اعتقادات ۱۵

خوب، حالا وقت اون رسیده که این بدنِ ذره ای با عالم ذر خداحافظی کنه و وارد این دنیا بشه.

وقتی که جنینی در رحم مادر به چهارماهگی میرسه، به اذن خدا، اون روحی که در عالم ذر هست و باید از طریق این مادر متولد بشه و نوبتشه که به این دنیا بیاد، در قالب همون بدن ذره ای خودش، توسط ملائکه وارد مغز این جنین شده و کنترل و فرماندهی این بدنِ جدید رو در اختیار می گیره.

 

مسلما این روح درک میکنه که دچار یه محدودیتی شده و دیگه اون آزادی عمل و آزادی حرکت قبلی رو نداره. همینطور دیگه نمیتونه مثل قبل با اون ارواحی که توی عالم ذر همراهش بودند، رابطه داشته باشه. به همین خاطر، از این زمان تا بعد از تولدش و تا وقتیکه درست نتونسته با انسانهای اطرافش رابطه برقرار کنه، ملائکه با اون در ارتباط هستند و تنهائیهای اونو پر می کنند. به هر حال ما انسان هستیم و نیازمند به اُنس گرفتن.

 

در دوران جنینی، که یک جور دوران برزخ هست، روح تغییرات یا رشد خاصی نداره و در واقع این جسم جدیدشه که دارای رشد و تغییر هست.

بعد از دوران جنینی و متولد شدن انسان، مراحل تغییر و تحول جسمی و فکری و روحی انسان شروع میشه.

 

کودکی که تازه متولد شده، عملاً عاری از رذیله و بیماری روحیه. بعد از ترک عالم ذر، چیزی از اون عالم رو به یاد نداره. لذا تنها اندوختهٔ روحی اون برای مواجه شدن با مسائل این دنیا، همون تعلیماتِ الهیِ عالم ارواحه. این کودک نه از چیزی می ترسه، نه حسادت می کنه، نه دروغ میگه، نه خسیسه نه عجوله و نه…. . اصلا هیچ کدوم از اینها رو نمیدونه که چی هستند. چون اینها جزء تعلیمات عالم ارواحش نبوده. متاسفانه این انسانهای اطرافِ اون هستند که با روحیات و رفتارهای اشتباهشون، به مرور مفاهیم و مواردِ کاربرد تعالیم عالم ارواح رو در ذهنش تحریف کرده و این رذایل روحی رو به روحش وارد کرده و اونو آلوده می کنند. مثلا معنی نظافت و تمیزی رو با اَعمالِ اشتباهشون به نحوی در ذهنش تغییر میدند که به مرور به وسواس دچار میشه. یا معنی احتیاط رو در ذهنش تغییر داده و اونو ترسو و بُزدل می کنند. معنی اعتماد به نفس داشتن رو در ذهنش تحریف می کنند و اونو جسور و خود رأی می کنند و غیره و غیره.

در واقع این دنیا برای این کودکِ پاک و معصوم، حکم یه تونل پُر از دود رو داره که این کودک با یه لباس روحی سفید و تمیز واردش میشه و از اون طرف موقع مرگ، با یه لباس تیره و کثیف بیرون میاد.

حدیث روز

دترین مردمان

امام علی علیه السلام::

 شَرُّ النّاسِ مَن لا یُبالِی أن یَراهُ النّاسُ مُسِیئا؛؛

بدترینِ مردم کسى است که پروا نکند از اینکه مردم او را گناهکار ببینند..

غرر الحکم: ح ۵۷۰۲/ گزیده غررالحکم و دررالکلم، ص۵۸