زن بی گناه

بشار مکارى مى گوید:

در کوفه خدمت امام صادق علیه السلام مشرف شدم. حضرت مشغول خوردن خرما بودند.

فرمود:- بشار! بنشین با ما خرما بخور!عرض کردم!

– فدایت شوم ! در راه که مى آمدم منظره اى دیدم که سخت دلم را به درد آورد و نمى توانم از ناراحتى چیزى بخورم!

فرمود:- در راه چه مشاهده کردى؟

– من از راه مى آمدم که دیدم که یکى از مأمورین، زنى را مى زند و او را به سوى زندان مى برد. هر قدر استغاثه نمود، کسى به فریادش نرسید!

– مگر آن زن چه کرده بود؟

– مردم مى گفتند: وقتى آن زن پایش لغزید و به زمین خورد، در آن حال ، گفت : لعن الله ظالمیک یا فاطمه .

امام علیه السلام به محض شنیدن این قضیه شروع به گریه کرد، طورى که دستمال و محاسن مبارک و سینه شریفش تر شد.

فرمود:- بشار! برخیز برویم مسجد سهله براى نجات آن زن دعا کنیم.

کسى را نیز فرستاد، تا از دربار سلطان خبرى از آن زن بیاورد.

بشار گوید:وارد مسجد سهله شدیم و دو رکعت نماز خواندیم. حضرت براى نجات آن زن دعا کرد و به سجده رفت، سر از سجده برداشت، فرمود:- حرکت کن برویم! او را آزاد کردند!

از مسجد خارج شدیم، مرد فرستاده شد، از دربار سلطان برگشت و در بین راه به حضرت عرض کرد:او را آزاد کردند.

مام پرسید:- چگونه آزاد شد؟

مرد: نمى دانم ولى هنگامى که رفتم به دربار، دیدم زن را از حبس خارج نموده، پیش سلطان آوردند.

وى از زن پرسید:چه کردى که تو را ماءمور دستگیر کرد؟

زن ماجرا را تعریف کرد.حاکم دویست درهم به آن زن داد، ولى او قبول نکرد

حاکم گفت: ما را حلال کن، این دراهم را بردار!

آن زن دراهم را برنداشت، ولى آزاد شد.

حضرت فرمود:- آن دویست درهم را نگرفت؟

عرض کردم :- نه ، به خدا قسم!

امام صادق علیه السلام فرمود:- بشار! این هفت دینار را به او بدهید زیرا سخت به این پول نیازمند است. سلام مرا نیز به وى برسانید.

وقتى که هفت دینار را به زن دادم و سلام امام علیه السلام را به او رساندم ، با خوشحالى پرسید:- امام به من سلام رساند؟

گفتم :- بلى! زن از شادى افتاد و غش کرد.

به هوش آمد دوباره گفت :- آیا امام به من سلام رساند؟

– بلى !و سه مرتبه این سؤ ال و جواب تکرار شد.

آن گاه زن درخواست نمود سلامش را به امام صادق علیه السلام برسانم و بگویم که او کنیز ایشان است و محتاج دعاى حضرت.

پس از برگشت ، ماجرا را به عرض امام صادق علیه السلام رساندم ، آن حضرت به سخنان ما گوش داده و در حالى که مى گریستند برایش دعا کردند.

علامت های امام

ابن بابویه به سند قوی از حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام روایت کرده است که:

امام را چند علامت است: داناترین مردم است از جمیع اهل عصر، پرهیزگارتر و بردبارتر است در شجاعت و سخاوت از همه مقدم می‌باشد، عبادتش از همه بیشتر است، ختنه کرده متولد می‌شود و در هنگام ولادت خون و کثافت با او نمی‌باشد و از پی سر می‌بیند، چنان‌که از پیش رو می‌بیند او را سایه نمی‌باشد، چون متولد می‌شود دست بر زمین می‌گذارد و آواز به شهادتین بلند می‌کند، محتلم نمی‌شود، دیده‌اش به خواب می‌رود و دلش به خواب نمی‌رود و از آنچه واقع می‌شود در خواب مطلع می‌باشد، ملک با او سخن می‌گوید، زره رسول خدا صل الله علیه و آله بر قامتش درست می‌آید، هرگز بول و غایطش را کسی ندیده زیرا زمین موکل است آن را فرو برد تا کسی نبیند، بدن او از مشک خوشبوتر می‌باشد و اولی‌ست به مردم از جان ایشان، یعنی می‌باید که جان خود را فدای جان او کنند، بر مردم مهربان‌تر است از پدر و مادر ایشان، تواضع و فروتنی او برای خدا از همه کس بیشتر است، آنچه از امور خیر که مردم را امر می‌فرماید خود زیاده از دیگران از آن اجتناب می‌فرماید، دعای او مستجاب می‌باشد حتی آنکه اگر بر سنگی دعا کند دو نیم می‌شود، سلاح و حربه رسول صل الله علیه و‌آله و ذوالفقار نزد اوست و نزد او صحیفه‌ای است که نام‌های شیعیان ایشان که تا قیامت به وجود می‌آیند در آن صحیفه می‌باشد و صحیفه دیگری نیز نزد اوست که نام دشمنان ایشان که تا روز قیامت به هم خواهند رسید در آن نوشته است و جامعه‌ای نزد اوست و آن نامه‌ای است که طولش هفتاد ذراع است و جمیع آنچه بنی آدم به آن محتاجند از آحکام الهی در آن هست و جفر اکبر و اصغر را دارد که یکی از پوست بز است و دیگری از پوست گوسفند و در آنها جمیع علوم هست حتی ارش خدشه‌ای که کسی در بدن کسی بکند و حتی یک تازیانه و نیم تازیانه و ثلث تازیانه و مصحف فاطمه نزد اوست.

بحارالانوار ۲۸/ ۱۱۶-۱۱۷ ح۱

مناجات حضرت امیر(ع)

اعمال محراب امیر مؤمنان علیه السّلام:در مکانى که امیر مؤمنان علیه السّلام را ضربت زدند،دو رکعت نماز بخوان، و پس از سلام و تسبیح حضرت زهرا علیه السّلام بگو:
یَا مَنْ أَظْهَرَ الْجَمِیلَ وَ سَتَرَ الْقَبِیحَ یَا مَنْ لَمْ یُؤَاخِذْ بِالْجَرِیرَهِ وَ لَمْ یَهْتِکِ السِّتْرَ وَ السَّرِیرَهَ یَا عَظِیمَ الْعَفْوِ یَا حَسَنَ التَّجَاوُزِ یَا وَاسِعَ الْمَغْفِرَهِ یَا بَاسِطَ الْیَدَیْنِ بِالرَّحْمَهِ یَا صَاحِبَ کُلِّ نَجْوَى یَا مُنْتَهَى کُلِّ شَکْوَى یَا کَرِیمَ الصَّفْحِ یَا عَظِیمَ الرَّجَاءِ یَا سَیِّدِی صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ یَا کَرِیمُ .
اى آن‏که زیبا را آشکار ساخت،و کار زشت را پوشاند،اى آن‏که بر معصیت سرزنش نکرد،و پرده و باطن را ندرید،اى بزرگ گذشت،اى نیکو درگذر،اى‏ پهناور آمرزش،اى هر دو دست به رحمت گسترده،اى صاحب هر راز،اى نهایت هر شکایت‏ اى بزرگوار چشم‏پوش،اى بزرگ امید،اى آقاى من،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و با من آن کن که تو شایسته آنى اى کریم.
مناجات حضرت امیر المؤمنان علیه السلام
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مَالٌ وَ لا بَنُونَ إِلا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَ الْأَقْدَامِ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ لا یَجْزِی وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَ لا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَیْئا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَ لَهُمُ اللَّعْنَهُ وَ لَهُمْ سُوءُ الدَّارِ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ لا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئا وَ الْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ ،
خداى از تو امان مى‏خواهم،روزى که سودى ندهد مال و فرزندان‏ مگر کسى‏که ولى به تمام معنى سالم نزد خدا آرد،و از تو امان مى‏خواهم روزى که ستمکار مى‏گزد هر دو دستش را،و مى‏گوید اى کاش همراه پیامبر راه خدا را انتخاب مى‏کردم،و از تو امان مى‏خواهم روزى که شناخته شوند گناهکاران‏ به نشانه‏هایشان،و به پیشانیها و قدمها بگیرندشان و از تو امان مى‏خواهم روزى که کفایت نمى‏کند پدرى از فرزندش،و نه فرزندى کفایت‏کننده است از پدرش به هیچ‏وجه،البته وعده خدا حق است.و از تو امان مى‏خواهم‏ روزى که عذرخواهى ستمکاران سود نمى‏دهد،و بر ایشان است لعنت،و عذاب و شکنجه سراى آخرت و از تو امان میخواهم‏ روزى که کسى براى کسى اختیار چیزى را ندارد،و اختیار همه‏چیز در آن روز براى خداست،و از تو امان مى‏خواهم روزى که انسان فرار مى‏کند از برادر و پدر و مادر و همسر و فرزندانش،
لِکُلِّ امْرِى‏ءٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ وَ أَسْأَلُکَ الْأَمَانَ یَوْمَ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ وَ صَاحِبَتِهِ وَ أَخِیهِ وَ فَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ وَ مَنْ فِی الْأَرْضِ جَمِیعا ثُمَّ یُنْجِیهِ کَلا إِنَّهَا لَظَى نَزَّاعَهً لِلشَّوَى مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْمَوْلَى وَ أَنَا الْعَبْدُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْعَبْدَ إِلا الْمَوْلَى مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْمَالِکُ وَ أَنَا الْمَمْلُوکُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَمْلُوکَ إِلا الْمَالِکُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْعَزِیزُ وَ أَنَا الذَّلِیلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الذَّلِیلَ إِلا الْعَزِیزُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْخَالِقُ وَ أَنَا الْمَخْلُوقُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَخْلُوقَ إِلا الْخَالِقُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْعَظِیمُ وَ أَنَا الْحَقِیرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْحَقِیرَ إِلا الْعَظِیمُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْقَوِیُّ وَ أَنَا الضَّعِیفُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّعِیفَ إِلا الْقَوِیُّ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْغَنِیُّ وَ أَنَا الْفَقِیرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفَقِیرَ إِلا الْغَنِیُّ ،
و براى هرکدام از آنها در آن روز کارى است،که آن‏ کار او را بس است،و از تو امان مى‏خواهم روزى که گنهکار دوست دارد،اگر بتواند از عذاب آن روز،پسرانش و همسرش و برادرش و خویشانش که او را در بر مى‏گیرند و هرکه در روى زمین است بها بدهد سپس این بها دادن او را نجات دهد هرگز!همانا عذاب الهى آتشى شعله‏ور است،برکننده پوست اعضا براى سوزاندن است!مولایم اى مولاى من،تو مولایى و من بنده‏ام،آیا رحم‏ مى‏کند به بنده جز مولا؟مولایم اى مولاى من،تو مالکى و من مملوکم،آیا رحم مى‏کند به بنده جز مولا؟مولایم اى مولاى من،تو عزیزى و من خوار،آیا رحم مى‏کند به خوار جز عزیز؟ مولایم اى مولاى من،تو خالقى،من مخلوق،آیا رحم مى‏کند به مخلوق جز خالق؟مولایم اى‏ مولاى من تو باعظمتى و من ناچیز،آیا رحم مى‏کند به ناچیز جز باعظمت؟مولایم اى مولاى‏ من،تو نیرومندى و من ناتوان آیا رحم مى‏کند به ناتوان جز نیرومند؟،مولایم اى مولاى من تو بى‏نیازى و من نیازمند،آیا رحم مى‏کند به نیازمند جز بى‏نیاز؟
مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْمُعْطِی وَ أَنَا السَّائِلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ السَّائِلَ إِلا الْمُعْطِی مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْحَیُّ وَ أَنَا الْمَیِّتُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَیِّتَ إِلا الْحَیُّ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْبَاقِی وَ أَنَا الْفَانِی وَ هَلْ یَرْحَمُ الْفَانِیَ إِلا الْبَاقِی مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الدَّائِمُ وَ أَنَا الزَّائِلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الزَّائِلَ إِلا الدَّائِمُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الرَّازِقُ وَ أَنَا الْمَرْزُوقُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْزُوقَ إِلا الرَّازِقُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْجَوَادُ وَ أَنَا الْبَخِیلُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْبَخِیلَ إِلا الْجَوَادُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْمُعَافِی وَ أَنَا الْمُبْتَلَى وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُبْتَلَى إِلا الْمُعَافِی مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْکَبِیرُ وَ أَنَا الصَّغِیرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الصَّغِیرَ إِلا الْکَبِیرُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْهَادِی وَ أَنَا الضَّالُّ وَ هَلْ یَرْحَمُ الضَّالَّ إِلا الْهَادِی مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الرَّحْمَنُ وَ أَنَا الْمَرْحُومُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْحُومَ إِلا الرَّحْمَنُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ السُّلْطَانُ،
مولایم اى مولاى من،تو عطا بخشى و من سائل،آیا رحم مى‏کند به سائل جز عطابخش؟مولایم اى مولاى من،تو زنده‏اى و من مرده‏ آیا رحم مى‏کند به مرده جز زنده؟،مولایم مولاى من تو باقى هستى و من فانى،آیا رحم مى‏کند به فانى جز باقى؟،مولایم اى مولاى من تو پاینده‏اى و من از بین رونده،آیا رحم مى‏کند به از بین رونده جز پاینده؟مولایم اى مولاى من،تو روزى‏دهنده‏اى و من روزى داده‏شده،آیا رحم مى‏کند به روزى داده‏شده جز روزى‏ دهنده؟مولایم اى مولاى من،تو جودمندى و من بخیل،آیا رحم مى‏کند به بخیل جز جودمند؟مولایم اى‏ مولاى من،تو عافیت‏بخشى و من گرفتار،آیا رحم مى‏کند به گرفتار جز عافیت‏بخش؟مولایم اى مولاى من‏ تو بزرگى و من کوچکم،آیا رحم مى‏کند به کوچک جز بزرگ؟مولایم اى مولاى من،تو راهنمایى و من گمراه،آیا رحم مى‏کند به گمراه جز راهنما؟مولایم اى مولاى من تو رحم‏کننده‏اى و من رحم‏شده،آیا رحم مى‏کند به رحم‏شده جز رحم‏کننده؟مولایم اى مولایم من،تو سلطانى
وَ أَنَا الْمُمْتَحَنُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُمْتَحَنَ إِلا السُّلْطَانُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الدَّلِیلُ وَ أَنَا الْمُتَحَیِّرُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُتَحَیِّرَ إِلا الدَّلِیلُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْغَفُورُ وَ أَنَا الْمُذْنِبُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمُذْنِبَ إِلا الْغَفُورُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْغَالِبُ وَ أَنَا الْمَغْلُوبُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَغْلُوبَ إِلا الْغَالِبُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الرَّبُّ وَ أَنَا الْمَرْبُوبُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْمَرْبُوبَ إِلا الرَّبُّ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ أَنْتَ الْمُتَکَبِّرُ وَ أَنَا الْخَاشِعُ وَ هَلْ یَرْحَمُ الْخَاشِعَ إِلا الْمُتَکَبِّرُ مَوْلایَ یَا مَوْلایَ ارْحَمْنِی بِرَحْمَتِکَ وَ ارْضَ عَنِّی بِجُودِکَ وَ کَرَمِکَ وَ فَضْلِکَ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْإِحْسَانِ وَ الطَّوْلِ وَ الامْتِنَانِ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
و من آزمایش‏شده به بلاها،آیا رحم مى‏کند به آزمایش‏شده به بلاها جز سلطان؟،مولایم اى مولاى من تو دلیلى و رهنما و من سرگردان،آیا رحم مى‏کند به سرگردان جز دلیل و رهنما؟،مولایم اى مولاى من تو آمرزنده‏اى‏ و من گناهکار،آیا رحم مى‏کند به گناهکار جز آمرزنده؟،مولایم اى مولاى من،تو غالبى و من‏ مغلوب،آیا رحم مى‏کند به مغلوب جز غالب؟،مولایم اى مولاى من تو پرورنده‏اى و من‏ پروریده،آیا رحم مى‏کند به پروریده جز پرورنده؟مولایم اى مولاى من،تو بزرگمنشى و من‏ فروتن،آیا رحم مى‏کند به فروتن جز بزرگمنش؟مولایم اى مولاى من به من رحم کن به رحمتت‏ و به جود و کرم،و فضلت از من راضى شو،اى داراى جود و احسان و عطا و بخشندگى، به مهربانى‏ات اى مهربان‏ترین مهربانان.
مؤلّف گوید:سیّد ابن طاووس بعد از این مناجات،دعایى طولانى‏ از آن حضرت روایت کرده،به نام دعاى امان،مقام را گنجایش ذکر آن نیست.و همچنین در این مقام شریف‏ مى‏خوانى دعایى را که در برنامه مسجد زید ذکر مى‏کنیم ان شاء اللّه .آگاه باش ما در کتاب«هدیه الزائرین» به اختلاف در محرابى که محّل ضربت خوردن امیر مؤمنان علیه السّلام است اشاره کردیم،که آیا همین محراب معروف است یا آن محراب‏ متروک و گفتم نهایت احتیاط در این است که اعمال محراب را در هر دو محل بجا آورند یا گاهى در موضع معروف،گاهى در محّل متروک، اعمال دکّه امام صادق علیه السّلام:مقام امام صادق علیه السّلام در نزدیکى مسلم بن عقیل رحمه اللّه است،در انجا دو رکعت نماز بجاى آر،و پس از سلام و تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام بگو:
یَا صَانِعَ کُلِّ مَصْنُوعٍ وَ یَا جَابِرَ کُلِّ کَسِیرٍ وَ یَا حَاضِرَ کُلِّ مَلَإٍ وَ یَا شَاهِدَ کُلِّ نَجْوَى وَ یَا عَالِمَ کُلِّ خَفِیَّهٍ وَ یَا شَاهِدا [شَاهِدُ] غَیْرَ غَائِبٍ وَ یَا غَالِبا [غَالِبُ‏] غَیْرَ مَغْلُوبٍ وَ یَا قَرِیبا [قَرِیبُ‏] غَیْرَ بَعِیدٍ وَ یَا مُونِسَ کُلِّ وَحِیدٍ وَ یَا حَیّا حِینَ لا حَیَّ غَیْرُهُ یَا مُحْیِیَ الْمَوْتَى وَ مُمِیتَ الْأَحْیَاءِ الْقَائِمَ عَلَى کُلِّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.
اى سازنده هر ساخته،اى جبران‏کننده هر شکسته،و اى حاضر هر انجمن،و اى گواه هر گفتگوى نهان،و اى‏ داناى هر پنهان،و اى حاضر غیر غایب،و اى غالب غیر مغلوب،و اى نزدیک‏ غیر دور،و اى همدم هر تنها،و اى زنده آن زمان که زنده‏اى نبود غیز از او،اى زنده‏کننده مردگان‏ و اى میراننده زندگان،اى مراقب هرکس به آنچه انجام داده،نیست معبودى جز تو،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست.
پس بخوان هرچه خواهى.

نماز حاجت در مقام نوح(ع)

اعمال باب الفرج معروف به مقام نوح علیه السّلام:چون از عمل ستون سوم فارغ شدى،به دکّه باب‏ امیر مؤمنان علیه السّلام برو،و آن صفّه‏اى است متصّل به درى که از مسجد،به سوى خانه امیر مؤمنان علیه السّلام باز مى‏شده‏ است.پس چهار رکعت نماز بخوان به حمد و هر سوره که خواستى،چون فارغ شدى،تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام‏ را بجا آورد،و بگو:
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْضِ حَاجَتِی یَا اللَّهُ یَا مَنْ لا یَخِیبُ سَائِلُهُ وَ لا یَنْفَدُ نَائِلُهُ یَا قَاضِیَ الْحَاجَاتِ یَا مُجِیبَ الدَّعَوَاتِ یَا رَبَّ الْأَرَضِینَ وَ السَّمَاوَاتِ یَا کَاشِفَ الْکُرُبَاتِ یَا وَاسِعَ الْعَطِیَّاتِ یَا دَافِعَ النَّقِمَاتِ یَا مُبَدِّلَ السَّیِّئَاتِ حَسَنَاتٍ عُدْ عَلَیَّ بِطَوْلِکَ وَ فَضْلِکَ وَ إِحْسَانِکَ وَ اسْتَجِبْ دُعَائِی فِیمَا سَأَلْتُکَ وَ طَلَبْتُ مِنْکَ بِحَقِّ نَبِیِّکَ وَ وَصِیِّکَ وَ أَوْلِیَائِکَ الصَّالِحِینَ.
خدایا درود فرست بر محمّد و خاندان محمّد،و حاجتم را برآور اى خدا،اى آن‏که سئوال کننده‏اش هرگز ناامید نمى‏شود و عطایش به پایان نمى‏رسد،اى برآورنده حاجات،اى اجابت‏کننده دعاها،اى پروردگار زمینها و آسمانها اى برطرف کننده گرفتاریها،اى بخشایشگر عطاها،اى دفع کننده کیفرها،اى تبدیل کننده بدیها به خوبیها،با عطا و فضل و احسانت به سوى من بازگرد،و اجابت کن دعایم را،در آنچه از تو خواستم و از تو طلبیدم،به حق پیامبر و وصىّ و اولیا شایسته‏ات.
چگونگى نمازى دیگر در این مقام:و آن دو رکعت است،پس از سلام و تسبیح بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی حَلَلْتُ بِسَاحَتِکَ لِعِلْمِی بِوَحْدَانِیَّتِکَ وَ صَمَدَانِیَّتِکَ وَ أَنَّهُ لا قَادِرَ [قَادِرا] عَلَى قَضَاءِ حَاجَتِی غَیْرُکَ وَ قَدْ عَلِمْتُ یَا رَبِّ أَنَّهُ کُلَّمَا شَاهَدْتُ نِعْمَتَکَ عَلَیَّ اشْتَدَّتْ فَاقَتِی إِلَیْکَ وَ قَدْ طَرَقَنِی یَا رَبِّ مِنْ مُهِمِّ أَمْرِی مَا قَدْ عَرَفْتَهُ لِأَنَّکَ عَالِمٌ غَیْرُ مُعَلَّمٍ وَ أَسْأَلُکَ بِالاسْمِ الَّذِی وَضَعْتَهُ عَلَى السَّمَاوَاتِ فَانْشَقَّتْ وَ عَلَى الْأَرَضِینَ فَانْبَسَطَتْ وَ عَلَى النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ وَ عَلَى الْجِبَالِ فَاسْتَقَرَّتْ وَ أَسْأَلُکَ بِالاسْمِ الَّذِی جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَ عِنْدَ عَلِیٍّ وَ عِنْدَ الْحَسَنِ وَ عِنْدَ الْحُسَیْنِ وَ عِنْدَ الْأَئِمَّهِ کُلِّهِمْ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَقْضِیَ لِی یَا رَبِّ حَاجَتِی وَ تُیَسِّرَ عَسِیرَهَا وَ تَکْفِیَنِی مُهِمَّهَا وَ تَفْتَحَ لِی قُفْلَهَا فَإِنْ فَعَلْتَ ذَلِکَ فَلَکَ الْحَمْدُ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَکَ الْحَمْدُ غَیْرَ جَائِرٍ فِی حُکْمِکَ وَ لا حَائِفٍ فِی عَدْلِکَ.
خدایا به آستانت فرود آمدم،به خاطر دانشم به یگانگى و بى‏نیازى‏ات،و اینکه توانایى نیست‏ جز تو بر برآوردن حاجتم،اى پروردگارم دانستم که هر زمان نعمت را بر خود مشاهده کردم،نیازمندى‏ام به تو فوق العاده‏تر شده،اینک اى پروردگارم از کارهاى مهم چیزى عارض من شده که تو آن را مى‏دانى،زیرا تو عالم بدون معلّمى‏ از تو درخواست مى‏کنم به حق آن نامى که بر آسمانها نهادى و شکافته شدند،و بر زمینها نهادى و گسترده گشتند و بر ستارگان نهادى و پخش شدند،و بر کوهها نهادى و مستقر گشتند،و از تو درخواست مى‏کنم به حق نامى که قرار دادى‏ نزد محمّد و على و نزد حسن و حسین و همه امامان‏ درود خدا بر همه ایشان،اینکه بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و اى پروردگار حاجتم را برایم برآورى و آسان کنى دشوار آن را،و مهمّ آن را کفایت نمایى،و قفل آن را برایم بگشایى،اگر این کار را انجام دهى پس‏ تو را سپاس،و اگر انجام ندهى باز هم تو را سپاس،که ستمکار در حکم،و متجاوز از عدلت نیستى‏
پس طرف راست صورت را بر زمین مى‏گذارى و مى‏گویى:
اللَّهُمَّ إِنَّ یُونُسَ بْنَ مَتَّى عَبْدَکَ وَ نَبِیَّکَ دَعَاکَ فِی بَطْنِ الْحُوتِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَ أَنَا أَدْعُوکَ فَاسْتَجِبْ لِی بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ .
خدایا یونس بن متى بنده و پیامبرت‏ تو را در شکم ماهى خواند،دعایش را اجابت کردى،و من هم تو را مى‏خوانم پس دعایم را اجابت کن به حق محمّد و خاندان محمّد
آنگاه به آنچه مى‏خواهى دعا کن،سپس طرف چب صورت را بر زمین بگذار و بگو:
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَمَرْتَ بِالدُّعَاءِ وَ تَکَفَّلْتَ بِالْإِجَابَهِ وَ أَنَا أَدْعُوکَ کَمَا أَمَرْتَنِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اسْتَجِبْ لِی کَمَا وَعَدْتَنِی یَا کَرِیمُ.
خدایا به دعا امر کردى،و اجابتش را عهده‏دار شدى،و من چنان‏که دستورم دادى دعا مى‏کنم،پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و آنطور که وعده نمودى دعایم را مستجاب کن اى کریم.
سپس پیشانى را بر زمین بگذار و بگو
یَا مُعِزَّ کُلِّ ذَلِیلٍ وَ یَا مُذِلَّ کُلِّ عَزِیزٍ تَعْلَمُ کُرْبَتِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ [وَ آلِ مُحَمَّدٍ] وَ فَرِّجْ عَنِّی یَا کَرِیمُ .
اى عزیزکننده هر خوار،و خوارکننده‏ هر عزیز،گرفتارى‏ام را مى‏دانى،پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست،و به من گشایش ده اى کریم.
ذکر نمازى براى رفع حاجت در محلّ مذکور:و آن‏چنان است که چهار رکعت نماز مى‏گذارى،پس از سلام و تسبیح‏ حضرت زهرا علیها السّلام بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یَا مَنْ لا تَرَاهُ الْعُیُونُ وَ لا تُحِیطُ بِهِ الظُّنُونُ وَ لا یَصِفُهُ الْوَاصِفُونَ وَ لا تُغَیِّرُهُ الْحَوَادِثُ وَ لا تُفْنِیهِ الدُّهُورُ تَعْلَمُ مَثَاقِیلَ الْجِبَالِ وَ مَکَایِیلَ الْبِحَارِ وَ وَرَقَ الْأَشْجَارِ وَ رَمْلَ الْقِفَارِ وَ مَا أَضَاءَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ وَ أَظْلَمَ عَلَیْهِ اللَّیْلُ وَ وَضَحَ عَلَیْهِ النَّهَارُ وَ لا تُوَارِی مِنْکَ [مِنْهُ‏] سَمَاءٌ سَمَاءً وَ لا أَرْضٌ أَرْضا وَ لا جَبَلٌ مَا فِی أَصْلِهِ وَ لا بَحْرٌ مَا فِی قَعْرِهِ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَ خَیْرَ أَمْرِی آخِرَهُ وَ خَیْرَ أَعْمَالِی خَوَاتِیمَهَا وَ خَیْرَ أَیَّامِی یَوْمَ أَلْقَاکَ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ.
خدایا از تو مى‏خواهم،اى آن‏که چشمها نبیندش،و گمانها فرانگیرندش،و وصف نکنند وصف‏کنندگان او را و حوادث دگرگونش ننمایند،و روزگاران فانى‏اش نکند،تو مى‏دانى سنگینى کوهها را،و پیمانه دریاها را و برگهاى درختان را،و ریگهاى صحراها را،و آنچه را روشنى دهد خورشید و ماه،و شب بر آن‏ تاریکى اندازد،و روز بر آن روشن گردد،از تو پنهان نمى‏کند آسمانى آسمان دیگر را،و نه زمینى زمین دیگر را،و نه کوهى آنچه‏ را در ریشه آن است،و نه دریایى آنچه را در قعر ان است،از تو درخواست مى‏کنم که بر محمّد و خاندان محمّد درود فرستى،و اینکه بهترین کارم‏ را آخرین کار،و بهترین اعمالم را سرانجام آنها،و بهترین روزهایم را روزى که ملاقاتت کنم قرار ده،البته تو بر هرچیز توانایى.
اللَّهُمَّ مَنْ أَرَادَنِی بِسُوءٍ فَأَرِدْهُ وَ مَنْ کَادَنِی فَکِدْهُ وَ مَنْ بَغَانِی بِهَلَکَهٍ فَأَهْلِکْهُ وَ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِمَّنْ دَخَلَ هَمُّهُ عَلَیَّ اللَّهُمَّ أَدْخِلْنِی فِی دِرْعِکَ الْحَصِینَهِ وَ اسْتُرْنِی بِسِتْرِکَ الْوَاقِی یَا مَنْ یَکْفِی مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ وَ لا یَکْفِی مِنْهُ شَیْ‏ءٌ اکْفِنِی مَا أَهَمَّنِی مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ وَ صَدِّقْ قَوْلِی وَ فِعْلِی یَا شَفِیقُ یَا رَفِیقُ فَرِّجْ عَنِّی الْمَضِیقَ وَ لا تُحَمِّلْنِی مَا لا أُطِیقُ اللَّهُمَّ احْرُسْنِی بِعَیْنِکَ الَّتِی لا تَنَامُ وَ ارْحَمْنِی بِقُدْرَتِکَ عَلَیَّ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ یَا عَلِیُّ یَا عَظِیمُ أَنْتَ عَالِمٌ بِحَاجَتِی وَ عَلَى قَضَائِهَا قَدِیرٌ وَ هِیَ لَدَیْکَ یَسِیرٌ وَ أَنَا إِلَیْکَ فَقِیرٌ فَمُنَّ بِهَا عَلَیَّ یَا کَرِیمُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ .
خدایا هرکه به بدى قصد من کند قصدش کن،و هرکه به من بداندیشى کند با او بداندیشى کن،و هرکه به عامل هلاکتى تجاوز به من نماید او را هلاک کن،و مرا آنچه نگران کرده،از کسى‏که نگرانش بر من وارد شده کفایت کن.خدایا مرا در زره محکمت در آور، و مرا با پوشش حفظ کننده‏ات بپوشان،اى آن‏که از همه‏چیز کفایت کند،و از او چیزى کفایت ننماید،از انچه از کار دنیا و آخرت مرا نگران کرده کفایتم کن،گفتار و کردارم را تصدیق کن،اى غمخوار،اى رفیق،تنگنایى را از من‏ گشایش ده،و چیزى‏که طاقتش را ندارم بر من تحمیل مکن.خدایا با دیده‏ات مرا نگهبانى کن،که هرگز نمى‏خوابد،و به قدرتت بر من‏ رحم فرما،اى مهربان‏ترین مهربانان،اى والا،اى بزرگ،تو به حاجت من دانایى و بر برآوردنش توانایى،و این‏ کار نزد تو آسان است،و من به تو نیازمندم،پس در بر آوردن حاجتم بر من منّت گذار،اى بزرگوار،البته تو بر هرچیز توانایى.
سپس به سجده مى‏روى و مى‏گویى
إِلَهِی قَدْ عَلِمْتَ حَوَائِجِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اقْضِهَا وَ قَدْ أَحْصَیْتَ ذُنُوبِی فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اغْفِرْهَا یَا کَرِیمُ .
معبود من تو حاجاتم را دانسته‏اى،پس بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و آنها را بر آور،البته تو گناهانم را شمرده‏اى،پس بر محمّد و خاندانش درود فرست و آنها را بیامرز اى کریم.
سپس طرف‏ راست صورت خود را بر زمین مى‏گذارى و مى‏گویى:
إِنْ کُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَأَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَ لا تَفْعَلْ بِی مَا أَنَا أَهْلُهُ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اگر بد بنده‏اى بودم،تو خوب پروردگارى هستى،با من آن کن که شایسته آنى،و آن مکن که من سزاوار آنم،اى مهربان‏ترین مهربانان
سپس طرف چپ صورت خود را بر زمین مى‏گذارى و مى‏گویى:
اللَّهُمَّ إِنْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ یَا کَرِیمُ .
خدایا اگر گناه بزرگ شد از بنده‏ات،باید گذشت از جانب تو نیکو شد اى کریم.
پس پیشانى را بر زمین مى‏گذارى و مى‏گویى:
ارْحَمْ مَنْ أَسَاءَ وَ اقْتَرَفَ وَ اسْتَکَانَ وَ اعْتَرَفَ .
رحم کن به کسى‏که بد کرده،و مرتکب گناه شده،و درمانده گشته و به اعتراف برخاسته.
مؤلّف گوید:این دعاها تا و اغفرها یا کریم همان دعایى است که در کتاب«مزار قدیم»در اعمال صحن مسجد سهله در مقام امام زین العابدین علیه السّلام نقل شده