اعتقادات ۱۶

خداوند متعال برای اینکه ما به آلودگیهای این دنیا مبتلا نشیم و در گردنه های پر پیچ و خم و فریبندهٔ اون گمراه و سرنگون نشیم، از روی محبتش، باز هم ما رو به حال خودمون رها نکرد و در این دنیای ظاهر فریب، برای جلوگیری از غفلت و گمراهی ما، برما منت گذاشت و راهنماها و آیات و نشونه های متعدد و آشکاری فرستاد. این در حالیه که با اتکا به همون تعالیم عالم ارواح که بطور فطری همراه همهٔ انسانهاست، می تونست دیگه دنبال سرنخ دادن و بیشتر راهنمایی کردن ما نباشه و بر اساس همون تعالیم، نوع تمایلات ما در علم ذر و یا نتایج اعمال ما در این دنیا رو مورد بازخواست قرار بده.
هیچ انسان سالمی نیست که مفاد تعلیمات فطری و مکارم اخلاق رو دوست نداشته باشه. یعنی صداقت، وفاداری، تعهد، نظم، زیبایی و غیره. منظور عمل کردنِ به اخلاقیات نیست. منظور گرایش و دوست داشتنِ فطری اخلاقیاته. حتی بین دونفر دزدِ کلاهبردار و دروغگو، اگر یکی از اونها به نفر دیگه دروغ بگه و از مالی که با هم دزدیدند سهم رفیقشو بدزده، نفر دیگه در حالیکه از دروغگویی و بی تعهدی رفیقش خیلی ناراحت میشه، به اون اعتراض کرده و اونو مجازات می کنه. این در حالیه که خودشون دارند مال دیگران رو میدزدند و دروغ میگند و نسبت به بقیه بی تعهدی می کنند. یعنی در حالیکه دارند بین خودشون و خلق الله بر خلاف فطرتشون عمل می کنند، ولی این تعالیم فطری رو قبول دارند و در روابط بین خودشون استفاده می کنند.
پس خداوند متعال دستش باز بوده تا براساس همین تعالیم فطریِ عالم ارواح، سیستم رو طوری بچینه که دیگه برای ما راهنما و تذکر دهنده نفرسته و در عوض از ما انتظار درست عمل کردن داشته باشه.
ولی خداوند با اتکا به همون مهربونی خاص خودش، ما رو توی این دنیا، بدون راهنما و تذکر دهنده رها نکرده.
خدا از ما خواسته تا در قدم اول، زیربنای درستی از جهان بینی داشته باشیم. سنگ زیر بنای جهان بینی، اعتقاداته. برای همین هم هست که به عنوان اولین و زیربنائی ترین قدم در بنا کردن ساختمان اعتقاداتمون به ما میگه:
قُولُوا لا اِلهَ اِلا اَللّهَ تُفلِحوُا.
مسلما اگر اعتقاداتمون درست و محکم باشه، عملکرد ما رو تحت الشعاع خودش قرار میده. برای همین هم بوده که خدای متعال از زمان خلقت حضرت آدم (علی نبینا و آله و علیه السلام)، انبیاء و کتب آسمانی متعددی برای جهت دادن به اعتقادات بشر و هدایت و محکم کردن اونها در مسیر شناخت خدا فرستاده.
دقت کنبم که اعتقادِ به توحید و معاد، وجه اشتراک همه ادیان الهی بوده، در حالیکه در احکام با هم تفاوت داشتند و اشکالی هم نداشت. این مطلب نشون دهنده اهمیت اعتقادات صحیحه که از قومی به قوم دیگه ای، قابل تغییر نیست.

گُلِ سرسبد و خاتمه دهندهٔ این هدایتگران، قرآن کریم و پیامبر اکرم و سیزده معصوم دیگه (علیهم السلام) هستند. این چهارده معصوم، همون انوار مقدسی هستند که توی عالم ارواح مربی ما و تعلیم دهندهٔ علوم فطری به ما بودند. خدای مهربون به ما منت گذاشته و اینها رو در نسل این بشر قرار داده و برای راهنمایی بیشتر ما (یعنی بیش از اونچه که لازم بود، ما رو راهنمایی کنه)، به این دنیا فرستاده (لذا افزونی و برکت رو در این خاندان قرار داد و ما هم در زیارت جامعه کبیره خطاب به این بزرگواران میگیم … ﻭَ ﻣَﺴَﺎﻛِﻦِ ﺑَﺮَﻛَﺔِ ﺍﻟﻠَّﻪِ …). پس عقل حکم میکنه که اعتقادات و معارف خودمونو از همین عالمان علوم و معارف الهی کسب کنیم. و راه زندگی خودمونو منطبق با راه اینهایی کنیم که از هزاران سال پیش تا حالا، مربی و راهنمای ما بودند و ما رو با لطف و مهربونی خاصشون تا به اینجا هدایت کردند.

با توجه به مطالب بالا، میتونیم بگیم اعتقادات و کیفیت اعتقادات، کلیدی ترین فاکتور برای {{ دسته بندی افراد در این دنیا و عوالم بعد از این دنیاست}}. توی این دنیا، اختلافِ در اعتقادات، موجب اختلافِ در عملکردها و آئین زندگی میشه. قدر مسلم، اعتقادات اشتباه، منجر به اعمال اشتباه و نتیجه اشتباه میشه.

حدیث روز

راه و روش تبلیغ

امام صادق علیه السلام:

 کونوا دُعاهً لِلنّاسِ بِغَیرِ ألسِنَتِکُم، لِیَرَوا مِنکُمُ الوَرَعَ وَالاِجتِهادَ والصَّلاهَ وَالخَیرَ؛ فَإِنَّ ذلِکَ داعِیَهٌ؛

مردم را با غیر زبان‏هایتان دعوت کنید. آنان باید از شما پارسایى و تلاش و نماز و نیکى ببینند. این، معناى دعوت حقیقى است.

الکافی: ج ۲ ص ۷۸ ح ۱۴ / شناخت‌نامه نماز: ج۱ ص۱۴۴