سقیفه و غدیر – سوال سی و نهم

اهل سنت معتقدند شیعیان به واسطه نذر کردن برای امام و امام زاده ها که غیر خدا هستند به نوعی مشرک محسوب می شوند. لطفا اگر دلیلی دارید توضیح بفرمایید؟

✍️پاسخ

قاعده عقل و منطق حکم می کند که قضاوت در عقاید هر قوم و ملتی نبایستی براساس اقوال و افعال عوام بی خبر آنها باشد. چنانچه کتب فقه استدلالی و رسائل عملی را مطالعه نمائید خواهید دید که در فقه جعفری علاوه بر این که راهی به سوی شرک وجود ندارد، بلکه جملگی توحید از بطون آن بارز و آشکار است.
چنانچه به کتاب شرح لمعه و شرایع و همچنین رسایل علمیه جمیع فقهاء شیعه که در تمام کتابخانه ها موجود است مراجعه کنید در همین باب نذر، آمده است:
چون نذر، بابی از ابواب عبادات است در التزام به عملی برای خدا حتما در موقع نذر بایستی دو شرط منظور گردد که اگر یکی از آن دو نباشد نذر منعقد نمی شود.
شرط اول مربوط به نیت مقارن با عمل است که بایستی برای رضای خدا باشد.
شرط دوم که تکمیل و تثبیت کننده شرط اول است آن است که نذر کننده حتما باید در موقع نذر صیغه بخواند و در صیغه تا نام خدا نباشد صیغه جاری نمی شود.
فقهاء شیعه عموما بیان کرده اند که نذر برای هر زنده یا مرده اگر چه پیغمبر و امام باشد باطل است و اگر از روی علم و عمد باشد شرک است. البته در مصرف آن مختار است که به هر جا ببرد. مثلا نذر می کند که گوسفندی را برای خدا در فلان بقعه امام یا امام زاده بکشد و یا پولی را برای خدا به فلان سید ذریه رسول الله یا عالم یا یتیم و فقیر بدهد و اشکالی هم ندارد.
لذا می بینید که اشکالی به عقاید شیعه وارد نیست و اگر فردی در پی تعلیم و تعلم وظایف دینی خود نرود و مطابق آن عمل نکند نقصی به اصل آن عقیده و طریقه و دستور وارد نیست.
ای کاش اهل سنت قدری انصاف به خرج داده و به جایگاه رفیع آل محمد علیهم السلام واقف می شدند. در مقام منزلت این انوار هدایت همین بس که پیامبر اکرم در مورد آنها بارها فرمودند:
ای مردم! من در بین شما دو چیز گرانبها، کتاب خدا، و اهل بیتم را گذاشتم، اگر به آنها متمسک شوید هرگز گمراه نخواهید شد.
این حدیث که به حدیث ثقلین معروف است متواتر بین اهل سنت نقل شده است.