارى از کسى‏که با تو جنگید،و بر علیه تو از دشمن پیروى کرد،و از کسى که بر علیه تو گرد آمد،و از کسى‏که صدایت را شنید،و یارى‏ات ننمود،اى کاش با شما بودم،و به رستگارى بزرگ مى‏رسیدم.
مؤلّف گوید:این سه زیارت[چهارم و پنجم و ششم]از کتاب«مزار»ابن قولویه منقول است.

زیارت پنجم

زیارت پنجم حضرت ابى عبد اللّه الحسین علیه السّلام

به سند معتبر روایت شده:حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام به ابراهیم بن ابى البلاد فرمود:هنگامى‏که به زیارت‏ امام حسین علیه السّلام مى‏روى چه مى‏گویى؟گفت مى‏گویم:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَیْکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلاهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ دَعَوْتَ إِلَى سَبِیلِ رَبِّکَ بِالْحِکْمَهِ وَ الْمَوْعِظَهِ الْحَسَنَهِ وَ أَشْهَدُ أَنَّ الَّذِینَ سَفَکُوا دَمَکَ وَ اسْتَحَلُّوا حُرْمَتَکَ مَلْعُونُونَ مُعَذَّبُونَ عَلَى لِسَانِ دَاوُدَ وَ عِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ ذَلِکَ بِمَا عَصَوْا وَ کَانُوا یَعْتَدُونَ
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه‏ سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،شهادت مى‏دهم که تو نماز بپا داشتى،و زکات پرداختى و به خوبى امر کردى،و از بدى نهى نمودى،و به سوى راه پروردگارت با حکمت و موعظه نیکو فرا خواندى،و شهادت مى‏دهم آنان‏که خونت را ریختند،و حرمتت را حلال شمردند،در لعنت و شکنجه بر زبان‏ داود و عیسى پسر مریم‏اند،به خاطر گناهى که مرتکب شدند،و اهل ستم و تجاوز بودند.
حضرت فرمود آرى چنین است.

زیارت چهارم

زیارت چهارم حضرت ابى عبد اللّه الحسین علیه السّلام

از معاویه بن عمّار نقل شده:خدمت امام صادق علیه السّلام عرضه داشتم:چون به زیارت حضرت امام حسین علیه السّلام بروم‏ چه بگویم؟فرمود:بگو:
السَّلامُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ رَحِمَکَ اللَّهُ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ قَتَلَکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ شَرِکَ فِی دَمِکَ وَ لَعَنَ اللَّهُ مَنْ بَلَغَهُ ذَلِکَ فَرَضِیَ بِهِ أَنَا إِلَى اللَّهِ مِنْ ذَلِکَ بَرِی‏ءٌ .
سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،درود خدا بر تو اى ابا عبد اللّه،خدا رحمتت‏ کند اى ابا عبد اللّه،خدا لعنت کند کسى را که در خونت شریک شد،و خدا لعنت کند کسى را که این واقعه به او رسید،و با آن خشنود شد،من به سوى خدا از این واقعه هولناک بیزارم.