امام صادق علیه السلام و ترک مجلس شراب

هارون پسر جهم نقل مى کند:

هنگامى که حضرت صادق علیه السلام در ((حیره)) منصور دوانیقى را ملاقات نمود، من در خدمت ایشان بودم.

یکى از سران سپاه منصور پسر خود را ختنه کرده بود. عده زیادى از اعیان و اشراف را براى ولیمه دعوت کرد. امام صادق علیه السلام نیز از جمله دعوت شدگان بودند. سفره آماده شد و مهمانان بر سر سفره نشستند و مشغول غذا شدند. در این میان ، یکى از مهمانان آب خواست . به جاى آب ، جامى از شراب به دستش دادند. جام که به دست او داده شد، فورا امام صادق علیه السلام نیمه کاره از سر سفره حرکت کرد و از مجلس بیرون رفت . هر چه خواستند امام را دوباره برگردانند، برنگشت.

فرمود:از رحمت الهى بدور و ملعون است آن کس که بر کنار سفره اى بنشیند که در آن شراب باشد.

فضایل و فواید سوره فاتحه

به سند معتبر نقل شده است که امام رضا علیه السلام فرمود:« بسم الله الرحمن الرحیم نزدیک‌تر است به اسم اعظم الهی، از سیاهی چشم به سفیدی آن»(۱) به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است:« هر کس را علتی عارض شد در همان وقت هفت مرتبه سوره حمد را بخواند، اگر علتش بر طرف شد اکتفا نماید و گرنه هفتاد مرتبه بخواند و من عافیت را برای او ضامنم»(۲) به سند معتبر از حضرت رسول صل الله علیه و آله نقل شده است:« هر کس سوره حمد را بخواند، حق تعالی به عدد هر آیه که از آسمان نازل شده است ثواب به او کرامت می فرماید.»(۳)

از امام حسن عسکری علیه السلام نقل شده است که حضرت رسول صل الله علیه و آله فرمود: «خداوند عالمیان می فرماید: من سوره فاتحه الکتاب را میان خود و بنده خویش قسمت کرده‌ام، پس نصف آن سوره از من است و نصف آن از بنده من. آنچه بنده در آن سوره می‌طلبد به او عطا می‌فرماید چون می‌گوید: بسم الله الرحمن الرحیم خدا می‌فرماید: بنده من به نام من آغاز کرد و بر من لازم است که کارهای او را به اتمام رسانم و در جمیع احوال بر او برکت فرستم. پس چون بگوید: الحمدلله رب العالمین حق تعالی می‌فرماید: بنده من مرا حمد کرد و دانست نعمت‌هایی که نزد اوست همه از جانب من است و بلاها که از او دور شده است همه به تطول و احسان من است. ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم که نعمت‌های آخرت را برای او به نعمت‌های دنیا اضافه کردم و بلاهای آخرت را از او دفع نمودم، چنان‌که بلاهای دنیا را از او دفع کرده‌ام. وقتی الرحمن الرحیم می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده‌ام برای من شهادت داد که من رحمان و رحیم هستم ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم که بهره او را بسیار کردم و نصیب او را از عطاهای خود عظیم گردانیدم. چون می‌گوید: مالک یوم الدین خداوند عالم می‌فرماید: ای ملایکه! شما را گواه می‌گیرم چنان‌که اعتراف کرد که من مالک روز جزا هستم در آن روز حساب او را آسان کنم و از گناهانش درگذرم چون ایاک نعبد می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده من راست گفت و مرا عبادت کرد پس شما را گواه می‌گیرم که به خاطر این عبادت به او ثوابی کرامت می‌فرمایم که جمیع مخالفان او آرزوی منزلت وی نماید. وقتی و ایّاک نستعین می‌گوید حق تعالی می‌فرماید: بنده‌ای به من استعانت جست و التجا به من آورد شما را گواه می‌گیرم که او را در جمیع امور اعانت نمایم و در جمیع شداید به فریاد او رسم و روز بلاها و سختی ها دست او را بگیرم. چون اهدنا الصراط المستقیم می‌گوید تا آخر سوره حق تعالی می‌فرماید: آنچه از من طلبید به او کرامت کردم آنچه آرزو نمود به وی عطا کردم و آنچه ترسید او را ایمن گردانیدم.»(۴)

به سند دیگر نقل شده است که:« سوره حمد را هفتاد مرتبه بر دردی نمی‌خوانند مگر آنکه آن درد ساکن می‌شود»(۵) به سند معتبر از حضرت صادق علیه السلام نقل شده است که:« اگر سوره حمد را هفتاد مرتبه بر میتی بخوانند و روح به او برگردد عجب نخواهد بود»(۶) به سند معتبر از امام محمد باقر علیه السلام نقل شده است که:«هر که را سوره حمد عافیت نمی‌دهد او را هیچ عافیت نمی‌دهد.»(۷) همچنین نقل شده است که حضرت صادق علیه السلام به یکی از اصحاب خود که از تب شکایت کرد فرمود: بندهای پیراهنت را بگشا و سر در گریبان کن! سپس اذان و اقامه بگو و هفت مرتبه سوره حمد را بخوان! آن شخص چنان کرد و شفا یافت. (۸) در حدیث دیگر نقل شده است که شخصی از صداع شکایت کرد حضرت فرمود: دست خود را بر موضعی که درد می‌کند بگذار، سپس سوره حمد و آیه الکرسی را بخوان و بگو: الله اکبر الله اکبر لااله الا الله و الله اکبر اجل و اکبر مما احاف و احذر اعوذ بالله من عرق نعار و اعوذ بالله من حر النار

منابع:

۱. بحارالانوار ۹۲/۲۳۳ ح۱۵

۲. همان، ۹۲/۲۳۴ ح۱۷ و ص ۲۳۱ ح۱۳

۳. همان ۹۲/۲۲۸ ذیل ح ۷

۴. همان ۹۲/۲۲۶-۲۲۷ ح۳

۵. همان ۹۲/۲۳۵ ح۲۱

۶. همان ۹۲/۲۵۷ ح۵۰

۷. اصول کافی ۲/ ۶۲۶ ح۲۲

۸. بحارالانوار ۹۲/۲۳۵ ح۲۰

اعمال دکّه القضاء و بیت الطشت

اعمال دکّه القضاء و بیت الطشت:بدان که«دکّه القضا»دکّانچه‏اى در مسجد کوفه بوده که امیر مؤمنان علیه السّلام روى آن مى‏نشستند و قضاوت مى‏کردند و در آن محّل ستون کوتاهى وجود داشت که بر آن آیه کریمه (انّ اللّه یامر بالعدل و الاحسان) نوشته شده بود. و بیت الطشت همان جایى است که معجزه امیر مؤمنان در حق آن دختر ظاهر شد،دختر بى ‏شوهرى که بر اثر نشستن میان‏ آب،زالویى در شکمش وارد شد،و اندک‏ اندک از مکیدن خون بزرگ،و شکم دختر را بمانند شکم زن حامله کرد،برادران‏ دختر به او گمان فرزنددار شدن از راه نامشروع بردند و درصدد کشتن او برآمدند،براى قضاوت این مشکل نزد امیر مؤمنان‏ آمدند،حضرت دستور داد در طرفى از مسجد پرده کشیدند و آن دختر را پشت پرده نشاندند،سپس قابله کوفه را دستور داد،آن دختر را معاینه کند،زن قابله پس از معاینه عرضه داشت،یا امیر المؤمنین این دختر آبستن است و فرزندى در رحم دارد،حضرت دستور داد طشتى پر از لجن آوردند و دختر را به روى آن قرار دادند،زالو وقتى بوى لجن شنید از شکم دختر بیرون آمد.در بعضى از روایات‏ است که حضرت دست دراز کرد و از کوههاى شام قطعه برفى حاضر نمود و در آن طشت نهادند تا زالو از شکم دختر بیرون آمد. بدان که مشهور در ترتیب اعمال مسجد آن است که پس از اعمال ستون چهارم به وسط مسجد مى‏روند و اعمال آنجا را بجا مى‏آورند و اعمال دکّه القضاء و بیت الطشت را در پایان همه اعمال پس از فراغت از دکّه امام صادق علیه السّلام به جا مى‏آورند.امّا این فقیر به همان ترتیبى که‏ سیّد ابن طاووس در کتاب«مصباح الزائر»و علاّمه مجلسى در«بحار»و شیخ خضر در کتاب«مزار»نقل کرده‏اند ذکر مى‏کنم.اگر کسى بخواهد بترتیب مشهور عمل نماید،اعمال دکّه القضا و بیت الطشت را بعد از اعمال ستون چهارم بجا نیاورد،در هر صورت بسوى دکّه القضا برو،و در آن محّل دو رکعت نماز،به حمد و هر سوره که خواهى بخوان،چون فارغ شدى،تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام را بجاى آور و بگو:
یَا مَالِکِی وَ مُمَلِّکِی وَ مُتَغَمِّدِی [مُعْتَمَدِی‏] بِالنِّعَمِ الْجِسَامِ مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ وَجْهِی خَاضِعٌ لِمَا تَعْلُوهُ الْأَقْدَامُ لِجَلالِ وَجْهِکَ الْکَرِیمِ لا تَجْعَلْ هَذِهِ الشِّدَّهَ وَ لا هَذِهِ الْمِحْنَهَ مُتَّصِلَهً بِاسْتِیصَالِ الشَّأْفَهِ وَ امْنَحْنِی مِنْ فَضْلِکَ مَا لَمْ تَمْنَحْ بِهِ أَحَدا مِنْ غَیْرِ مَسْأَلَهٍ أَنْتَ الْقَدِیمُ الْأَوَّلُ الَّذِی لَمْ تَزَلْ وَ لا تَزَالُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اغْفِرْ لِی وَ ارْحَمْنِی وَ زَکِّ عَمَلِی وَ بَارِکْ لِی فِی أَجَلِی وَ اجْعَلْنِی مِنْ عُتَقَائِکَ وَ طُلَقَائِکَ مِنَ النَّارِ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ.
اى مالک و مالک‏کننده‏ام،و پوشاننده‏ام به نعمتهاى عظیم بدون داشتن شایستگى،رویم فروتن‏ است براى آنچه قدمها بالاى آن قرار مى‏گیرد،براى عظمت ذات بزرگوارت،این سختى و نه این محنت را متّصل به‏ هلاکت قرار مده،از فضلت به من ببخش،چیزى‏که بدون درخواست به‏ کسى نبخشیدى،تویى،دیرین اوّل که همواره بوده‏اى،و خواهى بود،بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست‏ و مرا بیامرز و به من رحم کن،عملم را پاک نما،و در عمرم برکت ده،و مرا از آزادشدگان و رها شدگان‏ از آتش قرار ده،به مهربانى‏ات اى مهربان‏ترین مهربانان.
اعمال بیت الطشت:این محّل متصّل به دکّه القضا است.در این‏جایگاه دو رکعت نماز بخوان و پس از سلام و تسبیح حضرت علیها السّلام بگو:
اللَّهُمَّ إِنِّی ذَخَرْتُ تَوْحِیدِی إِیَّاکَ وَ مَعْرِفَتِی بِکَ وَ إِخْلاصِی لَکَ وَ إِقْرَارِی بِرُبُوبِیَّتِکَ وَ ذَخَرْتُ وِلایَهَ مَنْ أَنْعَمْتَ عَلَیَّ بِمَعْرِفَتِهِمْ مِنْ بَرِیَّتِکَ مُحَمَّدٍ وَ عِتْرَتِهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِمْ لِیَوْمِ فَزَعِی إِلَیْکَ عَاجِلا وَ آجِلا وَ قَدْ فَزِعْتُ إِلَیْکَ وَ إِلَیْهِمْ یَا مَوْلایَ فِی هَذَا الْیَوْمِ وَ فِی مَوْقِفِی هَذَا وَ سَأَلْتُکَ مَادَّتِی [مَا زَکَى‏] مِنْ نِعْمَتِکَ وَ إِزَاحَهَ مَا أَخْشَاهُ مِنْ نَقِمَتِکَ وَ الْبَرَکَهَ فِیمَا رَزَقْتَنِیهِ وَ تَحْصِینَ صَدْرِی مِنْ کُلِّ هَمٍّ وَ جَائِحَهٍ وَ مَعْصِیَهٍ فِی دِینِی وَ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ .
خدایا من یکتاپرستى‏ام و معرفتم‏ و اخلاصم نسبت به تو و اقرارم به ربوبیّت را ذخیره کنم،و نیز ولایت کسانى‏که به خاطر معرفتشان از میان‏ مخلوقات به من نعمت دادى اندوخته قرار دادم،و آن ولایت محمّد و عترت او(درود خدا بر او و خاندانش‏ باد)است،براى روز پناهندگى‏ام به تو در دنیا و آخرت،و اکنون به تو به آنان اى مولایم در این روز و در این موقعیتم پناه آورده‏ام،و از تو درخواتم تداوم نعمتت را بر خودم،و از بین بردن آنچه مى‏ترسم‏ از آن از کیفرت،و برکت در انچه نصیبم فرمود،و نگهداشتن سینه‏ام از هر نگرانى و سختى شدید،و گناهى در دین و دنیا و آخرتم،اى مهربان‏ترین مهربانان.
روایت شده است که امام‏ صادق علیه السّلام در بیت الطشت دو رکعت نماز بجا آوردند.

اعمال مسجد کوفه

اعمال مسجد کوفه:به صورتى که در کتاب«مصباح الزائر»و غیر آن مى‏باشد،آن است که چون وارد کوفه شدى بگو:
بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَ عَلَى مِلَّهِ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ اللَّهُمَّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلا مُبَارَکا وَ أَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ.
به نام خدا و به خدا،و در راه خدا،و بر آیین رسول خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد) خدایا فررود آر مرا فرود آمدنى با برکت،که تو بهترین فرود آورندگانى.
پس به سوى مسجد کوفه روانه شو،و در حال رفتن بگو:
اللَّهُ أَکْبَرُ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ سُبْحَانَ اللَّهِ
خدا بزرگتر است و معبودى جز خدا نیست،و سپاس خداى را،و منزّه است خدا.
السَّلامُ عَلَى سَیِّدِنَا رَسُولِ اللَّهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ آلِهِ الطَّاهِرِینَ السَّلامُ عَلَى أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ وَ رَحْمَهُ اللَّهِ وَ بَرَکَاتُهُ وَ عَلَى مَجَالِسِهِ وَ مَشَاهِدِهِ وَ مَقَامِ حِکْمَتِهِ وَ آثَارِ آبَائِهِ آدَمَ وَ نُوحٍ وَ إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ وَ تِبْیَانِ [بُنْیَانِ‏] بَیِّنَاتِهِ السَّلامُ عَلَى الْإِمَامِ الْحَکِیمِ الْعَدْلِ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ الْفَارُوقِ بِالْقِسْطِ الَّذِی فَرَّقَ اللَّهُ بِهِ بَیْنَ الْحَقِّ وَ الْبَاطِلِ وَ الْکُفْرِ وَ الْإِیمَانِ وَ الشِّرْکِ وَ التَّوْحِیدِ لِیَهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَنْ بَیِّنَهٍ وَ یَحْیَا مَنْ حَیَّ عَنْ بَیِّنَهٍ أَشْهَدُ أَنَّکَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ وَ خَاصَّهُ نَفْسِ الْمُنْتَجَبِینَ وَ زَیْنُ الصِّدِّیقِینَ وَ صَابِرُ الْمُمْتَحَنِینَ وَ أَنَّکَ حَکَمُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ قَاضِی أَمْرِهِ وَ بَابُ حِکْمَتِهِ،
چون به در مسجد وارد شوى،نزد در بایست و بگو:سلام بر سرور ما رسول خدا،محمّد بن عبد الّه،و خاندان طاهرینش‏ سلام و رحمت و برکات خدا بر امیر مؤمنان على بن ابیطالب،و بر مجالس و جایگاه حضور،و مقام حکمتش،و آثار پدرانش آدم و نوح و ابراهیم و اسماعیل و بیان‏ دلایلش،سلام بر امام حکیم،دادگر،صدّیق اکبر،جداکننده به داد که خدا به وسیله او میان حق و باطل،و کفر و ایمان و شرک و توحید را جدا کرد، تا هر که هلاک گردد از روى دلیل هلاک شود،و هرکه زنده ماند از روى دلیل زنده ماند،شهادت مى‏دهم که تویى امیر مؤمنان و خاصّه جان برگزیدگان،و زیور صدّیقان،و بردبار امتحان‏شدگان،و داور خدا بر روى‏ زمین،و اداکننده امر او،و درگاه حکمتش،
وَ عَاقِدُ عَهْدِهِ وَ النَّاطِقُ بِوَعْدِهِ وَ الْحَبْلُ الْمَوْصُولُ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ عِبَادِهِ وَ کَهْفُ النَّجَاهِ وَ مِنْهَاجُ التُّقَى وَ الدَّرَجَهُ الْعُلْیَا وَ مُهَیْمِنُ الْقَاضِی الْأَعْلَى یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ بِکَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ زُلْفَى أَنْتَ وَلِیِّی وَ سَیِّدِی وَ وَسِیلَتِی فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَهِ،
و گره‏زننده پیمانش،و گویاى به وعده‏اش،و رشته وصل‏شده‏ بین او بندگانش،و پناهگاه نجات،و راه تقوى،و درجه برتر،و گواه داور عالى‏تر،اى امیر مؤمنان،به وسیله تو تقرّب به خدا مى‏جویم،تقرّب کامل،تو ولىّ و آقا و وسیله من در دنیا و آخرتى.
پس وارد مسجد مى‏شوى.مؤلّف گوید:بهتر آن است از درى که در عقب مسجد است،و مشهور به باب الفیل است وارد شوى،آنگاه مى‏گویى:
اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ هَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِاللَّهِ وَ بِمُحَمَّدٍ حَبِیبِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ بِوِلایَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ الْمَهْدِیِّینَ الصَّادِقِینَ النَّاطِقِینَ الرَّاشِدِینَ الَّذِینَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِیرا رَضِیتُ بِهِمْ أَئِمَّهً وَ هُدَاهً وَ مَوَالِیَّ سَلَّمْتُ لِأَمْرِ اللَّهِ لا أُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ لا أَتَّخِذُ مَعَ اللَّهِ وَلِیّا کَذَبَ الْعَادِلُونَ بِاللَّهِ وَ ضَلُّوا ضَلالا بَعِیدا حَسْبِیَ اللَّهُ وَ أَوْلِیَاءُ اللَّهِ أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ أَنَّ عَلِیّا وَ الْأَئِمَّهَ الْمَهْدِیِّینَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ أَوْلِیَائِی وَ حُجَّهُ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ.
خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است،این است‏ جایگاه پناهنده به خدا،و به محمّد حبیب خدا(درود خدا بر او و خاندانش باد)و به ولایت امیر مؤمنان‏ و امامان آن ره‏یافتگان و صادقان و سخنوران و راشدان،آنان‏که خدا پلیدى را از ایشان دور کرد و پاکشان ساخت پاک ساختنى مخصوص،به آنان به عنوان امامان و هادیان و سرپرستان راضى شدم،تسلیم امر خدا گشتم‏ به او شرک نیاورم چیزى،و همراه او سرپرستى نگیرم،شریک قراردهندگان براى خدا دروغ گفتند،و گمراه شدند گمراهى بس‏ دور،کافى است مرا خدا و اولیاى خدا،شهادت مى‏دهم که معبودى جز خدا نیست،یگانه است،و براى او شریکى نیست،و شهادت مى‏دهم که محمّد بنده و رسول اوست،و اینکه على و امامان ره‏یافته از نسلش(درود خدا بر آنان باد) سرپرستان منند،و حجّتهاى خدا بر بندگانش.
سپس به جانب ستو چهارم،که در جنب باب انماط،و برابر ستون پنجم است برو،و آن ستون حضرت ابراهیم علیه السّلام‏ است،پس چهار رکعت نماز بجاى آر،دو رکعت ان را با(حمد)و(توحید)و دو رکعت دیگر را با(حمد)و سوره(قدر)،چون از نماز فارغ شدى،تسبیح حضرت زهرا علیها السّلام را بگو و بخوان:
السَّلامُ عَلَى عِبَادِ اللَّهِ الصَّالِحِینَ الرَّاشِدِینَ الَّذِینَ أَذْهَبَ اللَّهُ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرَهُمْ تَطْهِیرا وَ جَعَلَهُمْ أَنْبِیَاءَ مُرْسَلِینَ وَ حُجَّهً عَلَى الْخَلْقِ أَجْمَعِینَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ
سلام بر بندگان شایسته راه‏یافته خدا،آنان‏که خدا پلیدى را از ایشان پرده،و پاکشان ساخته پاک کردنى خاص و قرارشان داده پیامبرانى مرسل،و حجّت بر همه بندگان،سلام بر رسولان،و سپاس خداى را پروردگار جهانیان،این است اندازه‏بخشى عزیز علیم.
و هفت مرتبه بگو:
سَلامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ.
سلام بر نوح در جهانیان.
پس بگو:
نَحْنُ عَلَى وَصِیَّتِکَ یَا وَلِیَّ الْمُؤْمِنِینَ الَّتِی أَوْصَیْتَ بِهَا ذُرِّیَّتَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ وَ الصِّدِّیقِینَ [وَ الصَّادِقِینَ‏] وَ نَحْنُ مِنْ شِیعَتِکَ وَ شِیعَهِ نَبِیِّنَا مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ عَلَیْکَ وَ عَلَى جَمِیعِ الْمُرْسَلِینَ وَ الْأَنْبِیَاءِ وَ الصَّادِقِینَ [الصِّدِّیقِینَ‏] وَ نَحْنُ عَلَى مِلَّهِ إِبْرَاهِیمَ وَ دِینِ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ الْأَئِمَّهِ الْمَهْدِیِّینَ وَ وِلایَهِ مَوْلانَا عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلامُ عَلَى الْبَشِیرِ النَّذِیرِ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ رَحْمَتُهُ وَ رِضْوَانُهُ وَ بَرَکَاتُهُ وَ عَلَى وَصِیِّهِ وَ خَلِیفَتِهِ الشَّاهِدِ لِلَّهِ مِنْ بَعْدِهِ عَلَى خَلْقِهِ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ الصِّدِّیقِ الْأَکْبَرِ وَ الْفَارُوقِ الْمُبِینِ الَّذِی أَخَذْتَ بَیْعَتَهُ [أُخِذَتْ بَیْعَتُهُ‏] عَلَى الْعَالَمِینَ رَضِیتُ بِهِمْ أَوْلِیَاءَ وَ مَوَالِیَّ وَ حُکَّاما فِی نَفْسِی وَ وُلْدِی [وَلَدِی‏] وَ أَهْلِی وَ مَالِی وَ قِسْمِی وَ حِلِّی وَ إِحْرَامِی وَ إِسْلامِی وَ دِینِی،
ما تعهّد به وصیّت توییم اى سرپرست مؤمنان اى نوح‏ که ذریّه‏ات را به آن وصیّت کردى،از رسولان و صدّیقان،و ما از شیعیان تو و شیعیان پیامبرمان محمّدیم،درود خدا بر او و بر خاندانش،و بر همه رسولان و پیامبران‏ و صادقان،و ما بر آیین ابراهیم،و دین محمّد امىّ،و امامان‏ ره‏یافته،و ولایت مولایمان على امیر مؤمنان.سلام بر مژده‏دهنده و بیم‏ده،درودها و رحمت و رضوان و برکات خدا بر او،و بر وصى و جانشینش،آن شاهد براى خدا پس از او بر بندگانش على امیر مؤمنان،صدّیق اکبر،و تمیزدهنده روشن‏ آنکه بیعتش را بر جهانیان گرفتى،به آنان خشنودم از جهت سرپرستى و سرورى و حکمرانى در جانم و فرزندانم و خاندانم و مالم و نصیبم و آزادى و محدودیتم و اسلام و دینم‏
وَ دُنْیَایَ وَ آخِرَتِی وَ مَحْیَایَ وَ مَمَاتِی أَنْتُمُ الْأَئِمَّهُ فِی الْکِتَابِ وَ فَصْلُ الْمَقَامِ وَ فَصْلُ الْخِطَابِ وَ أَعْیُنُ الْحَیِّ الَّذِی لا یَنَامُ وَ أَنْتُمْ حُکَمَاءُ اللَّهِ وَ بِکُمْ حَکَمَ اللَّهُ وَ بِکُمْ عُرِفَ حَقُّ اللَّهِ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ أَنْتُمْ نُورُ اللَّهِ مِنْ بَیْنِ أَیْدِینَا وَ مِنْ خَلْفِنَا أَنْتُمْ سُنَّهُ اللَّهِ الَّتِی بِهَا سَبَقَ الْقَضَاءُ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَنَا لَکُمْ مُسَلِّمٌ تَسْلِیما لا أُشْرِکُ بِاللَّهِ شَیْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِیّا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَانِی بِکُمْ وَ مَا کُنْتُ لِأَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدَانِیَ اللَّهُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُ أَکْبَرُ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى مَا هَدَانَا .
و دنیا و آخرتم،و حیات و مرگم،شمایید امامان در کتاب خدا،و فیصله‏دهنده هر مقام‏ و جداکننده بین حق و باطل،و دیدگان آن زنده‏اى که نمى‏خوابد،شمایید حکیمان الهى،و به وسیله شما خدا حکم کرد و حق خدا به توسط شما شناخته شد،معبودى جز خدا نیست،محمّد رسول خداست،شما نور خدایید از پیش رو و پشت سر ما،شما آیین خدایید که حکم قطعى بر آن پیشى گرفت،اى امیر مؤمنان من تسلیم شمایم،تسلیمى‏ که چیزى را شریک خدا نسازم،و جز او سرپرستى نگیرم،سپاس خداى را که به وسیله شما مرا هدایت‏ کرد،درحالى‏که من هدایت نمى‏یافتم،اگر خدا هدایتم نمى‏کرد،خدا بزرگتر است،خدا بزرگتر است.خدا بزرگتر است،سپاس خداى‏ را براى آنکه ما را هدایت کرد.