صلوات حضرت زهرا سلام الله علیها

[dropshadowbox align=”center” effect=”perspective-left” width=”180px” height=”” background_color=”#fbfbfb” border_width=”1″ border_color=”#71bf5c” ]دانلود ویدئو صلوات حضرت زهرا (س)[/dropshadowbox]

اللَّهُمَ‏ صَلِ‏ عَلَى‏ الصِّدِّیقَهِ فَاطِمَهَ الزَّهْرَاءِ الزَّکِیَّه حَبِیبَهِ حَبِیبِکَ‏ وَ نَبِیِّکَ‏ وَ أُمِّ أَحِبَّائِکَ وَ أَصْفِیَائِکَ الَّتِی انْتَجَبْتَهَا وَ فَضَّلْتَهَا وَ اخْتَرْتَهَا عَلَى نِسَاءِ الْعَالَمِینَ اللَّهُمَّ کُنِ الطَّالِبَ لَهَا مِمَّنْ ظَلَمَهَا وَ اسْتَخَفَّ بِحَقِّهَا وَ کُنِ الثَّائِرَ اللَّهُمَّ بِدَمِ أَوْلَادِهَا اللَّهُمَّ وَ کَمَا جَعَلْتَهَا أُمَّ أَئِمَّهِ الْهُدَى وَ حَلِیلَهَ صَاحِبِ اللِّوَاءِ وَ الْکَرِیمَهَ عِنْدَ الْمَلَإِ الْأَعْلَى فَصَلِّ عَلَیْهَا وَ عَلَى أُمِّهَا خَدِیجَهَ الْکُبْرَى صَلَاهً تُکْرِمُ بِهَا وَجْهَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ تُقِرُّ بِهَا أَعْیُنَ ذُرِّیَّتِهَا وَ أَبْلِغْهُمْ عَنِّی فِی هَذِهِ السَّاعَهِ أَفْضَلَ التَّحِیَّهِ وَ السَّلَام‏

خدایا درود بفرست بر بانوی صدیقه، فاطمه‏‌ی پاکیزه صالحه، که اوست حبیبه‏‌ی تو و پیامبرت (رسول خدا ^{صلی الله علیه و آله}) و مادر اولیاء، و برگزیدگان تو (امامان معصوم ^{علیهم‏‌السلام}) آن بانوئی که برگزیده‏‌ای و برتری داده‏‌ای و انتخاب کرده‏‌ا‌ی او را بر زن‌های جهانیان، خدایا تو داد او را از ستمگرانش بستان و از کسانی که حق او را سبک شمردند بازخواست نما، و خونخواه خون فرزندان او باش. خدایا همچنانکه او را مادر امامان هدایت و همسر صاحب لواء (علیه ^{علیه‏‌السلام})، و بزرگوار در نزد ملأ اعلی (ملائکه الله) مقرر داشتی، پس درود بفرست بر او و بر مادرش (خدیجه کبری) آن درود و صلواتی که بوسیله‏‌ی آن کرامت و آبروی افزون دهی پدرش حضرت محمد ^{صلی الله علیه و آله} را و آن درود و صلواتی که روشن گردانی چشم‌های ذریه او را، و برسان به آنان از طرف من در این وقت بهترین تحیت و سلام را.

نقل شده توسط امام حسن عسگری ^{علیه السلام}

---

منابع:

بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج‏۹۱، ص: ۷۴

البلد الأمین و الدرع الحصین، النص، ص: ۳۰۴

مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ج‏۱، ص: ۴۰۱

زاد المعاد – مفتاح الجنان، ص: ۳۱۰

زیان نرساندن آتش به بدن فاطمه علیها السلام

 

انس می گوید: حجاج بن یوسف از این حدیث که عایشه دیده بود فاطمه علیها السلام با دست خود، غذای داغ دیگ را به هم می زند، پرسید. گفتم: بله، عایشه بر فاطمه زهراعلیها السلام وارد شد در حالی که غذا برای حسنین علیهما السلام آماده می کرد، ظرف غذا کاملا می جوشید، دید فاطمه با دست خود (بدون هیچ وسیله ای) دیگ جوشان را به هم زد، عائشه هراسان و فریاد زنان نزد پدر خود (ابوبکر) رفت، ماجرا را تعریف کرد، ابوبکر گفت: این صحنه را کتمان کن [و با کسی مطرح نکن] زیرا امر بسیار بزرگی است.

این خبر به پیامبر صلی الله علیه وآله رسید، حضرت بالای منبر رفت، بعد از حمد و ثنای الهی، فرمود: ماجرای دیگ و آتش فاطمه زهرا را خیلی بزرگ و عجیب تلقی می کنند … .

«لقد حرم الله عزوجل النار علی لحم فاطمه ودمها وعصبها وشعرها وفطم من النار ذریتها وشیعتها… الویل ثم الویل، الویل، لمن شک فی فضل فاطمه; خداوند آتش را بر گوشت و خون و رگ و موی زهرا حرام نموده است (هرگز به او زیانی نمی رساند) و شیعیان و فرزندان او را از آتش [جهنم] به دور داشته است… . وای بر شما، خشم و عذاب خدا بر کسی که در فضیلت فاطمه شک کند».

این نوع کرامت، ریشه قرآنی هم دارد، چرا که خداوند آتش را بر ابراهیم علیه السلام سرد و گلستان قرار داد، «یا نار کونی بردا وسلاما علی ابراهیم»  پس بعدی ندارد که بدن فاطمه را که انبیاء به او توسل جسته اند، بر آتش حرام گرداند.

 

از عرش امدی و زمین ابرو گرفت…

پ.ن: تبریک صمیمانه روز مادر به همه مادران دلسوز و فداکار که سایه وجود پر برکتشون  برای فرزندانشون هست و طلب قرائت فاتحه برای مادرانی که در بین ما نیستن

على علیه السلام و یتیمان

روزى حضرت على ^{علیه السلام} مشاهده نمود زنى مشک آبى به دوش ‍ گرفته و مى رود. مشک آب را از او گرفت و به مقصد رساند؛ ضمنا از وضع او پرسش نمود.

زن گفت :

على بن ابى طالب همسرم را به ماءموریت فرستاد و او کشته شد و حال چند کودک یتیم برایم مانده و قدرت اداره زندگى آنان را ندارم . احتیاج وادارم کرده که براى مردم خدمتکارى کنم .

على ^{علیه السلام} برگشت و آن شب را با ناراحتى گذراند. صبح زنبیل طعامى با خود برداشت و به طرف خانه زن روان شد. بین راه ، کسانى از على ^{علیه السلام} درخواست مى کردند زنبیل را بدهید ما حمل کنیم .

حضرت مى فرمود:

– روز قیامت اعمال مرا چه کسى به دوش مى گیرد؟

به خانه آن زن رسید و در زد. زن پرسید:

– کیست ؟

حضرت جواب دادند:

– کسى که دیروز تو را کمک کرد و مشک آب را به خانه تو رساند، براى کودکانت طعامى آورده ، در را باز کن !

زن در را باز کرد و گفت :

– خداوند از تو راضى شود و بین من و على بن ابى طالب خودش حکم کند.

حضرت وارد شد، به زن فرمود:

– نان مى پزى یا از کودکانت نگهدارى مى کنى؟

زن گفت :

– من در پختن نان تواناترم ، شما کودکان مرا نگهدار!

زن آرد را خمیر نمود. على ^{علیه السلام} گوشتى را که همراه آورده بود کباب مى کرد و با خرما به دهان بچه ها مى گذاشت.

با مهر و محبت پدرانه اى لقمه بر دهان کودکان مى گذاشت و هر بار مى فرمود:

فرزندم! على را حلال کن! اگر در کار شما کوتاهى کرده است.

خمیر که حاضر شد، على ^{علیه السلام} تنور را روشن کرد. در این حال ، صورت خویش را به آتش تنور نزدیک مى کرد و مى فرمود:

– اى على! بچش طعم آتش را! این جزاى آن کسى است که از وضع یتیم ها و بیوه زنان بى خبر باشد.

اتفاقا زنى که على ^{علیه السلام} را مى شناخت به آن منزل وارد شد.

به محض اینکه حضرت را دید، با عجله خود را به زن صاحب خانه رساند و گفت:

واى بر تو! این پیشواى مسلمین و زمامدار کشور، على بن ابى طالب ^{علیه السلام} است.

زن که از گفتار خود شرمنده بود با شتاب زدگى گفت:

– یا امیرالمؤ منین ! از شما خجالت مى کشم، مرا ببخش!

حضرت فرمود:

– از اینکه در کار تو و کودکانت کوتاهى شده است، من از تو شرمنده ام