برای حفظ و برکت مال

 

امام رضا ^{علیه السلام}  فرمود:هر گاه به مالی رسیدی برای آن دعا کن و برای حفظ کالا و متاع خویش( آیه الکرسی )بخوان و آن را بنویس میان آن بگذار.

(بحارالانوار،ج۱۰۲ ص۱۷۶)

نماز شب سه شنبه

جهت آمرزش گناهان در نزد خداوند

رسول اکرم ^{صل الله علیه وآله} فرمود: هرکس شب سه شنبه دو رکعت نماز گذارد در رکعت اول (حمد ) و(اناانزلنا) و در رکعت دوم(حمد ) وهفت بار (توحید) بخواند خدا برایش می آمرزد و درجات او را بلند نماید.

(جمال الاسبوع،ص۷۷)

مناجات منظوم , منسوب حضرت امیر المومنین (ع)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است‏

لَکَ الْحَمْدُ یَا ذَا الْجُودِ وَ الْمَجْدِ وَ الْعُلَى       تَبَارَکْتَ تُعْطِی مَنْ تَشَاءُ وَ تَمْنَعُ

ستایش توراست اى صاحب جود و بزرگوارى و برترى       فرخنده اى تو عطا کنى به هرکه خواهى و منع کنى ز هرکه خواهى

إِلَهِی وَ خَلاقِی وَ حِرْزِی وَ مَوْئِلِی       إِلَیْکَ لَدَى الْإِعْسَارِ وَ الْیُسْرِ أَفْزَعُ

خدایم و آفریدگارم،و نگهدارم و پناهم       به جانب تو در سختى و آسانى پناه مى‏آورم

إِلَهِی لَئِنْ جَلَّتْ وَ جَمَّتْ خَطِیئَتِی       فَعَفْوُکَ عَنْ ذَنْبِی أَجَلُّ وَ أَوْسَعُ

خدایا اگر خطایم بزرگ و انبوه است       پس گذشت تو از گناه من بزرگتر و گسترده‏تر است

إِلَهِی لَئِنْ أَعْطَیْتُ نَفْسِی سُؤْلَهَا       فَهَا أَنَا فِی رَوْضِ النَّدَامَهِ أَرْتَعُ

خدایا اگر خواهش نفسم را به نفسم واگذاشتم       اینک در مرغزار پشیمانى مى‏گردم

إِلَهِی تَرَى حَالِی وَ فَقْرِی وَ فَاقَتِی       وَ أَنْتَ مُنَاجَاتِی الْخَفِیَّهَ تَسْمَعُ

خدایا بدحالى و تهیدستى و نیازم را مى‏بینى        و تو مناجات پنهان مرا مى‏شنوى

إِلَهِی فَلا تَقْطَعْ رَجَائِی وَ لا تُزِغْ       فُؤَادِی فَلِی فِی سَیْبِ جُودِکَ مَطْمَعٌ

خدایا امیدم را قطع مکن،و منحرف مساز        قلبم را که من به باران جودت طمع دارم

إِلَهِی لَئِنْ خَیَّبْتَنِی أَوْ طَرَدْتَنِی        فَمَنْ ذَا الَّذِی أَرْجُو وَ مَنْ ذَا أُشَفِّعُ

خدایا اگر محرومم کنى یا از پیشگاهت برانى        پس به چه کسى امیدوار شوم و چه کسى را شفیع گیرم

إِلَهِی أَجِرْنِی مِنْ عَذَابِکَ إِنَّنِی       أَسِیرٌ ذَلِیلٌ خَائِفٌ لَکَ أَخْضَعُ

خدایا از عذابت پناهم ده که من        اسیر و خوار و ترسانم و برایت فروتنى مى‏کنم

إِلَهِی فَآنِسْنِی بِتَلْقِینِ حُجَّتِی        إِذَا کَانَ لِی فِی الْقَبْرِ مَثْوًى وَ مَضْجَع

خدایا با آموزش دلیل راه همراهم باش       در آن زمان که در قبر منزل و خوابگاهم باشد

ٌ إِلَهِی لَئِنْ عَذَّبْتَنِی أَلْفَ حِجَّهٍ        فَحَبْلُ رَجَائِی مِنْکَ لا یَتَقَطَّعُ

خدایا اگر هزار سال مرا عذاب نمایى       رشته امید من از تو قطع نمى‏شود

إِلَهِی أَذِقْنِی طَعْمَ عَفْوِکَ یَوْمَ لا       بَنُونَ وَ لا مَالٌ هُنَالِکَ یَنْفَعُ

خدایا مزه گذشتت را به من بچشان آنگاه که       نه فرزندان و نه مال در آن زمان سود نرساند

إِلَهِی لَئِنْ لَمْ تَرْعَنِی کُنْتُ ضَائِعا        وَ إِنْ کُنْتَ تَرْعَانِی فَلَسْتُ أُضَیَّعُ

خدایا اگر مرا رعایت نکنى تباه شده‏ام       و اگر رعایتم نمایى تباهى نپذیرم

إِلَهِی إِذَا لَمْ تَعْفُ عَنْ غَیْرِ مُحْسِنٍ        فَمَنْ لِمُسِی‏ءٍ بِالْهَوَى یَتَمَتَّعُ

خدیا اگر از غیر نیکوکاران نگذرى       پس امید کسى‏که با هوس کامروایى میکند کیست

إِلَهِی لَئِنْ فَرَّطْتُ فِی طَلَبِ التُّقَى        فَهَا أَنَا إِثْرَ الْعَفْوِ أَقْفُو وَ أَتْبَعُ

# خدایا اگر در طلب پروا کوتاهى نمودم#پس اینک دنبال گذشت توام و سراغ آن میروم#

إِلَهِی لَئِنْ أَخْطَأْتُ جَهْلا فَطَالَمَا        رَجَوْتُکَ حَتَّى قِیلَ مَا هُوَ یَجْزَعُ

خدایا اگر از روى جهالت خطا کردم       تا آنجا به تو امید بستم که درباره‏ام گفته شد باک ندارد

إِلَهِی ذُنُوبِی بَذَّتِ الطَّوْدَ وَ اعْتَلَتْ        وَ صَفْحُکَ عَنْ ذَنْبِی أَجَلُّ وَ أَرْفَعُ

خدایا گناهم بلندتر و بزرگ‏تر از کوههاى برافراشته شده       ولى چشم‏پوشى تو از گناه من بزرگ‏تر و برفرازتر است

إِلَهِی یُنَجِّی ذِکْرُ طَوْلِکَ لَوْعَتِی        وَ ذِکْرُ الْخَطَایَا الْعَیْنَ مِنِّی یُدَمِّعُ

خدایا یاد عطاى همیشگى‏ات آتش دلم را خنکا مى‏بخشد       و یاد گناهان،دیدگانم را اشکبار مى‏سازد

إِلَهِی أَقِلْنِی عَثْرَتِی وَ امْحُ حَوْبَتِی       فَإِنِّی مُقِرٌّ خَائِفٌ مُتَضَرِّعٌ

خدایا لغزشم را نادیه گیر و گناهم را پاک کن       من اقرار به گناه دارم و هراسان و نالانم

إِلَهِی أَنِلْنِی مِنْکَ رَوْحا وَ رَاحَهً        فَلَسْتُ سِوَى أَبْوَابِ فَضْلِکَ أَقْرَعُ

خدایا از سوى خود آسایش و راحتى به من ده       که من جز درهاى احسان تو را نمى‏کوبم

إِلَهِی لَئِنْ أَقْصَیْتَنِی أَوْ أَهَنْتَنِی        فَمَا حِیلَتِی یَا رَبِّ أَمْ کَیْفَ أَصْنَعُ

خدایا اگر مرا دور کنى یا سبکم انگارى       پس چه چاره کنم اى پروردگار و چه سازم

إِلَهِی حَلِیفُ الْحُبِّ فِی اللَّیْلِ سَاهِرٌ        یُنَاجِی وَ یَدْعُو وَ الْمُغَفَّلُ یَهْجَعُ

خدایا سوگند خورده عشق در شب بیدار است       رازونیاز و دعا مى‏کند ولى شخص غافل مى‏خوابد

إِلَهِی وَ هَذَا الْخَلْقُ مَا بَیْنَ نَائِمٍ        وَ مُنْتَبِهٍ فِی لَیْلِهِ یَتَضَرَّعُ

خدایا از این مردم گروهى در خوابند       و گروهى دیگر شب‏بیدار و زارى مى‏کنند

وَ کُلُّهُمْ یَرْجُو نَوالَکَ راجِیاً        لِرَحْمَتِکَ الْعُظْمَى وَ فِی الْخُلْدِ یَطْمَعُ

و همه آنان عطاى تو را امید دارند،و امیدوار       رحمت بزرگ تواند و به بهشت تو طمع ورزند

إِلَهِی یُمَنِّینِی رَجَائِی سَلامَهً        وَ قُبْحُ خَطِیئَاتِی عَلَیَّ یُشَنِّعُ

خدایا امید من در دلم آرزوى سلامتى مى‏کند       و زشتى گناهانم مرا به رسوایى تهدید مى‏نماید

إِلَهِی فَإِنْ تَعْفُو فَعَفْوُکَ مُنْقِذِی        وَ إِلا فَبِالذَّنْبِ الْمُدَمِّرِ أُصْرَعُ

خدایا اگر بگذرى گذشتت نجات‏بخش من است       ور نه با گناهم به عرصه نابودى در افتم

إِلَهِی بِحَقِّ الْهَاشِمِیِّ مُحَمَّدٍ        وَ حُرْمَهِ أَطْهَارٍ هُمْ لَکَ خُضَّعٌ

# خدایا به حق محمّد هاشمى نسب#و به حرمت پاکانى که نزد تو فروتنند#

إِلَهِی بِحَقِّ الْمُصْطَفَى وَ ابْنِ عَمِّهِ        وَ حُرْمَهِ أَبْرَارٍ هُمْ لَکَ خُشَّعٌ

# خدایا به حق محمّد مصطفى و پسر عمویش#و به حرمت نیکوکارانى که براى تو خاشعند#

إِلَهِی فَانْشُرْنِی عَلَى دِینِ أَحْمَدٍ        مُنِیبا تَقِیّا قَانِتا لَکَ أَخْضَعُ

خدایا مرا در رستاخیز بر دین احمد برانگیز       تائب و پرهیزگار و عابد و فروتن در پیشگاهت

وَ لا تَحْرِمَنِّی یَا إِلَهِی وَ سَیِّدِی        شَفَاعَتَهُ الْکُبْرَى فَذَاکَ الْمُشَفَّعُ

اى خداى من و آقاى من مرا محروم مساز       از شفاعت بزرگ محمّد که شفاعتش پذیرفته است

وَ صَلِّ عَلَیْهِمْ مَا دَعَاکَ مُوَحِّدٌ        وَ نَاجَاکَ أَخْیَارٌ بِبَابِکَ رُکَّعٌ

و بر ایشان درود فرست تا هرگاه که موّحدى تو را بخواند       و خوبان با تو مناجات کنند و در برابرت به رکوع پردازند

و نیز در«صحیفه علویه»مناجات منظوم دیگرى از آن حضرت نقل شده که اوّل آن«یا سامع الدّعاء»است.ولى چون مشتمل بر واژه‏هاى مشکل و لغات ناآشنا بود و ما بنابر اختصار از ذکر خوددارى نمودیم.
ثلاث کلمات من مولانا علی علیه السلام فی المناجاه إِلَهِی کَفَى بِی عِزّا أَنْ أَکُونَ لَکَ عَبْدا وَ کَفَى بِی فَخْرا أَنْ تَکُونَ لِی رَبّا أَنْتَ کَمَا أُحِبُّ فَاجْعَلْنِی کَمَا تُحِبُّ
سه جمله از مولایمان على(درود بر او)در باب مناجات خدایا مرا این عزّت بس است که بنده تو باشم،و برایم این افتخار کافى است که تو پروردگار من باشى،تو آنچنانى‏که دوست دارم،مرا هم چنان کن که دوست دارى.

مناجات خمس عشره: راز و نیاز پارسایان

 

المناجاه الخامسه عشره:ماجاه الزّاهدین

 

‏ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است

 إِلَهِی أَسْکَنْتَنَا دَارا حَفَرَتْ لَنَا حُفَرَ مَکْرِهَا وَ عَلَّقَتْنَا بِأَیْدِی الْمَنَایَا فِی حَبَائِلِ غَدْرِهَا فَإِلَیْکَ نَلْتَجِئُ مِنْ مَکَائِدِ خُدَعِهَا وَ بِکَ نَعْتَصِمُ مِنَ الاغْتِرَارِ بِزَخَارِفِ زِینَتِهَا فَإِنَّهَا الْمُهْلِکَهُ طُلابَهَا الْمُتْلِفَهُ حُلالَهَا الْمَحْشُوَّهُ بِالْآفَاتِ الْمَشْحُونَهُ بِالنَّکَبَاتِ إِلَهِی فَزَهِّدْنَا فِیهَا وَ سَلِّمْنَا مِنْهَا بِتَوْفِیقِکَ وَ عِصْمَتِکَ وَ انْزَعْ عَنَّا جَلابِیبَ مُخَالَفَتِکَ وَ تَوَلَّ أُمُورَنَا بِحُسْنِ کِفَایَتِکَ،

خدایا،ما را در خانه‏اى ساکن نموده‏اى که گودالهاى فریبش را براى ما آماده ساخته،و در شبکه‏هاى خیانتش به دستهاى مرگ آویخته، از دامهاى فریبش به تو پناه مى‏آوریم،و چنگ مى‏زنیم از مغرور شدن به زیورهاى آراسته‏اش به عنایت تو،که این دنیا خواهندگانش را هلاک مى‏سازد،و واردینش را نابود مى‏کند،آکنده به آفتهاست،انباشته از نکبتهاست،خدایا ما را به دنیا بى‏رغبت کن،و به توفیق و عصمتت ما را از آن سلامت بدار و جامه‏هاى مخالفت را از هستیمان برکن،و با حسن‏ کفایتت امرو ما را سرپرستى فرما،

وَ أَوْفِرْ مَزِیدَنَا مِنْ سَعَهِ رَحْمَتِکَ وَ أَجْمِلْ صِلاتِنَا مِنْ فَیْضِ مَوَاهِبِکَ وَ أَغْرِسْ فِی أَفْئِدَتِنَا أَشْجَارَ مَحَبَّتِکَ وَ أَتْمِمْ لَنَا أَنْوَارَ مَعْرِفَتِکَ وَ أَذِقْنَا حَلاوَهَ عَفْوِکَ وَ لَذَّهَ مَغْفِرَتِکَ وَ أَقْرِرْ أَعْیُنَنَا یَوْمَ لِقَائِکَ بِرُؤْیَتِکَ وَ أَخْرِجْ حُبَّ الدُّنْیَا مِنْ قُلُوبِنَا کَمَا فَعَلْتَ بِالصَّالِحِینَ مِنْ صَفْوَتِکَ وَ الْأَبْرَارِ مِنْ خَاصَّتِکَ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ وَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ

و فزونى سهم ما را از رحمت گسترده‏ات کامل گردان،و از چشمه‏سار مواهبت عطاى ما را نیکو گردان،و در سرزمین دلهاى ما درختان محبتت را بکار،و انوار معرفتت را بر ما کامل کن،و شیرینى گذشت‏ و لذّت آمرزشت را به ما بچشان،و دیدگان ما را در جهان دیگر به دیدارت روشن فرما،و محبّت دنیا را از دل ما بیرون کن،آنگونه که درباره نیکوکاران برگزیده‏ات و خاصان نیکوکردارت انجام دادى،به حق مهربانى‏ات اى‏ مهربان‏ترین مهربانان و اى گرامى‏ترین گرامیان.

جوان قانون شکن

روزى علی ^{علیه السلام} در شدت گرما بیرون از منزل بود سعد پسر قیس ‍ حضرت را دید و پرسید:

– یا امیرالمؤ منین! در این گرماى شدید چرا از خانه بیرون آمدید؟ فرمود:

– براى اینکه ستمدیده اى را یارى کنم ، یا سوخته دلى را پناه دهم . در این میان زنى در حالت ترس و اضطراب آمد مقابل امام ^{علیه السلام} ایستاد و گفت :

– یا امیرالمؤ منین شوهرم به من ستم مى کند و قسم یاد کرده است مرا بزند. حضرت با شنیدن این سخن سر فرو افکند و لحظه اى فکر کرد سپس سر برداشت و فرمود:

نه به خدا قسم! بدون تاءخیر باید حق مظلوم گرفته شود!

این سخن را گفت و پرسید:

– منزلت کجاست؟

زن منزلش را نشان داد.

حضرت همراه زن حرکت کرد تا در خانه او رسید.

على ^{علیه السلام} در جلوى درب خانه ایستاد و با صداى بلند سلام کرد. جوانى با پیراهن رنگین از خانه بیرون آمد حضرت به وى فرمود:

از خدا بترس ! تو همسرت را ترسانیده اى و او را از منزلت بیرون کرده اى .

جوان در کمال خشم و بى ادبانه گفت :

کار همسر من به شما چه ارتباطى دارد. «والله لاحرقنها بالنار لکلامک». بخدا سوگند بخاطر این سخن شما او را آتش ‍ خواهم زد!

على ^{علیه السلام} از حرف هاى جوان بى ادب و قانون شکن سخت بر آشفت! شمشیر از غلاف کشید و فرمود:

من تو را امر بمعروف و نهى از منکر مى کنم، فرمان الهى را ابلاغ مى کنم ، حال تو بمن تمرد کرده از فرمان الهى سر پیچى مى کنى ؟ توبه کن والا تو را مى کشم.

در این فاصله که بین حضرت و آن جوان سخن رد و بدل مى شد، افرادى که از آنجا عبور مى کردند محضر امام ^{علیه السلام} رسیدند و به عنوان امیرالمؤ منین سلام مى کردند و از ایشان خواستار عفو جوان بودند.

جوان که حضرت را تا آن لحظه نشناخته بود از احترام مردم متوجه شد در مقابل رهبر مسلمانان خودسرى مى کند، به خود آمد و با کمال شرمندگى سر را به طرف دست على ^{علیه السلام} فرود آورد و گفت:

یا امیرالمؤمنین از خطاى من درگذر، از فرمانت اطاعت مى کنم و حداکثر تواضع را درباره همسرم رعایت خواهم نمود. حضرت شمشیر را در نیام فرو برد و از تقصیرات جوان گذشت و امر کرد داخل منزل خود شود و به زن نیز توصیه کرد که با همسرت طورى رفتار کن که چنین رفتار خشن پیش نیاید.