اعتقادات ۲۳

 

مرگ حالت نا آشنایی برای ما نیست. خدا توی قرآن میگه ما وقتی که می خوابیم، روح از بدنمون خارج میشه (و بوسیله ملائکه گرفته میشه).

وَهُوَ الَّذِی یَتَوَفَّاکُم بِاللَّیْلِ.. (الانعام، ۶۰). و او کسی است که شبانگاهان روح شما را به وقت خواب می گیرد…

پس تک تک ما به تعداد دفعات خوابیدنمون مرگ رو تجربه کردیم. خوب وقت مردن هم همین حالت دوباره برای ما پیش میاد. تنها فرقش با خواب اینه که بعد از خواب و موقع بیدار شدن، روح دوباره به بدن بر می گرده ولی بعد از مرگ نه.

اللَّهُ یَتَوَفَّى الْأَنفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَىٰ عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الْأُخْرَىٰ إِلَىٰ أَجَلٍ مُّسَمًّى إِنَّ فِی ذَٰلِکَ لَآیَاتٍ لِّقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ (سوره زمر آیه ۴۲).

ﻭ ﺧﺪﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺭﻭﺡ [ ﻣﺮﺩم ] ﺭﺍ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺮﮔﺸﺎﻥ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﺎﻣﻞ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ، ﻭ ﺭﻭﺣﻰ ﺭﺍ ﻛﻪ [ ﺻﺎﺣﺒﺶ ] ﻧﻤﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮﺍﺑﺶ [ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﺩ ] ، ﭘﺲ ﺭﻭﺡ ﻛﺴﻰ ﻛﻪ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﻭ ﺣﻜﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﻧﮕﻪ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ، [ ﻭ ﺑﻪ ﺑﺪﻥ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻰ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ] ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺡ ﺭﺍ ﺗﺎ ﺳﺮﺁﻣﺪﻯ ﻣﻌﻴﻦ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ ﻓﺮﺳﺘﺪ ؛ ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ [ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ] ﺑﺮﺍﻯ ﻣﺮﺩﻣﻰ ﻛﻪ ﻣﻰ ﺍﻧﺪﻳﺸﻨﺪ ، ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎﻳﻰ [ ﺑﺮ ﻗﺪﺭﺕ ﺧﺪﺍ ]ﺳﺖ.

معمولا هم افراد از وقتِ جدا شدنِ روح از بدن واهمه دارند و فکر می کنند بیرون رفتنِ روح از بدن چیز سختیه. در حالیکه اگر وقتِ خواب رفتنِ خودشونو تجسم کنند، دیگه نیازی نیست از مرگ واهمه داشته باشند. وقت خواب رفتن، درست موقعی که دیگه چشمامون میخاد سنگین بشه، دچار نوعی سستیِ همراه با حالتی مثل نشاط یا از خود بیخود شدن میشیم و لذا متوجه نمیشیم که چه وقت و چطوری خوابمون برده. همین حالت هم برای مرگ وجود داره و تنها فرقش توی بی بازگشت بودن روح به بدنه. به این حالتِ سستی و نشاط، سَکَراتِ مُوت میگند. سُکر یه جور سستی همراه با نشاطه و مسکرات هم به نوشیدنیهایی میگند که همین حالت سستی و از خود بیخود شدن رو ایجاد می کنند. خوب البته ممکنه خدا بخاد کسایی که معاند بودند رو از این نعمت سَکَرات موت محروم کنه و از راههای مختلف مرگ رو بر اونها سخت بگیره که البته اون حالت خاصیه که عمومی نیست.

لذا تصور عجیب یا ناشناخته بودن مرگ، فکر غلطیه.

روح بوسیله مَلِکی که کارش قیض روحه، گرفته میشه و به همراه اون میره به سمت مقصد بعدی. همهٔ این ملائکهٔ قبض روح کننده، زیر نظر یک مَلَک مقرب خدا به نام حضرت عزرائیل در حال فعالیت هستند. برای قبض روحِ اولیای خدا و بزرگان، خودِ حضرت عزرائیل تشریف میبرند.

حدیث روز

نماز، شرط قبولی اعمال

امام باقر علیه السلام:

 إنَّ أوَّلَ ما یُحاسَبُ بِهِ العَبدُ الصَّلاهُ، فَإِن قُبِلَت قُبِلَ ما سِواها؛

نخستین چیزى که به بنده پاداش داده می‌شود، نماز است. پس اگر پذیرفته شد، بقیّه‏[ى اعمال‏] هم پذیرفته می‌‏شود.

الکافی: ج ۳ ص ۲۶۸ ح ۴ / منتخب میزان الحکمه، ص۳۲۴