اعتقادات ۶

برای اداره امورات عالم و حرکت این مخلوقات بسمت کمالشون ( اِنس و جن )، خداوند حکیم و مهربون دستور العملی کلی رو به انوار مقدس داد. این دستور العمل در واقع همون حقایقی هست که لازمه به کمال رسیدن مخلوقات (و شناخت اون گنج پنهان) است.

این حقایق و حکمتها در اصل همون روح و مفاهیم هدایتگر قرآنه که بعدا در قالب کلمات و جملات زبان عربی و به اسم قرآن فعلی و با ظاهر دیگه ای، برای بشر نازل شد.

در هر مرحله ای که این چهارده نور مقدس به مخلوقاتِ مختاری نزدیک شوند (در هر قسمتی از این جهان خلقت)، اون حقایق، متناسب با اون مخلوقات و میزان درکشون نازل میشه.

بعد از خلق ملائکه و کهکشانها و مخلوقات مادی روی کهکشانها بدست این چهارده نور الهی، نوبت به خلق جن و اِنس رسید.

این چهارده نور که یَدالّله (دست خدا) در امر خلقت هستند، به امر الهی ارواح همه جن و انس را خلق کردند. ارواح همهٔ اونهاییکه تا آخر خلقت و تا برپایی قیامت، قراره توی این دنیا زندگی کنند.

 

روح ما انسانها مثل یک قوهٔ دَرّاکه (درک کننده) خیلی قوی و با ظرفیت خیلی زیاده. مثل یک کارت حافظه خیلی قویه. روح انسان موقع خلقتش، چیزی نمی دونست و حافظه اش خالی بود. وقت اون بود که اطلاعات مورد نیاز و برنامه کارش برای هدایت و رشد و رسیدن به کمالش رو بهش بدند. اون چهارده نور مقدس، شدند مربی و تربیت کننده ارواح ما. اونها حدود ۲۰۰۰ سال ارواح ما رو تحت تربیت خودشون قرار دادند و هر حقیقت و علمی که برای هدایت و رشد و به کمال رسیدن ما نیاز بود را از همون حقایق و مفاهیم اولیه قرآن که در علم خودشون بود، به ما آموزش دادند. به این دوره میگند “عالم ارواح”. برای همین هم هست که هر کسی از بَدو تولدش، با یکسری از حقایق آشنایی داره و از اونها خوشش میاد. مثلا همه از مهربونی، صداقت، زیبایی، وفاداری و … خوششون میاد. اینها همون حقایقی هست که در قرآن فعلی در قالب جملات، موعظه ها و سرگذشتها برای ما بازگو شده ولی ما مفاهیم و روح همین حقایق رو قبلا در عالم ارواح تعلیم دیدیم و بصورت فطری در وجودمون ذخیره شده.

حدیث روز

دنیا، دریای عمیق

راوی

: قالَ لُقمانُ علیه السلام لاِبنِهِ ـ: یا بُنَیَّ، إنَّ الدُّنیا بَحرٌ عَمیقٌ… یا بُنَیَّ، السَّفینَهُ إیمانٌ، وشِراعُهَا التَّوَکُّلُ، وسُکّانُهَا الصَّبرُ، ومَجاذیفُهَا الصَّومُ وَالصَّلاهُ وَالزَّکاهُ؛؛

لقمان علیه السلام به پسرش: پسرم، دنیا دریاى عمیقى است…. پسرم، کِشتىِ آن، ایمان و بادبانش توکّل و سکّان آن کشتی، صبر و پاروهایش روزه و نماز و زکات است..

الاختصاص: ص ۳۳۶ / حکمت نامه لقمان، ص۲۱۲

 

حدیث روز

داب معاشرت

راوی:

إنَّ لُقمانَ علیه السلام قالَ لاِبنِهِ: یا بُنَیَّ، لا تَکُن حُلواً فَتُبلَعَ، ولا مُرّاً فَتُلفَظَ؛؛

لقمان به پسرش گفت: «پسرم، چنان شیرین نباش که بلعیده شوى، و چنان تلخ نباش که طرد شوى»..

شعب الإیمان: ج ۴ ص ۲۳۱ ح ۴۸۹۱ / حکمت نامه لقمان، ص۱۷۲